Fjalët e urta 5
1 Biri im, ki kujdes për diturinë time, vëri veshin arsyetimit tim,
Min sønn! Akt på min visdom, bøi ditt øre til min forstand,
2 me qëllim që ti të ruash gjykimin dhe buzët e tua të fiksojnë diturinë.
så du kan gjemme kloke råd og dine leber bevare kunnskap!
3 Sepse buzët e gruas që shkel kurorën nxjerrin mjaltë dhe goja e saj është më e butë se vaji;
For en fremmed kvinnes leber drypper av honning, og glattere enn olje er hennes tunge;
4 por në fund ajo është e hidhur si pelini, e mprehtë si një shpatë me dy presa.
men til sist er hun besk som malurt, hvass som et tveegget sverd.
Hennes føtter går nedover til døden; hennes skritt fører like til dødsriket. (Sheol h7585)
6 Ajo nuk ecën në shtegun e jetës, por ti nuk i jep rëndësi kësaj gjëje; rrugët e saj janë të gabuara, por ti nuk e kupton.
På livets sti vil hun ikke vandre; hennes veier går hit og dit, uten at hun vet det.
7 Prandaj tani, bij të mi, më dëgjoni dhe mos u largoni nga fjalët e gojës sime.
Så hør nu på mig, mine barn, og vik ikke fra min munns ord!
8 Mbaje larg prej saj rrugën tënde dhe mos iu afro portës së shtëpisë së saj,
La din vei være langt fra henne, og kom ikke nær til døren på hennes hus,
9 për të mos ua dhënë të tjerëve fuqinë tënde dhe vitet e tua dikujt që nuk ka mëshirë.
forat du ikke skal gi andre din pryd og en grusom herre dine år,
10 Me qëllim që të huajt të mos ngopen me pasurinë tënde, dhe mundi yt të mos shkojë në shtëpinë e një të huaji,
forat ikke fremmede skal mettes av din eiendom, og frukten av din møie komme i en annen manns hus,
11 dhe të mos rënkosh kur do të të vijë fundi, kur mishi dhe trupi yt do të jenë të konsumuar,
så du må stønne i din siste stund, når din kropp og ditt kjøtt tæres bort,
12 dhe të thuash: “Vallë si urreva mësimin, dhe si e ka përçmuar qortimin zemra ime?
Og du må si: Hvorledes har jeg kunnet hate tukt, og hvorledes har mitt hjerte kunnet forakte tilrettevisning,
13 Nuk dëgjova zërin e atyre që më mësonin dhe nuk ua vura veshin atyre që më udhëzonin.
så jeg ikke hørte på dem som lærte mig, og ikke bøide mitt øre til dem som veiledet mig!
14 U ndodha pothuajse në një të keqe të plotë në mes të turmës dhe të kuvendit”.
Nær var jeg kommet i den største ulykke midt i forsamlingen og menigheten.
15 Pi ujin e sternës sate dhe ujin e rrjedhshëm të pusit tënd.
Drikk av din egen brønn, drikk rinnende vann av din egen kilde!
16 A duhet burimet e tua të derdhen jashtë, si rrëke uji nëpër rrugë?
Skulde vel dine kilder strømme ut på gaten, dine bekker på torvene?
17 Qofshin vetëm për ty dhe jo për të huajtë bashkë me ty.
La dem være for dig alene og ikke for fremmede sammen med dig!
18 Qoftë i bekuar burimi yt dhe gëzohu me nusen e rinisë sate.
Din kilde være velsignet, gled dig i din ungdoms hustru!
19 Drenushë e dashur dhe gazelë hirplotë, sisët e saj le të të kënaqin kurdoherë, dhe qofsh vazhdimisht i dhënë pas dashurisë që ke për të.
Den elskelige hind og den yndefulle stengjet! Hennes barm kvege dig til enhver tid, av hennes kjærlighet være du alltid drukken!
20 Pse vallë, biri im, të biesh në dashuri me një grua që ka shkelur kurorën dhe të rrokësh gjirin e një të huaje?
Hvorfor, min sønn, skulde du da være drukken av attrå efter en annen manns hustru og favne en fremmed kvinnes barm?
21 Sepse rrugët e njeriut janë gjithnjë përpara syve të Zotit, dhe ai vëzhgon të gjitha shtigjet e tij.
For en manns veier ligger åpne for Herrens øine, og Herren jevner alle hans stier.
22 I pabesi zihet nga vetë paudhësitë e tij dhe mbahet nga litarët e mëkatit të tij.
Den ugudelige fanges i sine egne misgjerninger, og han holdes fast i sin egen synds snarer.
23 Ai ka për të vdekur sepse nuk korrigjohet dhe do të zhduket për shkak të marrëzisë së tij.
Han må dø, fordi han ikke lot sig tukte, og for sin store dårskaps skyld tumler han og faller.
