Mateu 22
1 Dhe Jezusi, nisi përsëri t’u flasë atyre me shëmbëlltyra, duke thënë:
Jisuh ni kamkhuengnaw koe, bangnuenae lawk bout a dei pouh.
2 “Mbretëria e qiejve i ngjan një mbreti, i cili përgatiti dasmën e të birit.
Kalvan uknaeram teh siangpahrang buet touh ni, a capa hanlah yu paluennae ka sak pouh e hoi a kâvan.
3 Dhe dërgoi shërbëtorët e vet për të thirrur të ftuarit në dasmë, por ata nuk deshën të vijnë.
Yu paluennae buven hanlah a sannaw hah, a patoun teh a coun tangcoung e naw, akawsak ei teh ahnimouh ni tho laipalah ao awh.
4 Dërgoi përsëri shërbëtorë të tjerë duke thënë: “U thoni të ftuarve: Ja unë e kam shtruar drekën time, viçat e mi dhe bagëtia ime e majmur janë therur dhe gjithçka është gati; ejani në dasmë”.
Alouke a sannaw hah bout a patoun teh ka coun tangcoung e naw koevah hettelah dei pouh awh. Buven hane kawi teh coungkacoe koung kalawng toe. Maito hoi alouke saring kathâw kathâwnaw hai ka thei teh hnopai pueng teh atangcoungcalah ao toe. Yu paluennae koe tho a leih tet pouh awh atipouh.
5 Por ata, pa e përfillur, shkuan: dikush në arën e vet e dikush në punët e veta.
Hatei, ahnimouh ni banglahai pouk a laipalah a tangawn ni law a ceitakhai awh, a tangawn ni hno yonae koe a ceitakhai awh.
6 Dhe të tjerët, mbasi kapën shërbëtorët e tij, i shanë dhe i vranë.
Kaawm rae naw ni a sannaw hah a man awh teh a rektap awh, a thei awh.
7 Mbreti atëhërë, kur dëgjoi këtë, u zemërua dhe dërgoi ushtritë e veta për të shfarosur ata gjaksorë dhe dogji qytetin e tyre.
Hote siangpahrang ni a thai navah a lungkhuek, amae ransanaw a patoun teh a tuk sak dawkvah tami ka thet e hotnaw hah koung a thei sak. Ahnimae kho hai hmai a sawi pouh awh.
8 Atëherë u tha shërbëtorëve të vet: “Dasma është gati, por të ftuarit nuk ishin të denjë.
Hathnukkhu siangpahrang ni amae a sannaw hah a kaw teh kaie yu paluennae bu teh coungkacoe lawng lah ao. Ka coun e naw ni a kamcu awh hoeh dawkvah,
9 Shkoni, pra, në udhëkryqe dhe ftoni në dasmë këdo që të gjeni.”
cet awh nateh lamsalun, lamcawngket koe na hmu awh e pueng hah yu paluennae buven hanlah kaw awh nateh coun awh, atipouh.
10 Dhe ata shërbëtorët dolën nëpër rrugë, mblodhën të gjithë ata që gjetën, të këqij dhe të mirë, dhe vendi i dasmës u mbush me të ftuar.
A sannaw ni hai lam tangkuem dawk a cei awh teh tami kahawi, kahawihoeh, a hmu awh e pueng hah a pâkhueng awh toteh yu paluennae bu hah kakawi lah a ven awh.
11 Atëherë mbreti hyri për të parë të ftuarit dhe gjeti aty një njeri që nuk kishte veshur rrobë dasme;
Siangpahrang ni ka tho e naw khet hanlah a kâen navah, Yu paluennae khohna ka kho hoeh e tami buet touh a hmu.
12 dhe i tha: “Mik, si hyre këtu pa pasur rrobë dasme?”. Dhe ai mbylli gojën.
Ka hui, yu paluennae khohna laipalah bangkongmaw na kâen, atipouh. Ahni ni lawk tho thai laipalah ao.
13 Atëherë mbreti u tha shërbëtorëve: “Lidheni duar dhe këmbë, kapeni dhe hidheni në errësirat e jashtme. Atje do të jetë e qara dhe kërcëllim dhëmbësh”.
Hattoteh siangpahrang ni a sannaw koe, ahnie a kutkhok katek awh nateh khuika hâ katanae, alawilah hmonae koe tâkhawng awh.
14 Sepse shumë janë të thirrur, por pak janë të zgjedhur”.
Hot patetvanlah, ka kaw e apap eiteh ka rawi e a youn ca atipouh.
