Fjalët e urta 12

1 Kush e do korrigjimin do diturinë, por ai që e urren kritikën është budalla.

Den som elskar age, elskar kunnskap, men den som hatar refsing, han er fåvis.

2 Njeriu i mirë gëzon përkrahjen e Zotit, por ky do të dënojë njeriun që sajon plane të këqija.

Den gode vinn seg hugnad hjå Herren, men den meinsløge fordømer han.

3 Njeriu nuk bëhet i qëndrueshëm me pabesinë, por rrënja e të drejtëve nuk do të lëvizet kurrë.

Ingen mann vert stød av gudløysa, men roti åt rettferdige kann ingen rikka.

4 Gruaja e virtytshme është kurora e burrit të saj, por ajo që e turpëron është si një krimb në kockat e tij.

Ei fagna kona er ein krans for mannen sin, eit skjemda ting er fæl som ròt i beini hans.

5 Mendimet e të drejtëve janë drejtësia, por synimet e të pabesëve janë mashtrimi.

Tankar hjå rettferdige tenkjer er det som rett er, dei råder som ugudlege legg upp, er svik.

6 Fjalët e të pabesëve rrinë në pritë për të derdhur gjak, por goja e njerëzve të drejtë do t’i çlirojë.

Ordi hjå ugudlege gjeng ut på luring etter blod, men ærlege vert berga ved sin munn.

7 Të pabesët janë përmbysur dhe nuk janë më, por shtëpia e të drejtëve do të mbetet më këmbë.

Ugudlege vert kasta i koll, og so er det ute med deim, men rettferdige folks hus stend fast.

8 Një njeri lëvdohet për gjykimin e tij, por ai që ka një zemër të çoroditur do të përçmohet.

Ein mann fær ros alt etter som vitet hans er, men den ranglyndte kjem i vanvyrdnad.

9 Éshtë më mirë të të çmojnë pak dhe të kesh një shërbëtor, se sa të të nderojnë dhe të mos kesh bukë.

Betre småmann med ein tenar enn låst vera storkar og ikkje ha mat.

10 I drejti kujdeset për jetën e bagëtisë së tij, por të përbrendshmet e të pabesëve janë mizore.

Den rettferdige veit korleis buskapen har det, men hardt er hjarta hjå ugudlege folk.

11 Kush punon tokën e tij do të ngopet me bukë, por ai që shkon pas kotësive është pa mend.

Den som dyrkar si jord, fær mette av brød, den som fer etter fåfengde ting, er fåvis.

12 I pabesi dëshiron gjahun e njerëzve të këqij, por rrënja e të drejtëve sjell fryt.

Ein gudlaus hev hug til vonde folks garn, men roti åt rettferdige gjev frukt.

13 Njeriu i keq kapet në kurthin e mëkatit të buzëve të tij, por i drejti do t’i shpëtojë fatkeqësisë.

Lippe-synd er snara vond, men den rettferdige slepp ut or trengsla.

14 Njeriu do të ngopet me të mira për frytin e gojës së tij, dhe secili do të marrë shpërblimin simbas veprës së duarve të tij.

Av sin munns frukt fær ein mann sin gode mette, og eit menneskje fær att det han hev gjort med sine hender.

15 Rruga e budallait është e drejtë para syve të tij, por ai që dëgjon këshillat është i urtë.

Uvitingen held sin eigen veg for den rette, men den vise høyrer på råd.

16 Budallai e tregon menjëherë pezmatimin e tij, por njeriu i matur e fsheh turpin.

Når uvitingen er vreid, vert det kjent same dagen, men den kloke løyner skjemsla.

17 Ai që thotë të vërtetën shpall atë që është e drejtë, por dëshmitari i rremë thotë mashtrime.

Den som andar ærlegskap, segjer det som rett er, men det falske vitnet talar svik.

18 Kush flet pa mend është si ai që shpon me shpatë, por gjuha e të urtëve sjell shërim.

Mang ein fer med svall som sverdstyng; men tunga åt dei vise, ho er lækjedom.

19 Buza që thotë të vërtetën, do të bëhet e qëndrueshme përjetë, por gjuha që gënjen zgjat vetëm një çast.

Sanningslippa held seg æveleg, men falske tunga berre i ein augneblink.

20 Mashtrimi është në zemrën e atyre që kurdisin të keqen, por për ata që këshillojnë paqen ka gëzim.

Svik er i deira hjarta som smider vondt i hop, men dei som rå’r til fred, hev gleda.

21 Asnjë e keqe nuk do t’i ndodhë të drejtit, por të pabesët do të kenë plot telashe.

Inkje vondt den rettferdige råkar, men gudlause fær ulukka i fullaste mål.

22 Buzët gënjeshtare janë të neveritshme për Zotin, por ata që veprojnë me çiltërsi i pëlqejnë atij.

Ei stygja for Herren er ljugarlippor, men han likar deim som fer fram med truskap.

23 Njeriu i matur e fsheh diturinë e tij, por zemra e budallenjve shpall budallallëkun e tyre.

Ein klok mann løynar kunnskap, men dåre-hjarta ropar ut vitløysa.

24 Dora e njeriut të kujdeshëm do të sundojë, por dora e përtacëve do t’i nënshtrohet punës së detyrueshme.

Strævsam hand kjem upp til herrevelde, men leta fører til trældom.

25 Shqetësimi në zemrën e njeriut e rrëzon atë, por një fjalë e mirë e gëzon atë.

Sorg i mannens hjarta bøygjer det ned, men eit godt ord gjev det gleda.

26 I drejti e zgjedh me kujdes shokun e tij, por rruga e të pabesëve i bën që të humbasin.

Den rettferdige rettleider næsten sin, men vegen åt gudlause fører deim vilt.

27 Përtaci nuk e pjek gjahun e tij, por kujdesi për njeriun është një pasuri e çmueshme.

Letingen steikjer ikkje si veidn, men annsemd er rikdom so dyr for menneskja.

28 Mbi shtegun e drejtësisë ka jetë, dhe mbi këtë shteg nuk ka vdekje.

På rettferds stig er liv, og gonga på vegen gjeng ikkje til dauden.