< Fjalët e urta 14 >

1 Gruaja e urtë ndërton shtëpinë e saj, por budallaqja e shkatërron me duart e veta.
LA mujer sabia edifica su casa: mas la necia con sus manos la derriba.
2 Kush ecën në drejtësinë e tij ka frikë nga Zoti, por ai që çoroditet në rrugët e tij e përçmon atë.
El que camina en su rectitud teme á Jehová: mas el pervertido en sus caminos lo menosprecia.
3 Në gojën e budallait gjejmë farën e kryelartësisë, por të urtët e ruajnë gojën e tyre.
En la boca del necio está la vara de la soberbia: mas los labios de los sabios los guardarán.
4 Aty ku nuk ka qe grazhdi është bosh, por bollëku i korrjes qëndron në forcën e kaut.
Sin bueyes el granero está limpio: mas por la fuerza del buey hay abundancia de pan.
5 Dëshmitari i ndershëm nuk gënjen, por dëshmitari i rremë thotë gënjeshtra.
El testigo verdadero no mentirá: mas el testigo falso hablará mentiras.
6 Tallësi kërkon diturinë dhe nuk e gjen, por dija është një gjë e lehtë për atë që ka mend.
Busca el escarnecedor la sabiduría, y no [la halla]: mas la sabiduría al hombre entendido es fácil.
7 Largohu nga njeriu budalla sepse nuk do të gjesh dituri mbi buzët e tij.
Vete de delante del hombre necio, porque [en él] no advertirás labios de ciencia.
8 Dituria e njeriut të matur qëndron në të dalluarit e rrugës së tij, por marrëzia e budallenjve është mashtrim.
La ciencia del cuerdo es entender su camino: mas la indiscreción de los necios es engaño.
9 Budallenjtë qeshin me mëkatin, por midis njerëzve të drejtë është falja.
Los necios se mofan del pecado: mas entre los rectos hay favor.
10 Zemra njeh trishtimin e vet, por një i huaj nuk mund të marrë pjesë në gëzimin e saj.
El corazón conoce la amargura de su alma; y extraño no se entrometerá en su alegría.
11 Shtëpia e të pabesëve do të shkatërrohet, por çadra e njerëzve të drejtë do të lulëzojë.
La casa de los impíos será asolada: mas florecerá la tienda de los rectos.
12 Éshtë një rrugë që njeriut i duket e drejtë, por në fund ajo të nxjerr në rrugët e vdekjes.
Hay camino que al hombre parece derecho; empero su fin son caminos de muerte.
13 Edhe kur qesh, zemra mund të jetë e pikëlluar, dhe vetë gëzimi mund të përfundojë në vuajtje.
Aun en la risa tendrá dolor el corazón; y el término de la alegría es congoja.
14 Zemërpërdali do të ngopet me rrugët e tij, dhe njeriu i mirë do të ngopet me frytet e tij.
De sus caminos será harto el apartado de razón: y el hombre de bien [estará contento] del [suyo].
15 Budallai i beson çdo fjale, por njeriu i matur tregon kujdes të veçantë për hapat e tij.
El simple cree á toda palabra: mas el avisado entiende sus pasos.
16 Njeriu i urtë i trëmbet së keqes dhe largohet prej saj, por budallai zemërohet dhe është fodull.
El sabio teme, y se aparta del mal: mas el necio se arrebata, y confía.
17 Ai që zemërohet me lehtësi kryen marrëzi dhe njeriu që ka qëllime të këqija është i urryer.
El que presto se enoja, hará locura: y el hombre malicioso será aborrecido.
18 Teveqelit e trashëgojnë budallallëkun, por njerëzit e matur kurorëzohen me dije.
Los simples heredarán necedad: mas los cuerdos se coronarán de sabiduría.
19 Njerëzit e këqij do të përkulen përpara njerëzve të mirë dhe të pabesët në portat e të drejtëve.
Los malos se inclinarán delante de los buenos, y los impíos á las puertas del justo.
20 Të varfërin e urren vetë miku i tij, por i pasuri ka shumë miklues.
El pobre es odioso aun á su amigo: pero muchos son los que aman al rico.
21 Kush përçmon të afërmin e vet, mëkaton, por ai që ka mëshirë për të varfërit është i lumtur.
Peca el que menosprecia á su prójimo: mas el que tiene misericordia de los pobres, es bienaventurado.
22 A nuk devijojnë, vallë nga rruga e drejtë ata që kurdisin të keqen? Por ata që mendojnë të mirën kanë për të gjetur mirësi dhe të vërtetën.
¿No yerran los que piensan mal? Misericordia empero y verdad [alcanzarán] los que piensan bien.
23 Në çdo mundim ka një fitim, por fjalët e kota çojnë vetëm në varfëri.
En toda labor hay fruto: mas la palabra de los labios solamente empobrece.
24 Kurora e njerëzve të urtë është pasuria e tyre, por marrëzia e budallenjve është marrëzi.
Las riquezas de los sabios son su corona: [mas] es infatuación la insensatez de los necios.
25 Një dëshmitar që thotë të vërtetën shpëton jetën e njerëzve, por një dëshmitar i rremë thotë gënjeshtra.
El testigo verdadero libra las almas: mas el engañoso hablará mentiras.
26 Në frikën e Zotit gjendet një siguri e madhe, dhe bijtë e tij do të kenë një vend strehimi.
En el temor de Jehová está la fuerte confianza; y esperanza tendrán sus hijos.
27 Frika e Zotit është një burim jete, që i shmang leqet e vdekjes.
El temor de Jehová es manantial de vida, para apartarse de los lazos de la muerte.
28 Lavdia e mbretit qëndron në turmën e popullit, por shkatërrimi i princit qëndron në mungesën e njerëzve.
En la multitud de pueblo está la gloria del rey: y en la falta de pueblo la flaqueza del príncipe.
29 Kush është i ngadalshëm në zemërim është shumë i matur, por ai që rrëmbehet me lehtësi vë në dukje marrëzinë e tij.
El que tarde se aira, es grande de entendimiento: mas el corto de espíritu engrandece el desatino.
30 Një zemër e shëndoshë është jetë për trupin, por lakmia është krimbi brejtës i kockave.
El corazón apacible es vida de las carnes: mas la envidia, pudrimiento de huesos.
31 Kush shtyp të varfërin fyen rëndë atë që e ka bërë, por ai që ka mëshirë për nevojtarin e nderon atë.
El que oprime al pobre, afrenta á su Hacedor: mas el que tiene misericordia del pobre, lo honra.
32 I pabesi përmbyset nga vetë ligësia e tij, por i drejti ka shpresë në vetë vdekjen e tij.
Por su maldad será lanzado el impío: mas el justo en su muerte tiene esperanza.
33 Dituria prehet në zemrën e atij që ka mend, por ajo që është në zemrën e budallenjve merret vesh.
En el corazón del cuerdo reposa la sabiduría; y es conocida en medio de los necios.
34 Drejtësia e larton një komb, por mëkati është turpi i popujve.
La justicia engrandece la nación: mas el pecado es afrenta de las naciones.
35 Dashamirësia e mbretit është për shërbëtorin që vepron me urtësi, por zemërimi i tij është kundër atij që sillet me paturpësi.
La benevolencia del rey es para con el ministro entendido: mas su enojo [contra] el que [lo] avergüenza.

< Fjalët e urta 14 >