Marku 8
1 Në ato ditë, duke qenë se u mblodh një turmë shumë e madhe dhe s’kishin ç’të hanin, Jezusi i thirri dishepujt e vet dhe u tha atyre:
Chomolte suole chu loko dang tamtak an hong intûp nôka. Ite an sâk rang an dônloi sikin Jisua'n a ruoisingei a koia, an kôm,
2 “Kam mëshirë për këtë turmë, sepse u bënë tri ditë që po rri me mua, dhe nuk ka ç’të hajë.
“Hi mingei hih ko kôm sûnthum an om zoia, male atûn hin ite sâk rang an dôn khâiloi sikin lungkham ku mu ngei tataka.
3 Dhe po t’i nis të pa ngrënë në shtëpitë e tyre, do të mbeten udhës; disa prej tyre kanë ardhur që nga larg”.
Bungêiin an ina ki min se ngei lakin lamlâia chamsôlinvei an ta, senkhat vâng chu an hongna alazan ani sikin” a tia.
4 Dhe dishepujt e tij iu përgjigjën: “Si do të mund t’i ngopte me bukë këta dikush, këtu në shkretëtirë?”.
A ruoisingeiin a kôm, “Hi ramchâra hin hi mingei vâina rangin tumo sâk an hun rang dôr aman zoi ranga?” an tipea.
5 Dhe ai i pyeti: “Sa bukë keni?”. Ata i thanë: “Shtatë”.
Jisua'n, “Vâipôl kho dôr mo nin dôn?” tiin a rekel ngeia. Anni han “Vâipôl tâp sari” tiin an thuona.
6 Atëherë ai e urdhëroi turmën të ulet për tokë; dhe mori të shtatë bukët, falënderoi, i theu dhe ua dha dishepujve të vet që t’ia shpërndajnë turmës; dhe ata ia shpërndanë.
Ama han lokongei hah pila insung rangin chong a pêk ngeia. Hanchu vâipôl tâp sari hah a lâka Pathien kôm râisânchong a rila, a khoia, lokongei sem pe rangin a ruoisingei kôm a pêk ngeia; male a ruoisingeiin an sema.
7 Kishin edhe disa peshq të vegjël; mbasi i bekoi, urdhëroi që edhe ata t’i shpërndahen turmës.
Nga chînte atômte khom an dôn sa. Jisua'n ma chunga han khom râisânchong a ril nôka, male sem pe ngei rangin a ruoisingei kôm a pêk sa zoi.
8 Kështu ata hëngrën dhe u ngopën; dhe dishepujt çuan shtatë kosha me copat që tepruan.
Mitinin an khop dodôrin an sâka, asâk ngei ha mi isâng minli dôr an ni. Hanchu an sâk minieng arnôingei hah tabong sari an la rût min sipa. Jisua'n mingei ha a tîr pai ngeia
9 Ata që hëngrën ishin rreth katër mijë veta; pastaj i lejoi.
10 Dhe menjëherë hypi në barkë me dishepujt e vet dhe shkoi në rrethinën e Dalmanutës.
male a ruoisingei leh rukuonga an chuong kelena Dalmanutha ramhuola an se zoi.
11 Atëherë erdhën farisenjtë dhe nisën të diskutojnë me të, duke i kërkuar një shenjë nga qielli për ta vënë në provë.
Pharisee senkhat ngei Jisua kôm an honga, an inkhalpuia. Ama min ôk rang an nuoma, masikin Pathien'n ama a pom ti minlangna rangin sininkhêl min mu ngei rangin an ngêna.
12 Por ai, duke psherëtirë në frymë, tha: “Përse ky brez kërkon një shenjë? Në të vërtetë po ju them se këtij brezi nuk do t’i jepet asnjë shenjë”.
Hannirese Jisua'n a mulungrîl sûnga a chapa, “Ithomo atûnlai mingei hin sininkhêl an ngên hi? Nimak, nangni ki ril! Atûnlai mingei kôm hin ma anga riet theina reng hi pêk ni no nih!” a tia.
13 Atëherë i la, hipi përsëri në barkë dhe kaloi në bregun tjetër.
Anni hah a mâka, rukuonga a chuong nôka, male dîl varâl tieng ân kân zoi.
14 Tani dishepujt kishin harruar të marrin bukë me vete, dhe në barkë s’kishin asgjë përveç një buke.
Ruoisingei han vâipôl an hun rang dôr chôi rangin an mingila male rukuonga han vâipôl tâp khat vai an dôna.
