Fjalët e urta 16

1 Prirjet e zemrës i përkasin njeriut, por përgjigja e gjuhës vjen nga Zoti.

Заміри серця належать люди́ні, та від Господа — відповідь язика.

2 Të gjitha rrugët e njeriut janë të pastra në sytë e tij, por Zoti i peshon frymët.

Всі дороги люди́ни чисті в очах її, та зважує душі Господь.

3 Besoja Zotit veprimet e tua dhe planet e tua do të realizohen.

Поклади свої чи́ни на Господа, і будуть поста́влені міцно думки́ твої.

4 Zoti ka bërë çdo gjë për vete të tij, edhe të pabesin për ditën e fatkeqësisë.

Все Господь учинив ради ці́лей Своїх, — і безбожного на днину зла.

5 Ai që është zemërkrenar është i neveritshëm për Zotin; edhe sikur t’i shtrëngojë dorën një tjetri për besëlidhje, nuk ka për të mbetur pa u ndëshkuar.

Оги́да для Господа всякий бундю́чний, — ручу́ся: не буде такий без вини!

6 Me mirësinë dhe me të vërtetën padrejtësia shlyhet, dhe me frikën e Zotit njeriu largohet nga e keqja.

Провина вику́плюється через милість та правду, і страх Господній відво́дить від злого.

7 Kur Zotit i pëlqejnë rrugët e një njeriu, ai bën që edhe armiqtë e tij të bëjnë paqe me të.

Як дороги люди́ни Господь уподо́бає, то й її ворогів Він зами́рює з нею.

8 Më mirë të kesh pak me drejtësi, se sa të ardhura të mëdha pa drejtësi.

Ліпше мале справедливе, аніж великі прибу́тки з безпра́в'я.

9 Zemra e njeriut programon rrugën e tij, por Zoti drejton hapat e tij.

Розум люди́ни обдумує путь її, але кроки її наставля́є Госпо́дь.

10 Mbi buzët e mbretit është një vendim hyjnor; gjatë gjykimit goja e tij nuk duhet të gabojë.

Виріша́льне слово в царя на губа́х, тому в су́ді уста́ його не спроневі́ряться.

11 Kandari dhe peshoret e sakta janë të Zotit, të gjitha gurët e peshës janë vepër e tij.

Вага й ша́льки правдиві — від Господа, все каміння ваго́ве в торби́нці — то ді́ло Його.

12 Éshtë një gjë e neveritshme për mbretërit të bëjnë të keqen, sepse froni bëhet i qëndrueshëm me drejtësinë.

Чинити безбожне — оги́да царям, бо трон змі́цнюється справедливістю.

13 Buzët e drejta u pëlqejnë mbretërve; ata e duan atë që flet drejt.

Уподо́ба царя́м — губи пра́ведности, і він любить того, хто правдиве говорить.

14 Zemërimi i mbretit është si lajmëtari i vdekjes, por njeriu i urtë do ta qetësojë atë.

Гнів царя — вісник смерти, та мудра люди́на злагі́днить його́.

15 Në dritën e fytyrës së mbretit ka jetë, dhe favori i tij është si reja e shiut të fundit.

У світлі царсько́го обличчя — життя, а його уподо́ба — мов хмара доще́ва весною.

16 Éshtë më mirë të fitosh dituri se sa ar, dhe të fitosh mënçuri se sa argjend.

Набува́ння премудрости — як же це ліпше від золота, набува́ння ж розуму — добірні́ше від срі́бла!

17 Rruga kryesore e njerëzve të drejtë është të evitojnë të keqen; ai që do ta ruajë shpirtin e tij mbikqyr rrugën e tij.

Путь справедливих — ухиля́тись від зла; хто дорогу свою береже, той душу свою охоро́нює.

18 Përpara shkatërrimit vjen kryelartësia dhe përpara rrëzimit fryma krenare.

Перед загибіллю гордість буває, а перед упа́дком — бундю́чність.

19 Më mirë të kesh frymë të përulur me të mjerët se sa të ndash prenë me krenarët.

Ліпше бути покі́рливим із ла́гідними, ніж здо́бич ділити з бундю́чними.

20 Kush i kushton kujdes Fjalës do të gjejë të mirën, dhe kush i beson Zotit është i lumtur.

Хто вважає на слово, той зна́йде добро, хто ж надію складає на Господа — буде блаженний.

21 I urti nga zemra do të quhet i matur, dhe ëmbëlsia e buzëve e shton diturinë.

Мудросердого кличуть „розумний“, а со́лодощ уст прибавляє науки.

22 Mendja është një burim jete për atë që e zotëron, por budallallëku është dënimi i budallenjve.

Розум — джерело життя власнико́ві його, а карта́ння безумних — глупо́та.

23 Zemra e të urtit e bën të mençur gojën e tij dhe e shton diturinë e buzëve të tij.

Серце мудрого чинить розумними уста його, і на уста його прибавляє навча́ння.

24 Fjalët e ëmbla janë si një huall mjalti, ëmbëlsi për shpirtin dhe ilaç për kockat.

Приємні слова́ — щільнико́вий то мед, солодкий душі й лік на кості.

25 Ka një rrugë që njeriut i duket e drejtë, por në fund ajo të nxjerr në udhët e vdekjes.

Буває, дорога люди́ні здається просто́ю, та кінець її — стежка до смерти.

26 Personi që lodhet, lodhet për veten e tij, sepse goja e tij e nxit.

Люди́на трудя́ща працює для себе, бо до того примушує рот її.

27 Njeriu i keq kurdis të keqen dhe mbi buzët e tij ka si një zjarr të ndezur.

Нікчемна люди́на копає лихе, а на у́стах її — як палю́чий огонь.

28 Njeriu i çoroditur mbjell grindje dhe ai që shpif përçan miqtë më të mirë.

Лукава людина сварки́ розсіває, а обмо́вник розді́лює дру́зів.

29 Njeriu i dhunës e josh shokun e vet dhe e çon nëpër një rrugë jo të mirë.

Насильник підмо́влює друга свого, і провадить його по недобрій дорозі.

30 Kush mbyll sytë për të kurdisur gjëra të këqija, kafshon buzët kur shkakton të keqen.

Хто прижму́рює очі свої, той круті́йства виду́мує, хто губами знаки подає, той виконує зло.

31 Flokët e bardha janë një kurorë lavdie; atë e gjejmë në rrugën e drejtësisë.

Сиви́зна — то пишна корона, знахо́дять її на дорозі праведности.

32 Kush nuk zemërohet shpejt vlen më tepër se një luftëtar i fortë, dhe ai që e urdhëron frymën e tij vlen më tepër se ai që mposht një qytet.

Ліпший від силача́, хто не скорий до гніву, хто ж панує над собою самим, ліпший від завойо́вника міста.

33 Shorti hidhet që në barkun e nënës, por çdo veprim varet nga Zoti.

За пазуху жереб вкладається, та ввесь його ви́рок — від Господа.