Fjalët e urta 17

1 Éshtë më mirë një copë bukë thatë me paqe se sa një shtëpi plot me kafshë të vrara me grindje.

Ліпший черствий кусок зо споко́єм, ніж дім, повний у́чти м'ясної зо сваркою.

2 Shërbëtori që vepron me urtësi ka për të sunduar mbi të birin që e turpëron dhe do të marrë një pjesë të trashëgimisë bashkë me vëllezërit.

Раб розумний панує над сином безпутнім, і серед братів він поділить спа́док.

3 Poçi është për argjendin dhe furra për arin, por ai që provon zemrat është Zoti.

Для срі́бла — топи́льна посу́дина, а го́рно — для золота, Господь же серця випробо́вує.

4 Njeriu i keq dëgjon buzët e liga, gënjeshtari dëgjon gjuhën e çoroditur.

Лиходій слухається уст безбожних, слухає неправдомо́в язика лиході́йного.

5 Ai që përqesh të varfërin fyen Atë që e ka krijuar; ai që kënaqet me fatkeqësinë e tjetrit nuk do të mbetet pa u ndëshkuar.

Хто сміється з убогого, той ображає свого Творця, хто радіє з нещастя, — не буде такий без вини.

6 Bijtë e bijve janë kurora e pleqve, dhe lavdia e bijve janë etërit e tyre.

Корона для ста́рших — ону́ки, а пишно́та дітей — їхні батьки́.

7 Budallait nuk i shkon një e folur e bukur, aq më pak princit nuk i shkojnë buzë gënjeshtare,

Не присто́йна безумному мова поважна, а тим більше шляхе́тному — мова брехли́ва.

8 Një dhuratë është një gur i çmuar në sytë e atij që e ka; ngado që kthehet, ai ia del.

Хабар в о́чах його власника́ — самоцві́т: до всьо́го, до чого пове́рнеться, буде щасти́ти йому́.

9 Kush mbulon një faj fiton dashuri, por kush i rikthehet përsëri ndan miqtë më të mirë.

Хто шукає любови — провину ховає, хто ж про неї повто́рює, розго́нює дру́зів.

10 Një qortim depërton më thellë te njeriu me mend se sa njëqind goditje te budallai.

На розумного більше впливає одне остере́ження, як на глупака́ сто ударів.

11 Njeriu i keq nuk kërkon gjë tjetër veç të ngrerë krye, prandaj do të dërgohet kundër tij një lajmëtar mizor.

Злий шукає лише неслухня́ности, та вісник жорстокий на нього пошлеться.

12 Éshtë më mirë të takosh një harushë se cilës i kanë vjedhur këlyshët e vet se sa një budalla në marrëzinë e tij.

Ліпше спітка́ти обезді́тнену ведмедицю, що кидається на люди́ну, аніж нерозумного в глупо́ті його.

13 E keqja nuk do të largohet nga shtëpia e atij që së mirës i përgjigjet me të keqen.

Хто відплачує злом за добро, — не відступить лихе з його дому.

14 Të fillosh një grindje është sikur t’u çelësh rrugë ujërave; prandaj ndërprite grindjen përpara se të acarohet.

Почин сварки — то про́рив води, тому перед ви́бухом сварки покинь ти її!

15 Ai që nxjerr të pafajshëm fajtorin dhe ai që dënon të drejtin janë që të dy të neveritshëm për Zotin.

Хто оправдує несправедливого, і хто засуджує праведного, — оби́два вони Господе́ві оги́дні.

16 Ç’duhet paraja në duart e budallait? Mos vallë për të blerë dituri, kur ai nuk ka mend fare?

На́що ті гроші в руці нерозумного, щоб мудрість купити, як мо́зку нема?

17 Miku të do në çdo kohë, por vëllai lind për ditë të vështira.

Правдивий друг любить за всякого ча́су, в недолі ж він робиться братом.

18 Njeriu që nuk ka mend jep dorën si garanci dhe merr zotime për të afërmin e tij.

Люди́на, позба́влена розуму, ру́читься, — пору́ку дає за друга свого.

19 Ai që do mëkatin i do grindjet, dhe ai që ngre portën e tij kërkon rrënim.

Хто сварку кохає, той любить гріх; хто ж підвищує уста свої, той шукає нещастя.

20 Njeriu zemërshthurur nuk gjen asnjë të mirë, dhe ai që ka gjuhën e çoroditur bie në telashe.

Люди́на лукавого серця не зна́йде добра, хто ж лука́вить своїм язико́м, упаде в зло.

21 Atij që i lind një budalla do t’i vijnë hidhërime dhe ati i një budallai nuk mund të ketë gëzim.

Хто родить безумного, родить на смуток собі, і не поті́шиться батько безглуздого.

22 Një zemër e gëzuar është një ilaç i mirë, por një frymë e dërrmuar i than kockat.

Серце радісне добре лікує, а пригно́блений дух сушить ко́сті.

23 I pabesi pranon dhurata fshehurazi për të prishur rrugët e drejtësisë.

Безбожний таємно бере хабара́, щоб зігнути путі правосу́ддя.

24 Dituria qëndron para atij që ka mend, por sytë e budallait enden deri në cepat më të largëta të dheut.

З обличчям розумного — мудрість, а очі глупця́ — аж на кінці землі.

25 Biri budalla është një burim vuajtjesh për atin e tij dhe hidhërim për atë që e ka lindur.

Нерозумний син — смуток для батька, для своєї ж родительки — гі́ркість.

26 Nuk është mirë të dënosh të drejtin, as të godasësh princat për ndershmërinë e tyre.

Не добре карати справедливого, бити шляхе́тних за щирість!

27 Kush i mat fjalët e veta ka dije, dhe kush ka një shpirt të qetë është njeri i matur.

Хто слова́ свої стримує, той знає пізна́ння, і холоднокро́вний — розумна люди́на.

28 Budallai, edhe kur hesht, konsiderohet i urtë dhe, kur i mban të mbyllura buzët e tij, konsiderohet i zgjuar.

І глупа́к, як мовчить, уважається мудрим, а як у́ста свої закриває — розумним.