Mateu 22
1 Dhe Jezusi, nisi përsëri t’u flasë atyre me shëmbëlltyra, duke thënë:
And, answering, Jesus, again, spake in parables unto them, saying: —
2 “Mbretëria e qiejve i ngjan një mbreti, i cili përgatiti dasmën e të birit.
The kingdom of the heavens hath become like a man, a king, —who made a marriage-feast for his son;
3 Dhe dërgoi shërbëtorët e vet për të thirrur të ftuarit në dasmë, por ata nuk deshën të vijnë.
And sent his servants, to call the invited into the marriage-feast, —and they would not come.
4 Dërgoi përsëri shërbëtorë të tjerë duke thënë: “U thoni të ftuarve: Ja unë e kam shtruar drekën time, viçat e mi dhe bagëtia ime e majmur janë therur dhe gjithçka është gati; ejani në dasmë”.
Again, sent he other servants, saying—Say to the invited, Lo! my dinner, have I prepared, mine oxen and my fatlings, are slain, —and, all things, are, ready: Come ye into the marriage-feast.
5 Por ata, pa e përfillur, shkuan: dikush në arën e vet e dikush në punët e veta.
And, they, slighting it, went off, one, indeed, into his own field, and, another, unto his merchandise, —
6 Dhe të tjerët, mbasi kapën shërbëtorët e tij, i shanë dhe i vranë.
And, the rest, securing his servants, ill-treated and slew them.
7 Mbreti atëhërë, kur dëgjoi këtë, u zemërua dhe dërgoi ushtritë e veta për të shfarosur ata gjaksorë dhe dogji qytetin e tyre.
And, the king, was provoked to anger, —and, sending his armies, destroyed those murderers, and, their city, set on fire.
8 Atëherë u tha shërbëtorëve të vet: “Dasma është gati, por të ftuarit nuk ishin të denjë.
Then, saith he unto his servants—The marriage, indeed, is ready, —but, the invited, were not, worthy;
9 Shkoni, pra, në udhëkryqe dhe ftoni në dasmë këdo që të gjeni.”
Be going, therefore, into the crossways of the roads, and, as many as ye shall find, call ye into the marriage-feast.
10 Dhe ata shërbëtorët dolën nëpër rrugë, mblodhën të gjithë ata që gjetën, të këqij dhe të mirë, dhe vendi i dasmës u mbush me të ftuar.
And those servants, going forth, into the roads, gathered together all whom they found, both bad and good, —and filled was the bride-chamber with guests.
11 Atëherë mbreti hyri për të parë të ftuarit dhe gjeti aty një njeri që nuk kishte veshur rrobë dasme;
But the king, entering to view the guests, saw there a man, who had not put on a wedding-garment, —
12 dhe i tha: “Mik, si hyre këtu pa pasur rrobë dasme?”. Dhe ai mbylli gojën.
And saith unto him—Friend! how camest thou in here, not having a wedding-garment? And, he, was put to silence.
13 Atëherë mbreti u tha shërbëtorëve: “Lidheni duar dhe këmbë, kapeni dhe hidheni në errësirat e jashtme. Atje do të jetë e qara dhe kërcëllim dhëmbësh”.
Then, the king said unto the ministers, Binding him feet and hands, cast him forth into the darkness, outside: There, shall be wafting and gnashing of teeth.
14 Sepse shumë janë të thirrur, por pak janë të zgjedhur”.
For, many, are called, but, few, chosen.
15 Atëherë farisenjtë u veçuan dhe bënin këshill se si ta zinin gabim në fjalë.
Then, went the Pharisees and took, counsel, that they might ensnare him, in discourse.
16 Dhe i dërguan dishepujt e tyre bashkë me herodianët, për t’i thënë: “Mësues, ne e dimë se ti je i vërtetë dhe që mëson udhën e Perëndisë në të vërtetë, pa marrë parasysh njeri, sepse ti nuk shikon pamjen e jashtme të njerëzve.
And they sent forth to him their disciples, with the Herodians, saying, Teacher! we know that, true, thou art, and, the way of God, in truth, dost teach, and it concerneth thee not about anyone, —for thou lookest not unto the face of men:
17 Na thuaj, pra: Si e mendon? A është e ligjshme t’i paguhet taksa Cezarit apo jo?”.
Tell us then, how, to thee, it seemeth? Is it allowable to give tax unto Caesar, or not?
18 Por Jezusi, duke e njohur ligësinë e tyre, tha: “Pse më tundoni, o hipokritë?
But Jesus, taking note of their wickedness, said—Why are ye tempting me, hypocrites?
19 Më tregoni monedhën e taksës”. Atëherë ata i treguan një denar.
Shew me the coin appointed for the tax. And, they, brought unto him a denary.
20 Dhe ai u tha atyre: “E kujt është kjo fytyrë dhe ky mbishkrim?”.
And he saith unto them—Whose, is this image and the inscription?
21 Ata i thanë: “E Cezarit”. Atëherë ai u tha atyre: “Jepni, pra, Cezarit atë që i përket Cezarit dhe Perëndisë atë që i përket Perëndisë”.
