Fjalët e urta 5
1 Biri im, ki kujdes për diturinë time, vëri veshin arsyetimit tim,
Son min, gjev agt på min visdom, lut øyra ned til mitt vit!
2 me qëllim që ti të ruash gjykimin dhe buzët e tua të fiksojnë diturinë.
So du kann halda deg gløggtenkt, og lipporne gøyma på kunnskap.
3 Sepse buzët e gruas që shkel kurorën nxjerrin mjaltë dhe goja e saj është më e butë se vaji;
For honning dryp av skjøkjelippor, og hennar gom er sleipar’ enn olje,
4 por në fund ajo është e hidhur si pelini, e mprehtë si një shpatë me dy presa.
men til slutt er ho beisk som malurt, kvass som eit tvieggja sverd.
Hennar føter stig ned til dauden, hennar fet fører radt til helheims. (Sheol h7585)
6 Ajo nuk ecën në shtegun e jetës, por ti nuk i jep rëndësi kësaj gjëje; rrugët e saj janë të gabuara, por ti nuk e kupton.
Ho gjeng ikkje livsens stig, gålaus vinglar ho vegvill.
7 Prandaj tani, bij të mi, më dëgjoni dhe mos u largoni nga fjalët e gojës sime.
Og no, søner, høyr på meg, og vik ikkje frå det munnen min mæler!
8 Mbaje larg prej saj rrugën tënde dhe mos iu afro portës së shtëpisë së saj,
Lat din veg vera langt frå henne, kom’kje nær til husdøri hennar!
9 për të mos ua dhënë të tjerëve fuqinë tënde dhe vitet e tua dikujt që nuk ka mëshirë.
Annars gjev du din vænleik til andre, åt ein hardstyrar åri dine.
10 Me qëllim që të huajt të mos ngopen me pasurinë tënde, dhe mundi yt të mos shkojë në shtëpinë e një të huaji,
Av di eiga vil framande mettast, det du samla med stræv, kjem i annanmanns hus,
11 dhe të mos rënkosh kur do të të vijë fundi, kur mishi dhe trupi yt do të jenë të konsumuar,
so du lyt stynja til slutt når ditt hold og kjøt er upptært,
12 dhe të thuash: “Vallë si urreva mësimin, dhe si e ka përçmuar qortimin zemra ime?
og segja: «Kor kunde eg hata tukt, og hjarta mitt vanvyrda age?
13 Nuk dëgjova zërin e atyre që më mësonin dhe nuk ua vura veshin atyre që më udhëzonin.
Kvi høyrde eg ikkje på meistrarne mine, og lydde på deim som lærde meg?
14 U ndodha pothuajse në një të keqe të plotë në mes të turmës dhe të kuvendit”.
Nær var eg komen ille i det midt i mengdi som sat til tings.»
15 Pi ujin e sternës sate dhe ujin e rrjedhshëm të pusit tënd.
Drikk or din eigen brunn, det som renn or di eigi kjelda!
16 A duhet burimet e tua të derdhen jashtë, si rrëke uji nëpër rrugë?
Skulde kjeldorne dine renna på gata, vatsbekkjerne dine ute på torgi?
17 Qofshin vetëm për ty dhe jo për të huajtë bashkë me ty.
Lat deim vera berre for deg, og ikkje for framande med deg!
18 Qoftë i bekuar burimi yt dhe gëzohu me nusen e rinisë sate.
Kjelda di vere velsigna, gled du deg i din ungdoms viv.
19 Drenushë e dashur dhe gazelë hirplotë, sisët e saj le të të kënaqin kurdoherë, dhe qofsh vazhdimisht i dhënë pas dashurisë që ke për të.
Elskhugs-hindi, ynde-gasella - barmen hennar alltid deg kveikje, stødt vere du trylt av hennar kjærleik.
20 Pse vallë, biri im, të biesh në dashuri me një grua që ka shkelur kurorën dhe të rrokësh gjirin e një të huaje?
Kvi skulde du, son min, tryllast av onnor kona, og femna barmen på framand kvinna?
21 Sepse rrugët e njeriut janë gjithnjë përpara syve të Zotit, dhe ai vëzhgon të gjitha shtigjet e tij.
For Herren hev kvar manns vegar for augo, og han jamnar alle hans stigar.
22 I pabesi zihet nga vetë paudhësitë e tij dhe mbahet nga litarët e mëkatit të tij.
Den gudlause vert fanga i misgjerningarne sine, hans synde-band bind honom fast.
23 Ai ka për të vdekur sepse nuk korrigjohet dhe do të zhduket për shkak të marrëzisë së tij.
Han døyr av di han ikkje let seg aga, og ved sin store dårskap tumlar han i koll.
