Marku 5
1 Kështu arritën në bregun tjetër të detit, në krahinën e Gadarenasve.
Then they came to the country of the Gadarenes, on the opposite side of the sea;
2 Dhe, sapo Jezusi zbriti nga barka, menjëherë i doli përpara nga varrezat një njeri i pushtuar nga një frymë e ndyrë,
and he had no sooner stepped out of the boat, than a man out of the tombs came to meet him, a man with an unclean spirit,
3 i cili banonte në varreza dhe kurrkush s’kishte mundur ta lidhë, qoftë edhe me zinxhirë.
who lived among the tombs.
4 Shpesh herë, pra, e kishin lidhur me pranga e zinxhirë; por ai gjithnjë i thyente zinxhirët dhe i këpuste prangat; dhe kurrkush nuk e kishte bërë dot zap.
Not even with a chain could any man bind him, for he had been bound with fetters and chains again and again, and had snapped the chains, and broken the fetters; and there was no one strong enough to master him.
5 Vazhdimisht, natën dhe ditën, nëpër varre e mbi male, shkonte duke bërtitur dhe duke e rrahur veten me gurë.
And always, night and day, he remained among the tombs and in the mountains, shrieking and gashing himself with stones.
6 Tani kur e pa Jezusin prej së largu, ai u turr dhe ra përmbys përpara tij,
As he caught sight of Jesus from afar, he ran and knelt before him,
7 dhe me një britmë të madhe tha: “Ç’ka ndërmjet mes nesh dhe teje, o Jezus, Bir i Perëndisë të shumë të lartit? Unë të përgjërohem në emrin e Perëndisë, mos më mundo!;”.
and with a shriek he cried out in a loud voice. "Jesus, son of God most high, what business have you with me? I adjure you by God, torment me not!"
8 Sepse ai i kishte thënë: “Frymë e ndyrë, dil prej këtij njeriu!”.
For Jesus was saying, "Foul spirit, come out of the man."
9 Atëhere Jezusi e pyeti: “Cili është emri yt?”. Dhe ai u përgjigj duke thënë: “Unë quhëm Legjion, sepse jemi shumë”.
He continued asking him, "What is your mane?" "Legion is my name, for we are many."
10 Dhe i lutej me të madhe që ai të mos i përzinte nga ajo krahinë.
Over and over he continued to beg Jesus not to send them away out of the country.
11 Tani aty ishte, në brinjë të malit, një tufë e madhe derrash që kulloste.
Now there was on the hillside a great drove of swine feeding.
12 Atëhere gjithë demonët e lutën duke thënë: “Na dërgo në derrat, që të hymë në ta”.
So the spirits begged him, saying, "Send us into the swine, that we may enter into them."
13 Dhe Jezusi menjëherë u lejoi atyre; atëherë frymërat e ndyra mbasi dolën, hynë në derrat dhe tufa u hodh poshtë nga gremina në det; ishin afërsisht dymijë krerë, dhe u mbytën në det.
And he gave them leave. And out came the foul spirits and entered the swine; and the drove rushed down from the steep into the sea, in number about two thousand, and were choked in the sea.
14 Atëherë ata që i kullotnin derrat ikën dhe e përhapën lajmin në qytet e nëpër fshatra; dhe njerëzit erdhën për të parë çfarë kishte ndodhur.
On this the swineherds ran away and spread the news in town and country. So the people went to see what had happened.
15 Kur erdhën te Jezusi, panë të idemonizuarin ulur, të veshur dhe me mendje në rregull, atë që ishte idemonizuar nga Legjoni, dhe kishin frikë.
When they got to Jesus they found the demoniac sitting there clothed and in his right mind - the man who had had the "Legion" - and they were awestruck.
16 Dhe ata që e kishin parë ngjarjen u treguan atyre se çfarë i kishte ngjarë të idemonizuarit dhe çështjen e derrave.
And those who had been eye-witnesses told them what had happened to the demoniac and to the swine.
17 Atëhere ata filluan t’i luten Jezusit që të largohej nga krahina e tyre.
Then they began to beg Jesus to depart from their district.
18 Kur ai po hynte në barkë, ai që kishte qenë i idemonizuar i lutej që të mund të rrinte me të;
As he was getting into the boat the man who had been demon-possessed kept begging to go with him; but he said,
19 por Jezusi nuk e lejoj, madje i tha: “Shko në shtëpinë tënde, te të tut dhe u trego atyre çfarë gjërash të medha bëri Zoti dhe si pati mëshirë për ty”.
"Go home to your own people, and tell them what great things God has done for you, and has had mercy upon you."
20 Dhe ai shkoi dhe nisi të predikojë nëpër Dekapolis për të gjitha ato që i kishte bërë Jezusi; të gjithë u mrrekulluan.
So he went and began to publish abroad in the District of the Ten Towns all that Jesus had done for him; and every one was astonished and all men marveled.
21 Dhe kur Jezusi kaloj përsëri në bregun tjetër me barkë, një turmë e madhe u mblodh rreth tij; dhe ai qëndroj në breg të detit.
Then after Jesus had recrossed in a boat to the other side, a vast multitude came crowding around him; so he stayed on the seashore.
