Marku 6
1 Pastaj doli prej andej dhe erdhi në vendlindjen e tij, dhe dishepujt e vet e ndiqnin.
И изыде оттуду и прииде во отечествие Свое: и по Нем идоша ученицы Его.
2 Dhe kur erdhi e shtuna, filloi t’i mësojë në sinagogë. Dhe shumë, kur e dëgjonin, habiteshin dhe thoshnin: “Nga i vijnë këtij këto? Vallë ç’dituri është kjo që i është dhënë? Dhe si kryhen këto vepra të mëdha nëpërmjet dorës së tij?
И бывшей субботе, начат на сонмищи учити. И мнози слышащии дивляхуся, глаголюще: откуду Сему сия? И что премудрость данная Ему, и силы таковы рукама Его бывают?
3 A s’është ky zdrukthëtar i biri Marisë, vëllai i Jakobit, i Joses, i Judës dhe i Simonit? Dhe nuk janë këtu midis nesh motrat e tij?”. Dhe skandalizoheshin për shkak të tij.
Не Сей ли есть тектон, сын Мариин, брат же Иакову и Иосии и Иуде и Симону? И не сестры ли Его зде (суть) в нас? И блажняхуся о Нем.
4 Por Jezusi u tha atyre: “Asnjë profet s’është i përbuzur përveç në vendlindjen e tij, në farefisin e vet dhe në shtëpinë e vet”.
Глаголаше же им Иисус, яко несть пророк без чести, токмо во отечествии своем, и в сродстве и в дому своем.
5 Dhe nuk mundi të kryejë aty asnjë vepër të pushtetshme, përveçse shëroi disa të lëngatë, duke vënë mbi ta duart.
И не можаше ту ни единыя силы сотворити, токмо мало недужных, возложь руце, изцели.
6 Dhe çuditej për mosbesimin e tyre; dhe dilte nëpër fshatra përreth e i mësonte.
И дивляшеся за неверствие их: и обхождаше веси окрест учя.
7 Pastaj ai i thirri te vetja të dymbëdhjetët dhe filloi t’i dërgojë dy nga dy; dhe u dha pushtet mbi frymët e ndyra.
И призва обанадесяте, и начат их посылати два два, и даяше им власть над духи нечистыми.
8 Dhe i urdhëroi të mos marrin asgjë tjetër udhës, përveç një shkop vetëm: as trasta, as bukë, as denar në brez;
И заповеда им, да ничесоже возмут на путь, токмо жезл един: ни пиры, ни хлеба, ни при поясе меди:
9 dhe të mbathin vetëm sandalet e të mos veshin dy palë tunika.
но обувени в сандалия: и не облачитися в две ризе.
10 U tha akoma: “Kudo që të hyni në një shtëpi, rrini aty derisa të largoheni nga ai vend.
И глаголаше им: идеже аще внидете в дом, ту пребывайте, дондеже изыдете оттуду:
11 Në qoftë se disa nuk ju presin dhe nuk ju dëgjojnë, kur të largoheni që andej, shkundni pluhurin nga këmbët tuaja si dëshmi kundër tyre. Në të vërtetë ju them se ditën e gjyqit Sodoma dhe Gomorra do të trajtohen me më shumë tolerancë se sa ai qytet”.
и елицы аще не приимут вы, ниже послушают вас, исходяще оттуду, оттрясите прах, иже под ногами вашими, во свидетелство им: аминь глаголю вам, отраднее будет Содомом и Гоморром в день судный, неже граду тому.
12 Kështu ata shkuan dhe u predikonin njerëzve që të pendoheshin;
И изшедше проповедаху, да покаются:
13 dhe dëbonin shumë demonë dhe vajosnin me vaj shumë të lëngatë dhe i shëronin.
и бесы многи изгоняху: и мазаху маслом многи недужныя, и изцелеваху.
