Fjalët e urta 29

1 Njeriu që fortëson qafën kur qortohet, do të thyhet papritmas pa tjetër.

Ein mann som etter mykje refsing endå er ein stivnakke, vil brått verta broten ulækjeleg sund.

2 Kur të drejtët shumohen, populli gëzohet, por, kur sundon i pabesi, populli rënkon.

Når rettferdige aukar i tal, då gled seg folket, men når gudlaus mann kjem til styre, sukkar folket.

3 Njeriu që e do diturinë gëzon të atin; por ai që shkon me prostitutat shkapaderdh pasurinë e vet.

Den som elskar visdom, gled sin far, men den som gjeng i lag med skjøkjor, øyder eiga si.

4 Mbreti e bën të qëndrueshëm vendin me anë të drejtësisë, por ai që merr dhurata e çon në shkatërrim.

Ein konge held landet sitt uppe med rett, men ein skattekrevjar legg det i øyde.

5 Njeriu që i bën lajka të afërmit të tij shtrin një rrjetë mbi hapat e tij.

Ein mann som smeikjer for næsten sin, breider ut eit net for føterne hans.

6 Në mëkatin e një njeriut të keq ka një lak, por i drejti këndon dhe gëzohet.

Ein vond manns misgjerd er snara for honom, men rettferdig mann fegnast og gled seg.

7 I drejti interesohet për çështjen e të varfërve, por i pabesi nuk e kupton këtë interesim.

Den rettferdige syter for stakarens sak, den gudlause hev ikkje greida på noko.

8 Tallësit kurdisin trazira në qytet, por njerëzit e urtë e qetësojnë zemërimin.

Spottarar øser upp ein by, men vismenner stiller vreiden.

9 Në rast se një njeri i urtë hyn në grindje me një budalla, dhe budallai zemërohet dhe qesh, nuk ka paqe.

Når vismann fører sak mot dåren, vert dåren sinna og lær, og kann’kje vera still.

10 Njerëzit gjakatarë urrejnë të ndershmin, por njerëzit e drejtë kërkojnë të mbrojnë jetën e tij.

Dei blodfuse hatar ein skuldlaus mann, og stend dei ærlege etter livet.

11 Budallai e shfryn gjithë zemërimin e tij, por i urti e frenon dhe e ul.

Alt sitt sinne slepper dåren ut, men vismannen døyver det til slutt.

12 Në rast se një mbret dëgjon fjalët gënjeshtare, tërë ministrat e tij bëhen të pabesë.

Agtar ein hovding på lygneord, er alle hans tenarar nidingar.

13 I varfëri dhe shtypësi kanë këtë të përbashkët: Zoti ndriçon sytë e të dy palëve.

Fatigmann og valdsmann råkast, Herren gjev deim båe augneljos.

14 Mbreti që u siguron drejtësi të varfërve në të vërtetë do ta ketë fronin të vendosur për gjithnjë.

Ein konge som dømer småfolk rett, hans kongsstol stend æveleg fast.

15 Shufra dhe qortimi japin dituri; por fëmija për të cilën nuk kujdeset kurrkush e turpëron nënen e vet.

Ris og age gjev visdom, men ein agelaus gut fører skam yver mor si.

16 Kur shtohen të pabesët shtohen edhe shkeljet, por të drejtët do të shohin shkatërrimin e tyre.

Når dei gudlause aukar, so aukar syndi, men dei rettferdige skal sjå med lyst på deira fall.

17 Korrigjo birin tënd, ai do të japë rehatinë dhe do t’i sigurojë kënaqësi shpirtit tënd.

Aga son din, so vil han vera deg til hugnad og gjeva lostemat til sjæli di.

18 Kur nuk ka një vizion profetik, populli bëhet i shfrenuar, por lum ai që respekton ligjin.

Utan profetsyn vert folket vilt, men sæl er den som held lovi.

19 Një shërbëtor nuk ndreqet vetëm me fjalë; edhe kur i kupton, nuk bindet.

Med ord let trælen seg ikkje tukta, for han skynar deim vel, men bryr seg’kje um deim.

20 A ke parë një njeri që ngutet në të folur? Ka më tepër shpresa te një budalla se sa te ai.

Ser du ein mann som er snar til å tala, dåren gjev større von enn han.

21 Në se dikush rrit me përkujdesje qysh në fëmijëri shërbëtorin e vet, në fund ai do të dojë të bëhet trashëgimtar i tij.

Kjæler du trælen upp frå hans ungdom, vil han vanvyrda deg til slutt.

22 Njeriu zemërak kurdis grindje dhe njeriu idhnak kryen shumë mëkate.

Sinna mann valdar trætta, og brålyndt mann gjer mang ei misgjerd.

23 Kryelartësia e njeriut e çon poshtë atë, por ai që ka një shpirt të përvuajtur do të ketë lavdi.

Mannsens ovmod fører til fall, men den audmjuke vinn seg æra.

24 Kush bëhet ortak me një vjedhës urren jetën e vet. Ai dëgjon betimin, por nuk padit asgjë.

Den som helar med tjuven, hatar sitt liv, han høyrer dei tek han i eid, men gjev ingi vitring.

25 Frika e njeriut përbën një lak, por ai që ka besim te Zoti është i siguruar.

Manne-rædsla legg snaror, men den som lit på Herren, vert berga.

26 Të shumtë janë ata që kërkojnë favorin e princit, por drejtësia për çdo njeri vjen nga Zoti.

Mange vil te seg fram for ein styrar, men frå Herren fær kvar mann sin rett.

27 Njeriu jo i drejtë është një neveri për të drejtët, dhe ai që ecën me ndershmëri është një neveri për të pabesët.

Ein styggedom for rettferdige er ein urettferdig mann, og ein styggedom for den gudlause er den som fer ærleg fram.