Marku 5
1 Kështu arritën në bregun tjetër të detit, në krahinën e Gadarenasve.
AND they came to the other side of the sea, to the region of the Gadroyee.
2 Dhe, sapo Jezusi zbriti nga barka, menjëherë i doli përpara nga varrezat një njeri i pushtuar nga një frymë e ndyrë,
And when he had come from the vessel, there met him from the place of tombs a man who had an unclean spirit,
3 i cili banonte në varreza dhe kurrkush s’kishte mundur ta lidhë, qoftë edhe me zinxhirë.
and he dwelt in the place of tombs; and with chains no man could bind him:
4 Shpesh herë, pra, e kishin lidhur me pranga e zinxhirë; por ai gjithnjë i thyente zinxhirët dhe i këpuste prangat; dhe kurrkush nuk e kishte bërë dot zap.
for, so often as with shackles and chains he had been bound, the chains he had broken, and the shackles he had burst asunder; and no man could subdue him.
5 Vazhdimisht, natën dhe ditën, nëpër varre e mbi male, shkonte duke bërtitur dhe duke e rrahur veten me gurë.
And at all time, by night and by day, he was in the place of tombs, and in the mountains, crying out, and bruising himself with stones.
6 Tani kur e pa Jezusin prej së largu, ai u turr dhe ra përmbys përpara tij,
But when he saw Jeshu from afar, he ran, worshipped him,
7 dhe me një britmë të madhe tha: “Ç’ka ndërmjet mes nesh dhe teje, o Jezus, Bir i Perëndisë të shumë të lartit? Unë të përgjërohem në emrin e Perëndisë, mos më mundo!;”.
and cried with a high voice, and said, What to me and to thee, Jeshu, Son of Aloha the Most High? I adjure thee by Aloha, that thou torment me not!
8 Sepse ai i kishte thënë: “Frymë e ndyrë, dil prej këtij njeriu!”.
For he had said to him, Come forth from the man, unclean spirit!
9 Atëhere Jezusi e pyeti: “Cili është emri yt?”. Dhe ai u përgjigj duke thënë: “Unë quhëm Legjion, sepse jemi shumë”.
And he questioned him, How is thy name? And he said to him, Legion is our name, because we are many.
10 Dhe i lutej me të madhe që ai të mos i përzinte nga ajo krahinë.
And he besought him much that he would not send him out of the region.
11 Tani aty ishte, në brinjë të malit, një tufë e madhe derrash që kulloste.
Now at the mountain there was a great herd of swine feeding.
12 Atëhere gjithë demonët e lutën duke thënë: “Na dërgo në derrat, që të hymë në ta”.
And the devils besought him, saying, Send us into those swine, that into them we may enter.
13 Dhe Jezusi menjëherë u lejoi atyre; atëherë frymërat e ndyra mbasi dolën, hynë në derrat dhe tufa u hodh poshtë nga gremina në det; ishin afërsisht dymijë krerë, dhe u mbytën në det.
And he suffered them. And those unclean spirits went forth and entered into the swine; and that herd ran to the rock, and plunged into the sea, as two thousand, and were drowned in the waters.
14 Atëherë ata që i kullotnin derrat ikën dhe e përhapën lajmin në qytet e nëpër fshatra; dhe njerëzit erdhën për të parë çfarë kishte ndodhur.
And they who kept them fled, and told in the city, and also in the hamlets; and they came forth to see what was done.
15 Kur erdhën te Jezusi, panë të idemonizuarin ulur, të veshur dhe me mendje në rregull, atë që ishte idemonizuar nga Legjoni, dhe kishin frikë.
And they came to Jeshu, and saw him who (had had) the devils, sitting, clothed, and sane; him, who had had in him the legion and they were afraid.
16 Dhe ata që e kishin parë ngjarjen u treguan atyre se çfarë i kishte ngjarë të idemonizuarit dhe çështjen e derrave.
And they who had seen, related to them what had been done to him who had had the devils, and also concerning those swine.
17 Atëhere ata filluan t’i luten Jezusit që të largohej nga krahina e tyre.
And they began to beg of him to go from their coast.
18 Kur ai po hynte në barkë, ai që kishte qenë i idemonizuar i lutej që të mund të rrinte me të;
And when he had ascended the vessel, he in whom had been the devils besought him that he might be with him.
19 por Jezusi nuk e lejoj, madje i tha: “Shko në shtëpinë tënde, te të tut dhe u trego atyre çfarë gjërash të medha bëri Zoti dhe si pati mëshirë për ty”.
But he permitted him not; but said to him, Go to thy house, to thy men, and show them what the Lord hath done for thee, and (how he) hath had mercy on thee.
20 Dhe ai shkoi dhe nisi të predikojë nëpër Dekapolis për të gjitha ato që i kishte bërë Jezusi; të gjithë u mrrekulluan.
And he went, and began to preach in the ten cities what Jeshu had done for him: and all marvelled.
21 Dhe kur Jezusi kaloj përsëri në bregun tjetër me barkë, një turmë e madhe u mblodh rreth tij; dhe ai qëndroj në breg të detit.
AND when Jeshu had passed in the vessel to the opposite side, there were again congregated unto him great gatherings, while he was upon the shore of the sea.
