Fjalët e urta 14

1 Gruaja e urtë ndërton shtëpinë e saj, por budallaqja e shkatërron me duart e veta.

Kvinnevisdom byggjer huset sitt, men dårskap riv det ned med henderne.

2 Kush ecën në drejtësinë e tij ka frikë nga Zoti, por ai që çoroditet në rrugët e tij e përçmon atë.

Den som ottast Herren, fer ærleg fram, men krokvegar gjeng den som vanvyrder honom.

3 Në gojën e budallait gjejmë farën e kryelartësisë, por të urtët e ruajnë gojën e tyre.

I narrens munn er ovmods ris, men dei vise hev lipporne sine til vern.

4 Aty ku nuk ka qe grazhdi është bosh, por bollëku i korrjes qëndron në forcën e kaut.

Utan uksar er krubba tom, men når stuten er sterk, vert innkoma stor.

5 Dëshmitari i ndershëm nuk gënjen, por dëshmitari i rremë thotë gënjeshtra.

Ikkje lyg eit ærlegt vitne, men det falske vitne andar lygn.

6 Tallësi kërkon diturinë dhe nuk e gjen, por dija është një gjë e lehtë për atë që ka mend.

Spottaren søkjer visdom, men fåfengt, men lett finn den skynsame kunnskap.

7 Largohu nga njeriu budalla sepse nuk do të gjesh dituri mbi buzët e tij.

Gakk burt frå ein dåre, ei fekk du der merka lippor med kunnskap.

8 Dituria e njeriut të matur qëndron në të dalluarit e rrugës së tij, por marrëzia e budallenjve është mashtrim.

Klok manns visdom er: han skynar vegen sin, men dåre-narreskapen er: dei svik seg sjølv.

9 Budallenjtë qeshin me mëkatin, por midis njerëzve të drejtë është falja.

Dårar fær spott av sitt eige skuldoffer, men millom ærlege folk er godhug.

10 Zemra njeh trishtimin e vet, por një i huaj nuk mund të marrë pjesë në gëzimin e saj.

Hjarta kjenner si eigi sorg, og gleda legg ingen framand seg uppi.

11 Shtëpia e të pabesëve do të shkatërrohet, por çadra e njerëzve të drejtë do të lulëzojë.

Gudlause folk fær sitt hus lagt i øyde, men ærlege folk ser tjeldet sitt bløma.

12 Éshtë një rrugë që njeriut i duket e drejtë, por në fund ajo të nxjerr në rrugët e vdekjes.

Mang ein veg tykkjer folk er rett, men enden på honom er vegar til dauden.

13 Edhe kur qesh, zemra mund të jetë e pikëlluar, dhe vetë gëzimi mund të përfundojë në vuajtje.

Jamvel midt i låtten kjenner hjarta vondt, og enden på gleda er sorg.

14 Zemërpërdali do të ngopet me rrugët e tij, dhe njeriu i mirë do të ngopet me frytet e tij.

Av åtferdi si skal den fråfalne mettast, og ein god mann held seg burte frå han.

15 Budallai i beson çdo fjale, por njeriu i matur tregon kujdes të veçantë për hapat e tij.

Den einfalde trur kvart ordet, men den kloke agtar på sine stig.

16 Njeriu i urtë i trëmbet së keqes dhe largohet prej saj, por budallai zemërohet dhe është fodull.

Den vise ottast og held seg frå vondt, men dåren er brålyndt og trygg.

17 Ai që zemërohet me lehtësi kryen marrëzi dhe njeriu që ka qëllime të këqija është i urryer.

Bråsinna mann gjer narreverk, og meinsløg mann vert hata.

18 Teveqelit e trashëgojnë budallallëkun, por njerëzit e matur kurorëzohen me dije.

Einfalde erver dårskap, men dei kloke fær kunnskap til krans.

19 Njerëzit e këqij do të përkulen përpara njerëzve të mirë dhe të pabesët në portat e të drejtëve.

Vonde skal bøygja seg for dei gode, og gudlause ved portarne til den rettferdige.

20 Të varfërin e urren vetë miku i tij, por i pasuri ka shumë miklues.

Ein fatig vert hata av venen sin jamvel, men ein rik vert elska av mange.

21 Kush përçmon të afërmin e vet, mëkaton, por ai që ka mëshirë për të varfërit është i lumtur.

Vanvyrder du næsten din, syndar du, men sæl den som ynkast yver armingar.

22 A nuk devijojnë, vallë nga rruga e drejtë ata që kurdisin të keqen? Por ata që mendojnë të mirën kanë për të gjetur mirësi dhe të vërtetën.

Skal ikkje dei fara vilt som finn på vondt, og miskunn og truskap timast deim som finn på godt?

23 Në çdo mundim ka një fitim, por fjalët e kota çojnë vetëm në varfëri.

Alt stræv fører vinning med seg, men tome ord gjev berre tap.

24 Kurora e njerëzve të urtë është pasuria e tyre, por marrëzia e budallenjve është marrëzi.

Rikdomen er for dei vise ei krans, men narreskapen hjå dårar er narreskap.

25 Një dëshmitar që thotë të vërtetën shpëton jetën e njerëzve, por një dëshmitar i rremë thotë gënjeshtra.

Eit sanningsvitne bergar liv, men den som andar lygn, er full av svik.

26 Në frikën e Zotit gjendet një siguri e madhe, dhe bijtë e tij do të kenë një vend strehimi.

Den som ottast Herren, hev ei borg so fast, og for hans born det finnast skal ei livd.

27 Frika e Zotit është një burim jete, që i shmang leqet e vdekjes.

Otte for Herren er livsens kjelda, so ein slepp undan daudesnaror.

28 Lavdia e mbretit qëndron në turmën e popullit, por shkatërrimi i princit qëndron në mungesën e njerëzve.

Mykje folk er konungs prydnad, men folkemink er hovdings fall.

29 Kush është i ngadalshëm në zemërim është shumë i matur, por ai që rrëmbehet me lehtësi vë në dukje marrëzinë e tij.

Langmodig mann hev mykje vit, men bråhuga mann syner narreskap.

30 Një zemër e shëndoshë është jetë për trupin, por lakmia është krimbi brejtës i kockave.

Spaklyndt hjarta er likamens liv, men ilska er ròt i beini.

31 Kush shtyp të varfërin fyen rëndë atë që e ka bërë, por ai që ka mëshirë për nevojtarin e nderon atë.

Trykkjer du armingen, spottar du skaparen hans, men du ærar skaparen når du er mild mot fatigmann.

32 I pabesi përmbyset nga vetë ligësia e tij, por i drejti ka shpresë në vetë vdekjen e tij.

I ulukka si lyt den gudlause stupa, men den rettferdige hev trygd når han skal døy.

33 Dituria prehet në zemrën e atij që ka mend, por ajo që është në zemrën e budallenjve merret vesh.

I hjarta på den vituge held visdomen seg still, men hjå dårar ter han seg fram.

34 Drejtësia e larton një komb, por mëkati është turpi i popujve.

Rettferd upphøgjer eit folk, men syndi er skam for folki.

35 Dashamirësia e mbretit është për shërbëtorin që vepron me urtësi, por zemërimi i tij është kundër atij që sillet me paturpësi.

Kongen likar godt den kloke tenar, men harmast på den som skjemmer seg ut.