Fjalët e urta 14

1 Gruaja e urtë ndërton shtëpinë e saj, por budallaqja e shkatërron me duart e veta.

Visdom bygger sig Hus, Daarskabs Hænder river det ned.

2 Kush ecën në drejtësinë e tij ka frikë nga Zoti, por ai që çoroditet në rrugët e tij e përçmon atë.

Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som gaar Krogveje, agter ham ringe.

3 Në gojën e budallait gjejmë farën e kryelartësisë, por të urtët e ruajnë gojën e tyre.

I Daarens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise staar Læberne Vagt.

4 Aty ku nuk ka qe grazhdi është bosh, por bollëku i korrjes qëndron në forcën e kaut.

Naar der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.

5 Dëshmitari i ndershëm nuk gënjen, por dëshmitari i rremë thotë gënjeshtra.

Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.

6 Tallësi kërkon diturinë dhe nuk e gjen, por dija është një gjë e lehtë për atë që ka mend.

Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.

7 Largohu nga njeriu budalla sepse nuk do të gjesh dituri mbi buzët e tij.

Gaa fra en Mand, som er en Taabe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.

8 Dituria e njeriut të matur qëndron në të dalluarit e rrugës së tij, por marrëzia e budallenjve është mashtrim.

Den kloge i sin Visdom er klar paa sin Vej, men Taabers Daarskab er Svig.

9 Budallenjtë qeshin me mëkatin, por midis njerëzve të drejtë është falja.

Med Daarer driver Skyldofret Spot, men Velvilje raader iblandt retsindige.

10 Zemra njeh trishtimin e vet, por një i huaj nuk mund të marrë pjesë në gëzimin e saj.

Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.

11 Shtëpia e të pabesëve do të shkatërrohet, por çadra e njerëzve të drejtë do të lulëzojë.

Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt staar i Blomst.

12 Éshtë një rrugë që njeriut i duket e drejtë, por në fund ajo të nxjerr në rrugët e vdekjes.

Mangen Vej synes Manden ret, og saa er dens Ende dog Dødens Veje.

13 Edhe kur qesh, zemra mund të jetë e pikëlluar, dhe vetë gëzimi mund të përfundojë në vuajtje.

Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.

14 Zemërpërdali do të ngopet me rrugët e tij, dhe njeriu i mirë do të ngopet me frytet e tij.

Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.

15 Budallai i beson çdo fjale, por njeriu i matur tregon kujdes të veçantë për hapat e tij.

Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.

16 Njeriu i urtë i trëmbet së keqes dhe largohet prej saj, por budallai zemërohet dhe është fodull.

Den vise ængstes og skyr det onde, Taaben buser sorgløs paa.

17 Ai që zemërohet me lehtësi kryen marrëzi dhe njeriu që ka qëllime të këqija është i urryer.

Den hidsige bærer sig taabeligt ad, man hader rænkefuld Mand.

18 Teveqelit e trashëgojnë budallallëkun, por njerëzit e matur kurorëzohen me dije.

De tankeløse giver Daarskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.

19 Njerëzit e këqij do të përkulen përpara njerëzve të mirë dhe të pabesët në portat e të drejtëve.

Onde maa bukke for gode, gudløse staa ved retfærdiges Døre.

20 Të varfërin e urren vetë miku i tij, por i pasuri ka shumë miklues.

Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.

21 Kush përçmon të afërmin e vet, mëkaton, por ai që ka mëshirë për të varfërit është i lumtur.

Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.

22 A nuk devijojnë, vallë nga rruga e drejtë ata që kurdisin të keqen? Por ata që mendojnë të mirën kanë për të gjetur mirësi dhe të vërtetën.

De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Naade og Trofasthed.

23 Në çdo mundim ka një fitim, por fjalët e kota çojnë vetëm në varfëri.

Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.

24 Kurora e njerëzve të urtë është pasuria e tyre, por marrëzia e budallenjve është marrëzi.

De vises Krone er Kløgt, Taabers Krans er Daarskab.

25 Një dëshmitar që thotë të vërtetën shpëton jetën e njerëzve, por një dëshmitar i rremë thotë gënjeshtra.

Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.

26 Në frikën e Zotit gjendet një siguri e madhe, dhe bijtë e tij do të kenë një vend strehimi.

Den stærkes Tillid er HERRENS Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.

27 Frika e Zotit është një burim jete, që i shmang leqet e vdekjes.

HERRENS Frygt er en Livsens Kilde, derved undgaas Dødens Snarer.

28 Lavdia e mbretit qëndron në turmën e popullit, por shkatërrimi i princit qëndron në mungesën e njerëzve.

At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist paa Folk er Fyrstens Fald.

29 Kush është i ngadalshëm në zemërim është shumë i matur, por ai që rrëmbehet me lehtësi vë në dukje marrëzinë e tij.

Den sindige er rig paa Indsigt, den heftige driver det vidt i Daarskab.

30 Një zemër e shëndoshë është jetë për trupin, por lakmia është krimbi brejtës i kockave.

Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.

31 Kush shtyp të varfërin fyen rëndë atë që e ka bërë, por ai që ka mëshirë për nevojtarin e nderon atë.

At kue den ringe er Haan mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.

32 I pabesi përmbyset nga vetë ligësia e tij, por i drejti ka shpresë në vetë vdekjen e tij.

Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.

33 Dituria prehet në zemrën e atij që ka mend, por ajo që është në zemrën e budallenjve merret vesh.

Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Taabers Indre kendes den ikke.

34 Drejtësia e larton një komb, por mëkati është turpi i popujve.

Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.

35 Dashamirësia e mbretit është për shërbëtorin që vepron me urtësi, por zemërimi i tij është kundër atij që sillet me paturpësi.

En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.