Marku 5
1 Kështu arritën në bregun tjetër të detit, në krahinën e Gadarenasve.
And they came to the opposite side of the sea, into the country of the Gadarenes.
2 Dhe, sapo Jezusi zbriti nga barka, menjëherë i doli përpara nga varrezat një njeri i pushtuar nga një frymë e ndyrë,
And when he had come out of the ship, immediately there met him from the tombs a man with an unclean spirit,
3 i cili banonte në varreza dhe kurrkush s’kishte mundur ta lidhë, qoftë edhe me zinxhirë.
who had his dwelling among the tombs; and no one could keep him bound even with chains;
4 Shpesh herë, pra, e kishin lidhur me pranga e zinxhirë; por ai gjithnjë i thyente zinxhirët dhe i këpuste prangat; dhe kurrkush nuk e kishte bërë dot zap.
because he had often been bound with fetters and chains, and the chains had been pulled to pieces by him, and the fetters had been broken, and no one had strength to subdue him;
5 Vazhdimisht, natën dhe ditën, nëpër varre e mbi male, shkonte duke bërtitur dhe duke e rrahur veten me gurë.
and always, night and day, he was in the tombs, and in the mountains, crying out, and cutting himself with stones.
6 Tani kur e pa Jezusin prej së largu, ai u turr dhe ra përmbys përpara tij,
And when he saw Jesus at a distance, he ran and did him homage;
7 dhe me një britmë të madhe tha: “Ç’ka ndërmjet mes nesh dhe teje, o Jezus, Bir i Perëndisë të shumë të lartit? Unë të përgjërohem në emrin e Perëndisë, mos më mundo!;”.
and crying out with a loud voice, he said: What have I to do with thee, Jesus, Son of God Most High? I adjure thee by God, that thou torment me not.
8 Sepse ai i kishte thënë: “Frymë e ndyrë, dil prej këtij njeriu!”.
For he had said to him: Unclean spirit, come out of the man.
9 Atëhere Jezusi e pyeti: “Cili është emri yt?”. Dhe ai u përgjigj duke thënë: “Unë quhëm Legjion, sepse jemi shumë”.
And he asked him: What is your name? And he said to him: My name is Legion; for we are many.
10 Dhe i lutej me të madhe që ai të mos i përzinte nga ajo krahinë.
And he earnestly besought him that he would not send them out of the country.
11 Tani aty ishte, në brinjë të malit, një tufë e madhe derrash që kulloste.
Now a great herd of swine was feeding there near the mountain.
12 Atëhere gjithë demonët e lutën duke thënë: “Na dërgo në derrat, që të hymë në ta”.
And the demons besought him, saying: Send us to the swine, that we may enter into them.
13 Dhe Jezusi menjëherë u lejoi atyre; atëherë frymërat e ndyra mbasi dolën, hynë në derrat dhe tufa u hodh poshtë nga gremina në det; ishin afërsisht dymijë krerë, dhe u mbytën në det.
And Jesus immediately gave them leave. And the unclean spirits came out and entered into the swine; and the herd (they were about two thousand, ) rushed down a steep place into the sea, and were strangled in the sea.
14 Atëherë ata që i kullotnin derrat ikën dhe e përhapën lajmin në qytet e nëpër fshatra; dhe njerëzit erdhën për të parë çfarë kishte ndodhur.
And those who fed them fled, and told it in the city, and in the country. And they came out to see what had been done;
15 Kur erdhën te Jezusi, panë të idemonizuarin ulur, të veshur dhe me mendje në rregull, atë që ishte idemonizuar nga Legjoni, dhe kishin frikë.
and they came to Jesus and saw the demoniac, who had had the legion, sitting, and clothed, and in his right mind: and they were afraid.
16 Dhe ata që e kishin parë ngjarjen u treguan atyre se çfarë i kishte ngjarë të idemonizuarit dhe çështjen e derrave.
And those who had seen it told them how it had happened to the demoniac, and also concerning the swine.
17 Atëhere ata filluan t’i luten Jezusit që të largohej nga krahina e tyre.
And they began to beseech him to depart from their borders.
18 Kur ai po hynte në barkë, ai që kishte qenë i idemonizuar i lutej që të mund të rrinte me të;
And when he had entered the ship, he that had been possessed with the demons besought him that he might be with him.
19 por Jezusi nuk e lejoj, madje i tha: “Shko në shtëpinë tënde, te të tut dhe u trego atyre çfarë gjërash të medha bëri Zoti dhe si pati mëshirë për ty”.
And he did not permit him, but said to him: Go home to your relatives, and make known to them what things the Lord has done for you, and that he has had compassion on you.
