Mateu 15
1 Atëherë skribët dhe farisenjtë e Jeruzalemit erdhën te Jezusi dhe i thanë:
Атунч, ниште фарисей ши ниште кэртурарь дин Иерусалим ау венит ла Исус ши Й-ау зис:
2 “Përse dishepujt e tu shkelin traditën e pleqve? Sepse nuk i lajnë duart para se të hanë”.
„Пентру че калкэ ученичий Тэй датина бэтрынилор? Кэч ну-шь спалэ мыниле кынд мэнынкэ.”
3 Por ai u përgjigj dhe u tha atyre: “Dhe ju përse shkelni urdhërimin e Perëndisë për shkak të traditës suaj?
Дрепт рэспунс, Ел ле-а зис: „Дар вой де че кэлкаць порунка луй Думнезеу ын фолосул датиний воастре?
4 Perëndia, në fakt, ka urdhëruar kështu: “Ndero atin dhe nënën”; dhe: “Ai që e mallkon të atin ose të ëmën të dënohet me vdekje”.
Кэч Думнезеу а зис: ‘Чинстештепе татэл тэу ши пе мама та’ ши: ‘Чинева грэи де рэу пе татэл сэу сау пе мама са сэ фие педепсит негрешит ку моартя.’
5 Kurse ju thoni: “Kushdo që i thotë atit ose nënës: “Gjithçka me të cilën mund të të mbaja i është ofruar Perëndisë”,
Дарвой зичець: ‘Чине ва зиче татэлуй сэу сау мамей сале: «Орь ку че те-аш путя ажута, л-ам ынкинат луй Думнезеу»
6 ai nuk është më i detyruar të nderojë atin e vet dhe nënën e vet. Kështu ju keni prapësuar urdhërimin e Perëndisë për shkak të traditës suaj.
ну май есте цинут сэ чинстяскэ пе татэл сэу сау пе мама са.’ Ши аць десфиинцат астфел кувынтул луй Думнезеу ын фолосул датиний воастре.
7 Hipokritë, mirë profetizoi Isaia për ju kur tha:
Фэцарничилор, бине а пророчит Исая деспре вой, кынд а зис:
8 “Ky popull po më afrohet me gojë dhe më nderon me buzët; por zemra e tyre rri larg meje.
‘Нородул ачестасе апропие де Мине ку гура ши Мэ чинстеште ку бузеле, дар инима луй есте департе де Мине.
9 Dhe më kot më nderojnë, duke i mësuar doktrina që janë urdhërime nga njerëzit””.
Деӂяба Мэ чинстеск ей ынвэцындка ынвэцэтурь ниште порунчь оменешть.’”
10 Pastaj e thirri turmën pranë tij dhe u tha atyre: “Dëgjoni dhe kuptoni:
Исус а кемат мулцимя ла Сине ши а зис: „Аскултаць ши ынцелеӂець:
11 Njeriun nuk e ndot çfarë i hyn në gojë, por ajo që del nga goja e tij e ndot njeriun”.
Нуче интрэ ын гурэ спуркэ пе ом, чи че есе дин гурэ, ачея спуркэ пе ом.”
12 Atëherë dishepujt e tij iu afruan dhe i thanë: “A e di se farisenjtë, kur i dëgjuan këto fjalë u skandalizuan?”.
Атунч, ученичий Луй с-ау апропият ши Й-ау зис: „Штий кэ фарисеий ау гэсит причинэ де потикнире ын кувинтеле пе каре ле-ау аузит?”
13 Por ai duke u përgjigjur u tha: “Çdo bimë që Ati im qiellor nuk e ka mbjellë, do të shkulet me rrënjë.
Дрепт рэспунс, Ел ле-а зис: „Орьчерэсад пе каре ну л-а сэдит Татэл Меу чел череск ва фи смулс дин рэдэчинэ.
14 Hiqni dorë prej tyre; ata janë të verbër, prijës të verbërish; dhe në qoftë se një i verbër i prin një të verbëri tjetër, të dy do të bien në gropë”.