14 Tani mbreti Herod dëgjoi të flitej për Jezusin, sepse emri i tij ishte bërë i njohur, dhe ai tha: “Ky Gjoni që pagëzonte u ngjall së vdekuri; prandaj në të po veprojnë pushtete çudibërëse”.
И услыша царь Ирод: яве бо бысть имя Его: и глаголаше, яко Иоанн Креститель от мертвых воста, и сего ради силы деются о нем.
15 Disa të tjerë thonin: “Éshtë Elia”; dhe disa të tjerë: “Éshtë një profet, ose si një nga profetët”.
Инии глаголаху, яко Илиа есть: инии же глаголаху, яко пророк есть, или яко един от пророк.
16 Por kur i dëgjoi Herodi të gjitha këto, tha: “Ky Gjoni, të cilit ia pata prerë kokën, u ngjall së vdekuri!”.
Слышав же Ирод рече, яко, егоже аз усекнух Иоанна, той есть: той воста от мертвых.
17 Në fakt Herodi vet kishte dhënë urdhër të arrestohej Gjoni dhe të mbahej i lidhur në burg për shkak të Herodiadës, gruas së Filipit, vëllait të tij, sepse e kishte marrë për grua.
Той бо Ирод послав, ят Иоанна и связа его в темнице, Иродиады ради жены Филиппа брата своего, яко оженися ею.
18 Gjoni, pra, i thoshte Herodit: “Nuk është e lejueshme të kesh gruan e vëllait tënd!”
Глаголаше бо Иоанн Иродови: не достоит тебе имети жену (Филиппа) брата твоего.
19 Dhe Herodiada e urrente dhe dëshironte ta vriste, por nuk mundte.
Иродиа же гневашеся на него и хотяше его убити: и не можаше.
20 Herodi, pra, i druhej Gjonit, të cilin e dinte si njeri të drejtë dhe të shenjtë, dhe e mbronte; dhe, mbasi e dëgjonte, kryente shumë gjëra dhe e dëgjonte me dëshirë.
Ирод бо бояшеся Иоанна, ведый его мужа праведна и свята, и соблюдаше его: и послушав его, многа творяше, и в сладость его послушаше.
21 Por erdhi dita e volitshme dhe Herodi, për ditëlindjen e vet, shtroi një gosti për të mëdhenjtë e tij, për komandantët dhe për parinë e Galilesë.
И приключшуся дню потребну, егда Ирод рождеству своему вечерю творяше князем своим и тысящником и старейшинам Галилейским:
22 Hyri vetë e bija e Herodiadës, kërceu dhe i pëlqeu Herodit e atyre që ishin bashkë me të në tryezë, atëherë mbreti i tha vajzës: “Më kërko ç’të duash dhe unë do të ta jap”.
и вшедши дщерь тоя Иродиады, и плясавши, и угождши Иродови и возлежащым с ним, рече царь девице: проси у мене егоже аще хощеши, и дам ти.
23 Dhe iu betua: “Gjithçka që të më kërkosh, do të ta jap, deri gjysmën e mbretërisë sime!”.
И клятся ей: яко егоже аще попросиши у мене, дам ти, и до пол царствия моего.
24 Ajo doli dhe i tha s’ëmës: “Çfarë duhet t’i kërkoj?” Ajo u përgjigj: “Kokën e Gjon Pagëzorit!”.
Она же изшедши рече матери своей: чесо прошу? Она же рече: главы Иоанна Крестителя.
25 Ajo u kthye menjëherë te mbreti dhe i kërkoi me nxitim: “Unë dëshiroj që ti të më japësh menjëherë, mbi një pjatë, kokën e Gjon Pagëzorit”.
И вшедши абие со тщанием к царю, просяше, глаголющи: хощу, да ми даси от него на блюде главу Иоанна Крестителя.
26 Dhe mbreti, megjithëse u trishtua shumë nga kjo, nuk deshi të refuzojë për shkak të betimit dhe për respekt të të ftuarve.
