Fjalët e urta 17

1 Éshtë më mirë një copë bukë thatë me paqe se sa një shtëpi plot me kafshë të vrara me grindje.

마른 떡 한 조각만 있고도 화목하는 것이 육선이 집에 가득하고 다투는 것보다 나으니라

2 Shërbëtori që vepron me urtësi ka për të sunduar mbi të birin që e turpëron dhe do të marrë një pjesë të trashëgimisë bashkë me vëllezërit.

슬기로운 종은 주인의 부끄러움을 끼치는 아들을 다스리겠고 또 그 아들들 중에서 유업을 나눠 얻으리라

3 Poçi është për argjendin dhe furra për arin, por ai që provon zemrat është Zoti.

도가니는 은을, 풀무는 금을 연단하거니와 여호와는 마음을 연단 하시느니라

4 Njeriu i keq dëgjon buzët e liga, gënjeshtari dëgjon gjuhën e çoroditur.

악을 행하는 자는 궤사한 입술을 잘 듣고 거짓말을 하는 자는 악한 혀에 귀를 기울이느니라

5 Ai që përqesh të varfërin fyen Atë që e ka krijuar; ai që kënaqet me fatkeqësinë e tjetrit nuk do të mbetet pa u ndëshkuar.

가난한 자를 조롱하는 자는 이를 지으신 주를 멸시하는 자요 사람의 재앙을 기뻐하는 자는 형벌을 면치 못할 자니라

6 Bijtë e bijve janë kurora e pleqve, dhe lavdia e bijve janë etërit e tyre.

손자는 노인의 면류관이요 아비는 자식의 영화니라

7 Budallait nuk i shkon një e folur e bukur, aq më pak princit nuk i shkojnë buzë gënjeshtare,

분외의 말을 하는 것도 미련한 자에게 합당치 아니하거든 하물며 거짓말을 하는 것이 존귀한 자에게 합당하겠느냐

8 Një dhuratë është një gur i çmuar në sytë e atij që e ka; ngado që kthehet, ai ia del.

뇌물은 임자의 보기에 보석 같은즉 어디로 향하든지 형통케 하느니라

9 Kush mbulon një faj fiton dashuri, por kush i rikthehet përsëri ndan miqtë më të mirë.

허물을 덮어 주는 자는 사랑을 구하는 자요 그것을 거듭 말하는 자는 친한 벗을 이간하는 자니라

10 Një qortim depërton më thellë te njeriu me mend se sa njëqind goditje te budallai.

한 마디로 총명한 자를 경계하는 것이 매 백개로 미련한 자를 때리는 것보다 더욱 깊이 박이느니라

11 Njeriu i keq nuk kërkon gjë tjetër veç të ngrerë krye, prandaj do të dërgohet kundër tij një lajmëtar mizor.

악한 자는 반역만 힘쓰나니 그러므로 그에게 잔인한 사자가 보냄을 입으리라

12 Éshtë më mirë të takosh një harushë se cilës i kanë vjedhur këlyshët e vet se sa një budalla në marrëzinë e tij.

차라리 새끼 빼앗긴 암콤을 만날지언정 미련한 일을 행하는 미련한 자를 만나지 말 것이니라

13 E keqja nuk do të largohet nga shtëpia e atij që së mirës i përgjigjet me të keqen.

누구든지 악으로 선을 갚으면 악이 그 집을 떠나지 아니하리라

14 Të fillosh një grindje është sikur t’u çelësh rrugë ujërave; prandaj ndërprite grindjen përpara se të acarohet.

다투는 시작은 방축에서 물이 새는 것 같은즉 싸움이 일어나기 전에 시비를 그칠 것이니라

15 Ai që nxjerr të pafajshëm fajtorin dhe ai që dënon të drejtin janë që të dy të neveritshëm për Zotin.

악인을 의롭다 하며 의인을 악하다 하는 이 두 자는 다 여호와의 미워하심을 입느니라

16 Ç’duhet paraja në duart e budallait? Mos vallë për të blerë dituri, kur ai nuk ka mend fare?

미련한 자는 무지하거늘 손에 값을 가지고 지혜를 사려 함은 어찜인고

17 Miku të do në çdo kohë, por vëllai lind për ditë të vështira.

친구는 사랑이 끊이지 아니하고 형제는 위급한 때까지 위하여 났느니라

18 Njeriu që nuk ka mend jep dorën si garanci dhe merr zotime për të afërmin e tij.

지혜없는 자는 남의 손을 잡고 그 이웃 앞에서 보증이 되느니라

19 Ai që do mëkatin i do grindjet, dhe ai që ngre portën e tij kërkon rrënim.

다툼을 좋아하는 자는 죄과를 좋아하는 자요 자기 문을 높이는 자는 파괴를 구하는 자니라

20 Njeriu zemërshthurur nuk gjen asnjë të mirë, dhe ai që ka gjuhën e çoroditur bie në telashe.

마음이 사특한 자는 복을 얻지 못하고 혀가 패역한 자는 재앙에 빠지느니라

21 Atij që i lind një budalla do t’i vijnë hidhërime dhe ati i një budallai nuk mund të ketë gëzim.

미련한 자를 낳는 자는 근심을 당하나니 미련한 자의 아비는 낙이 없느니라

22 Një zemër e gëzuar është një ilaç i mirë, por një frymë e dërrmuar i than kockat.

마음의 즐거움은 양약이라도 심령의 근심은 뼈로 마르게 하느니라

23 I pabesi pranon dhurata fshehurazi për të prishur rrugët e drejtësisë.

악인은 사람의 품에서 뇌물을 받고 재판을 굽게 하느니라

24 Dituria qëndron para atij që ka mend, por sytë e budallait enden deri në cepat më të largëta të dheut.

지혜는 명철한 자의 앞에 있거늘 미련한 자는 눈을 땅 끝에 두느니라

25 Biri budalla është një burim vuajtjesh për atin e tij dhe hidhërim për atë që e ka lindur.

미련한 아들은 그 아비의 근심이 되고 그 어미의 고통이 되느니라

26 Nuk është mirë të dënosh të drejtin, as të godasësh princat për ndershmërinë e tyre.

의인을 벌하는 것과 귀인을 정직하다고 때리는 것이 선치 못하니라

27 Kush i mat fjalët e veta ka dije, dhe kush ka një shpirt të qetë është njeri i matur.

말을 아끼는 자는 지식이 있고 성품이 안존한 자는 명철하니라

28 Budallai, edhe kur hesht, konsiderohet i urtë dhe, kur i mban të mbyllura buzët e tij, konsiderohet i zgjuar.

미련한 자라도 잠잠하면 지혜로운 자로 여기우고 그 입술을 닫히면 슬기로운 자로 여기우느니라