Лэсаци-й: сунтниште кэлэузе оарбе; ши кынд ун орб кэлэузеште пе ун алт орб, вор кэдя амындой ын гроапэ.”
15 Atëherë Pjetri iu përgjigj dhe i tha: “Na e shpjego këtë shëmbëlltyrë”.
Петру а луат кувынтул ши Й-а зис: „Деслушеште-не пилда ачаста.”
16 Dhe Jezusi tha: “As juve s’keni kuptuar akoma?
Исус а зис: „Шивой тот фэрэ причепере сунтець?
17 A nuk e kuptoni se çdo gjë që hyn në gojë kalon në bark dhe jashtëqitet në gjiriz?
Ну ынцелеӂець кэ орьчеинтрэ ын гурэ мерӂе ын пынтече ши апой есте арункат афарэ, ын хазна?
18 Por gjërat që dalin nga goja, dalin nga zemra; dhe ato ndotin njeriun.
Дар чеесе дин гурэ вине дин инимэ, ши ачея спуркэ пе ом.
19 Sepse nga zemra dalin mendimet e mbrapshta, vrasjet, shkeljet e kurorës; kurvëria, vjedhjet, dëshmitë e rreme, blasfemitë.
Кэчдин инимэ ес гындуриле реле, учидериле, прякурвииле, курвииле, фуртишагуриле, мэртурииле минчиноасе, хулеле.
20 Këto janë gjërat që e ndotin njeriun, kurse të hash pa i larë duart nuk e ndot njeriun”.
Ятэ лукруриле каре спуркэ пе ом, дар а мынка ку мыниле неспэлате ну спуркэ пе ом.”
21 Pastaj Jezusi, pasi u largua që andej, u nis drejt rrethinave të Tiros dhe të Sidonit.
Исус, дупэ че а плекат де аколо, С-а дус ын пэрциле Тирулуй ши але Сидонулуй.
22 Dhe ja, një grua kananease, që kishte ardhur nga ato anë, filloi të bërtasë duke thënë: “Ki mëshirë për mua, o Zot, o Bir i Davidit! Vajza ime është tmerrësisht e pushtuar nga një demon!”.
Ши ятэ кэ о фемее кананеянкэ а венит дин цинутуриле ачеля ши а ынчепут сэ стриӂе кэтре Ел: „Ай милэ де мине, Доамне, Фиул луй Давид! Фийкэ-мя есте мунчитэ рэу де ун драк.”
23 Por ai nuk iu përgjigj fare. Dhe dishepujt e tij iu afruan dhe iu lutën duke thënë: “Lëshoje atë, sepse po bërtet pas nesh”.
Ел ну й-а рэспунс ничун кувынт. Ши ученичий Луй с-ау апропият ши Л-ау ругат стэруитор: „Дэ-й друмул, кэч стригэ дупэ ной.”
24 Por ai u përgjigj dhe tha: “Unë nuk jam dërguar gjetiu, përveç te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit”.
Дрепт рэспунс, Ел а зис: „Еуну сунт тримис декыт ла оиле пердуте але касей луй Исраел.”
25 Por ajo erdhi dhe e adhuroi, duke thënë: “O Zot, ndihmomë!”.
Дар еа а венит ши И с-а ынкинат, зикынд: „Доамне, ажутэ-мь!”
26 Ai u përgjigj, duke thënë: “Nuk është gjë e mirë të marrësh bukën e fëmijëve dhe t’ua hedhësh këlyshëve të qenve”.
Дрепт рэспунс, Ел й-а зис: „Ну есте бине сэ ей пыня копиилор ши с-о арунчь ла кэцей!”
27 Por ajo tha: “Éshtë e vërtetë, Zot, sepse edhe këlyshët e qenve hanë thërrimet që bien nga tryeza e zotërinjve të tyre”.
„Да, Доамне”, а зис еа, „дар ши кэцеий мэнынкэ фиримитуриле каре кад де ла маса стэпынилор лор.”
28 Atëherë Jezusi iu përgjigj duke thënë: “O grua, i madh është besimi yt! T’u bëftë ashtu si dëshiron”. Dhe që në atë çast e bija u shërua.
