Fjalët e urta 5
1 Biri im, ki kujdes për diturinë time, vëri veshin arsyetimit tim,
Figliuol mio, attendi alla mia sapienza, Inchina il tuo orecchio al mio intendimento;
2 me qëllim që ti të ruash gjykimin dhe buzët e tua të fiksojnë diturinë.
Acciocchè tu osservi gli avvedimenti, E che le tue labbra conservino la scienza.
3 Sepse buzët e gruas që shkel kurorën nxjerrin mjaltë dhe goja e saj është më e butë se vaji;
Perciocchè le labbra della [donna] straniera stillano favi di miele. E il suo palato [è] più dolce che olio;
4 por në fund ajo është e hidhur si pelini, e mprehtë si një shpatë me dy presa.
Ma il fine di essa [è] amaro come assenzio, Acuto come una spada a due tagli.
I suoi piedi scendono alla morte; I suoi passi fanno capo all'inferno. (Sheol h7585)
6 Ajo nuk ecën në shtegun e jetës, por ti nuk i jep rëndësi kësaj gjëje; rrugët e saj janë të gabuara, por ti nuk e kupton.
I suoi sentieri sono vaganti, senza che essa sappia ove va, Perchè non considera attentamente la via della vita.
7 Prandaj tani, bij të mi, më dëgjoni dhe mos u largoni nga fjalët e gojës sime.
Ora dunque, figliuoli, ascoltatemi, E non vi dipartite da' detti della mia bocca.
8 Mbaje larg prej saj rrugën tënde dhe mos iu afro portës së shtëpisë së saj,
Allontana la tua via da essa, E non accostarti all'uscio della sua casa;
9 për të mos ua dhënë të tjerëve fuqinë tënde dhe vitet e tua dikujt që nuk ka mëshirë.
Che talora tu non dia il tuo onore agli stranieri, E gli anni tuoi al crudele;
10 Me qëllim që të huajt të mos ngopen me pasurinë tënde, dhe mundi yt të mos shkojë në shtëpinë e një të huaji,
Che talora i forestieri non si sazino delle tue facoltà; E che le tue fatiche [non vadano] nella casa dello strano;
11 dhe të mos rënkosh kur do të të vijë fundi, kur mishi dhe trupi yt do të jenë të konsumuar,
[E che tu non] gema alla fine, Quando la tua carne ed il tuo corpo saranno consumati;
12 dhe të thuash: “Vallë si urreva mësimin, dhe si e ka përçmuar qortimin zemra ime?
E non dica: Come ebbi io in odio l'ammaestramento? E come rigettò il mio cuore la correzione?
13 Nuk dëgjova zërin e atyre që më mësonin dhe nuk ua vura veshin atyre që më udhëzonin.
E [come] non ascoltai la voce di quelli che mi ammaestravano, E non inchinai il mio orecchio a quelli che m'insegnavano?
14 U ndodha pothuajse në një të keqe të plotë në mes të turmës dhe të kuvendit”.
Quasi che sono stato in ogni male, In mezzo della raunanza e della congregazione.
15 Pi ujin e sternës sate dhe ujin e rrjedhshëm të pusit tënd.
Bevi delle acque della tua cisterna, E de' ruscelli di mezzo della tua fonte.
16 A duhet burimet e tua të derdhen jashtë, si rrëke uji nëpër rrugë?
Spandansi le tue fonti fuori, Ed i ruscelli delle [tue] acque per le piazze.
17 Qofshin vetëm për ty dhe jo për të huajtë bashkë me ty.
Sieno [quelle acque] a te solo, E a niuno strano teco.
18 Qoftë i bekuar burimi yt dhe gëzohu me nusen e rinisë sate.
Sia la tua fonte benedetta; E rallegrati della moglie della tua giovanezza.
19 Drenushë e dashur dhe gazelë hirplotë, sisët e saj le të të kënaqin kurdoherë, dhe qofsh vazhdimisht i dhënë pas dashurisë që ke për të.
[Siati ella] una cerva amorosa, ed una cavriuola graziosa; Inebbrinti le sue mammelle in ogni tempo; Sii del continuo invaghito del suo amore.
20 Pse vallë, biri im, të biesh në dashuri me një grua që ka shkelur kurorën dhe të rrokësh gjirin e një të huaje?
E perchè, figliuol mio, t'invaghiresti della straniera, Ed abbracceresti il seno della forestiera?
21 Sepse rrugët e njeriut janë gjithnjë përpara syve të Zotit, dhe ai vëzhgon të gjitha shtigjet e tij.
Conciossiachè le vie dell'uomo [sieno] davanti agli occhi del Signore, E ch'egli consideri tutti i suoi sentieri.
22 I pabesi zihet nga vetë paudhësitë e tij dhe mbahet nga litarët e mëkatit të tij.
Le iniquità dell'empio lo prenderanno, Ed egli sarà ritenuto con le funi del suo peccato.
23 Ai ka për të vdekur sepse nuk korrigjohet dhe do të zhduket për shkak të marrëzisë së tij.
Egli morrà per mancamento di correzione; E andrà errando per la molta sua pazzia.
