Fjalët e urta 5
1 Biri im, ki kujdes për diturinë time, vëri veshin arsyetimit tim,
Synu můj, pozoruj moudrosti mé, k opatrnosti mé nakloň ucha svého,
2 me qëllim që ti të ruash gjykimin dhe buzët e tua të fiksojnë diturinë.
Abys ostříhal prozřetelnosti, a rtové tvoji šetřili umění.
3 Sepse buzët e gruas që shkel kurorën nxjerrin mjaltë dhe goja e saj është më e butë se vaji;
Nebo rtové cizí ženy strdí tekou, a měkčejší nad olej ústa její.
4 por në fund ajo është e hidhur si pelini, e mprehtë si një shpatë me dy presa.
Poslední pak věci její hořké jsou jako pelyněk, ostré jako meč na obě straně ostrý.
Nohy její sstupují k smrti, krokové její hrob uchvacují. (Sheol h7585)
6 Ajo nuk ecën në shtegun e jetës, por ti nuk i jep rëndësi kësaj gjëje; rrugët e saj janë të gabuara, por ti nuk e kupton.
Stezku života snad bys zvážiti chtěl? Vrtkéť jsou cesty její, neseznáš.
7 Prandaj tani, bij të mi, më dëgjoni dhe mos u largoni nga fjalët e gojës sime.
Protož, synové, poslechněte mne, a neodstupujte od řečí úst mých.
8 Mbaje larg prej saj rrugën tënde dhe mos iu afro portës së shtëpisë së saj,
Vzdal od ní cestu svou, a nepřibližuj se ke dveřím domu jejího,
9 për të mos ua dhënë të tjerëve fuqinë tënde dhe vitet e tua dikujt që nuk ka mëshirë.
Abys snad nedal jiným slávy své, a let svých ukrutnému,
10 Me qëllim që të huajt të mos ngopen me pasurinë tënde, dhe mundi yt të mos shkojë në shtëpinë e një të huaji,
Aby se nenasytili cizí úsilím tvým, a práce tvá nezůstala v domě cizím.
11 dhe të mos rënkosh kur do të të vijë fundi, kur mishi dhe trupi yt do të jenë të konsumuar,
I řval bys naposledy, když bys zhubil tělo své a čerstvost svou,
12 dhe të thuash: “Vallë si urreva mësimin, dhe si e ka përçmuar qortimin zemra ime?
A řekl bys: Jak jsem nenáviděl cvičení, a domlouváním pohrdalo srdce mé,
13 Nuk dëgjova zërin e atyre që më mësonin dhe nuk ua vura veshin atyre që më udhëzonin.
A neposlouchal jsem hlasu vyučujících mne, a k učitelům svým nenaklonil jsem ucha svého!
14 U ndodha pothuajse në një të keqe të plotë në mes të turmës dhe të kuvendit”.
O málo, že jsem nevlezl ve všecko zlé u prostřed shromáždění a zástupu.
15 Pi ujin e sternës sate dhe ujin e rrjedhshëm të pusit tënd.
Pí vodu z čisterny své, a prameny z prostředku vrchoviště svého.
16 A duhet burimet e tua të derdhen jashtë, si rrëke uji nëpër rrugë?
Nechť se rozlévají studnice tvé ven, a potůčkové vod na ulice.
17 Qofshin vetëm për ty dhe jo për të huajtë bashkë me ty.
Měj je sám sobě, a ne cizí s tebou.
18 Qoftë i bekuar burimi yt dhe gëzohu me nusen e rinisë sate.
Budiž požehnaný pramen tvůj, a vesel se z manželky mladosti své.
19 Drenushë e dashur dhe gazelë hirplotë, sisët e saj le të të kënaqin kurdoherë, dhe qofsh vazhdimisht i dhënë pas dashurisë që ke për të.
Laně milostné a srny utěšené; prsy její ať tě opojují všelikého času, v milování jejím kochej se ustavičně.
20 Pse vallë, biri im, të biesh në dashuri me një grua që ka shkelur kurorën dhe të rrokësh gjirin e një të huaje?
Nebo proč bys se kochal, synu můj, v cizí, a objímal život postranní,
21 Sepse rrugët e njeriut janë gjithnjë përpara syve të Zotit, dhe ai vëzhgon të gjitha shtigjet e tij.
Poněvadž před očima Hospodinovýma jsou cesty člověka, a on všecky stezky jeho váží?
22 I pabesi zihet nga vetë paudhësitë e tij dhe mbahet nga litarët e mëkatit të tij.
Nepravosti vlastní jímají bezbožníka takového, a v provazích hříchu svého uvázne.
23 Ai ka për të vdekur sepse nuk korrigjohet dhe do të zhduket për shkak të marrëzisë së tij.
Takovýť umře, proto že nepřijímal cvičení, a ve množství bláznovství svého blouditi bude.