They say—Caesar’s. Then, saith he unto them—Render, therefore, the things of Caesar, unto Caesar, —and, the things of God, unto God.
22 Dhe ata, kur e dëgjuan këtë, u mrekulluan, e lanë, dhe ikën.
And, hearing, they marvelled, —and, leaving him, departed.
23 Po atë ditë erdhën tek ai saducenjtë, të cilët thonë se nuk ka ringjallje, dhe e pyetën
On that day, there came unto him Sadducees, who say, there is, no resurrection—and they questioned him,
24 duke thënë: “Mësues, Moisiu ka thënë: “Në se dikush vdes pa lënë fëmijë, i vëllai le të martohet me gruan e tij, për t’i lindur trashëgimtarë vëllait të tij.
saying—Teacher! Moses, said, If any man die not having children, his brother shall marry his wife, and raise up seed unto his brother.
25 Tani ndër ne ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq dhe duke mos pasë trashëgimtarë, ia la gruan vëllait të vet.
Now there were, with us, seven brethren; and, the first, marrying, died, and not having seed, left his wife unto his brother.
26 Kështu edhe i dyti dhe i treti, deri tek i shtati.
Likewise, the second also, and the third, —unto the seven.
27 Në fund vdiq edhe gruaja.
And, last of all, died, the wife.
28 Në ringjallje, pra, e kujt nga këta të shtatë do të jetë grua? Sepse të gjithë e patën gruaja”.
In the resurrection, therefore, —Of which of the seven, shall she be wife? For, all, had her.
29 Por Jezusi, duke u përgjigjur u tha atyre: “Ju bëni gabim, sepse nuk e kuptoni as Shkrimin as pushtetin e Perëndisë.
And Jesus answering, said—Ye are deceiving yourselves, knowing neither the Scriptures, nor yet the power of God.
30 Në ringjallje, pra, as martohen as martojnë, por ata do të jenë në qiell si engjëjt e Perëndisë.
For, in the resurrection, they neither marry, nor are given in marriage, but, as messengers in the heaven, are they.
31 Pastaj sa për ringjalljen e të vdekurve, a nuk e keni lexuar ç’ju ishte thënë nga Perëndia kur thotë:
But, as touching the resurrection of the dead—Have ye not read what was spoken unto you by God, saying—
32 “Unë jam Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut dhe i Jakobit”? Perëndia nuk është Perëndia i të vdekurve, por i të gjallëve”.
I, am the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob?—He is not God, of the dead, but, of the living.
33 Dhe turmat, kur i dëgjuan këto gjëra, habiteshin nga doktrina e tij.
And, the multitudes, hearing, were being struck with astonishment at his teaching.
34 Atëherë farisenjtë, kur dëgjuan se ai ua kishte zënë gojën saducenjve, u mblodhën tok.
Now, the Pharisees, hearing that he had silenced the Sadducees, were brought together with one accord;
35 Dhe një nga ata, mësues i ligjit, e pyeti për të vënë në provë, duke thënë:
and one from among them, a lawyer, proposed a question, putting him to the test:
36 “Mësues, cili është urdhërimi i madh i ligjit?”.
Teacher! which commandment, is greatest in the law?
37 Dhe Jezusi i tha: ““Duaje Zotin, Perëndinë tënde me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd dhe me gjithë mendjen tënde”.
And, he, said unto him—Thou shalt love the Lord thy God—with all thy heart, and with all thy soul, and with all thy mind:
38 Ky është urdhërimi i parë dhe i madhi.
This, is the great and first commandment.
39 Dhe i dyti, i ngjashëm me këtë, është: “Duaje të afërmin tënd porsi vetveten”.
The second, like it, is, this: Thou shalt love thy neighbour as thyself.
40 Nga këto dy urdhërime varet i tërë ligji dhe profetët”.
In these two commandments, all the law, is contained, and the prophets.
41 Tani, kur u mblodhën farisenjtë, Jezusi i pyeti:
Now, the Pharisees having come together, Jesus questioned them, saying—
42 “Ç’u duket juve për Krishtin? Biri i kujt është?”. Ata i thanë: “I Davidit”.
How, to you, doth it seem, concerning the Christ? Whose son, is he? They say unto him—David’s.
43 Ai u tha atyre: “Si pra Davidi, në Frymë, e quan Zot, duke thënë:
He saith unto them—How then doth, David, in spirit, call him, Lord, saying—
44 “Zoti i ka thënë Zotit tim: Ulu në të djathtën time, deri sa unë t’i vë armiqtë e tu si stol të këmbëve të tua”?
The Lord, hath said unto, my Lord, —Sit thou on my right hand, until I make thy foes thy footstool?
45 Në qoftë se Davidi e quan Zot, si mund të jetë biri i tij?”.
If then, David, calleth him, Lord, How, is he, his son?
46 Por asnjë nuk ishte në gjendje t’i përgjigjej; dhe, që nga ajo ditë, askush nuk guxoi ta pyesë më.
And, no one, was able to answer him a word, neither durst anyone, from that day, question him, any more.