22 Atëhere erdhi një nga krerët e sinagogës, me emër Jair, që, kur e pa, i ra ndër këmbë,
Then one of the wardens of the synagogue, named Jairus, came up, and as soon as he saw Jesus, fell at his feet, with many entreaties,
23 dhe ju lut me të madhe duke thënë: “Ime bijë është duke dhënë shpirt; eja, vëri duart mbi të që të shërohet dhe të jetojë!”.
"My little daughter," he said, "is dying. I beseech you, come and lay your hands on her, that she may recover and live."
24 Dhe ai shkoi me të. Një turmë e madhe e ndiqte dhe shtyhej rreth tij.
So he went with him, and a great crowd followed him and thronged about him.
25 Tani një grua që kishte një fluks gjaku që prej dymbëdhjetë vjetësh
Now there was a woman who had had a hemorrhage for twelve years,
26 dhe kishte vuajtur shumë nga ana e mjekëve të ndryshëm duke shpenzuar gjithë pasurinë e vet pa kurrfarë dobie, madje duke u bërë më keq,
and had suffered many things of many physicians, and had spent all that she had, but was no better; on the contrary, rather grew worse.
27 kur dëgjoi të flitej për Jezusin, u fut në turmë dhe pas shpinës preku rrobën e Jezusit,
She had heard about Jesus, so she came in the crowd behind and touched his cloak.
28 sepse thoshte: “Nëse vetëm ia prek rroben e tij, do të shërohem”.
"If I can touch even his clothes," she kept saying to herself, "I shall get well."
29 Dhe menjëherë rrjedha e gjakut iu ndal dhe ajo ndjeu në trupin e vet se u shërua nga ajo sëmundje.
At once the fountain of her blood was dried up, and she felt in her body that she was cured of her complaint.
30 Por menjëherë Jezusi, duke e ndjerë në vete që një fuqi kishte dalë prej tij, u kthye midis turmës, tha: “Kush m’i preku rrobat?
Jesus, instantly conscious that the power within him had gone forth, turned about in the crowd, and said, "Who touched my clothes?"
31 Dhe dishepujt e vet i thanë: “A nuk po e sheh që turma po të shtyhet nga të gjitha anët dhe ti thua: “Kush më preku?”.
"You see the crowd thronging about you," said his disciples, "and yet you say, ‘Who touched me?’"
32 Por ai vështronte rreth e qark për të parë atë që bëri këtë.
But he kept looking about to see who had done it,
33 Atëhere gruaja, plot frikë e duke u dridhur, duke ditur se ç’i kishte ndodhur, erdhi dhe i ra ndër këmbë dhe i tha gjithë të vërtetën.
and the woman knowing what had happened to her, came in fear and trembling, and fell down before him, and told him all the truth.
34 Dhe ai i tha: “Bijë, besimi yt të shëroi; shko në paqe dhe ji e shëruar nga sëmundja jote!”.
"Daughter," he said, "your faith has saved you. Go in peace, and be cured of your complaint."
35 Ndërsa Jezusi ende po fliste, erdhën disa nga shtëpia e kryetarit të sinagogës duke thënë: “Jote bijë ka vdekur; pse e bezdis akoma Mësuesin?”.
While he was still speaking men came from the house of the warden of the synagogue to tell him, "Your daughter is dead, why trouble the Teacher any further?"
36 Por Jezusi, sapo dëgjoi ç’u tha, i tha kryetarit të sinagogës: “Mos ki frikë, vetëm ki besim!”.
But Jesus, paying no attention to the remark, said to the warden of the synagogue, "Have no fear, only believe."
37 Dhe nuk lejoi që ta ndiqte kurrkush tjetër, përveç Pjetrit, Jakobit, dhe Gjonit, vëllait të Jakobit.
He would not permit any one to go with him, except Peter and Jamesand John, the brother of James.
38 Dhe mbasi arriti në shtëpinë e kryetarit të sinagogës, pa një rrëmujë të madhe dhe njerëz që qanin dhe ulërinin me të madhe.
As they came to the house of the warden of the synagogue, he gazed upon a tumult, many weeping and wailing shrilly.
39 Hyri dhe u tha atyre: “Pse bërtitni e qani? Vajza nuk ka vdekur, por fle”.
"Why all this tumult and loud weeping?" he asked.
40 Dhe ata e përqeshën, por ai, mbasi i nxori jashtë të gjithë, mori me vete atin dhe nënën e vajzës dhe ata që qenë me atë, dhe hyri atje ku dergjej vajza.
"The child is not dead, but asleep." And they began to laugh him to scorn. Then he put them all outside, took the father and mother of the child and those he brought with him, and entered the room where the child was lying.
41 E mori, pra, për dore vajzën dhe i tha: “Talitha kumi”, që e përkthyer do të thotë: “Vajzë, ty po të them: Çohu!”.
Then he took the child’s hand and said to her, "Talitha, cumi," that is to say, "Little girl, I am speaking to you; arise!"
42 Dhe menjëherë vajza u ngrit dhe filloi të ecë. Ajo ishte në fakt dymbëdhjetë vjeçe. Dhe ata u habitën me habi të madhe.
And instantly the little girl stood up, and began to walk, for she was twelve years old, They were at once beside themselves with utter amazement.
43 Por ai urdhëroi rreptësisht që askush të mos e marrë vesh; pastaj urdhëroi që t’i japin vajzës të hajë.
He, however, repeatedly cautioned them not to let any one know about it, and directed them to give her something to eat.
