Fjalët e urta 20
1 Vera është tallëse, pija dehëse është e turbullt dhe kush jepet pas tyre nuk është i urtë.
Víno činí posměvače, a nápoj opojný nepokojného; pročež každý, kdož se kochá v něm, nebývá moudrý.
2 Frika e mbretit është si ulërima e luanit; kush ia nxit zemërimin mëkaton kundër vetë jetës së vet.
Hrůza královská jako řvání mladého lva; kdož ho rozhněvá, hřeší proti životu svému.
3 Éshtë një lavdi për njeriun t’u shmanget grindjeve, por çdo budalla përzihet në to.
Přestati od sváru jest to každému ku poctivosti, ale kdožkoli se do nich zapletá, blázen jest.
4 Përtaci nuk lëron për shkak të të ftohtit; për pasojë do të lypë në kohën e vjeljeve, por nuk do të ketë asgjë.
Lenoch neoře pro zimu, pročež žebrati bude ve žni, ale nadarmo.
5 Këshilla në zemrën e njeriut është si uji i thellë, por njeriu me mend do të dijë të mbushë nga ai ujë.
Rada v srdci muže voda hluboká, muž však rozumný dosáhne jí.
6 Shumë njerëz shpallin mirësinë e tyre; por kush mund të gjejë një njeri besnik?
Větší díl lidí honosí se účinností svou, ale v pravdě takového kdo nalezne?
7 I drejti ecën në ndershmërinë e tij; bijtë e tij do të bekohen pas atij.
Spravedlivý ustavičně chodí v upřímnosti své; blažení synové jeho po něm.
8 Një mbret që ulet mbi fronin e gjyqit davarit me vështrimin e tij çdo të keqe.
Král sedě na soudné stolici, rozhání očima svýma všecko zlé.
9 Kush mund të thotë: “Pastrova zemrën time, jam i pastruar nga mëkati im”?
Kdo může říci: Očistil jsem srdce své? Čist jsem od hříchu svého?
10 Peshimi i dyfishtë dhe matja e dyfishtë janë që të dyja gjëra të neveritshme për Zotin.
Závaží rozdílná a míra rozdílná, obé to ohavností jest Hospodinu.
11 Edhe fëmija me veprimet e tij tregon në se ajo që bën është e pastër dhe e ndershme.
Po skutcích svých poznáno bývá také i pachole, jest-li upřímé a pravé dílo jeho.
12 Veshin që dëgjon dhe syrin që sheh i ka bërë që të dy Zoti.
Ucho, kteréž slyší, a oko, kteréž vidí, obé to učinil Hospodin.
13 Mos e duaj gjumin që të mos varfërohesh; mbaji sytë hapur dhe do të kesh bukë sa të ngopesh.
Nemiluj snu, abys nezchudl, otevři oči své, a nasytíš se chlebem.
14 “Éshtë i keq, është i keq”, thotë blerësi; por mbasi ai ka ikur, lavdërohet për blerjen.
Zlé, zlé, říká ten, kdož kupuje, a odejda, tedy se chlubí.
15 Ka flori dhe margaritarë të shumtë, por buzët e pasura me dije janë një xhevahir i çmuar.
Zlato a množství perel, a nejdražší klínot jsou rtové umělí.
16 Merr rroben e atij që është bërë garant për një të huaj, dhe mbaje si peng për gruan e huaj.
Vezmi roucho toho, kterýž slíbil za cizího, a kdo za cizozemku, základ jeho.
17 Buka e nxjerrë me hile është e ëmbël për njeriun, por pastaj goja e tij do të mbushet me zaje.
Chutný jest někomu chléb falše, ale potom ústa jeho pískem naplněna bývají.
18 Planet bëhen të qëndrueshme nga këshilla; prandaj bëje luftën me këshilla të urta.
Myšlení radou upevňuj, a s opatrnou radou veď boj.
19 Ai që shkon poshtë e lart duke përfolur tregon sekretet; prandaj mos u shoqëro me atë që flet tepër.
Kdo vynáší tajnost, chodí neupřímě, pročež k lahodícímu rty svými nepřiměšuj se.
20 Atij që mallkon të atin dhe të ëmën, llamba do t’i shuhet në terrin më të madh.
Kdo zlořečí otci svému neb matce své, zhasne svíce jeho v temných mrákotách.
21 Trashëgimia e fituar me nxitim në fillim, nuk do të bekohet në fund.
Dědictví rychle z počátku nabytému naposledy nebývá dobrořečeno,
22 Mos thuaj: “Do t’i përgjigjem së keqes me të keqen”; ki shpresë te Zoti dhe ai do të të shpëtojë.
Neříkej: Odplatím se zlým; očekávej na Hospodina, a vysvobodí tě.
23 Peshimi i dyfishtë është i neveritshëm për Zotin dhe peshorja e pasaktë nuk është një gjë e mirë.
Ohavností jsou Hospodinu závaží rozdílná, a váhy falešné neoblibuje.
24 Hapat e njeriut vijnë nga Zoti; si mund ta njohë, pra, njeriu rrugën e vet?
Od Hospodina jsou krokové muže, ale člověk jak vyrozumívá cestě jeho?
25 Éshtë një kurth për njeriun të marrë një zotim pa e matur mirë dhe, mbasi ta ketë marrë, të mendohet.
Osídlo jest člověku pohltiti věc posvěcenou, a po slibu zase toho vyhledávati.
26 Një mbret i urtë i shpartallon njerëzit e këqij dhe kalon mbi ta rrotën.
Král moudrý rozptyluje bezbožné, a uvodí na ně pomstu.
27 Shpirti i njeriut është llamba e Zotit, që vëzhgon tërë skutat më të fshehta të zemrës.
Duše člověka jest svíce Hospodinova, kteráž zpytuje všecky vnitřnosti srdečné.
28 Mirësia dhe besnikëria ruajnë mbretin; ai e bën të qëndrueshëm fronin e tij me anë të mirësisë.
Milosrdenství a pravda ostříhají krále, a milosrdenstvím podpírá se trůn jeho.
29 Lavdia e të rinjve është forca e tyre, nderi i pleqve janë thinjat e tyre.
Ozdoba mládenců jest síla jejich, a okrasa starců šediny.
30 Të rrahurat që lënë plagë të thella e heqin të keqen, ashtu si goditjet që vijnë në pjesën më të brendshme të zorrëve.
Modřiny ran jsou lékařství při zlém, a bití vnitřnostem života.