И прискорбен быв царь, клятвы (же) ради и за возлежащих с ним не восхоте отрещи ей.
27 Kështu mbreti dërgoi menjëherë një roje me urdhër që ti sillnin kokën e Gjonit.
И абие послав царь спекулатора, повеле принести главу его.
28 Dhe ky shkoi, ia preu kokën në burg, dhe e solli kokën e tij mbi një pjatë, ia dha vajzës dhe vajza ia dha s’ëmës.
Он же шед усекну его в темнице, и принесе главу его на блюде, и даде ю девице: и девица даде ю матери своей.
29 Kur dishepujt e Gjonit i dëgjuan këto, erdhën, morën trupin e tij dhe e vunë në varr.
И слышавше ученицы его, приидоша и взяша труп его, и положиша его во гробе.
30 Tani apostujt u mblodhën tek Jezusi dhe i treguan të gjitha ato që kishin bërë dhe i kishin mësuar.
И собрашася Апостоли ко Иисусу и возвестиша Ему вся, и елика сотвориша, и елика научиша.
31 Dhe ai u tha atyre: “Ejani veçmas në një vend të vetmuar dhe pushoni pak”. Sepse njerëzit që vinin dhe shkonin ishin aq shumë, sa s’u dilte koha as për të ngrënë.
И рече им: приидите вы сами в пусто место едини и почийте мало. Бяху бо приходящии и отходящии мнози, и ни ясти им бе когда.
32 U nisën, pra, me një barkë drejt një vend të vetmuar e të mënjanuar.
И идоша в пусто место кораблем едини.
33 Porsa turma i pa që u nisën, dhe shumë veta e njohën; dhe nga të gjitha qytetet erdhën aty me këmbë dhe mbërritën përpara tyre; dhe u mblodhën rreth tij.
И видеша их идущих народи, и познаша их мнози: и пеши от всех градов стицахуся тамо, и предвариша их, и снидошася к Нему.
34 Kur Jezusi doli nga barka, pa një turmë të madhe dhe iu dhimbs, sepse ishin si delet pa bari; dhe nisi t’u mësojë shumë gjëra.
И изшед виде Иисус народ мног и милосердова о них, зане бяху яко овцы не имущыя пастыря: и начат их учити много.
35 Duke qenë se u bë vonë, dishepujt e tij iu afruan dhe i thanë: “Ky vend është i shkretë, dhe tashmë është vonë.
И уже часу многу бывшу, приступльше к Нему ученицы Его, глаголаша, яко пусто есть место, и уже час мног:
36 Lejoi këta njerëz që të shkojnë në fushat dhe në fshatrat rreth e qark që të blejnë bukë, se s’kanë gjë për të ngrënë”.
отпусти их, да шедше во окрестных селех и весех купят себе хлебы: не имут бо чесо ясти.
37 Por ai, duke iu përgjigjur, u tha atyre: “U jepni ju të hanë!” Ata i thanë: “A duhet të shkojmë ne të blejmë për dyqind denarë bukë dhe t’u japim të hanë?”.
Он же отвещав рече им: дадите им вы ясти. И глаголаша Ему: да шедше купим двема стома пенязь хлебы и дамы им ясти?
38 Dhe ai u tha atyre: “Sa bukë keni? Shkoni e shikoni”. Ata, mbasi shikuan, thanë: “Pesë bukë e dy peshq”.
Он же рече им: колико хлебы имате? Идите и видите. И уведевше глаголаша: пять (хлеб), и две рыбе.
39 Atëherë ai i urdhëroi ata që t’i rregullojnë të gjithë, ulur në grupe, mbi barin e njomë.
И повеле им посадити вся на споды на споды на траве зелене.
40 Kështu ata u ulën në grupe nga njëqind e nga pesëdhjetë.
И возлегоша на лехи на лехи по сту и по пятидесят.