15 Dhe Jezusi i qortoi duke thënë: “Kini kujdes, ruhuni nga majaja e farisenjve dhe nga majaja e Herodit!”.
Jisua'n, “Singthei roi,” male “Phariseengei le Herod chol renga indîn roi” tiin inningna a pêk ngeia.
16 Por ata diskutonin midis tyre duke thënë: “Nuk kemi bukë”.
Anninanâk han, “Vâipôl ei dôn loi sika, mahi a ti kêng ani rang,” tiin an lâia an injêk khôm phut zoia.
17 Jezusi e vuri re dhe u tha: “Përse dis-kutoni që s’keni bukë? Ende nuk po e kuptoni e nuk e merrni vesh? Ende e keni zemrën të ngurtë?
Jisua'n an ti hah a lei rieta, an kôm, “Ithomo vâipôl nin dônloi roi nin injêk khôma? Nin la rietthei tet loi mini? Nin mulungbôkngei ânmôl sabak zoi mini?
18 Keni sy dhe nuk shihni, keni veshë dhe nuk dëgjoni? Dhe nuk po mbani mend?
Mitngei nin dôn chakin nin mu thei loi mini? Kuorngei nin dôn chakin nin riet thei loi mini? Nin riettit khâiloi mini
19 Kur ndava të pesë bukët për të pesë mijtë, sa kosha plot me copa mblodhët?”. Ata thanë: “Dymbëdhjetë”.
mipui isâng rangnga ngei ta rangin vâipôl tâp rangnga ko khoi lâi ha? An sâk minieng vâipôl ronôingei tabong izet mo nin rût minsip ha?” tiin a rekel ngeia. “Tabong sômleinik” tiin an thuona.
20 “Po kur theva të shtatë bukët për të katër mijtët, sa shporta plot me bukë mblodhët?”. Dhe ata thanë: “Shtatë”.
Male Jisua'n an kôm, “Mipui isâng minli ngei ta rangin vâipôl tâp sari ko khoi lâihan,” an sâk “minieng vâipôl ronôingei hah tabong izet mo nin rût minsip ha?” tiin a rekel ngei nôka. “Tabong sari” tiin an thuon nôka.
21 Dhe ai u tha atyre: “Po si, ende nuk po kuptoni?”.
Male ama'n “Atûn ten nin la rietthei loi mo?” tiin a rekel ngeia.
22 Pastaj arriti në Betsaida; dhe i prunë një të verbër e iu lutën ta prekte.
Bethsaida taka an hong tunga, mahan mingei senkhatin Jisua kôm mi mitcho an hong tuonga, male a tôn pe ngei rangin an ngênna.
23 Atëherë e mori për dore të verbërin, e nxori jashtë fshatit dhe, pasi i pështyu në sy dhe vuri duart mbi të, e pyeti nëse shihte gjë.
Jisua'n mitchopa kut hah a sûra, khuo pêntieng a se puia. A mitngei a michil pe suole chu, Jisua'n a chunga a kutngei a minngama male a kôm, “Nu mu thei mo ni zoi?” tiin a rekela.
24 Dhe ai, duke hapur sytë, tha: “Po shoh njerëz si pemë që ecin”.
Ha mi hah a tanga, “O, miriemngei chu ku mua, hannirese, thingkungngei an lôn titir anghan ke ku mu” a tia.
25 Atëherë Jezusi i vuri përsëri duart mbi sytë dhe e bëri të shikojë lart; dhe atij iu kthye të parit dhe shikonte qartë gjithçka.
Jisua'n mitchopa mitngei han a kutngei a minngam nôka. Ma zora han chu mitchopa han a en ngita, a mitngei ahong vâr zoia, male jâttin a mu minthâr thei let zoi.
26 Dhe Jezusi e nisi të shkojë në shtëpinë e tij duke i thënë: “Mos hyr në fshat dhe mos ia trego askujt në fshat”.
Hanchu Jisua'n, “Khuo sûnga hin lût khâi no roh” tiin chong a bêa, in tieng a tîr zoi.
27 Pastaj Jezusi shkoi bashkë me dishepujt e vet ndër fshatrat e Cesaresë së Filipit; dhe gjatë rrugës i pyeti dishepujt e vet duke u thënë atyre: “Kush thonë njerëzit se jam unë?”.
