Fjalët e urta 5
1 Biri im, ki kujdes për diturinë time, vëri veshin arsyetimit tim,
Mein Sohn, merke auf meine Weisheit, neige meiner Einsicht dein Ohr,
2 me qëllim që ti të ruash gjykimin dhe buzët e tua të fiksojnë diturinë.
daß du Überlegung bewahrst, und deine Lippen Erkenntnis behalten.
3 Sepse buzët e gruas që shkel kurorën nxjerrin mjaltë dhe goja e saj është më e butë se vaji;
Denn von Honigseim triefen die Lippen der Fremden, und glätter als Öl ist ihr Gaumen.
4 por në fund ajo është e hidhur si pelini, e mprehtë si një shpatë me dy presa.
Aber zuletzt ist sie bitter wie Wermut, scharf wie ein zweischneidiges Schwert.
Ihre Füße gehen zum Tode hinab, zur Unterwelt streben ihre Schritte hin. (Sheol h7585)
6 Ajo nuk ecën në shtegun e jetës, por ti nuk i jep rëndësi kësaj gjëje; rrugët e saj janë të gabuara, por ti nuk e kupton.
Daß sie ja den Pfad des Lebens verfehle, schweifen ihre Geleise, sie weiß nicht wohin.
7 Prandaj tani, bij të mi, më dëgjoni dhe mos u largoni nga fjalët e gojës sime.
Nun denn, ihr Söhne, gehorcht mir und weicht nicht ab von den Reden meines Mundes.
8 Mbaje larg prej saj rrugën tënde dhe mos iu afro portës së shtëpisë së saj,
Laß deinen Weg fern von ihr sein und nahe dich nicht der Thür ihres Hauses,
9 për të mos ua dhënë të tjerëve fuqinë tënde dhe vitet e tua dikujt që nuk ka mëshirë.
daß du nicht anderen deine Jugendblüte preisgebest und deine Jahre einem Grausamen,
10 Me qëllim që të huajt të mos ngopen me pasurinë tënde, dhe mundi yt të mos shkojë në shtëpinë e një të huaji,
daß sich nicht Fremde von deinem Vermögen sättigen, und der Ertrag deiner Mühen nicht in das Haus eines Auswärtigen komme,
11 dhe të mos rënkosh kur do të të vijë fundi, kur mishi dhe trupi yt do të jenë të konsumuar,
und du zuletzt stöhnen müssest, wenn dir Leib und Fleisch hinschwinden,
12 dhe të thuash: “Vallë si urreva mësimin, dhe si e ka përçmuar qortimin zemra ime?
und sprechen müssest: Ach! daß ich Zucht gehaßt habe, und mein Herz die Rüge verschmäht hat!
13 Nuk dëgjova zërin e atyre që më mësonin dhe nuk ua vura veshin atyre që më udhëzonin.
daß ich nicht der Stimme meiner Lehrer gehorcht und denen, die mich unterwiesen, mein Ohr nicht geneigt habe!
14 U ndodha pothuajse në një të keqe të plotë në mes të turmës dhe të kuvendit”.
Fast wäre ich völlig ins Unglück geraten inmitten der Versammlung und der Gemeinde.
15 Pi ujin e sternës sate dhe ujin e rrjedhshëm të pusit tënd.
Trinke Wasser aus deiner Zisterne und was aus deinem Brunnen hervorquillt.
16 A duhet burimet e tua të derdhen jashtë, si rrëke uji nëpër rrugë?
Sollen deine Quellen nach außen überfließen, deine Wasserbäche auf die freien Plätze?
17 Qofshin vetëm për ty dhe jo për të huajtë bashkë me ty.
Dir allein müssen sie gehören und nicht Fremden neben dir.
18 Qoftë i bekuar burimi yt dhe gëzohu me nusen e rinisë sate.
Dein Born sei gesegnet, daß du Freude habest vom Weibe deiner Jugend.
19 Drenushë e dashur dhe gazelë hirplotë, sisët e saj le të të kënaqin kurdoherë, dhe qofsh vazhdimisht i dhënë pas dashurisë që ke për të.
Die liebliche Hinde und anmutige Gazelle ihre Brüste mögen dich allezeit berauschen; durch ihre Liebe mögest du immerdar in Taumel geraten.
20 Pse vallë, biri im, të biesh në dashuri me një grua që ka shkelur kurorën dhe të rrokësh gjirin e një të huaje?
Warum aber, mein Sohn, wolltest du durch eine Fremde in Taumel geraten und den Busen einer Auswärtigen umarmen?
21 Sepse rrugët e njeriut janë gjithnjë përpara syve të Zotit, dhe ai vëzhgon të gjitha shtigjet e tij.
Denn eines jeden Wege liegen klar vor den Augen Jahwes, und alle ihre Geleise bahnet er.
22 I pabesi zihet nga vetë paudhësitë e tij dhe mbahet nga litarët e mëkatit të tij.
Die eignen Verschuldungen fangen ihn, den Gottlosen, und durch die Stricke seiner Sünde wird er festgehalten.
23 Ai ka për të vdekur sepse nuk korrigjohet dhe do të zhduket për shkak të marrëzisë së tij.
Sterben wird er aus Mangel an Zucht und ob seiner großen Narrheit wird er hintaumeln.