41 Pastaj ai mori pesë bukët dhe dy peshqit, i ngriti sytë nga qielli, i bekoi; i theu bukët dhe ua dha dishepujve të vet, që t’ua shpërndanin atyre; ua ndau gjithashtu dy peshqit të gjithëve.
И приемь пять хлеб и две рыбе, воззрев на небо, благослови и преломи хлебы, и даяше учеником Своим, да предлагают пред ними: и обе рыбе раздели всем.
42 Të gjithë hëngrën sa u ngopën.
И ядоша вси и насытишася:
43 Dhe mblodhën dymbëdhjetë shporta me copa buke dhe me mbetje peshku.
и взяша укрухи, дванадесяте кошя исполнь, и от рыбу.
44 Ata që hëngrën nga ato bukë ishin pesë mijë burra.
Бяше же ядших хлебы яко пять тысящ мужей.
45 Menjëherë Jezusi i detyroi dishepujt e vet të hyjnë në barkë dhe t’i prijnë në bregun tjetër drejt Betsaidas, derisa ai ta lejonte turmën.
И абие понуди ученики Своя внити в корабль и варити Его на он пол к Вифсаиде, дондеже Сам отпустит народы.
46 Sapo e lejoi, ai iu ngjit malit për t’u lutur.
И отрекся им, иде в гору помолитися.
47 U ngrys, barka ishte në mes të detit dhe ai ishte i vetëm fare në tokë.
И вечеру бывшу, бе корабль посреде моря, и Сам един на земли.
48 Dhe kur i pa dishepujt që po mundoheshin duke vozitur, sepse era ishte kundër tyre, aty nga roja e katërt e natës, ai u nis drejt tyre duke ecur përmbi det dhe donte t’i kalonte.
И виде их страждущих в плавании: бе бо ветр противен им: и о четвертей стражи нощней прииде к ним, по морю ходяй, и хотяше минути их.
49 Por ata, kur e panë që po ecte mbi det, menduan se ishte një fantazmë dhe filluan të bërtasin,
Они же видевше Его ходяща по морю, мняху призрак быти и возопиша.
50 sepse e kishin parë të gjithë dhe ishin trembur; por ai menjëherë filloi të flasë me ta dhe tha: “Merrni zemër, jam unë, mos kini frikë!”
Вси бо Его видеша и смутишася. И абие глагола с ними и рече им: дерзайте: Аз есмь, не бойтеся.
51 Pastaj hipi në barkë me ta dhe era pushoi; dhe ata mbetën jashtëzakonisht të habitur në veten e tyre dhe u mrekulluan,
И вниде к ним в корабль: и улеже ветр. И зело излиха в себе ужасахуся и дивляхуся.
52 sepse nuk e kishin kuptuar ndodhinë e bukëve, sepse zemra e tyre ishte ngurtësuar.
Не разумеша бо о хлебех: бе бо сердце их окаменено.
53 Mbasi kaluan, arritën në krahinën e Gjenasaretit dhe aty e lidhën barkën.
И прешедше приидоша в землю Геннисаретску и присташа.
54 Dhe kur dolën nga barka, njerëzit e njohën menjëherë
И изшедшым им из корабля, абие познаша Его,
55 dhe, duke përshkuar me vrap mbarë krahinën përreth, filluan të sjellin të sëmurë në vigje, kudo që dëgjonin se gjendej;
обтекше всю страну ту, начаша на одрех приносити болящыя, идеже слышаху, яко ту есть.
56 dhe kudo ku ai vinte, në fshatra, në qytete a në lagje, njerëzit i vendosnin të lënguarit në sheshe dhe e lutnin që të paktën të mund të preknin cepin e rrobes së tij; dhe të gjithë ata që e preknin, shëroheshin.
И аможе аще вхождаше в веси, или во грады, или села, на распутиих полагаху недужныя и моляху Его, да поне воскрилию ризы Его прикоснутся: и елицы аще прикасахуся Ему, спасахуся.
