Mateu 22
1 Dhe Jezusi, nisi përsëri t’u flasë atyre me shëmbëlltyra, duke thënë:
Gesù riprese a parlar loro in parabole e disse:
2 “Mbretëria e qiejve i ngjan një mbreti, i cili përgatiti dasmën e të birit.
«Il regno dei cieli è simile a un re che fece un banchetto di nozze per suo figlio.
3 Dhe dërgoi shërbëtorët e vet për të thirrur të ftuarit në dasmë, por ata nuk deshën të vijnë.
Egli mandò i suoi servi a chiamare gli invitati alle nozze, ma questi non vollero venire.
4 Dërgoi përsëri shërbëtorë të tjerë duke thënë: “U thoni të ftuarve: Ja unë e kam shtruar drekën time, viçat e mi dhe bagëtia ime e majmur janë therur dhe gjithçka është gati; ejani në dasmë”.
Di nuovo mandò altri servi a dire: Ecco ho preparato il mio pranzo; i miei buoi e i miei animali ingrassati sono gia macellati e tutto è pronto; venite alle nozze.
5 Por ata, pa e përfillur, shkuan: dikush në arën e vet e dikush në punët e veta.
Ma costoro non se ne curarono e andarono chi al proprio campo, chi ai propri affari;
6 Dhe të tjerët, mbasi kapën shërbëtorët e tij, i shanë dhe i vranë.
altri poi presero i suoi servi, li insultarono e li uccisero.
7 Mbreti atëhërë, kur dëgjoi këtë, u zemërua dhe dërgoi ushtritë e veta për të shfarosur ata gjaksorë dhe dogji qytetin e tyre.
Allora il re si indignò e, mandate le sue truppe, uccise quegli assassini e diede alle fiamme la loro città.
8 Atëherë u tha shërbëtorëve të vet: “Dasma është gati, por të ftuarit nuk ishin të denjë.
Poi disse ai suoi servi: Il banchetto nuziale è pronto, ma gli invitati non ne erano degni;
9 Shkoni, pra, në udhëkryqe dhe ftoni në dasmë këdo që të gjeni.”
andate ora ai crocicchi delle strade e tutti quelli che troverete, chiamateli alle nozze.
10 Dhe ata shërbëtorët dolën nëpër rrugë, mblodhën të gjithë ata që gjetën, të këqij dhe të mirë, dhe vendi i dasmës u mbush me të ftuar.
Usciti nelle strade, quei servi raccolsero quanti ne trovarono, buoni e cattivi, e la sala si riempì di commensali.
11 Atëherë mbreti hyri për të parë të ftuarit dhe gjeti aty një njeri që nuk kishte veshur rrobë dasme;
Il re entrò per vedere i commensali e, scorto un tale che non indossava l'abito nuziale,
12 dhe i tha: “Mik, si hyre këtu pa pasur rrobë dasme?”. Dhe ai mbylli gojën.
gli disse: Amico, come hai potuto entrare qui senz'abito nuziale? Ed egli ammutolì.
13 Atëherë mbreti u tha shërbëtorëve: “Lidheni duar dhe këmbë, kapeni dhe hidheni në errësirat e jashtme. Atje do të jetë e qara dhe kërcëllim dhëmbësh”.
Allora il re ordinò ai servi: Legatelo mani e piedi e gettatelo fuori nelle tenebre; là sarà pianto e stridore di denti.
14 Sepse shumë janë të thirrur, por pak janë të zgjedhur”.
Perché molti sono chiamati, ma pochi eletti».
15 Atëherë farisenjtë u veçuan dhe bënin këshill se si ta zinin gabim në fjalë.
Allora i farisei, ritiratisi, tennero consiglio per vedere di coglierlo in fallo nei suoi discorsi.
16 Dhe i dërguan dishepujt e tyre bashkë me herodianët, për t’i thënë: “Mësues, ne e dimë se ti je i vërtetë dhe që mëson udhën e Perëndisë në të vërtetë, pa marrë parasysh njeri, sepse ti nuk shikon pamjen e jashtme të njerëzve.
Mandarono dunque a lui i propri discepoli, con gli erodiani, a dirgli: «Maestro, sappiamo che sei veritiero e insegni la via di Dio secondo verità e non hai soggezione di nessuno perché non guardi in faccia ad alcuno.
17 Na thuaj, pra: Si e mendon? A është e ligjshme t’i paguhet taksa Cezarit apo jo?”.
Dicci dunque il tuo parere: E' lecito o no pagare il tributo a Cesare?».
18 Por Jezusi, duke e njohur ligësinë e tyre, tha: “Pse më tundoni, o hipokritë?
Ma Gesù, conoscendo la loro malizia, rispose: «Ipocriti, perché mi tentate?
19 Më tregoni monedhën e taksës”. Atëherë ata i treguan një denar.
Mostratemi la moneta del tributo». Ed essi gli presentarono un denaro.
20 Dhe ai u tha atyre: “E kujt është kjo fytyrë dhe ky mbishkrim?”.
Egli domandò loro: «Di chi è questa immagine e l'iscrizione?».
21 Ata i thanë: “E Cezarit”. Atëherë ai u tha atyre: “Jepni, pra, Cezarit atë që i përket Cezarit dhe Perëndisë atë që i përket Perëndisë”.
Gli risposero: «Di Cesare». Allora disse loro: «Rendete dunque a Cesare quello che è di Cesare e a Dio quello che è di Dio».
