Fjalët e urta 14

1 Gruaja e urtë ndërton shtëpinë e saj, por budallaqja e shkatërron me duart e veta.

Всяка мъдра жена съгражда дома си, А безумната го събаря със собствените си ръце.

2 Kush ecën në drejtësinë e tij ka frikë nga Zoti, por ai që çoroditet në rrugët e tij e përçmon atë.

Който ходи в правотата си, бои се от Господа: Но опакият в пътищата си Го презира.

3 Në gojën e budallait gjejmë farën e kryelartësisë, por të urtët e ruajnë gojën e tyre.

В устата на безумния има пръчка за гордостта му, А устните на мъдрите ще ги пазят.

4 Aty ku nuk ka qe grazhdi është bosh, por bollëku i korrjes qëndron në forcën e kaut.

Дето няма волове, яслите са чисти, Но в силата на воловете е голямото изобилие.

5 Dëshmitari i ndershëm nuk gënjen, por dëshmitari i rremë thotë gënjeshtra.

Верният свидетел няма да лъже, А лъжливият свидетел издиша лъжи.

6 Tallësi kërkon diturinë dhe nuk e gjen, por dija është një gjë e lehtë për atë që ka mend.

Присмивателят търси мъдрост и нея намира, А за разумният учението е лесно.

7 Largohu nga njeriu budalla sepse nuk do të gjesh dituri mbi buzët e tij.

Отмини безумния човек Щом си узнал, че той няма разумни устни.

8 Dituria e njeriut të matur qëndron në të dalluarit e rrugës së tij, por marrëzia e budallenjve është mashtrim.

Мъдростта на благоразумния е да обмисля пътя си, А глупостта на безумните е да заблуждават.

9 Budallenjtë qeshin me mëkatin, por midis njerëzve të drejtë është falja.

Приносът за грях се присмива на безумните, А между праведните има Божие благоволение.

10 Zemra njeh trishtimin e vet, por një i huaj nuk mund të marrë pjesë në gëzimin e saj.

Сърцето познава своята си горест И чужд не участвува в неговата радост.

11 Shtëpia e të pabesëve do të shkatërrohet, por çadra e njerëzve të drejtë do të lulëzojë.

Къщата на нечестивите ще се събори, Но шатърът на праведните ще благоденствува.

12 Éshtë një rrugë që njeriut i duket e drejtë, por në fund ajo të nxjerr në rrugët e vdekjes.

Има път, който се вижда прав на човека, Но краят му е пътища към смърт.

13 Edhe kur qesh, zemra mund të jetë e pikëlluar, dhe vetë gëzimi mund të përfundojë në vuajtje.

Даже и всред смеха сърцето си има болката, И краят на веселието е тегота.

14 Zemërpërdali do të ngopet me rrugët e tij, dhe njeriu i mirë do të ngopet me frytet e tij.

Развратният по сърце ще се насити от своите пътища, А добрият човек ще се насити от себе си.

15 Budallai i beson çdo fjale, por njeriu i matur tregon kujdes të veçantë për hapat e tij.

Простият вярва всяка дума, А благоразумният внимава добре в стъпките си.

16 Njeriu i urtë i trëmbet së keqes dhe largohet prej saj, por budallai zemërohet dhe është fodull.

Мъдрият се бои и се отклонява от злото, А безумният самонадеяно се хвърля напред.

17 Ai që zemërohet me lehtësi kryen marrëzi dhe njeriu që ka qëllime të këqija është i urryer.

Ядовитият човек постъпва несмислено, И зломисленикът е мразен.

18 Teveqelit e trashëgojnë budallallëkun, por njerëzit e matur kurorëzohen me dije.

Безумниите наследяват глупост, А благоразумните се увенчават със знание.

19 Njerëzit e këqij do të përkulen përpara njerëzve të mirë dhe të pabesët në portat e të drejtëve.

Злите се кланят пред добрите, И нечестивите при портите на праведния,

20 Të varfërin e urren vetë miku i tij, por i pasuri ka shumë miklues.

Сиромахът е мразен даже от ближния си, А на богатия приятелите са много.

21 Kush përçmon të afërmin e vet, mëkaton, por ai që ka mëshirë për të varfërit është i lumtur.

Който презира ближния си, съгрешава, А който показва милост към сиромасите е блажен.

22 A nuk devijojnë, vallë nga rruga e drejtë ata që kurdisin të keqen? Por ata që mendojnë të mirën kanë për të gjetur mirësi dhe të vërtetën.

Не заблуждават ли се ония, които измислят зло? Но милост и верност ще се покажат към тия, които измислят добро

23 Në çdo mundim ka një fitim, por fjalët e kota çojnë vetëm në varfëri.

От всеки труд има полза, А от бъбренето с устните само оскъдност.

24 Kurora e njerëzve të urtë është pasuria e tyre, por marrëzia e budallenjve është marrëzi.

Богатството на мъдрите е венец за тях, А глупостта на безумните е всякога глупост.

25 Një dëshmitar që thotë të vërtetën shpëton jetën e njerëzve, por një dëshmitar i rremë thotë gënjeshtra.

Верният свидетел избавя души, А който издиша лъжи е цял измама.

26 Në frikën e Zotit gjendet një siguri e madhe, dhe bijtë e tij do të kenë një vend strehimi.

В страха от Господа има силна увереност, И Неговите чада ще имат прибежище.

27 Frika e Zotit është një burim jete, që i shmang leqet e vdekjes.

Страхът от Господа е извор на живот, За да се отдалечава човек от примките на смъртта,

28 Lavdia e mbretit qëndron në turmën e popullit, por shkatërrimi i princit qëndron në mungesën e njerëzve.

Когато людете са многочислени, слава е за царя, А когато людете са малочислени, съсипване е за княза.

29 Kush është i ngadalshëm në zemërim është shumë i matur, por ai që rrëmbehet me lehtësi vë në dukje marrëzinë e tij.

Който не се гневи скоро, показва голямо благоразумие, А който лесно се гневи проявява безумие.

30 Një zemër e shëndoshë është jetë për trupin, por lakmia është krimbi brejtës i kockave.

Тихо сърце е живот на тялото, А разяреността е гнилост на костите.

31 Kush shtyp të varfërin fyen rëndë atë që e ka bërë, por ai që ka mëshirë për nevojtarin e nderon atë.

Който угнетява бедния нанася укор на Създателя му, А който е милостив към сиромаха показва почит Нему.

32 I pabesi përmbyset nga vetë ligësia e tij, por i drejti ka shpresë në vetë vdekjen e tij.

Нечестивият е смазан във време на бедствитето си, А праведният и в смъртта си име упование.

33 Dituria prehet në zemrën e atij që ka mend, por ajo që është në zemrën e budallenjve merret vesh.

В сърцето на разумния мъдростта почива, А между безумните тя се явява.

34 Drejtësia e larton një komb, por mëkati është turpi i popujve.

Правдата възвишава народ, А грехът е позор за племената.

35 Dashamirësia e mbretit është për shërbëtorin që vepron me urtësi, por zemërimi i tij është kundër atij që sillet me paturpësi.

Благоволението на царя е към разумния слуга, А яростта му против онзи, който докарва срам.