Fjalët e urta 20
1 Vera është tallëse, pija dehëse është e turbullt dhe kush jepet pas tyre nuk është i urtë.
Luxuriosa res, vinum, et tumultuosa ebrietas: quicumque his delectatur, non erit sapiens.
2 Frika e mbretit është si ulërima e luanit; kush ia nxit zemërimin mëkaton kundër vetë jetës së vet.
Sicut rugitus leonis, ita et terror regis: qui provocat eum, peccat in animam suam.
3 Éshtë një lavdi për njeriun t’u shmanget grindjeve, por çdo budalla përzihet në to.
Honor est homini, qui separat se a contentionibus: omnes autem stulti miscentur contumeliis.
4 Përtaci nuk lëron për shkak të të ftohtit; për pasojë do të lypë në kohën e vjeljeve, por nuk do të ketë asgjë.
Propter frigus piger arare noluit: mendicabit ergo aestate, et non dabitur illi.
5 Këshilla në zemrën e njeriut është si uji i thellë, por njeriu me mend do të dijë të mbushë nga ai ujë.
Sicut aqua profunda, sic consilium in corde viri: sed homo sapiens exhauriet illud.
6 Shumë njerëz shpallin mirësinë e tyre; por kush mund të gjejë një njeri besnik?
Multi homines misericordes vocantur: virum autem fidelem quis inveniet?
7 I drejti ecën në ndershmërinë e tij; bijtë e tij do të bekohen pas atij.
Iustus, qui ambulat in simplicitate sua, beatos post se filios derelinquet.
8 Një mbret që ulet mbi fronin e gjyqit davarit me vështrimin e tij çdo të keqe.
Rex, qui sedet in solio iudicii, dissipat omne malum intuitu suo.
9 Kush mund të thotë: “Pastrova zemrën time, jam i pastruar nga mëkati im”?
Quis potest dicere: Mundum est cor meum, purus sum a peccato?
10 Peshimi i dyfishtë dhe matja e dyfishtë janë që të dyja gjëra të neveritshme për Zotin.
Pondus et pondus, mensura et mensura: utrumque abominabile est apud Deum.
11 Edhe fëmija me veprimet e tij tregon në se ajo që bën është e pastër dhe e ndershme.
Ex studiis suis intelligitur puer, si munda et recta sint opera eius.
12 Veshin që dëgjon dhe syrin që sheh i ka bërë që të dy Zoti.
Aurem audientem, et oculum videntem, Dominus fecit utrumque.
13 Mos e duaj gjumin që të mos varfërohesh; mbaji sytë hapur dhe do të kesh bukë sa të ngopesh.
Noli diligere somnum, ne te egestas opprimat: aperi oculos tuos, et saturare panibus.
14 “Éshtë i keq, është i keq”, thotë blerësi; por mbasi ai ka ikur, lavdërohet për blerjen.
Malum est, malum est, dicit omnis emptor: et cum recesserit, tunc gloriabitur.
15 Ka flori dhe margaritarë të shumtë, por buzët e pasura me dije janë një xhevahir i çmuar.
Est aurum, et multitudo gemmarum: vas autem pretiosum labia scientiae.
16 Merr rroben e atij që është bërë garant për një të huaj, dhe mbaje si peng për gruan e huaj.
Tolle vestimentum eius, qui fideiussor extitit alieni, et pro extraneis aufer pignus ab eo.
17 Buka e nxjerrë me hile është e ëmbël për njeriun, por pastaj goja e tij do të mbushet me zaje.
Suavis est homini panis mendacii: et postea implebitur os eius calculo.
18 Planet bëhen të qëndrueshme nga këshilla; prandaj bëje luftën me këshilla të urta.
Cogitationes consiliis roborantur: et gubernaculis tractanda sunt bella.
19 Ai që shkon poshtë e lart duke përfolur tregon sekretet; prandaj mos u shoqëro me atë që flet tepër.
Ei, qui revelat mysteria, et ambulat fraudulenter, et dilatat labia sua, ne commiscearis.
20 Atij që mallkon të atin dhe të ëmën, llamba do t’i shuhet në terrin më të madh.
Qui maledicit patri suo, et matri, extinguetur lucerna eius in mediis tenebris.
21 Trashëgimia e fituar me nxitim në fillim, nuk do të bekohet në fund.
Hereditas, ad quam festinatur in principio, in novissimo benedictione carebit.
22 Mos thuaj: “Do t’i përgjigjem së keqes me të keqen”; ki shpresë te Zoti dhe ai do të të shpëtojë.
Ne dicas: Reddam malum: expecta Dominum, et liberabit te.
23 Peshimi i dyfishtë është i neveritshëm për Zotin dhe peshorja e pasaktë nuk është një gjë e mirë.
Abominatio est apud Dominum pondus et pondus: statera dolosa non est bona.
24 Hapat e njeriut vijnë nga Zoti; si mund ta njohë, pra, njeriu rrugën e vet?
A Domino diriguntur gressus viri: quis autem hominum intelligere potest viam suam?
25 Éshtë një kurth për njeriun të marrë një zotim pa e matur mirë dhe, mbasi ta ketë marrë, të mendohet.
Ruina est homini devotare sanctos, et post vota retractare.
26 Një mbret i urtë i shpartallon njerëzit e këqij dhe kalon mbi ta rrotën.
Dissipat impios rex sapiens, et incurvat super eos fornicem.
27 Shpirti i njeriut është llamba e Zotit, që vëzhgon tërë skutat më të fshehta të zemrës.
Lucerna Domini spiraculum hominis, quae investigat omnia secreta ventris.
28 Mirësia dhe besnikëria ruajnë mbretin; ai e bën të qëndrueshëm fronin e tij me anë të mirësisë.
Misericordia, et veritas custodiunt regem, et roboratur clementia thronus eius.
29 Lavdia e të rinjve është forca e tyre, nderi i pleqve janë thinjat e tyre.
Exultatio iuvenum, fortitudo eorum: et dignitas senum canities.
30 Të rrahurat që lënë plagë të thella e heqin të keqen, ashtu si goditjet që vijnë në pjesën më të brendshme të zorrëve.
Livor vulneris absterget mala: et plagae in secretioribus ventris.