Hanchu Jisua le a ruoisingei hah an jôka, Caesarea Philipi kôla khuongeia han an sea. Lampuia han an kôm, “Mi ril roi, mingeiin tumo ani min ti?” tiin a rekel ngeia.
28 Ata u përgjigjën: “Disa Gjon Pagëzori, të tjerë Elia, dhe të tjerë një nga profetët”.
Anni han, “Senkhatin chu Baptispu John ani,” male “midangngei chu Elijah ani, senkhatngei nôkin chu dêipu inkhatlam ani” nang an ti, tiin an thuona.
29 Dhe ai u tha atyre: “Po ju, kush thoni se jam?”. Dhe Pjetri, duke iu përgjigjur i tha: “Ti je Krishti”.
Hanchu, an kôm han, “Nangni rêkte tumo ani mi nin ti?” tiin a rekel ngeia. Peter'n a kôm, “Messiah ni ni” tiin a thuona.
30 Atëherë ai i urdhëroi rreptësisht që të mos i tregojnë askujt për të.
Hanchu Jisua'n an kôm han, “Ku chungroi hih tute kôm ril no roi” tiin chong a pêk ngei zoi.
31 Pastaj nisi t’u mësojë atyre se Birit të njeriut i duhet të vuajë shumë gjëra, do të hidhet poshtë nga pleqtë, nga krerët e priftërinjve dhe nga skribët; se do të vritet dhe pas tri ditësh do të ringjallet.
Hanchu Jisua'n a ruoisingei a minchu ngeia, an kôm, “Miriem Nâipasal hi la tuong sabak ngêt a ta, upangei, ochaisingei le Balam minchupungeiin hengpai an tih. That an ta, aniatachu sûnthum suole chu aringin inthoinôk atih,” a tia.
32 Dhe ai i tha këto gjëra haptas. Atëherë Pjetri e mori mënjanë dhe filloi ta qortojë.
Ma roi hih ânthârvangin a ril ngeia. Masikin Peter'n ama hah athenin a tuonga, a ngoa.
33 Por ai u kthye, shikoi dishepujt e vet dhe e qortoi Pjetrin, duke thënë: “Largohu nga unë, Satana, se ti nuk ke shqisën për gjërat e Perëndisë, por për gjërat e njerëzve!”.
Hannirese Jisua'n ânheia, a ruoisingei tieng a ena, male “Soitan, keima renga rotpai roh,” ama'n, “Ni mindonngei hih Pathien renga niloiin miriem nina renga ke ani,” tiin Peter a ngoa.
34 Pastaj e thirri pranë vetes turmën me dishepujt e vet dhe iu tha: “Kushdo që don të vijë pas meje, të mohojë vetveten, të marrë kryqin e vet dhe të më ndjekë,
Hanchu Jisua'n lokongei le a ruoisingei a koia, an kôm, “Tutu khom mi jûi a nuomin chu ama le ama inmingil ngêtin a khros ruputin mi jûi rese.
35 sepse ai që don të shpëtojë jetën e vet, do ta humbasë; por ai që do të humbasë jetën e vet për hirin tim e për ungjillin, do të shpëtojë.
Tukhom a ringna mojôk a nuomin chu machân a ta; hannirese, tukhom keima sika le thurchisa sika a ringna machân ngei chu mojôk nîng an tih.
36 Ç’dobi do të ketë njeriu të fitojë gjithë botën, nëse më pas do të humbë shpirtin e vet?
Mîn rammuol hih apumin dôn senla, a ringna chu machân senla, ata rangin imo an lâpna aom ranga? Mangmunboi ani!
37 Ose çfarë mund të japë njeriu në shkëmbim të shpirtit të vet?
Mîn a ringna a man nôkna rangin ite a pêk thei rang om mak.
38 Sepse kujtdo që do t’i vijë turp për mua dhe për fjalët e mia në mes të këtij brezi kurorëshkelës dhe mëkatar, për atë do t’i vijë turp edhe Birit të njeriut, kur të arrijë në lavdinë e Atit të vet, me engjëjt e shenjtë”.
Tukhomin atûnlâi nikhuo saloi le pathienboi mingei kôma keima le ki minchuna chong inzakpui chu, Miriem Nâipasal a Pa roiinpuina insila a vântîrton inthieng ngei leh an juong tika chu ha mi hah inzakpui atih” a tia.
