Fjalët e urta 25
1 Edhe këto janë fjalë të urta të Salomonit, të transkriptuara nga njerëzit e Ezekias, mbretit të Judës.
These are also parables of Solomon, which the men of Ezechias king of Juda copied out.
2 Éshtë lavdi e Perëndisë të fshehësh një gjë, por është lavdi e mbretërve ta hetosh atë.
It is the glory of God to conceal the word, and the glory of kings to search out the speech.
3 Qiejtë për lartësinë e tyre, toka për thellësinë e saj dhe zemra e mbretërve janë të panjohshëm.
The heaven above, and the earth beneath, and the heart of kings is unsearchable.
4 Hiq zgjyrën nga argjendi dhe ka për të dalë një enë për argjendarin.
Take away the rust from silver, and there shall come forth a most pure vessel:
5 Largo të pabesin nga prania e mbretit dhe froni i tij do të bëhet i qëndrueshëm në drejtësi.
Take away wickedness from the face of the king, and his throne shall be established with justice.
6 Mos u përlëvdo në prani të mbretit dhe mos zër vendin e njerëzve të mëdhenj,
Appear not glorious before the king, and stand not in the place of great men.
7 sepse është më mirë të thuhet: “Ngjitu këtu lart”, se sa të të ulin përpara princit, që sytë e tu kanë parë.
For it is better that it should be said to thee: Come up hither; than that thou shouldst be humbled before the prince.
8 Mos bëj padi me tepër nxitim, sepse në fund nuk do të dish çfarë të bësh, kur i afërmi yt do të të ketë bërë me turp.
The things which thy eyes have seen, utter not hastily in a quarrel: lest afterward thou mayst not be able to make amends, when thou hast dishonoured thy friend.
9 Diskutoje padinë tënde kundër të afërmit tënd, por mos e zbulo sekretin e një tjetri,
Treat thy cause with thy friend, and discover not the secret to a stranger:
10 me qëllim që ai që të dëgjon të mos të të diskreditojë dhe nami yt të njolloset për gjithnjë.
Lest he insult over thee, when he hath heard it, and cease not to upbraid thee. Grace and friendship deliver a man: keep these for thyself, lest thou fall under reproach.
11 Një fjalë e thënë në kohën e duhur është si molla të arta mbi një enë argjendi.
To speak a word in due time, is like apples of gold on beds of silver.
12 Për një vesh të bindur, një i urtë që qorton është si një vath i artë, një zbukurim prej ari të kulluar.
As an earring of gold and a bright pearl, so is he that reproveth the wise, and the obedient ear.
13 Një lajmëtar besnik është, për ata që e dërgojnë, si freskia e borës në kohën e korrjes, sepse ai e freskon shpirtin e zotit të tij.
As the cold of snow in the time of harvest, so is a faithful messenger to him that sent him, for he refresheth his soul.
14 Ai që mburret duke gënjyer se ka bërë një dhuratë është si retë dhe era pa shi.
As clouds, and wind, when no rain followeth, so is the man that boasteth, and doth not fulfill his promises.
15 Me durimin i mbushet mendja një princi dhe gjuha e ëmbël thyen kockat.
By patience a prince shall be appeased, and a soft tongue shall break hardness.
16 Në rast se gjen mjaltë, ha aq sa të mjafton, me qëllim që të mos dendesh dhe pastaj të vjellësh.
Thou hast found honey, eat what is sufficient for thee, lest being glutted therewith thou vomit it up.
17 Shko rrallë në shtëpinë e të afërmit tënd, që ai të mos mërzitet me ty sa të të urrejë.
Withdraw thy foot from the house of thy neighbour, lest having his fill he hate thee.
18 Njeriu që deponon gënjeshtra kundër të afërmit të tij është si një topuz, një shpatë dhe një shigjetë e mprehtë.
A man that beareth false witness against his neighbour, is like a dart and a sword and a sharp arrow.
19 Besimi te një njeri i pabesë ditën e fatkeqësisë është si një dhëmb i thyer dhe një këmbë e ndrydhur.
To trust to an unfaithful man in the time of trouble, is like a rotten tooth, and weary foot,
20 Kush i këndon këngë një zemre të pikëlluar është si ai që heq rrobat e tij në një ditë të ftohtë dhe si uthulla mbi sodën.
And one that looseth his garment in cold weather. As vinegar upon nitre, so is he that singeth songs to a very evil heart. As a moth doth by a garment, and a worm by the wood: so the sadness of a man consumeth the heart.
21 Në qoftë se armiku yt ka uri, jepi bukë për të ngrënë, dhe në se ka etje, jepi ujë për të pirë,
If thy enemy be hungry, give him to eat: if he thirst, give him water to drink:
22 sepse kështu do të grumbullosh thëngjij mbi kokën e tij, dhe Zoti do të të shpërblejë.
For thou shalt heap hot coals upon his head, and the Lord will reward thee.
23 Era e veriut sjell shiun, dhe gjuha që shpif tinëz e bën fytyrën të indinjuar.
The north wind driveth away rain, as doth a sad countenance a backbiting tongue.
24 Éshtë më mirë të banosh në cep të një çatie se sa në një shtëpi bashkë me një grua grindavece.
It is better to sit in a corner of the housetop, than with a brawling woman, and in a common house.
25 Një lajm i mirë nga një vend i largët është si ujë i freskët për një njeri të lodhur dhe të etur.
As cold water to a thirsty soul, so is good tidings from a far country.
26 I drejti që dridhet përpara të pabesit është si një burim i turbullt dhe një pus i ndotur.
A just man falling down before the wicked, is as a fountain troubled with the foot, and a corrupted spring.
27 Të hash shumë mjaltë nuk është mirë, dhe të kërkosh lavdinë tënde nuk është lavdi.
As it is not good for a man to eat much honey, so he that is a searcher of majesty, shall be overwhelmed by glory.
28 Njeriu që nuk di të frenojë zemërimin e tij është si një qytet i shkrehur pa mure.
As a city that lieth open and is not compassed with walls, so is a man that cannot refrain his own spirit in speaking.
