Fjalët e urta 14

1 Gruaja e urtë ndërton shtëpinë e saj, por budallaqja e shkatërron me duart e veta.

Мудра жінка будує свій дім, а безумна своєю рукою руйнує його́.

2 Kush ecën në drejtësinë e tij ka frikë nga Zoti, por ai që çoroditet në rrugët e tij e përçmon atë.

Хто ходить в просто́ті своїй, боїться той Господа, а в ко́го доро́ги криві́, той пого́рджує Ним.

3 Në gojën e budallait gjejmë farën e kryelartësisë, por të urtët e ruajnë gojën e tyre.

На устах безу́мця галу́зка пихи́, а губи премудрих їх стережу́ть.

4 Aty ku nuk ka qe grazhdi është bosh, por bollëku i korrjes qëndron në forcën e kaut.

Де немає биків, там я́сла порожні, а щедрість врожа́ю — у силі вола́.

5 Dëshmitari i ndershëm nuk gënjen, por dëshmitari i rremë thotë gënjeshtra.

Сві́док правдивий не лже, а сві́док брехливий говорить неправду.

6 Tallësi kërkon diturinë dhe nuk e gjen, por dija është një gjë e lehtë për atë që ka mend.

Насмішник шукає премудрости, — та надаре́мно, пізна́ння легке́ для розумного.

7 Largohu nga njeriu budalla sepse nuk do të gjesh dituri mbi buzët e tij.

Ходи зда́лека від люди́ни безу́мної, і від того, в кого́ мудрих уст ти не бачив.

8 Dituria e njeriut të matur qëndron në të dalluarit e rrugës së tij, por marrëzia e budallenjve është mashtrim.

Мудрість розумного — то розумі́ння дороги своєї, а глупо́та дурних — то ома́на.

9 Budallenjtë qeshin me mëkatin, por midis njerëzve të drejtë është falja.

Нерозумні сміються з гріха́, а між праведними — уподо́бання.

10 Zemra njeh trishtimin e vet, por një i huaj nuk mund të marrë pjesë në gëzimin e saj.

Серце знає гірко́ту своєї душі, і в радість його не втручається інший.

11 Shtëpia e të pabesëve do të shkatërrohet, por çadra e njerëzve të drejtë do të lulëzojë.

Буде ви́гублений дім безбожних, а намет безневи́нних розкві́тне.

12 Éshtë një rrugë që njeriut i duket e drejtë, por në fund ajo të nxjerr në rrugët e vdekjes.

Буває, доро́га люди́ні здається простою, та кінець її — стежка до смерти.

13 Edhe kur qesh, zemra mund të jetë e pikëlluar, dhe vetë gëzimi mund të përfundojë në vuajtje.

Також іноді і від сміху́ болить серце, і закі́нчення радости — сму́ток.

14 Zemërpërdali do të ngopet me rrugët e tij, dhe njeriu i mirë do të ngopet me frytet e tij.

Хто підступного серця, наси́титься той із доріг своїх, а добра люди́на — із чинів своїх.

15 Budallai i beson çdo fjale, por njeriu i matur tregon kujdes të veçantë për hapat e tij.

Вірить безглу́здий в кожні́сіньке слово, а мудрий зважає на кро́ки свої.

16 Njeriu i urtë i trëmbet së keqes dhe largohet prej saj, por budallai zemërohet dhe është fodull.

Мудрий боїться й від злого вступає, нерозумний же гні́вається та сміли́вий.

17 Ai që zemërohet me lehtësi kryen marrëzi dhe njeriu që ka qëllime të këqija është i urryer.

Скорий на гнів учиняє глупо́ту, а люди́на лукава знена́виджена.

18 Teveqelit e trashëgojnë budallallëkun, por njerëzit e matur kurorëzohen me dije.

Нерозумні глупо́ту вспадко́вують, а мудрі знання́м коронуються.

19 Njerëzit e këqij do të përkulen përpara njerëzve të mirë dhe të pabesët në portat e të drejtëve.

Покло́няться злі перед добрими, а безбожники — при брамах праведного.

20 Të varfërin e urren vetë miku i tij, por i pasuri ka shumë miklues.

Убогий знена́виджений навіть ближнім своїм, а в багатого дру́зі числе́нні.

21 Kush përçmon të afërmin e vet, mëkaton, por ai që ka mëshirë për të varfërit është i lumtur.

Хто погорджує ближнім своїм, той грішить, а ласка́вий до вбогих — блаже́нний.

22 A nuk devijojnë, vallë nga rruga e drejtë ata që kurdisin të keqen? Por ata që mendojnë të mirën kanë për të gjetur mirësi dhe të vërtetën.

Чи ж не блу́дять, хто о́ре лихе? А милість та правда для тих, хто о́ре добро́.

23 Në çdo mundim ka një fitim, por fjalët e kota çojnë vetëm në varfëri.

Кожна праця прино́сить доста́ток, але́ праця уст в недоста́ток веде́.

24 Kurora e njerëzve të urtë është pasuria e tyre, por marrëzia e budallenjve është marrëzi.

Корона премудрих — їхня му́дрість, а віне́ць нерозумних — глупо́та.

25 Një dëshmitar që thotë të vërtetën shpëton jetën e njerëzve, por një dëshmitar i rremë thotë gënjeshtra.

Свідок правдивий визво́лює душі, а свідок обма́нливий — бре́хні торо́чить.

26 Në frikën e Zotit gjendet një siguri e madhe, dhe bijtë e tij do të kenë një vend strehimi.

У Господньому стра́хові сильна наді́я, і Він пристано́вище ді́тям Своїм.

27 Frika e Zotit është një burim jete, që i shmang leqet e vdekjes.

Страх Господній — крини́ця життя, щоб віддаля́тися від пасток смерти.

28 Lavdia e mbretit qëndron në turmën e popullit, por shkatërrimi i princit qëndron në mungesën e njerëzve.

У числе́нності люду вели́чність царя, а в бра́ку народу — погибіль воло́даря.

29 Kush është i ngadalshëm në zemërim është shumë i matur, por ai që rrëmbehet me lehtësi vë në dukje marrëzinë e tij.

Терпели́вий у гніві — багаторозумний, а гнівли́вий вчиняє глупо́ту.

30 Një zemër e shëndoshë është jetë për trupin, por lakmia është krimbi brejtës i kockave.

Ла́гідне серце — життя то для тіла, а за́здрість — гнили́зна косте́й.

31 Kush shtyp të varfërin fyen rëndë atë që e ka bërë, por ai që ka mëshirë për nevojtarin e nderon atë.

Хто тисне нужде́нного, той ображає свого Творця́, а хто милости́вий до вбогого, той поважає Його.

32 I pabesi përmbyset nga vetë ligësia e tij, por i drejti ka shpresë në vetë vdekjen e tij.

Безбожний у зло своє падає, а праведний повний надії й при смерті своїй.

33 Dituria prehet në zemrën e atij që ka mend, por ajo që është në zemrën e budallenjve merret vesh.

Мудрість має спочи́нок у серці розумного, а що в нутрі безумних, те ви́явиться.

34 Drejtësia e larton një komb, por mëkati është turpi i popujve.

Праведність люд підійма́є, а беззако́ння — то сором наро́дів.

35 Dashamirësia e mbretit është për shërbëtorin që vepron me urtësi, por zemërimi i tij është kundër atij që sillet me paturpësi.

Ласка царе́ва — рабо́ві розумному, гнів же його — проти того, хто соро́мить його.