Mateu 17
1 Mbas gjashtë ditësh Jezusi mori me vete Pjetrin, Jakobin dhe Gjonin, vëllanë e tij, dhe i çoi mbi një mal të lartë, në vetmi;
Seli fai nee ma, Yesus no'e Petrus, Yakobis no od'in Yohanis, fo reu ramalolo' hene risi' lete' naru' sa ata, fo mesa' se sia naa.
2 dhe u shpërfytyrua përpara tyre: fytyra e tij shkëlqeu si dielli dhe rrobat e tij u bënë të bardha si drita.
Losa ata ma, rita Yesus dad'i laen. Matan naronda ona' relo, no buan dad'i muti makahahad'o'.
3 Dhe ja, iu shfaqën atyre Moisiu dhe Elia, të cilët bisedonin me të.
Aib'oi' ma, ara rita Ana ola-ola' no ba'i Musa no ba'i Elia.
4 Atëherë Pjetri, duke marrë fjalën, i tha Jezusit: “Zot, është mirë që ne jemi këtu; po të duash, do të ngremë këtu tri çadra: një për ty, një për Moisiun dhe një për Elian”.
Boe ma Petrus bingun de ola' nae, “Ama'! Hai ma'ahe sia ia ena, o! De malole lena' ata tao lalaat telu. Esa fee neu Ama', esa fee neu ba'i Musa, ma esa fai fee neu ba'i Elia.”
5 Ndërsa ai fliste akoma, ja një re plot dritë i mbuloi; dhe nga reja u dëgjua një zë që thoshte: “Ky është Biri im i dashur, në të jam kënaqur: dëgjojeni!”.
Lele Petrus fe'e ola' ta'o naa, aib'oi' ma lelee maronda' a onda de tatana nala se. Boe ma ara titindindi rena hara' sa nea nema mia lele' a rala nae, “Rena, o! Yesus ia, Au Ana susue ngga. Ana tao rala ngga namaho'o nakandoo' a. Rena malolole neu E, e!”
6 Dhe dishepujt, sapo e dëgjuan këtë, ranë me fytyrë për tokë dhe i zuri një frikë e madhe.
Rena rala ta'o naa, ma ana mana tungga nara ramatau rae mate, de ra'aloli ra'atotono'.
7 Por Jezusi u afrua, i preku dhe tha: “Çohuni dhe mos kini frikë!”.
Te Yesus nema keis se, ma Ana nae, “We! Ama fela leo. Afi' mimitau!”
8 Dhe ata, kur i çuan sytë, nuk panë njeri, përveç Jezusit vetëm.
Basa ma ara boti' mata nara, te nda rita esa sa boe. Aka' Yesus sia naa.
9 Pastaj, kur po zbrisnin nga mali, Jezusi u dha atyre këtë urdhër duke thënë: “Mos i flisni askujt për këtë vegim, derisa i Biri i njeriut të jetë ringjallur prej së vdekuri”.
Basa ma, ara onda mia lete' naa. Boe ma Yesus na'angge se nae, “Saa fo fa' ra hei mita' naa, afi' mifad'e esa boe, e! Te Au, Atahori Matetu' ia, musi mate dei. Dei fo Au usod'a bali' ena dei, fo ama fe'e na bole mifad'e atahori ena.”
10 Atëherë dishepujt e tij e pyetën duke thënë: “Vallë pse skribët thonë se duhet të vijë më parë Elia?”.
Boe ma ara ratane E rae, “Ama' ia, mema' Kristus, te ba'i Elia sia bee? Huu meser agama ra ranori rae, ba'i Elia musi nema dei, fo Kristus fe'e nema na. Te tungga Ama', na ta'o bee?”
11 Dhe Jezusi u përgjigj: “Vërtetë Elia duhet të vijë më parë dhe të rivendosë çdo gjë.
Yesus nataa nae, “Mema' teb'e. Ba'i Elia musi nema dei, fo soi dala' fee neu Kristus.
12 Por unë ju them se Elia ka ardhur dhe ata nuk e kanë njohur, madje u sollën me të si deshën; kështu edhe Birit të njeriut do t’i duhet të vuajë prej tyre”.
Te rena malolole, e! Ba'i Elia nema ena, te atahori nda rahine sa. Ara tao ra'asusa' e, tungga hihii nara. Dei fo ara tao Au, Atahori Matetu' ia ona' naa boe.”
13 Atëherë dishepujt e kuptuan se u kishte folur për Gjon Pagëzorin.
Rena basa ta'o naa, dei de ara bub'ulu' rae, ba'i Elia fo Yesus ola' naa, naeni Yohanis mana sarani' a.
14 Kur arritën afër turmës, një burrë iu afrua dhe, duke u gjunjëzuar para tij,
Lele' Yesus se bali', ara randaa ro atahori hetar rahani se ena. Boe ma papa esa neu sende' lululanggan no'e tulun mbali E,
15 tha: “Zot, ki mëshirë për birin tim, sepse është epileptik dhe vuan shumë; shpesh ai bie në zjarr dhe shpesh në ujë.
nae, “Papa! Kasian au ana ngga dei! Te ana namahed'i mulu bibi', ana doid'oso nala seli. Mete ma hed'is na losa, na, ana aka' tuda' oe rala neu, hoko' na ai rala neu. Tulun dei, Papa, e!
