Mateu 15
1 Atëherë skribët dhe farisenjtë e Jeruzalemit erdhën te Jezusi dhe i thanë:
Maniyakon Iyerusalemitse waats ferisawino eteefwotsnat nemo daifwotsn Iyesus maants waat bín hank'o ett boaati,
2 “Përse dishepujt e tu shkelin traditën e pleqve? Sepse nuk i lajnë duart para se të hanë”.
«N danifwots, eenashwots nemo eegishe bogakiri, hambe! kisho bomasherawone misho bomeyiri!»
3 Por ai u përgjigj dhe u tha atyre: “Dhe ju përse shkelni urdhërimin e Perëndisë për shkak të traditës suaj?
Iyesuswere hank'o ett boosh bíaaniy, «It eegishe it nemo kotosh etaat Ik'o aap'tso itgakiri?
4 Perëndia, në fakt, ka urdhëruar kështu: “Ndero atin dhe nënën”; dhe: “Ai që e mallkon të atin ose të ëmën të dënohet me vdekje”.
Ik'onwo ‹Nindnat nnihn mangiwe, b́ nihnat bíndn c'ashetwoniye k'ire bíyats wotiti› ett azazere.
5 Kurse ju thoni: “Kushdo që i thotë atit ose nënës: “Gjithçka me të cilën mund të të mbaja i është ofruar Perëndisë”,
Itmó ash iko b́ nihsh wee bíndsh ‹Neesh tk'aliyank'o woshok'o wosh́dek'at́ Ik'osh t'intsree› bí etal,
6 ai nuk është më i detyruar të nderojë atin e vet dhe nënën e vet. Kështu ju keni prapësuar urdhërimin e Perëndisë për shkak të traditës suaj.
‹Ash man b́ nihi [wee bíndi] mangiyo bísh geyiratse› it etiri, manshe it nemo kup'iyosh etaat Ik' nemo it gaakiri,
7 Hipokritë, mirë profetizoi Isaia për ju kur tha:
It tooko danawanotso! it jangosh Isayas hank'o ett b́ keewtso arikee,
8 “Ky popull po më afrohet me gojë dhe më nderon me buzët; por zemra e tyre rri larg meje.
‹Ash ashaan b́ noonon taan mangirwee, b́ nibonmó tiyoke woke,
9 Dhe më kot më nderojnë, duke i mësuar doktrina që janë urdhërime nga njerëzit””.
Ash teronat niwo, nemok'o woshdek't danifetst dats mec'ron taan bo Ik'iri.› »
10 Pastaj e thirri turmën pranë tij dhe u tha atyre: “Dëgjoni dhe kuptoni:
Manats dabt́ Iyesus ashuwotsi bíyok s'eegt boosh hank'o bí et, «K'ewere! t'iwintsde'ere!
11 Njeriun nuk e ndot çfarë i hyn në gojë, por ajo që del nga goja e tij e ndot njeriun”.
Ash kiimshfo nonotse keshetwoni bako noono maants kinditwoniyaliye!»
12 Atëherë dishepujt e tij iu afruan dhe i thanë: “A e di se farisenjtë, kur i dëgjuan këto fjalë u skandalizuan?”.
Maniyere il b́danifwots b́ maants t'iindek't, «Ferisawino etfwotssh nkeewan boosh t'ugo b́ wottsok'o danriya?» ett bín boaat.
13 Por ai duke u përgjigjur u tha: “Çdo bimë që Ati im qiellor nuk e ka mbjellë, do të shkulet me rrënjë.
Bímó hank'o ett boosh bíaaniy, «Daritstso t nih b́ tohaw mit jamo waad'itwee,
14 Hiqni dorë prej tyre; ata janë të verbër, prijës të verbërish; dhe në qoftë se një i verbër i prin një të verbëri tjetër, të dy do të bien në gropë”.
Bo doogwotsnat dogwotsi jishirwotsi bo wottsotse boon k'ayk'rore, dogo dogo b́jishiyal gitetswots gop'otse bo dihiti.»