15 Atëherë farisenjtë u veçuan dhe bënin këshill se si ta zinin gabim në fjalë.
Hattoteh Farasinaw a tâco awh. Bangtelah hoi maw a lawk dei e lahoi maimouh ni a yon man thai awh han titeh a kâdei awh.
16 Dhe i dërguan dishepujt e tyre bashkë me herodianët, për t’i thënë: “Mësues, ne e dimë se ti je i vërtetë dhe që mëson udhën e Perëndisë në të vërtetë, pa marrë parasysh njeri, sepse ti nuk shikon pamjen e jashtme të njerëzve.
Ama e hnukkâbangnaw hoi Herod e hnukkâbangnaw hah a patoun awh teh, Bawipa, nang teh lawkkam na cak. Apihai na taket hoeh, apie minhmai hai na khen laipalah Cathut e lamthung lawkkatang hah na pâtu tie hah ka panue awh.
17 Na thuaj, pra: Si e mendon? A është e ligjshme t’i paguhet taksa Cezarit apo jo?”.
Hatdawkvah bangtelamaw na pouk. Sizar koe tamuk poe kawi maw, poe hoeh han kawi maw, na dei a pouh haw, telah a pacei awh.
18 Por Jezusi, duke e njohur ligësinë e tyre, tha: “Pse më tundoni, o hipokritë?
Jisuh ni ahnimae hawihoehnae hah a panue dawkvah, a lai kathoutnaw, bangdawkmaw kai heh na tanouk cak awh.
19 Më tregoni monedhën e taksës”. Atëherë ata i treguan një denar.
Tamuk tangka buet touh ma na patue awh, atipouh teh rahum tangka phek touh a sin pouh awh.
20 Dhe ai u tha atyre: “E kujt është kjo fytyrë dhe ky mbishkrim?”.
Hete mei, hete a ka pâphonae heh apie maw telah a pacei.
21 Ata i thanë: “E Cezarit”. Atëherë ai u tha atyre: “Jepni, pra, Cezarit atë që i përket Cezarit dhe Perëndisë atë që i përket Perëndisë”.
Sizar e mei, Sizar e ka pâphonae atipouh awh. Jisuh ni Sizar e hno teh Sizar koe poe awh. Cathut e hno teh Cathut poe awh, atipouh.
22 Dhe ata, kur e dëgjuan këtë, u mrekulluan, e lanë, dhe ikën.
Hote lawknaw hah a thai awh navah, a kângairu awh teh alouklah a cei awh.
23 Po atë ditë erdhën tek ai saducenjtë, të cilët thonë se nuk ka ringjallje, dhe e pyetën
Hat hnin vah bout thaw hringnae awm hoeh ka tet e Sadusinaw ateng vah a tho awh teh a pacei awh.
24 duke thënë: “Mësues, Moisiu ka thënë: “Në se dikush vdes pa lënë fëmijë, i vëllai le të martohet me gruan e tij, për t’i lindur trashëgimtarë vëllait të tij.
Saya, Mosi nihaiyah tongpa teh ca sak laipalah dout pawiteh catoun a pout hoeh nahanlah a nawngha ni hote napui hah a yu lah a la han telah a dei.
25 Tani ndër ne ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq dhe duke mos pasë trashëgimtarë, ia la gruan vëllait të vet.
Kaimouh thung dawk hmaunawngha sari touh kaawm e ao. Apasueke ni a yu a la teh ca khe laipalah a due dawkvah a yu hah a nawngha hanlah a ceitakhai pouh.
26 Kështu edhe i dyti dhe i treti, deri tek i shtati.
Hot patetvanlah buet touh hnukkhu buet touh, hmaunawngha sari touh ni hote napui hoi ao awh hnukkhu a due awh.
27 Në fund vdiq edhe gruaja.
A hnukteng vah hote napui hai a due van.
28 Në ringjallje, pra, e kujt nga këta të shtatë do të jetë grua? Sepse të gjithë e patën gruaja”.
Hottelah ao dawkvah boutthawnae hnin dawk teh hote napui hah hmaunawngha sari touh thung dawk apie yu lah maw ao han. Ahnimouh ni be bout a yu na awh, telah atipouh awh.
29 Por Jezusi, duke u përgjigjur u tha atyre: “Ju bëni gabim, sepse nuk e kuptoni as Shkrimin as pushtetin e Perëndisë.
Jisuh ni, nangmouh teh Ca Kathounge lawk hah na thai panuek awh hoeh, Cathut e bahu hai na panue awh hoeh dawkvah na tawm payon awh.
