Fjalët e urta 5
1 Biri im, ki kujdes për diturinë time, vëri veshin arsyetimit tim,
Oğlum, bilgeliğime dikkat et, Akıllıca sözlerime kulak ver.
2 me qëllim që ti të ruash gjykimin dhe buzët e tua të fiksojnë diturinë.
Böylelikle her zaman sağgörülü olur, Dudaklarınla bilgiyi korursun.
3 Sepse buzët e gruas që shkel kurorën nxjerrin mjaltë dhe goja e saj është më e butë se vaji;
Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.
4 por në fund ajo është e hidhur si pelini, e mprehtë si një shpatë me dy presa.
Ama sonu pelinotu kadar acı, İki ağızlı kılıç kadar keskindir.
Ayakları ölüme gider, Adımları ölüler diyarına ulaşır. (Sheol h7585)
6 Ajo nuk ecën në shtegun e jetës, por ti nuk i jep rëndësi kësaj gjëje; rrugët e saj janë të gabuara, por ti nuk e kupton.
Yaşama giden yolu hiç düşünmez, Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.
7 Prandaj tani, bij të mi, më dëgjoni dhe mos u largoni nga fjalët e gojës sime.
Oğlum, şimdi beni dinle, Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.
8 Mbaje larg prej saj rrugën tënde dhe mos iu afro portës së shtëpisë së saj,
Öyle kadınlardan uzak dur, Yaklaşma evinin kapısına.
9 për të mos ua dhënë të tjerëve fuqinë tënde dhe vitet e tua dikujt që nuk ka mëshirë.
Yoksa onurunu başkalarına, Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.
10 Me qëllim që të huajt të mos ngopen me pasurinë tënde, dhe mundi yt të mos shkojë në shtëpinë e një të huaji,
Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.
11 dhe të mos rënkosh kur do të të vijë fundi, kur mishi dhe trupi yt do të jenë të konsumuar,
Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, Etin, bedenin tükendiğinde.
12 dhe të thuash: “Vallë si urreva mësimin, dhe si e ka përçmuar qortimin zemra ime?
“Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?” dersin.
13 Nuk dëgjova zërin e atyre që më mësonin dhe nuk ua vura veshin atyre që më udhëzonin.
“Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, Beni eğitenlere kulak vermedim.
14 U ndodha pothuajse në një të keqe të plotë në mes të turmës dhe të kuvendit”.
Halkın ve topluluğun arasında Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.”
15 Pi ujin e sternës sate dhe ujin e rrjedhshëm të pusit tënd.
Suyu kendi sarnıcından, Kendi kuyunun kaynağından iç.
16 A duhet burimet e tua të derdhen jashtë, si rrëke uji nëpër rrugë?
Pınarların sokakları, Akarsuların meydanları mı sulamalı?
17 Qofshin vetëm për ty dhe jo për të huajtë bashkë me ty.
Yalnız senin olsun onlar, Paylaşma yabancılarla.
18 Qoftë i bekuar burimi yt dhe gëzohu me nusen e rinisë sate.
Çeşmen bereketli olsun Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.
19 Drenushë e dashur dhe gazelë hirplotë, sisët e saj le të të kënaqin kurdoherë, dhe qofsh vazhdimisht i dhënë pas dashurisë që ke për të.
Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, Hep seni doyursun memeleri. Aşkıyla sürekli coş.
20 Pse vallë, biri im, të biesh në dashuri me një grua që ka shkelur kurorën dhe të rrokësh gjirin e një të huaje?
Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, Neden başka birinin karısını koynuna alasın?
21 Sepse rrugët e njeriut janë gjithnjë përpara syve të Zotit, dhe ai vëzhgon të gjitha shtigjet e tij.
RAB insanın tuttuğu yolu gözler, Attığı her adımı denetler.
22 I pabesi zihet nga vetë paudhësitë e tij dhe mbahet nga litarët e mëkatit të tij.
Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.
23 Ai ka për të vdekur sepse nuk korrigjohet dhe do të zhduket për shkak të marrëzisë së tij.
Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.
