Fjalët e urta 14

1 Gruaja e urtë ndërton shtëpinë e saj, por budallaqja e shkatërron me duart e veta.

Kvinners visdom bygger sitt hus, men dårskap river det ned med sine hender.

2 Kush ecën në drejtësinë e tij ka frikë nga Zoti, por ai që çoroditet në rrugët e tij e përçmon atë.

Den som vandrer i opriktighet, frykter Herren; men den som går krokveier, forakter ham.

3 Në gojën e budallait gjejmë farën e kryelartësisë, por të urtët e ruajnë gojën e tyre.

I dårens munn er et ris for hans overmot, men de vises leber er deres vern.

4 Aty ku nuk ka qe grazhdi është bosh, por bollëku i korrjes qëndron në forcën e kaut.

Hvor det ingen okser er, der er krybben tom; men rikelig vinning kommer ved oksens kraft.

5 Dëshmitari i ndershëm nuk gënjen, por dëshmitari i rremë thotë gënjeshtra.

Trofast vidne lyver ikke, men den som taler løgn, er et falskt vidne.

6 Tallësi kërkon diturinë dhe nuk e gjen, por dija është një gjë e lehtë për atë që ka mend.

Spotteren søker visdom, men finner den ikke; men for den forstandige er kunnskap lett å vinne.

7 Largohu nga njeriu budalla sepse nuk do të gjesh dituri mbi buzët e tij.

Når du går fra en dåre, har du ikke funnet forstand på hans leber.

8 Dituria e njeriut të matur qëndron në të dalluarit e rrugës së tij, por marrëzia e budallenjve është mashtrim.

Den klokes visdom er at han forstår sin vei, men dårers dårskap er at de bedrar sig selv.

9 Budallenjtë qeshin me mëkatin, por midis njerëzve të drejtë është falja.

Dårer spottes av sitt eget skyldoffer, men blandt de opriktige råder Guds velbehag.

10 Zemra njeh trishtimin e vet, por një i huaj nuk mund të marrë pjesë në gëzimin e saj.

Hjertet kjenner sin egen bitre smerte, og i dets glede blander ingen fremmed sig.

11 Shtëpia e të pabesëve do të shkatërrohet, por çadra e njerëzve të drejtë do të lulëzojë.

De ugudeliges hus skal ødelegges, men de opriktiges telt skal blomstre.

12 Éshtë një rrugë që njeriut i duket e drejtë, por në fund ajo të nxjerr në rrugët e vdekjes.

Mangen vei tykkes en mann rett, men enden på det er dødens veier.

13 Edhe kur qesh, zemra mund të jetë e pikëlluar, dhe vetë gëzimi mund të përfundojë në vuajtje.

Endog under latter har hjertet smerte, og enden på gleden er sorg.

14 Zemërpërdali do të ngopet me rrugët e tij, dhe njeriu i mirë do të ngopet me frytet e tij.

Av sin ferd skal den frafalne mettes, og en god mann holder sig borte fra ham.

15 Budallai i beson çdo fjale, por njeriu i matur tregon kujdes të veçantë për hapat e tij.

Den enfoldige tror hvert ord, men den kloke akter på sine skritt.

16 Njeriu i urtë i trëmbet së keqes dhe largohet prej saj, por budallai zemërohet dhe është fodull.

Den vise frykter og holder sig fra det onde, men dåren er overmodig og trygg.

17 Ai që zemërohet me lehtësi kryen marrëzi dhe njeriu që ka qëllime të këqija është i urryer.

Den bråsinte gjør dårskap, og en svikefull mann blir hatet.

18 Teveqelit e trashëgojnë budallallëkun, por njerëzit e matur kurorëzohen me dije.

De enfoldige har fått dårskap i arv, men de kloke krones med kunnskap.

19 Njerëzit e këqij do të përkulen përpara njerëzve të mirë dhe të pabesët në portat e të drejtëve.

De onde må bøie sig for de gode, og de ugudelige ved den rettferdiges porter.

20 Të varfërin e urren vetë miku i tij, por i pasuri ka shumë miklues.

Endog av sin venn blir den fattige hatet; men de som elsker en rik, er mange.

21 Kush përçmon të afërmin e vet, mëkaton, por ai që ka mëshirë për të varfërit është i lumtur.

Den som forakter sin næste, synder; men salig er den som ynkes over arminger.

22 A nuk devijojnë, vallë nga rruga e drejtë ata që kurdisin të keqen? Por ata që mendojnë të mirën kanë për të gjetur mirësi dhe të vërtetën.

Skal ikke de fare vill som tenker ut det som ondt er? Men miskunnhet og trofasthet times dem som optenker godt.

23 Në çdo mundim ka një fitim, por fjalët e kota çojnë vetëm në varfëri.

Ethvert møiefullt arbeid gir vinning, men tomt snakk fører bare til tap.

24 Kurora e njerëzve të urtë është pasuria e tyre, por marrëzia e budallenjve është marrëzi.

De vises rikdom er deres krone, men dårenes dårskap er og blir dårskap.

25 Një dëshmitar që thotë të vërtetën shpëton jetën e njerëzve, por një dëshmitar i rremë thotë gënjeshtra.

Et sanndru vidne frelser liv, men den som taler løgn, er full av svik.

26 Në frikën e Zotit gjendet një siguri e madhe, dhe bijtë e tij do të kenë një vend strehimi.

Den som frykter Herren, har et sterkt vern, og for hans barn skal Herren være en tilflukt.

27 Frika e Zotit është një burim jete, që i shmang leqet e vdekjes.

Å frykte Herren er en livsens kilde, så en slipper fra dødens snarer.

28 Lavdia e mbretit qëndron në turmën e popullit, por shkatërrimi i princit qëndron në mungesën e njerëzve.

Meget folk er kongens ære, men mangel på folk er fyrstens fall.

29 Kush është i ngadalshëm në zemërim është shumë i matur, por ai që rrëmbehet me lehtësi vë në dukje marrëzinë e tij.

Den langmodige har stor forstand, men den bråsinte viser stor dårskap.

30 Një zemër e shëndoshë është jetë për trupin, por lakmia është krimbi brejtës i kockave.

Et saktmodig hjerte er legemets liv, men hissighet er råttenhet i benene.

31 Kush shtyp të varfërin fyen rëndë atë që e ka bërë, por ai që ka mëshirë për nevojtarin e nderon atë.

Den som trykker en arming, håner hans skaper, men den som har medynk med den fattige, ærer skaperen.

32 I pabesi përmbyset nga vetë ligësia e tij, por i drejti ka shpresë në vetë vdekjen e tij.

Når ulykken rammer den ugudelige, kastes han over ende; men den rettferdige er frimodig i døden.

33 Dituria prehet në zemrën e atij që ka mend, por ajo që është në zemrën e budallenjve merret vesh.

I den forstandiges hjerte holder visdommen sig stille, men i dårers indre gir den sig til kjenne.

34 Drejtësia e larton një komb, por mëkati është turpi i popujve.

Rettferdighet ophøier et folk, men synden er folkenes vanære.

35 Dashamirësia e mbretit është për shërbëtorin që vepron me urtësi, por zemërimi i tij është kundër atij që sillet me paturpësi.

En klok tjener vinner kongens yndest, men over en dårlig tjener kommer hans vrede.