Fjalët e urta 17

1 Éshtë më mirë një copë bukë thatë me paqe se sa një shtëpi plot me kafshë të vrara me grindje.

Bolji je zalogaj suha hljeba s mirom nego kuæa puna poklane stoke sa svaðom.

2 Shërbëtori që vepron me urtësi ka për të sunduar mbi të birin që e turpëron dhe do të marrë një pjesë të trashëgimisë bashkë me vëllezërit.

Razuman sluga biæe gospodar nad sinom sramotnijem i s braæom æe dijeliti našljedstvo.

3 Poçi është për argjendin dhe furra për arin, por ai që provon zemrat është Zoti.

Topionica je za srebro i peæ za zlato, a srca iskušava Gospod.

4 Njeriu i keq dëgjon buzët e liga, gënjeshtari dëgjon gjuhën e çoroditur.

Zao èovjek pazi na usne zle, a lažljivac sluša jezik pakostan.

5 Ai që përqesh të varfërin fyen Atë që e ka krijuar; ai që kënaqet me fatkeqësinë e tjetrit nuk do të mbetet pa u ndëshkuar.

Ko se ruga siromahu, sramoti stvoritelja njegova; ko se raduje nesreæi, neæe ostati bez kara.

6 Bijtë e bijve janë kurora e pleqve, dhe lavdia e bijve janë etërit e tyre.

Vijenac su starcima unuci, a slava sinovima oci njihovi.

7 Budallait nuk i shkon një e folur e bukur, aq më pak princit nuk i shkojnë buzë gënjeshtare,

Ne prilièi bezumnom visoka besjeda, akamoli knezu lažljiva besjeda.

8 Një dhuratë është një gur i çmuar në sytë e atij që e ka; ngado që kthehet, ai ia del.

Poklon je dragi kamen onome koji ga prima, kuda se god okrene napreduje.

9 Kush mbulon një faj fiton dashuri, por kush i rikthehet përsëri ndan miqtë më të mirë.

Ko pokriva prijestup, traži ljubav; a ko ponavlja stvar, rastavlja glavne prijatelje.

10 Një qortim depërton më thellë te njeriu me mend se sa njëqind goditje te budallai.

Ukor tišti razumnoga veæma nego ludoga sto udaraca.

11 Njeriu i keq nuk kërkon gjë tjetër veç të ngrerë krye, prandaj do të dërgohet kundër tij një lajmëtar mizor.

Zao èovjek traži samo odmet, ali æe se ljut glasnik poslati na nj.

12 Éshtë më mirë të takosh një harushë se cilës i kanë vjedhur këlyshët e vet se sa një budalla në marrëzinë e tij.

Bolje je da èovjeka srete medvjedica kojoj su oteti medvjediæi, nego bezumnik u svom bezumlju.

13 E keqja nuk do të largohet nga shtëpia e atij që së mirës i përgjigjet me të keqen.

Ko vraæa zlo za dobro, neæe se zlo odmaæi od kuæe njegove.

14 Të fillosh një grindje është sikur t’u çelësh rrugë ujërave; prandaj ndërprite grindjen përpara se të acarohet.

Ko poène svaðu, otvori ustavu vodi; zato prije nego se zametne, proði se raspre.

15 Ai që nxjerr të pafajshëm fajtorin dhe ai që dënon të drejtin janë që të dy të neveritshëm për Zotin.

Ko opravda krivoga i ko osudi pravoga, obojica su gad Gospodu.

16 Ç’duhet paraja në duart e budallait? Mos vallë për të blerë dituri, kur ai nuk ka mend fare?

Na što je blago bezumnome u ruci kad nema razuma da pribavi mudrost?

17 Miku të do në çdo kohë, por vëllai lind për ditë të vështira.

U svako doba ljubi prijatelj, i brat postaje u nevolji.

18 Njeriu që nuk ka mend jep dorën si garanci dhe merr zotime për të afërmin e tij.

Èovjek bezuman daje ruku i jamèi se za prijatelja svojega.

19 Ai që do mëkatin i do grindjet, dhe ai që ngre portën e tij kërkon rrënim.

Ko miluje svaðu, miluje grijeh; ko podiže uvis vrata svoja, traži pogibao.

20 Njeriu zemërshthurur nuk gjen asnjë të mirë, dhe ai që ka gjuhën e çoroditur bie në telashe.

Ko je opaka srca, neæe naæi dobra; i ko dvolièi jezikom, pašæe u zlo.

21 Atij që i lind një budalla do t’i vijnë hidhërime dhe ati i një budallai nuk mund të ketë gëzim.

Ko rodi bezumna, na žalost mu je, niti æe se radovati otac luda.

22 Një zemër e gëzuar është një ilaç i mirë, por një frymë e dërrmuar i than kockat.

Srce veselo pomaže kao lijek, a duh žalostan suši kosti.

23 I pabesi pranon dhurata fshehurazi për të prishur rrugët e drejtësisë.

Bezbožnik prima poklon iz njedara da prevrati putove pravdi.

24 Dituria qëndron para atij që ka mend, por sytë e budallait enden deri në cepat më të largëta të dheut.

Razumnomu je na licu mudrost, a oèi bezumniku vrljaju nakraj zemlje.

25 Biri budalla është një burim vuajtjesh për atin e tij dhe hidhërim për atë që e ka lindur.

Žalost je ocu svojemu sin bezuman, i jad roditeljci svojoj.

26 Nuk është mirë të dënosh të drejtin, as të godasësh princat për ndershmërinë e tyre.

Nije dobro globiti pravednika, ni da knezovi biju koga što je radio pravo.

27 Kush i mat fjalët e veta ka dije, dhe kush ka një shpirt të qetë është njeri i matur.

Usteže rijeèi svoje èovjek koji zna, i tiha je duha èovjek razuman.

28 Budallai, edhe kur hesht, konsiderohet i urtë dhe, kur i mban të mbyllura buzët e tij, konsiderohet i zgjuar.

I bezuman kad muèi, misli se da je mudar, i razuman, kad stiskuje usne svoje.