Fjalët e urta 16

1 Prirjet e zemrës i përkasin njeriut, por përgjigja e gjuhës vjen nga Zoti.

Hominis est animam præparare, et Domini gubernare linguam.

2 Të gjitha rrugët e njeriut janë të pastra në sytë e tij, por Zoti i peshon frymët.

Omnes viæ hominis patent oculis ejus; spirituum ponderator est Dominus.

3 Besoja Zotit veprimet e tua dhe planet e tua do të realizohen.

Revela Domino opera tua, et dirigentur cogitationes tuæ.

4 Zoti ka bërë çdo gjë për vete të tij, edhe të pabesin për ditën e fatkeqësisë.

Universa propter semetipsum operatus est Dominus; impium quoque ad diem malum.

5 Ai që është zemërkrenar është i neveritshëm për Zotin; edhe sikur t’i shtrëngojë dorën një tjetri për besëlidhje, nuk ka për të mbetur pa u ndëshkuar.

Abominatio Domini est omnis arrogans; etiamsi manus ad manum fuerit, non est innocens. Initium viæ bonæ facere justitiam; accepta est autem apud Deum magis quam immolare hostias.

6 Me mirësinë dhe me të vërtetën padrejtësia shlyhet, dhe me frikën e Zotit njeriu largohet nga e keqja.

Misericordia et veritate redimitur iniquitas, et in timore Domini declinatur a malo.

7 Kur Zotit i pëlqejnë rrugët e një njeriu, ai bën që edhe armiqtë e tij të bëjnë paqe me të.

Cum placuerint Domino viæ hominis, inimicos quoque ejus convertet ad pacem.

8 Më mirë të kesh pak me drejtësi, se sa të ardhura të mëdha pa drejtësi.

Melius est parum cum justitia quam multi fructus cum iniquitate.

9 Zemra e njeriut programon rrugën e tij, por Zoti drejton hapat e tij.

Cor hominis disponit viam suam, sed Domini est dirigere gressus ejus.

10 Mbi buzët e mbretit është një vendim hyjnor; gjatë gjykimit goja e tij nuk duhet të gabojë.

Divinatio in labiis regis; in judicio non errabit os ejus.

11 Kandari dhe peshoret e sakta janë të Zotit, të gjitha gurët e peshës janë vepër e tij.

Pondus et statera judicia Domini sunt, et opera ejus omnes lapides sacculi.

12 Éshtë një gjë e neveritshme për mbretërit të bëjnë të keqen, sepse froni bëhet i qëndrueshëm me drejtësinë.

Abominabiles regi qui agunt impie, quoniam justitia firmatur solium.

13 Buzët e drejta u pëlqejnë mbretërve; ata e duan atë që flet drejt.

Voluntas regum labia justa; qui recta loquitur diligetur.

14 Zemërimi i mbretit është si lajmëtari i vdekjes, por njeriu i urtë do ta qetësojë atë.

Indignatio regis nuntii mortis, et vir sapiens placabit eam.

15 Në dritën e fytyrës së mbretit ka jetë, dhe favori i tij është si reja e shiut të fundit.

In hilaritate vultus regis vita, et clementia ejus quasi imber serotinus.

16 Éshtë më mirë të fitosh dituri se sa ar, dhe të fitosh mënçuri se sa argjend.

Posside sapientiam, quia auro melior est, et acquire prudentiam, quia pretiosior est argento.

17 Rruga kryesore e njerëzve të drejtë është të evitojnë të keqen; ai që do ta ruajë shpirtin e tij mbikqyr rrugën e tij.

Semita justorum declinat mala; custos animæ suæ servat viam suam.

18 Përpara shkatërrimit vjen kryelartësia dhe përpara rrëzimit fryma krenare.

Contritionem præcedit superbia, et ante ruinam exaltatur spiritus.

19 Më mirë të kesh frymë të përulur me të mjerët se sa të ndash prenë me krenarët.

Melius est humiliari cum mitibus quam dividere spolia cum superbis.

20 Kush i kushton kujdes Fjalës do të gjejë të mirën, dhe kush i beson Zotit është i lumtur.

Eruditus in verbo reperiet bona, et qui sperat in Domino beatus est.

21 I urti nga zemra do të quhet i matur, dhe ëmbëlsia e buzëve e shton diturinë.

Qui sapiens est corde appellabitur prudens, et qui dulcis eloquio majora percipiet.

22 Mendja është një burim jete për atë që e zotëron, por budallallëku është dënimi i budallenjve.

Fons vitæ eruditio possidentis; doctrina stultorum fatuitas.

23 Zemra e të urtit e bën të mençur gojën e tij dhe e shton diturinë e buzëve të tij.

Cor sapientis erudiet os ejus, et labiis ejus addet gratiam.

24 Fjalët e ëmbla janë si një huall mjalti, ëmbëlsi për shpirtin dhe ilaç për kockat.

Favus mellis composita verba; dulcedo animæ sanitas ossium.

25 Ka një rrugë që njeriut i duket e drejtë, por në fund ajo të nxjerr në udhët e vdekjes.

Est via quæ videtur homini recta, et novissima ejus ducunt ad mortem.

26 Personi që lodhet, lodhet për veten e tij, sepse goja e tij e nxit.

Anima laborantis laborat sibi, quia compulit eum os suum.

27 Njeriu i keq kurdis të keqen dhe mbi buzët e tij ka si një zjarr të ndezur.

Vir impius fodit malum, et in labiis ejus ignis ardescit.

28 Njeriu i çoroditur mbjell grindje dhe ai që shpif përçan miqtë më të mirë.

Homo perversus suscitat lites, et verbosus separat principes.

29 Njeriu i dhunës e josh shokun e vet dhe e çon nëpër një rrugë jo të mirë.

Vir iniquus lactat amicum suum, et ducit eum per viam non bonam.

30 Kush mbyll sytë për të kurdisur gjëra të këqija, kafshon buzët kur shkakton të keqen.

Qui attonitis oculis cogitat prava, mordens labia sua perficit malum.

31 Flokët e bardha janë një kurorë lavdie; atë e gjejmë në rrugën e drejtësisë.

Corona dignitatis senectus, quæ in viis justitiæ reperietur.

32 Kush nuk zemërohet shpejt vlen më tepër se një luftëtar i fortë, dhe ai që e urdhëron frymën e tij vlen më tepër se ai që mposht një qytet.

Melior est patiens viro forti, et qui dominatur animo suo expugnatore urbium.

33 Shorti hidhet që në barkun e nënës, por çdo veprim varet nga Zoti.

Sortes mittuntur in sinum, sed a Domino temperantur.