Fjalët e urta 17

1 Éshtë më mirë një copë bukë thatë me paqe se sa një shtëpi plot me kafshë të vrara me grindje.

Betre er ein turr brødmole med ro attåt enn huset fullt av høgtidskost med trætta til.

2 Shërbëtori që vepron me urtësi ka për të sunduar mbi të birin që e turpëron dhe do të marrë një pjesë të trashëgimisë bashkë me vëllezërit.

Den kloke tenar skal råda yver ein uvisleg son, og millom brøder fær han skifta arv.

3 Poçi është për argjendin dhe furra për arin, por ai që provon zemrat është Zoti.

Diglen røyner sylvet og omnen gullet, men den som røyner hjarto, det er Herren.

4 Njeriu i keq dëgjon buzët e liga, gënjeshtari dëgjon gjuhën e çoroditur.

Den vonde lyder på vondskapslippa, ljugaren lyder på tyningstunga.

5 Ai që përqesh të varfërin fyen Atë që e ka krijuar; ai që kënaqet me fatkeqësinë e tjetrit nuk do të mbetet pa u ndëshkuar.

Spear du den fatige, so spottar du hans skapar, den som gled seg yver ulukka, skal få si refsing.

6 Bijtë e bijve janë kurora e pleqve, dhe lavdia e bijve janë etërit e tyre.

Ein krans for dei gamle er barneborn, og ei æra for borni er federne deira.

7 Budallait nuk i shkon një e folur e bukur, aq më pak princit nuk i shkojnë buzë gënjeshtare,

Det høver ikkje for ein dåre å tala store ord, enn mindre for ein fagnamann å ljuga.

8 Një dhuratë është një gur i çmuar në sytë e atij që e ka; ngado që kthehet, ai ia del.

Gåva er ein glimestein for den som fær ho; kvar ho vender seg, der fær ho framgang.

9 Kush mbulon një faj fiton dashuri, por kush i rikthehet përsëri ndan miqtë më të mirë.

Søkjer du kjærleik, skyler du misgjerd, men riv du upp att ei sak, skil ven frå ven.

10 Një qortim depërton më thellë te njeriu me mend se sa njëqind goditje te budallai.

Vondord gjer meir på den vituge enn hundrad hogg på dåren.

11 Njeriu i keq nuk kërkon gjë tjetër veç të ngrerë krye, prandaj do të dërgohet kundër tij një lajmëtar mizor.

Berre upprør søkjer den vonde, men ein hard bodberar vert send imot han.

12 Éshtë më mirë të takosh një harushë se cilës i kanë vjedhur këlyshët e vet se sa një budalla në marrëzinë e tij.

Møt heller ei binna som hev mist sine ungar enn ein dåre med narreskapen hans!

13 E keqja nuk do të largohet nga shtëpia e atij që së mirës i përgjigjet me të keqen.

Den som løner godt med vondt, frå hans hus skal ikkje det vonde vika.

14 Të fillosh një grindje është sikur t’u çelësh rrugë ujërave; prandaj ndërprite grindjen përpara se të acarohet.

Å taka til med strid er som å sleppa vatn ut, haldt difor upp med trætta fyrr nokon gliser med tennerne!

15 Ai që nxjerr të pafajshëm fajtorin dhe ai që dënon të drejtin janë që të dy të neveritshëm për Zotin.

Den som frikjenner ein ugudleg og den som domfeller ein rettferdig, dei er båe tvo ein styggedom for Herren.

16 Ç’duhet paraja në duart e budallait? Mos vallë për të blerë dituri, kur ai nuk ka mend fare?

Kva skal pengar i handi på dåren? Å kjøpa visdom hev han’kje vit til.

17 Miku të do në çdo kohë, por vëllai lind për ditë të vështira.

Venen elskar alltid, og bror vert fødd til hjelp i naud.

18 Njeriu që nuk ka mend jep dorën si garanci dhe merr zotime për të afërmin e tij.

Ein vitlaus mann er den som handtekst, som gjeng i borg hjå grannen sin.

19 Ai që do mëkatin i do grindjet, dhe ai që ngre portën e tij kërkon rrënim.

Den som elskar trætta, elskar misgjerning, den som byggjer døri si høg, søkjer fall.

20 Njeriu zemërshthurur nuk gjen asnjë të mirë, dhe ai që ka gjuhën e çoroditur bie në telashe.

Den som hev eit rangt hjarta, vinn ikkje lukka, og den som forvender tunga si, fell i ulukka.

21 Atij që i lind një budalla do t’i vijnë hidhërime dhe ati i një budallai nuk mund të ketë gëzim.

Den som avlar eit narr, fær sorg, og ikkje gled seg far til ein dåre.

22 Një zemër e gëzuar është një ilaç i mirë, por një frymë e dërrmuar i than kockat.

Gladværugt hjarta gjev lækjedom god, men nedslege mod fær beini te visna.

23 I pabesi pranon dhurata fshehurazi për të prishur rrugët e drejtësisë.

Gudlaus mann tek gåva i løynd til å bøygja rettargangen.

24 Dituria qëndron para atij që ka mend, por sytë e budallait enden deri në cepat më të largëta të dheut.

Den vituge hev visdom for augo, men dåren hev augo ved heimsens ende.

25 Biri budalla është një burim vuajtjesh për atin e tij dhe hidhërim për atë që e ka lindur.

Uvitug son er til gremme for far sin, og beisk sorg for henne som fødde’n.

26 Nuk është mirë të dënosh të drejtin, as të godasësh princat për ndershmërinë e tyre.

Det er’kje godt at og rettferdige fær refsing, og ei at fagna folk fær slag for det som rett er.

27 Kush i mat fjalët e veta ka dije, dhe kush ka një shpirt të qetë është njeri i matur.

Den skynsame sparer på ordi, og den vituge mann er kald i hugen.

28 Budallai, edhe kur hesht, konsiderohet i urtë dhe, kur i mban të mbyllura buzët e tij, konsiderohet i zgjuar.

Um dåren tagde, gjekk han og for vismann, og for ein vitug mann når han heldt munn.