15 Atëherë Pjetri iu përgjigj dhe i tha: “Na e shpjego këtë shëmbëlltyrë”.
P'et'rosmó Iyesussh, «Jewrman biitso noosh keewwe» bí et.
16 Dhe Jezusi tha: “As juve s’keni kuptuar akoma?
Iyesuswere hank'owa bíet, «Andoor it t'iwintsrawonya itfa'oni?
17 A nuk e kuptoni se çdo gjë që hyn në gojë kalon në bark dhe jashtëqitet në gjiriz?
Nonots kindiru jamo maac'omants ood'r úroo maants b́keshetwok'o t'iwintsratsteya?
18 Por gjërat që dalin nga goja, dalin nga zemra; dhe ato ndotin njeriun.
Nonotse keshetwonmó nibotsna b́kesheti, ashono kimshitwo maniye.
19 Sepse nga zemra dalin mendimet e mbrapshta, vrasjet, shkeljet e kurorës; kurvëria, vjedhjet, dëshmitë e rreme, blasfemitë.
Gond asaabo, ash úd'o, wido amo, gobo, úmp'o, kooton gawo, ash shúúts t'afiyo, jamanots ash nibotsne bokeshfoni.
20 Këto janë gjërat që e ndotin njeriun, kurse të hash pa i larë duart nuk e ndot njeriun”.
Ash kimshfwots hanotsi bako masheraw kishon mooniyere asho kimshratsee.»
21 Pastaj Jezusi, pasi u largua që andej, u nis drejt rrethinave të Tiros dhe të Sidonit.
Iyesus manoke kesht T'irosnat Sidon kitwots maants bíami.
22 Dhe ja, një grua kananease, që kishte ardhur nga ato anë, filloi të bërtasë duke thënë: “Ki mëshirë për mua, o Zot, o Bir i Davidit! Vajza ime është tmerrësisht e pushtuar nga një demon!”.
Mann Kana'an dats mááts iku Iyesus maants waat, «Dawit naayo! Doonzono! t na'ú kim shayiron detseyat b́ kic'irwotse oona neesha taash maac'o k'ewowe!» etaat b kuhi.
23 Por ai nuk iu përgjigj fare. Dhe dishepujt e tij iu afruan dhe iu lutën duke thënë: “Lëshoje atë, sepse po bërtet pas nesh”.
Bímó ikunor noono bish bí aanirawo s'ik et b́wts, manoor b́dnifwots bíyok t'int «Máatsan noshuutso sha'at bkuhirwotse oona! neesha bin denee» ett bok'oni.
24 Por ai u përgjigj dhe tha: “Unë nuk jam dërguar gjetiu, përveç te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit”.
Bíwere aanidek't «Taan wosheyiye Isra'elitse mererwotsk'o t'aftswots mec'roshee» ett bíaani.
25 Por ajo erdhi dhe e adhuroi, duke thënë: “O Zot, ndihmomë!”.
Máátsmanmó t'iinat b́ tufishirots tuk'maldek'at «Doonzono! oona neesha taan teúwee!» bíet.
26 Ai u përgjigj, duke thënë: “Nuk është gjë e mirë të marrësh bukën e fëmijëve dhe t’ua hedhësh këlyshëve të qenve”.
Iyesuswere «Nana'úwots misho de'er kanwotssh juwo wotitkaliye» bíet.
27 Por ajo tha: “Éshtë e vërtetë, Zot, sepse edhe këlyshët e qenve hanë thërrimet që bien nga tryeza e zotërinjve të tyre”.
Biwere «Doonzono! ee arikee, ernmó kanwotswor mishimaratse fed'iru mishi fed'o mááfnee» bíet.
28 Atëherë Jezusi iu përgjigj duke thënë: “O grua, i madh është besimi yt! T’u bëftë ashtu si dëshiron”. Dhe që në atë çast e bija u shërua.
