Fjalët e urta 20

1 Vera është tallëse, pija dehëse është e turbullt dhe kush jepet pas tyre nuk është i urtë.

Вино — то насмі́шник, напій п'янки́й — галасу́н, і кожен, хто блу́дить у ньому, немудрий.

2 Frika e mbretit është si ulërima e luanit; kush ia nxit zemërimin mëkaton kundër vetë jetës së vet.

Страх царя — як рик лева; хто до гніву дово́дить його́, — проти свого життя прогрішає.

3 Éshtë një lavdi për njeriun t’u shmanget grindjeve, por çdo budalla përzihet në to.

Слава люди́ні, що гнів покидає, а кожен глупа́к вибуха́є.

4 Përtaci nuk lëron për shkak të të ftohtit; për pasojë do të lypë në kohën e vjeljeve, por nuk do të ketë asgjë.

Лінивий не о́ре із о́сени, а захоче в жнива́ — і нічо́го нема.

5 Këshilla në zemrën e njeriut është si uji i thellë, por njeriu me mend do të dijë të mbushë nga ai ujë.

Рада в серці люди́ни — глибока вода, і розумна люди́на її повиче́рпує.

6 Shumë njerëz shpallin mirësinë e tyre; por kush mund të gjejë një njeri besnik?

Багато людей себе звуть милосердними, та вірну люди́ну хто зна́йде?

7 I drejti ecën në ndershmërinë e tij; bijtë e tij do të bekohen pas atij.

У своїй непови́нності праведний ходить, — блаженні по ньому сини його!

8 Një mbret që ulet mbi fronin e gjyqit davarit me vështrimin e tij çdo të keqe.

Цар сидить на судде́вім престолі, всяке зло розганяє своїми очима.

9 Kush mund të thotë: “Pastrova zemrën time, jam i pastruar nga mëkati im”?

Хто скаже: „Очи́стив я серце своє, очистився я від свого гріха́?“

10 Peshimi i dyfishtë dhe matja e dyfishtë janë që të dyja gjëra të neveritshme për Zotin.

Вага неоднакова, неоднакова міра, — обо́є вони — то оги́да для Господа.

11 Edhe fëmija me veprimet e tij tregon në se ajo që bën është e pastër dhe e ndershme.

Навіть юна́к буде пі́знаний з чи́нів своїх, — чи чин його чистий й чи про́стий.

12 Veshin që dëgjon dhe syrin që sheh i ka bërë që të dy Zoti.

Ухо, що слухає, й око, що бачить, — Господь учинив їх обо́є.

13 Mos e duaj gjumin që të mos varfërohesh; mbaji sytë hapur dhe do të kesh bukë sa të ngopesh.

Не кохайся в спанні́, щоб не збідні́ти; розплю́щ свої очі — та хлібом наси́ться!

14 “Éshtë i keq, është i keq”, thotë blerësi; por mbasi ai ka ikur, lavdërohet për blerjen.

„Зле, зле!“каже той, хто купує, а як пі́де собі, тоді хва́литься ку́пном.

15 Ka flori dhe margaritarë të shumtë, por buzët e pasura me dije janë një xhevahir i çmuar.

Є золото й пе́рел багато, та розумні уста́ — найцінніший то по́суд.

16 Merr rroben e atij që është bërë garant për një të huaj, dhe mbaje si peng për gruan e huaj.

Візьми його о́діж, бо він поручивсь за чужого, і за чужи́нку візьми його за́став.

17 Buka e nxjerrë me hile është e ëmbël për njeriun, por pastaj goja e tij do të mbushet me zaje.

Хліб з неправди солодкий люди́ні, та піско́м потім бу́дуть напо́внені у́ста її.

18 Planet bëhen të qëndrueshme nga këshilla; prandaj bëje luftën me këshilla të urta.

Тримаються за́міри радою, і війну прова́дь мудрими ра́дами.

19 Ai që shkon poshtë e lart duke përfolur tregon sekretet; prandaj mos u shoqëro me atë që flet tepër.

Виявляє обмо́вник таємне, а ти не втручайся до того, ле́гко хто розту́лює уста свої.

20 Atij që mallkon të atin dhe të ëmën, llamba do t’i shuhet në terrin më të madh.

Хто кляне свого батька та матір свою, — погасне світильник йому серед те́мряви!

21 Trashëgimia e fituar me nxitim në fillim, nuk do të bekohet në fund.

Спа́док спо́чатку заскоро набу́тий, — не буде кінець його поблагосло́влений!

22 Mos thuaj: “Do t’i përgjigjem së keqes me të keqen”; ki shpresë te Zoti dhe ai do të të shpëtojë.

Не кажи: „Надолу́жу я зло!“— май надію на Господа, і Він допоможе тобі.

23 Peshimi i dyfishtë është i neveritshëm për Zotin dhe peshorja e pasaktë nuk është një gjë e mirë.

Вага неоднакова — то оги́да для Господа, а ома́нливі ша́льки не добрі.

24 Hapat e njeriut vijnë nga Zoti; si mund ta njohë, pra, njeriu rrugën e vet?

Від Господа — кроки люди́ни, а люди́на — як вона зрозуміє дорогу свою?

25 Éshtë një kurth për njeriun të marrë një zotim pa e matur mirë dhe, mbasi ta ketë marrë, të mendohet.

Тене́та люди́ні казати „святе́“нерозважно, а зго́дом свої обітни́ці досліджувати.

26 Një mbret i urtë i shpartallon njerëzit e këqij dhe kalon mbi ta rrotën.

Мудрий цар розпо́рошить безбожних, і зве́рне на них своє ко́ло для мук.

27 Shpirti i njeriut është llamba e Zotit, që vëzhgon tërë skutat më të fshehta të zemrës.

Дух люди́ни — світильник Господній, що все ну́тро обшукує.

28 Mirësia dhe besnikëria ruajnë mbretin; ai e bën të qëndrueshëm fronin e tij me anë të mirësisë.

Милість та правда царя стережуть, і трона свого він підтримує милістю.

29 Lavdia e të rinjve është forca e tyre, nderi i pleqve janë thinjat e tyre.

Окраса юна́цтва — їхня сила, а пишність стари́х — сивина́.

30 Të rrahurat që lënë plagë të thella e heqin të keqen, ashtu si goditjet që vijnë në pjesën më të brendshme të zorrëve.

Синяки́ від побоїв — то масть лікува́льна на злого, та вдари нутру́ живота.