22 Atëhere erdhi një nga krerët e sinagogës, me emër Jair, që, kur e pa, i ra ndër këmbë,
And there came one whose name was Jorosh, one of the masters of the synagogue; and when he saw him, he fell at his feet,
23 dhe ju lut me të madhe duke thënë: “Ime bijë është duke dhënë shpirt; eja, vëri duart mbi të që të shërohet dhe të jetojë!”.
and besought him much, saying to him, My daughter is greatly afflicted; come, lay thy hand upon her, and she will be healed, and live.
24 Dhe ai shkoi me të. Një turmë e madhe e ndiqte dhe shtyhej rreth tij.
And Jeshu went with him; and a great multitude adhered to him, and oppressed him.
25 Tani një grua që kishte një fluks gjaku që prej dymbëdhjetë vjetësh
But a certain woman, who had a defluxion of blood twelve years,
26 dhe kishte vuajtur shumë nga ana e mjekëve të ndryshëm duke shpenzuar gjithë pasurinë e vet pa kurrfarë dobie, madje duke u bërë më keq,
who much had suffered from many physicians, and had expended all whatever she had, and was nothing helped, but also the more afflicted,
27 kur dëgjoi të flitej për Jezusin, u fut në turmë dhe pas shpinës preku rrobën e Jezusit,
having heard of Jeshu, came in the press of the crowd behind him, and touched his vestment.
28 sepse thoshte: “Nëse vetëm ia prek rroben e tij, do të shërohem”.
For she said, If I but touch his vestment, I shall live.
29 Dhe menjëherë rrjedha e gjakut iu ndal dhe ajo ndjeu në trupin e vet se u shërua nga ajo sëmundje.
And immediately the fountain of her blood was dried; and she felt in her body that she had been healed from her plague.
30 Por menjëherë Jezusi, duke e ndjerë në vete që një fuqi kishte dalë prej tij, u kthye midis turmës, tha: “Kush m’i preku rrobat?
But Jeshu at once knew within himself that power had gone forth from him, and he turned to the crowd, and said, Who touched my garments?
31 Dhe dishepujt e vet i thanë: “A nuk po e sheh që turma po të shtyhet nga të gjitha anët dhe ti thua: “Kush më preku?”.
His disciples say to him, Thou seest the crowds that oppress thee, and sayest thou, Who touched me?
32 Por ai vështronte rreth e qark për të parë atë që bëri këtë.
And he looked round to see who this had done.
33 Atëhere gruaja, plot frikë e duke u dridhur, duke ditur se ç’i kishte ndodhur, erdhi dhe i ra ndër këmbë dhe i tha gjithë të vërtetën.
But the woman herself, fearing and trembling, because she knew what had been done for her, came, fell before him, and told him all the truth.
34 Dhe ai i tha: “Bijë, besimi yt të shëroi; shko në paqe dhe ji e shëruar nga sëmundja jote!”.
But he said to her, My daughter, thy faith hath saved thee; go in peace, and be healed from thy plague.
35 Ndërsa Jezusi ende po fliste, erdhën disa nga shtëpia e kryetarit të sinagogës duke thënë: “Jote bijë ka vdekur; pse e bezdis akoma Mësuesin?”.
And while he was speaking, there came some of the house of the master of the synagogue, saying, Thy daughter is dead: for what then art thou wearying the Teacher?
36 Por Jezusi, sapo dëgjoi ç’u tha, i tha kryetarit të sinagogës: “Mos ki frikë, vetëm ki besim!”.
But Jeshu heard the word which they spake, and said to the master of the synagogue, Fear not, only believe.
37 Dhe nuk lejoi që ta ndiqte kurrkush tjetër, përveç Pjetrit, Jakobit, dhe Gjonit, vëllait të Jakobit.
And he did not permit any one to go with him, except Shemun Kipha, and Jacub, and Juchanon, brother of Jacub.
38 Dhe mbasi arriti në shtëpinë e kryetarit të sinagogës, pa një rrëmujë të madhe dhe njerëz që qanin dhe ulërinin me të madhe.
And they came to the house of that master of the synagogue, and he saw how they made a tumult, and wept and bewailed.
39 Hyri dhe u tha atyre: “Pse bërtitni e qani? Vajza nuk ka vdekur, por fle”.
And he entered, and said to them, Why make you a tumult, and weep? the damsel is not dead, but asleep.
40 Dhe ata e përqeshën, por ai, mbasi i nxori jashtë të gjithë, mori me vete atin dhe nënën e vajzës dhe ata që qenë me atë, dhe hyri atje ku dergjej vajza.
And they derided him. But Jeshu put them all forth, and took the father of the damsel, and her mother, and those who were with her, and went in where the damsel was lying.
41 E mori, pra, për dore vajzën dhe i tha: “Talitha kumi”, që e përkthyer do të thotë: “Vajzë, ty po të them: Çohu!”.
And he took the hand of the damsel, and said to her, Damsel, arise.
42 Dhe menjëherë vajza u ngrit dhe filloi të ecë. Ajo ishte në fakt dymbëdhjetë vjeçe. Dhe ata u habitën me habi të madhe.
And forthwith the damsel arose, and walked; for she was a daughter of twelve years. And they wondered with great admiration.
43 Por ai urdhëroi rreptësisht që askush të mos e marrë vesh; pastaj urdhëroi që t’i japin vajzës të hajë.
And he charged them greatly that no one should know this, and spake that they should give her (somewhat) to eat.
