Fjalët e urta 15
1 Përgjigja e ëmbël e fashit zemërimin, por fjala therëse e nxit zemërimin.
Et mildt Svar dæmper Vrede; men et bittert Ord vækker Fortørnelse.
2 Gjuha e të urtëve përdor dijen ndershmërisht, por goja e budallenjve nxjerr marrëzira.
De vises Tunge giver god Kundskab, men Daarers Mund udgyder Taabelighed.
3 Sytë e Zotit janë kudo për të shikuar të këqijtë dhe të mirët.
Herrens Øjne ere alle Vegne, og de beskue onde og gode.
4 Një gjuhë e shëndoshë është një dru i jetës, por gjuha e çoroditur e sfilit shpirtin.
Tungens Blidhed er et Livsens Træ; men Forvendthed ved den er Sønderknuselse i Aanden.
5 Budallai e përçmon korrigjimin e atit të tij, por ai që e çmon kritikën vepron me zgjuarsi.
Daaren foragter sin Faders Tugtelse; men den, som agter paa Revselse, handler klogt.
6 Në shtëpinë e të drejtit ka bollëk të madh, por në të ardhurat e të pabesit ka telashe.
I den retfærdiges Hus er meget Gods; men der er Forstyrrelse i den ugudeliges Indtægt.
7 Buzët e të urtëve përhapin dijen, por nuk vepron kështu zemra e budallenjve.
De vises Læber udstrø Kundskab; men Daarernes Hjerte er ikke saa.
8 Sakrifica e të pabesëve është një neveri për Zotin, por lutja e njerëzve të drejtë i pëlqen atij.
De ugudeliges Offer er Herren en Vederstyggelighed; men de oprigtiges Bøn er ham en Velbehagelighed.
9 Rruga e të pabesit është një neveri për Zotin, por ai do atë që ndjek drejtësinë.
De ugudeliges Vej er Herren en Vederstyggelighed; men den, som stræber efter Retfærdighed, elsker han:
10 Një qortim i rëndë pret atë që braktis rrugën e drejtë, ai që urren kritikën ka për të vdekur.
Streng Tugt venter den, som forlader Stien; den, som hader Irettesættelse, skal dø.
Dødsriget og Afgrunden ligge aabenbare for Herren, meget mere Menneskens Børns Hjerter. (Sheol h7585)
12 Tallësi nuk e do atë që e kritikon; ai nuk shkon tek të urtët.
En Spotter elsker ikke den, som sætter ham i Rette, han gaar ikke til de vise.
13 Një zemër e gëzuar e bën të lumtur fytyrën, por nga pikëllimi i zemrës fryma dërrmohet.
Et glad Hjerte gør Ansigtet livligt; men ved Hjertets Bekymring nedslaas Modet.
14 Zemra e njeriut me mend kërkon dijen, por goja e budallenjve ushqehet me marrëzi.
Den forstandiges Hjerte søger Kundskab, men Daarers Mund finder Behag i Taabelighed.
15 Të gjitha ditët e të varfërit janë të këqija, por për një zemër të kënaqur ka festë përherë.
Alle den elendiges Dage ere onde; men et glad Hjerte er et bestandigt Gæstebud.
16 Më mirë pak me frikën e Zotit, se sa një thesar i madh me shqetësime.
Bedre er lidet med Herrens Frygt end stort Liggendefæ med Uro.
17 Më mirë një pjatë me perime në të cilën ka dashuri se sa një ka i majmur në të cilin ka urrejtje.
Bedre er en Ret grønne Urter, naar der er Kærlighed hos, end en fed Okse, naar der er Had hos.
18 Njeriu gjaknxehtë nxit grindje, por ai që nuk zemërohet shpejt i qetëson grindjet.
En hidsig Mand opvækker Trætte, men en langmodig dæmper Kiv.
19 Rruga e përtacit është si një gardh ferrash, por shtegu i njerëzve të drejtë është i sheshtë.
Den lades Vej er som et Tjørnegærde; men de oprigtiges Sti er banet.
20 Biri i urtë gëzon të atin, por njeriu budalla përçmon të ëmën.
En viis Søn glæder sin Fader; men et daarligt Menneske foragter sin Moder.
21 Marrëzia është gëzim për atë që nuk ka mend, por njeriu që ka mend ecën drejt.
Daarskab er en Glæde for den, som fattes Forstand, men en forstandig Mand vandrer ret frem.
22 Planet dështojnë ku nuk ka arsye, por realizohen atje ku ka një mori këshilltarësh.
Anslag blive til intet, naar der ikke er holdt Raad; men hvor der er mange Raadgivere, der bestaa de.
23 Një njeri ndjen gëzim kur mund të jap një përgjigje dhe sa e mirë është fjala që thuhet në kohën e duhur!
Glæde har en Mand af sin Munds Svar; og et Ord i rette Tid — hvor godt!
Livsens Vej opadtil gaar den forstandige for at undgaa Dødsriget nedadtil. (Sheol h7585)
25 Zoti do të shkatërrojë shtëpinë e krenarëve, por do t’i bëjë të qëndrueshëm kufijtë e gruas së ve.
Herren nedriver de hovmodiges Hus; men han stadfæster Enkens Landemærke.
26 Mendimet e këqija janë të neveritshme për Zotin, por fjalët e ëmbla janë të pastra.
Den ondes Anslag ere Herren en Vederstyggelighed; men Lifligheds Ord ere rene.
27 Kush lakmon fitime vë në rrezik shtëpinë e vet, por ai që i urren dhuratat ka për të jetuar.
Den, som jager efter Vinding, forstyrrer sit Hus; men den, som hader Gaver, skal leve.
28 Zemra e të drejtit mendon thellë se si duhet të përgjigjet, por goja e të pabesit vjell gjëra të këqija.
Den retfærdiges Hjerte betænker sig paa at svare; men de ugudeliges Mund udgyder onde Ting.
29 Zoti u rri larg të pabesëve, por dëgjon lutjet e të drejtëve.
Herren er langt borte fra de ugudelige, men hører de retfærdiges Bøn.
30 Drita e syve gëzon zemrën, një lajm i mirë i fortëson kockat.
Lys for Øjnene glæder Hjertet; et godt Budskab giver Marv i Benene.
31 Veshi që e dëgjon kritikën e jetës ka për të qëndruar bashkë me të urtët.
Det Øre, som hører efter Irettesættelse til Livet, han tager Bo midt iblandt de vise.
32 Kush nuk pranon qortimin e përçmon vetë shpirtin e tij, por ai që dëgjon qortimin bëhet më i urtë.
Den, som lader Tugt fare, foragter sin Sjæl; men den, som hører efter Irettesættelse, forhverver sig Forstand.
33 Frika e Zotit është një mësim diturie, dhe përpara lavdisë vjen përulësia.
Herrens Frygt er Tugt til Visdom, og Ydmyghed gaar foran Ære.