16 Tani unë e solla te dishepujt e tu, por ata nuk mundën ta shërojnë”.
Au endi e nisi' Papa ana mana tungga mara ena, te ara nda bisa ra'ahahai' rala e sa.”
17 Dhe Jezusi duke u përgjigjur tha: “O brez që nuk beson dhe i çoroditur! Deri kur do të qëndroj midis jush? Deri kur do t’ju duroj? E sillni këtu tek unë”.
Rena ta'o naa, ma Yesus namanasa atahori mana ramahere no rala seseri' nae, “Hee'! Hei ia ra seli teb'e! Au unori usufafali nggi ena, te ama nda mihine malolole sa. Ma ama nda mimihere teb'e-teb'e' neu Au sa! Au musi u'utataa' o nggi losa fai hira' fai? Mo ana' naa ia nema!”
18 Atëherë Jezusi e qortoi demonin dhe ky doli nga djali; dhe që nga ai çast djali u shërua.
Ara ro ana' naa, ma Ana oi hendi nitu mia ana' naa. Basa ma, nitu a lao hela ana' naa, ma ana hai neu' ena.
19 Atëherë dishepujt iu afruan Jezusit mënjanë dhe i thanë: “Përse ne nuk ishim në gjendje ta dëbonim?”.
Basa de, lele' Yesus mesa' ne no ana mana tungga nara, ara ratane E rae, “Ama'! Ta'o bee de fa' ra hai nda bisa oi hendi nitu naa sa?”
20 Dhe Jezusi u tha atyre: “Prej mosbesimit tuaj; sepse në të vërtetë, unë po ju them, se po të keni besim sa një kokërr sinapi, do t’i thoni këtij mali: “Zhvendosu nga këtu atje”, dhe ai do të zhvendoset; dhe asgjë nuk do të jetë e pamundshme për ju.
Yesus nataa bali' nae, “Ama nda bisa oi hendi nitu naa sa, huu nda mimihere teb'e sa na. Misined'a, e! Mete ma hei mimihere teb'e-teb'e' neu Au, ita' aka' mbei ana' a o, ona' deke anad'iki' sa o, ama bisa parenda lete' sa mae, ‘Hee, lete'! Lali naa muu!’ Ne'o ana lali. Dad'i hei bisa tao mala sud'i' a saa, sad'i ama mimihere teb'e-teb'e' neu Lamatua'.
21 Por ky lloji demoni nuk del veçse me anë të lutjes dhe të agjërimit”.
[Te rena, e! Nitu mata' ia ra mema' de'ulaka'. Mete ma ama nda hule-o'e ma puasa fo mo'e tulu-fali' neu Lamatua' sa, na, ama nda bisa oi nitu mata' naa ra sa.”]
22 Por, ndërsa ata qëndronin në Galile, Jezusi u tha atyre: “Biri i njeriut do t’u dorëzohet në duart e njerëzve,
Lao esa ma, Yesus no ana mana tungga nara ra'ab'ue sia profinsi Galilea. Ana nafad'e se nae, “Nda do' sa ena, te ara rae seo Au neu atahori fea' ra.
23 dhe ata do ta vrasin; por ditën e tretë ai do të ringjallet”. Dhe ata u pikëlluan shumë.
Basa ma ara tao risa Au, Atahori Matetu' ia. Mema' Au mate, te fini esan ma, Au usod'a bali'.” Ana mana tungga nara susa rala seli, huu rena Ana ola na'o naa.
24 Kur arritën në Kapernaum, vjelësit e të drahmeve iu afruan Pjetrit dhe thanë: “Mësuesi juaj a e paguan taksën e tempullit?”.
Lele' Yesus no ana mana tungga nara reu risi' kambo Kapernaum, boe ma mana ed'a bea ra, ratane Petrus rae, “Hei Meser ma bae ume hule-o'e' a bea na, do hoko'?”
25 Ai tha: “Po”. Kur hyri në shtëpi, Jezusi e priti përpara duke thënë: “Ç’mendon ti, Simon? Prej kujt i marrin haraçet ose taksat mbretërit e dheut? Prej bijve të vet apo prej të huajve?”.
Boe ma Petrus nataa nae, “Bae, e!” Lele' ana bali', ma Yesus nafad'e na'ahulu' neu e nae, “We, Simon! Du'a sob'a dei. Mane-mane' sia raefafo' ia ha'i bea mia seka? Mia ana nara do, mia atahori fea'?
26 Pjetri i tha: “Prej të huajve”. Jezusi tha: “Bijtë, pra, përjashtohen.
Petrus nataa nae, “‘Mia atahori fea'!” Yesus ola' selu' fai nae, “Mete ma ta'o naa, na mane' a anan afi' bae, to?
27 Megjithatë, për të mos i skandalizuar ata, shko në det, hidhe grepin dhe merr peshkun e parë që do vijë lart, hapja gojën dhe do të gjesh një staterë; merre dhe jepjau atyre për ty dhe për mua”.
Ona' naa boe no ume Hule-O'e Huu' a bea na. Te, hita afi' tao mana ed'a bea ra ramanasa. Dad'i malole lena' muu dolu u'u sia dano a. Mala u'u ka esan, na, fingga bafan. Dei fo hambu doi fula' esa sia naa. Muu bae ru'a nggita bea na mendi' doi' naa. Te naa dai soa' neu ru'a nggita ena.”