Атунч, Исус й-а зис: „О, фемее, маре есте крединца та! Факэ-ци-се кум воешть.” Ши фийка ей с-а тэмэдуит кяр ын часул ачела.
29 Pastaj, mbasi u nis që andej, Jezusi erdhi pranë detit të Galilesë, u ngjit në mal dhe u ul atje.
Исус а плекат дин локуриле ачеля ши а венит лынгэ Маря Галилеий. С-а суит пе мунте ши а шезут жос аколо.
30 Dhe iu afruan turma të mëdha që sillnin me vete të çalë, të verbër, memecë, sakatë dhe shumë të tjerë; i ulën përpara këmbëve të Jezusit dhe ai i shëroi.
Атунч ау венит ла Ел мулте нороаде, авынд ку еле шкьопь, орбь, муць, чунӂь ши мулць алць болнавь. Й-ау пус ла пичоареле Луй ши Ел й-а тэмэдуит;
31 Turmat mrrekulloheshin kur shikonin se memecët flisnin, sakatët shëroheshin, të çalët ecnin dhe të verbërit shihnin; dhe lëvdonin Perëndinë e Izraelit.
аша кэ нороаделе се мирау кынд ау вэзут кэ муций ворбеск, чунӂий се ынсэнэтошеск, шкьопий умблэ ши орбий вэд; ши слэвяу пе Думнезеул луй Исраел.
32 Dhe Jezusi i thirri dishepujt e vet pranë vetes dhe u tha: “Unë kam mëshirë për turmën, sepse u bënë tri ditë që rri me mua dhe nuk ka asgjë për të ngrënë; nuk dua t’i nis të pangrënë, se mos ligështohen gjatë rrugës”.
Исус а кемат пе ученичий Сэй ши ле-а зис: „Мь-есте милэ де глоата ачаста, кэч ятэ кэ де трей зиле аштяптэ лынгэ Мине ши н-ау че мынка. Ну вряу сэ ле дау друмул флэмынзь, ка ну кумва сэ лешине де фоаме пе друм.”
33 Dhe dishepujt e tij i thanë: “Po ku mund të gjejmë në këtë vend të shkretë aq bukë sa të ngopim një turmë kaq të madhe?”.
Ученичий Й-ау зис: „Де унде сэ луэм ын пустиул ачеста атытя пынь ка сэ сэтурэм атыта глоатэ?”
34 Dhe Jezusi u tha atyre: “Sa bukë keni?”. Ata thanë: “Shtatë dhe pak peshq të vegjël”.
„Кыте пынь авець?”, й-а ынтребат Исус. „Шапте”, Й-ау рэспунс ей, „ши пуцинь пештишорь.”
35 Atëherë ai u dha urdhër turmave që të uleshin për tokë.
Атунч, Исус а порунчит нородулуй сэ шадэ пе пэмынт.
36 Pastaj i mori shtatë bukët dhe peshqit, falënderoi, i theu dhe ua dha dishepujve të tij, dhe dishepujt turmës.
А луат челе шапте пынь ши пештишорий ши, дупэ че а мулцумит луй Думнезеу, а фрынт ши а дат ученичилор, яр ученичий ау ымпэрцит нородулуй.
37 Dhe të gjithë hëngrën dhe u ngopën; dhe ngritën tepricën e copave, shtatë kosha plot.
Ау мынкат тоць ши с-ау сэтурат; ши с-ау ридикат шапте кошнице плине ку рэмэшицеле де фиримитурь.
38 Dhe ata që hëngrën ishin katër mijë burra, pa i numëruar gratë dhe fëmijët.
Чей че мынкасерэ ерау патру мий де бэрбаць, афарэ де фемей ши де копий.
39 Pastaj, mbasi e lejoi turmën, hipi në barkë dhe u drejtua për në krahinën e Magdalas.
Ын урмэ, Исус а дат друмул нороаделор, С-а суит ын корабие ши а трекут ын цинутул Магдалей.