30 Në ringjallje, pra, as martohen as martojnë, por ata do të jenë në qiell si engjëjt e Perëndisë.
Boutthawnae hnin dawk teh yuvânae awm mahoeh toe, yu paluennae hai awm mahoeh toe.
31 Pastaj sa për ringjalljen e të vdekurve, a nuk e keni lexuar ç’ju ishte thënë nga Perëndia kur thotë:
Kalvan tami, Cathut e taminaw patetlah doeh o awh han.
32 “Unë jam Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut dhe i Jakobit”? Perëndia nuk është Perëndia i të vdekurve, por i të gjallëve”.
Hothloilah, kadout tangcoungnaw boutthawnae dawk teh, Cathut ni kai teh Abraham e Cathut, Isak e Cathut, Jakop e Cathut lah ka o telah nangmouh koe a dei e hah na touk boi awh hoeh maw. Cathut teh kadoutnaw e Cathut nahoeh. Kahringnaw e Cathut doeh telah atipouh.
33 Dhe turmat, kur i dëgjuan këto gjëra, habiteshin nga doktrina e tij.
Rangpui ni hote cangkhainae lawk hah a thai awh toteh a kângairu awh.
34 Atëherë farisenjtë, kur dëgjuan se ai ua kishte zënë gojën saducenjve, u mblodhën tok.
Sadusinaw hah lawk tho sak thai hoeh toe tie hah Farasinaw ni a thai awh toteh cungtalah a kamkhueng awh.
35 Dhe një nga ata, mësues i ligjit, e pyeti për të vënë në provë, duke thënë:
Ahnimouh thung dawk kâlawk ka cangkhai e buet touh ni a tanouk nahanlah buet touh a pacei.
36 “Mësues, cili është urdhërimi i madh i ligjit?”.
Saya, kâlawk thung dawk bangpatet e kâpoelawk hah maw kalenpoung atipouh.
37 Dhe Jezusi i tha: ““Duaje Zotin, Perëndinë tënde me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd dhe me gjithë mendjen tënde”.
Jisuh ni, na Cathut, kahring Cathut hah na lungthin abuemlah, na muitha abuemlah, na pouknae abuemlahoi na lungpataw han.
38 Ky është urdhërimi i parë dhe i madhi.
Het hateh apasuekpoung e hoi kalenpounge kâpoelawk doeh.
39 Dhe i dyti, i ngjashëm me këtë, është: “Duaje të afërmin tënd porsi vetveten”.
Hothloilah, nama hoi kâkuen e hah nama hoi kâvan lah na lungpataw han tie apâhni e kâpoelawknaw teh apasuek e hoi a kâtarawi.
40 Nga këto dy urdhërime varet i tërë ligji dhe profetët”.
Hete kâpoelawknaw kahni touh hateh kâlawk puenghoi profetnaw ni dei e pueng e a kung lah ao atipouh.
41 Tani, kur u mblodhën farisenjtë, Jezusi i pyeti:
Farasinaw a kamkhueng awh navah Jisuh ni a pacei.
42 “Ç’u duket juve për Krishtin? Biri i kujt është?”. Ata i thanë: “I Davidit”.
Khrih heh banglah maw na pouk awh. Apie Capa lah maw na pouk awh, atipouh. Ahnimouh ni Devit Capa atipouh awh.
43 Ai u tha atyre: “Si pra Davidi, në Frymë, e quan Zot, duke thënë:
Hat pawiteh Devit ni Khrih hah muitha lahoi Bawipa telah bangkongmaw a kaw.
44 “Zoti i ka thënë Zotit tim: Ulu në të djathtën time, deri sa unë t’i vë armiqtë e tu si stol të këmbëve të tua”?
Devit ni a dei e teh, kahring Cathut ni na taran pueng hah na khok rahim ka ta hoehroukrak kaie aranglah tahung telah Bawipa ni kaie Bawipa koevah atipouh.
45 Në qoftë se Davidi e quan Zot, si mund të jetë biri i tij?”.
Hottelah Devit ni Khrih hah Bawipa telah kaw pawiteh bangtelamaw a capa lah ao han telah atipouh.
46 Por asnjë nuk ishte në gjendje t’i përgjigjej; dhe, që nga ajo ditë, askush nuk guxoi ta pyesë më.
Api buet touh ni hai lawk kam touh boehai pathung thai awh hoeh. Hat hnin hoi teh apinihai lawk bout pacei ngam awh hoeh toe.