22 Dhe ata, kur e dëgjuan këtë, u mrekulluan, e lanë, dhe ikën.
A queste parole rimasero sorpresi e, lasciatolo, se ne andarono.
23 Po atë ditë erdhën tek ai saducenjtë, të cilët thonë se nuk ka ringjallje, dhe e pyetën
In quello stesso giorno vennero a lui dei sadducei, i quali affermano che non c'è risurrezione, e lo interrogarono:
24 duke thënë: “Mësues, Moisiu ka thënë: “Në se dikush vdes pa lënë fëmijë, i vëllai le të martohet me gruan e tij, për t’i lindur trashëgimtarë vëllait të tij.
«Maestro, Mosè ha detto: Se qualcuno muore senza figli, il fratello ne sposerà la vedova e così susciterà una discendenza al suo fratello.
25 Tani ndër ne ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq dhe duke mos pasë trashëgimtarë, ia la gruan vëllait të vet.
Ora, c'erano tra noi sette fratelli; il primo appena sposato morì e, non avendo discendenza, lasciò la moglie a suo fratello.
26 Kështu edhe i dyti dhe i treti, deri tek i shtati.
Così anche il secondo, e il terzo, fino al settimo.
27 Në fund vdiq edhe gruaja.
Alla fine, dopo tutti, morì anche la donna.
28 Në ringjallje, pra, e kujt nga këta të shtatë do të jetë grua? Sepse të gjithë e patën gruaja”.
Alla risurrezione, di quale dei sette essa sarà moglie? Poiché tutti l'hanno avuta».
29 Por Jezusi, duke u përgjigjur u tha atyre: “Ju bëni gabim, sepse nuk e kuptoni as Shkrimin as pushtetin e Perëndisë.
E Gesù rispose loro: «Voi vi ingannate, non conoscendo né le Scritture né la potenza di Dio.
30 Në ringjallje, pra, as martohen as martojnë, por ata do të jenë në qiell si engjëjt e Perëndisë.
Alla risurrezione infatti non si prende né moglie né marito, ma si è come angeli nel cielo.
31 Pastaj sa për ringjalljen e të vdekurve, a nuk e keni lexuar ç’ju ishte thënë nga Perëndia kur thotë:
Quanto poi alla risurrezione dei morti, non avete letto quello che vi è stato detto da Dio:
32 “Unë jam Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut dhe i Jakobit”? Perëndia nuk është Perëndia i të vdekurve, por i të gjallëve”.
Io sono il Dio di Abramo e il Dio di Isacco e il Dio di Giacobbe? Ora, non è Dio dei morti, ma dei vivi».
33 Dhe turmat, kur i dëgjuan këto gjëra, habiteshin nga doktrina e tij.
Udendo ciò, la folla era sbalordita per la sua dottrina.
34 Atëherë farisenjtë, kur dëgjuan se ai ua kishte zënë gojën saducenjve, u mblodhën tok.
Allora i farisei, udito che egli aveva chiuso la bocca ai sadducei, si riunirono insieme
35 Dhe një nga ata, mësues i ligjit, e pyeti për të vënë në provë, duke thënë:
e uno di loro, un dottore della legge, lo interrogò per metterlo alla prova:
36 “Mësues, cili është urdhërimi i madh i ligjit?”.
«Maestro, qual è il più grande comandamento della legge?».
37 Dhe Jezusi i tha: ““Duaje Zotin, Perëndinë tënde me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd dhe me gjithë mendjen tënde”.
Gli rispose: « Amerai il Signore Dio tuo con tutto il cuore, con tutta la tua anima e con tutta la tua mente.
38 Ky është urdhërimi i parë dhe i madhi.
Questo è il più grande e il primo dei comandamenti.
39 Dhe i dyti, i ngjashëm me këtë, është: “Duaje të afërmin tënd porsi vetveten”.
E il secondo è simile al primo: Amerai il prossimo tuo come te stesso.
40 Nga këto dy urdhërime varet i tërë ligji dhe profetët”.
Da questi due comandamenti dipendono tutta la Legge e i Profeti».
41 Tani, kur u mblodhën farisenjtë, Jezusi i pyeti:
Trovandosi i farisei riuniti insieme, Gesù chiese loro:
42 “Ç’u duket juve për Krishtin? Biri i kujt është?”. Ata i thanë: “I Davidit”.
«Che ne pensate del Messia? Di chi è figlio?». Gli risposero: «Di Davide».
43 Ai u tha atyre: “Si pra Davidi, në Frymë, e quan Zot, duke thënë:
Ed egli a loro: «Come mai allora Davide, sotto ispirazione, lo chiama Signore, dicendo:
44 “Zoti i ka thënë Zotit tim: Ulu në të djathtën time, deri sa unë t’i vë armiqtë e tu si stol të këmbëve të tua”?
Ha detto il Signore al mio Signore: Siedi alla mia destra, finché io non abbia posto i tuoi nemici sotto i tuoi piedi?
45 Në qoftë se Davidi e quan Zot, si mund të jetë biri i tij?”.
Se dunque Davide lo chiama Signore, come può essere suo figlio?».
46 Por asnjë nuk ishte në gjendje t’i përgjigjej; dhe, që nga ajo ditë, askush nuk guxoi ta pyesë më.
Nessuno era in grado di rispondergli nulla; e nessuno, da quel giorno in poi, osò interrogarlo.