Mann Iyesus, «Máátsune neena n imnetiyoniye eene! manshe nshuntsok'o neesh wotowe!» bíet. Máátsman nii'úwere manoori sa'atse kashbwtsi.
29 Pastaj, mbasi u nis që andej, Jezusi erdhi pranë detit të Galilesë, u ngjit në mal dhe u ul atje.
Iyesus manoke tuut Gelil aats k'ariganok b́waa, guri abaatse keshdek't beebwtsi.
30 Dhe iu afruan turma të mëdha që sillnin me vete të çalë, të verbër, memecë, sakatë dhe shumë të tjerë; i ulën përpara këmbëve të Jezusit dhe ai i shëroi.
Ay ashuwotswere shoklirwotsi, dogwotsi, durwotsi, gidik'uwotsnat k'osh shodetswotsi dek't Iyesus maants bowaa, b́ tufi shirots beez bok'ri, bí were kashi b́ íshi.
31 Turmat mrrekulloheshin kur shikonin se memecët flisnin, sakatët shëroheshin, të çalët ecnin dhe të verbërit shihnin; dhe lëvdonin Perëndinë e Izraelit.
Mann ash asho dutswots noono bokeewfere, duruwots bokaashfere, shoklirwots kaatsdek't boshawefere, aaw dogwots bo s'iilfere bek't adt Isra'elko Izar Izeweri boudi.
32 Dhe Jezusi i thirri dishepujt e vet pranë vetes dhe u tha: “Unë kam mëshirë për turmën, sepse u bënë tri ditë që rri me mua dhe nuk ka asgjë për të ngrënë; nuk dua t’i nis të pangrënë, se mos ligështohen gjatë rrugës”.
Iyesus b́ danifuwotsi b́ maants s'eegdek't boosh hank'owa bíet, «Ashuwots taanton hanoke keez aawo tesht bometwo bodeshawotse boosh maac'o k'ewere, boamor weratse shoolr bodihrawok'o eweeron boon damiyo geeratse.»
33 Dhe dishepujt e tij i thanë: “Po ku mund të gjejmë në këtë vend të shkretë aq bukë sa të ngopim një turmë kaq të madhe?”.
B́ daniyirwots, «Beree ash jamansh bodet misho worwotse ewknya nodatsiti?» boeti.
34 Dhe Jezusi u tha atyre: “Sa bukë keni?”. Ata thanë: “Shtatë dhe pak peshq të vegjël”.
Iyesuswere «Amb́tś mishe it detsi?» ett boon bíaatí. Bowere, «Shawat mishonat muk'na'a mus' nana'úwots fa'ane» boet.
35 Atëherë ai u dha urdhër turmave që të uleshin për tokë.
Maniyeokon, Iyesus ashuwots dats bobetwok'o bíazazi,
36 Pastaj i mori shtatë bukët dhe peshqit, falënderoi, i theu dhe ua dha dishepujve të tij, dhe dishepujt turmës.
Shawt mishwotsnat mus'uwotsn k'a'údek't Ik'o udt, tiitsdek'tnwere b́danifwotssh b́imi, b́ danifwotswere ash ashosh bokayiy.
37 Dhe të gjithë hëngrën dhe u ngopën; dhe ngritën tepricën e copave, shtatë kosha plot.
Jametswotswere máát bowori, bomááre oortsonowere b́ danifwots kakudek't́ shawat mishimaron s'eents mishifed'o bo k'aaúwi.
38 Dhe ata që hëngrën ishin katër mijë burra, pa i numëruar gratë dhe fëmijët.
Maats ashuwotswere máátsonat nana'on taawerawon awd kum nungushno.
39 Pastaj, mbasi e lejoi turmën, hipi në barkë dhe u drejtua për në krahinën e Magdalas.
Maniyere il Iyesus ash asho deen b́k'ri, jelbotsowere kinddek't Megedon dats kaywots maants bíami.
