Fjalët e urta 15
1 Përgjigja e ëmbël e fashit zemërimin, por fjala therëse e nxit zemërimin.
Responsio mollis frangit iram: sermo durus suscitat furorem.
2 Gjuha e të urtëve përdor dijen ndershmërisht, por goja e budallenjve nxjerr marrëzira.
Lingua sapientium ornat scientiam: os fatuorum ebullit stultitiam.
3 Sytë e Zotit janë kudo për të shikuar të këqijtë dhe të mirët.
In omni loco oculi Domini contemplantur bonos et malos.
4 Një gjuhë e shëndoshë është një dru i jetës, por gjuha e çoroditur e sfilit shpirtin.
Lingua placabilis, lignum vitæ: quæ autem immoderata est, conteret spiritum.
5 Budallai e përçmon korrigjimin e atit të tij, por ai që e çmon kritikën vepron me zgjuarsi.
Stultus irridet disciplinam patris sui: qui autem custodit increpationes, astutior fiet. In abundanti iustitia virtus maxima est: cogitationes autem impiorum eradicabuntur.
6 Në shtëpinë e të drejtit ka bollëk të madh, por në të ardhurat e të pabesit ka telashe.
Domus iusti plurima fortitudo: et in fructibus impii conturbatio.
7 Buzët e të urtëve përhapin dijen, por nuk vepron kështu zemra e budallenjve.
Labia sapientium disseminabunt scientiam: cor stultorum dissimile erit.
8 Sakrifica e të pabesëve është një neveri për Zotin, por lutja e njerëzve të drejtë i pëlqen atij.
Victimæ impiorum abominabiles Domino: vota iustorum placabilia:
9 Rruga e të pabesit është një neveri për Zotin, por ai do atë që ndjek drejtësinë.
Abominatio est Domino via impii: qui sequitur iustitiam, diligitur ab eo.
10 Një qortim i rëndë pret atë që braktis rrugën e drejtë, ai që urren kritikën ka për të vdekur.
Doctrina mala deserenti viam vitæ: qui increpationes odit, morietur.
Infernus, et perditio coram Domino: quanto magis corda filiorum hominum? (Sheol h7585)
12 Tallësi nuk e do atë që e kritikon; ai nuk shkon tek të urtët.
Non amat pestilens eum, qui se corripit: nec ad sapientes graditur.
13 Një zemër e gëzuar e bën të lumtur fytyrën, por nga pikëllimi i zemrës fryma dërrmohet.
Cor gaudens exhilarat faciem: in mœrore animi deiicitur spiritus.
14 Zemra e njeriut me mend kërkon dijen, por goja e budallenjve ushqehet me marrëzi.
Cor sapientis quærit doctrinam: et os stultorum pascitur imperitia.
15 Të gjitha ditët e të varfërit janë të këqija, por për një zemër të kënaqur ka festë përherë.
Omnes dies pauperis, mali: secura mens quasi iuge convivium.
16 Më mirë pak me frikën e Zotit, se sa një thesar i madh me shqetësime.
Melius est parum cum timore Domini, quam thesauri magni et insatiabiles.
17 Më mirë një pjatë me perime në të cilën ka dashuri se sa një ka i majmur në të cilin ka urrejtje.
Melius est vocari ad olera cum charitate: quam ad vitulum saginatum cum odio.
18 Njeriu gjaknxehtë nxit grindje, por ai që nuk zemërohet shpejt i qetëson grindjet.
Vir iracundus provocat rixas: qui patiens est, mitigat suscitatas.
19 Rruga e përtacit është si një gardh ferrash, por shtegu i njerëzve të drejtë është i sheshtë.
Iter pigrorum quasi sepes spinarum: via iustorum absque offendiculo.
20 Biri i urtë gëzon të atin, por njeriu budalla përçmon të ëmën.
Filius sapiens lætificat patrem: et stultus homo despicit matrem suam.
21 Marrëzia është gëzim për atë që nuk ka mend, por njeriu që ka mend ecën drejt.
Stultitia gaudium stulto: et vir prudens dirigit gressus suos.
22 Planet dështojnë ku nuk ka arsye, por realizohen atje ku ka një mori këshilltarësh.
Dissipantur cogitationes ubi non est consilium: ubi vero sunt plures consiliarii, confirmantur.
23 Një njeri ndjen gëzim kur mund të jap një përgjigje dhe sa e mirë është fjala që thuhet në kohën e duhur!
Lætatur homo in sententia oris sui: et sermo opportunus est optimus.
Semita vitæ super eruditum, ut declinet de inferno novissimo. (Sheol h7585)
25 Zoti do të shkatërrojë shtëpinë e krenarëve, por do t’i bëjë të qëndrueshëm kufijtë e gruas së ve.
Domum superborum demolietur Dominus: et firmos faciet terminos viduæ.
26 Mendimet e këqija janë të neveritshme për Zotin, por fjalët e ëmbla janë të pastra.
Abominatio Domini cogitationes malæ: et purus sermo pulcherrimus firmabitur ab eo.
27 Kush lakmon fitime vë në rrezik shtëpinë e vet, por ai që i urren dhuratat ka për të jetuar.
Conturbat domum suam qui sectatur avaritiam: qui autem odit munera, vivet. Per misericordiam et fidem purgantur peccata: per timorem autem Domini declinat omnis a malo.
28 Zemra e të drejtit mendon thellë se si duhet të përgjigjet, por goja e të pabesit vjell gjëra të këqija.
Mens iusti meditatur obedientiam: os impiorum redundat malis.
29 Zoti u rri larg të pabesëve, por dëgjon lutjet e të drejtëve.
Longe est Dominus ab impiis: et orationes iustorum exaudiet.
30 Drita e syve gëzon zemrën, një lajm i mirë i fortëson kockat.
Lux oculorum lætificat animam: fama bona impinguat ossa.
31 Veshi që e dëgjon kritikën e jetës ka për të qëndruar bashkë me të urtët.
Auris, quæ audit increpationes vitæ, in medio sapientium commorabitur.
32 Kush nuk pranon qortimin e përçmon vetë shpirtin e tij, por ai që dëgjon qortimin bëhet më i urtë.
Qui abiicit disciplinam, despicit animam suam: qui autem acquiescit increpationibus, possessor est cordis.
33 Frika e Zotit është një mësim diturie, dhe përpara lavdisë vjen përulësia.
Timor Domini, disciplina sapientiæ: et gloriam præcedit humilitas.
