Fjalët e urta 15
1 Përgjigja e ëmbël e fashit zemërimin, por fjala therëse e nxit zemërimin.
Mildt svar døyver harm, men eit kvast ord vekkjer vreide.
2 Gjuha e të urtëve përdor dijen ndershmërisht, por goja e budallenjve nxjerr marrëzira.
Tunga åt vismenner gjev god kunnskap, men narreskap gøyser or munnen på dårar.
3 Sytë e Zotit janë kudo për të shikuar të këqijtë dhe të mirët.
Allstad hev Herren augo sine, dei ser etter vonde og gode.
4 Një gjuhë e shëndoshë është një dru i jetës, por gjuha e çoroditur e sfilit shpirtin.
Linnmælt tunga er livsens tre, men range tunga gjev hjartesår.
5 Budallai e përçmon korrigjimin e atit të tij, por ai që e çmon kritikën vepron me zgjuarsi.
Ein uviting vanvyrder far sin’s age, men den som agtar på refsing, vert klok.
6 Në shtëpinë e të drejtit ka bollëk të madh, por në të ardhurat e të pabesit ka telashe.
Rettferdig manns hus eig stor rikdom, men d’er ugreida med ugudleg manns inntekt.
7 Buzët e të urtëve përhapin dijen, por nuk vepron kështu zemra e budallenjve.
Vismanns-lippor strår ut kunnskap, men so er ei med dårehjarta.
8 Sakrifica e të pabesëve është një neveri për Zotin, por lutja e njerëzve të drejtë i pëlqen atij.
Gudløysings offer er ei gruv for Herren, men bøn frå ærlege han likar godt.
9 Rruga e të pabesit është një neveri për Zotin, por ai do atë që ndjek drejtësinë.
Gudløysings veg er ei gruv for Herren, men han elskar den som renner etter rettferd.
10 Një qortim i rëndë pret atë që braktis rrugën e drejtë, ai që urren kritikën ka për të vdekur.
Hard refsing fær den som gjeng ut av vegen, den som hatar age, skal døy.
Helheim og avgrunn ligg i dagen for Herren, kor mykje meir då menneskje-hjarto. (Sheol h7585)
12 Tallësi nuk e do atë që e kritikon; ai nuk shkon tek të urtët.
Spottaren likar ikkje at ein lastar honom, til vismenner gjeng han ikkje.
13 Një zemër e gëzuar e bën të lumtur fytyrën, por nga pikëllimi i zemrës fryma dërrmohet.
Gladværugt hjarta gjer andlitet ljost, men modet vert brote i hjartesorg.
14 Zemra e njeriut me mend kërkon dijen, por goja e budallenjve ushqehet me marrëzi.
Vitug manns hjarta søkjer kunnskap, men dåremunn fer berre med narreskap.
15 Të gjitha ditët e të varfërit janë të këqija, por për një zemër të kënaqur ka festë përherë.
Alle ein armings dagar er vonde, men den glade i hjarta hev gjestebod alltid.
16 Më mirë pak me frikën e Zotit, se sa një thesar i madh me shqetësime.
Betre er lite med otte for Herren enn eigedom stor med uro attåt.
17 Më mirë një pjatë me perime në të cilën ka dashuri se sa një ka i majmur në të cilin ka urrejtje.
Betre ei nista av kål med kjærleik til enn gjødde uksen med hat attåt.
18 Njeriu gjaknxehtë nxit grindje, por ai që nuk zemërohet shpejt i qetëson grindjet.
Brålyndt mann valdar trætta, men den toluge stiller kiv.
19 Rruga e përtacit është si një gardh ferrash, por shtegu i njerëzve të drejtë është i sheshtë.
Vegen for letingen er som eit klungergjerde, men stigen er brøytt for dei ærlege.
20 Biri i urtë gëzon të atin, por njeriu budalla përçmon të ëmën.
Ein vis son gjer far sin gleda, men eit dårlegt menneskje vanvyrder mor si.
21 Marrëzia është gëzim për atë që nuk ka mend, por njeriu që ka mend ecën drejt.
Dårskap er gleda for vitlaus mann, men ein vitug mann gjeng beint fram.
22 Planet dështojnë ku nuk ka arsye, por realizohen atje ku ka një mori këshilltarësh.
Råder vert til inkjes utan rådleggjing, men med mange rådgjevarar kjem dei i stand.
23 Një njeri ndjen gëzim kur mund të jap një përgjigje dhe sa e mirë është fjala që thuhet në kohën e duhur!
Mannen gled seg når munnen kann svara, og eit ord i rette tid, kor godt det er!
Den vituge gjeng livsens veg uppetter, for han vil sleppa burt frå helheimen der nede. (Sheol h7585)
25 Zoti do të shkatërrojë shtëpinë e krenarëve, por do t’i bëjë të qëndrueshëm kufijtë e gruas së ve.
Herren riv huset ned for dei ovmodige, men for enkja let han merkesteinen standa.
26 Mendimet e këqija janë të neveritshme për Zotin, por fjalët e ëmbla janë të pastra.
Vonde tankar er ei gruv for Herren, men milde ord er reine.
27 Kush lakmon fitime vë në rrezik shtëpinë e vet, por ai që i urren dhuratat ka për të jetuar.
Den vinnekjære fær sitt hus i ulag, men den som hatar mutor, han skal liva.
28 Zemra e të drejtit mendon thellë se si duhet të përgjigjet, por goja e të pabesit vjell gjëra të këqija.
Rettferdig tenkjer i sitt hjarta korleis han skal svara, men gudlause let vondskap gøysa ut or munnen.
29 Zoti u rri larg të pabesëve, por dëgjon lutjet e të drejtëve.
Langt er Herren burte frå dei gudlause, men bøni frå rettferdige han høyrer.
30 Drita e syve gëzon zemrën, një lajm i mirë i fortëson kockat.
Ljos i augo hjarta gled, tidend god gjev merg i beini.
31 Veshi që e dëgjon kritikën e jetës ka për të qëndruar bashkë me të urtët.
Det øyra som høyrer på rettleiding til livet, held seg gjerne med vismenn i lag.
32 Kush nuk pranon qortimin e përçmon vetë shpirtin e tij, por ai që dëgjon qortimin bëhet më i urtë.
Den som vandar age, vanvyrder si sjæl, den som høyrer på rettleiding, vinn seg vit.
33 Frika e Zotit është një mësim diturie, dhe përpara lavdisë vjen përulësia.
Otte for Herren er age til visdom, og fyre æra gjeng andmykt.