20 Dhe ai shkoi dhe nisi të predikojë nëpër Dekapolis për të gjitha ato që i kishte bërë Jezusi; të gjithë u mrrekulluan.
And he went away and began to proclaim in Decapolis what things Jesus had done for him. And all were astonished.
21 Dhe kur Jezusi kaloj përsëri në bregun tjetër me barkë, një turmë e madhe u mblodh rreth tij; dhe ai qëndroj në breg të detit.
And when Jesus had again gone over in the ship to the opposite side, a great multitude came together to him; and he was near the sea.
22 Atëhere erdhi një nga krerët e sinagogës, me emër Jair, që, kur e pa, i ra ndër këmbë,
And behold, there came one of the rulers of the synagogue, named Jairus; and when he saw him, he fell at his feet,
23 dhe ju lut me të madhe duke thënë: “Ime bijë është duke dhënë shpirt; eja, vëri duart mbi të që të shërohet dhe të jetojë!”.
and besought him earnestly, saying: My little daughter is at the point of death; come, lay thy hands on her, that she may be saved, and she will live.
24 Dhe ai shkoi me të. Një turmë e madhe e ndiqte dhe shtyhej rreth tij.
And he went with him; and a great multitude followed him, and pressed upon him.
25 Tani një grua që kishte një fluks gjaku që prej dymbëdhjetë vjetësh
And a certain woman who had had an issue of blood for twelve years,
26 dhe kishte vuajtur shumë nga ana e mjekëve të ndryshëm duke shpenzuar gjithë pasurinë e vet pa kurrfarë dobie, madje duke u bërë më keq,
and had suffered much from many physicians, and had spent all that she had, and was in no way benefited, but rather grew worse,
27 kur dëgjoi të flitej për Jezusin, u fut në turmë dhe pas shpinës preku rrobën e Jezusit,
when she heard of Jesus, came behind him in the multitude, and touched his mantle;
28 sepse thoshte: “Nëse vetëm ia prek rroben e tij, do të shërohem”.
for she said: If I may even touch his clothes, I shall be saved.
29 Dhe menjëherë rrjedha e gjakut iu ndal dhe ajo ndjeu në trupin e vet se u shërua nga ajo sëmundje.
And immediately the fountain of her blood dried up, and she knew in her body that she was cured of that plague.
30 Por menjëherë Jezusi, duke e ndjerë në vete që një fuqi kishte dalë prej tij, u kthye midis turmës, tha: “Kush m’i preku rrobat?
And Jesus, immediately perceiving in himself that power had gone forth from him, turned around in the multitude and said: Who touched my clothes?
31 Dhe dishepujt e vet i thanë: “A nuk po e sheh që turma po të shtyhet nga të gjitha anët dhe ti thua: “Kush më preku?”.
And his disciples said to him: Thou seest the multitude pressing upon thee, and dost thou say, Who touched me?
32 Por ai vështronte rreth e qark për të parë atë që bëri këtë.
And he looked around to see her that had done this.
33 Atëhere gruaja, plot frikë e duke u dridhur, duke ditur se ç’i kishte ndodhur, erdhi dhe i ra ndër këmbë dhe i tha gjithë të vërtetën.
But the woman, fearing and trembling, knowing; what had been done within her, came and fell down before him; and told him all the truth.
34 Dhe ai i tha: “Bijë, besimi yt të shëroi; shko në paqe dhe ji e shëruar nga sëmundja jote!”.
And he said to her: Daughter, your faith has saved you; go in peace, and be cured of your plague.
35 Ndërsa Jezusi ende po fliste, erdhën disa nga shtëpia e kryetarit të sinagogës duke thënë: “Jote bijë ka vdekur; pse e bezdis akoma Mësuesin?”.
While he was yet speaking, some came from the ruler of the synagogue, who said: Your daughter is dead; why give the Teacher further trouble?
36 Por Jezusi, sapo dëgjoi ç’u tha, i tha kryetarit të sinagogës: “Mos ki frikë, vetëm ki besim!”.
But as soon as Jesus heard what was spoken, he said to the ruler of the synagogue: Fear not, only believe.
37 Dhe nuk lejoi që ta ndiqte kurrkush tjetër, përveç Pjetrit, Jakobit, dhe Gjonit, vëllait të Jakobit.
And he suffered no one to follow him, except Peter and James and John the brother of James.
38 Dhe mbasi arriti në shtëpinë e kryetarit të sinagogës, pa një rrëmujë të madhe dhe njerëz që qanin dhe ulërinin me të madhe.
And he came to the house of the ruler of the synagogue, and saw the tumult, and those who were weeping and wailing greatly.
39 Hyri dhe u tha atyre: “Pse bërtitni e qani? Vajza nuk ka vdekur, por fle”.
And he went in and said to them: Why do you make a tumult and weep? The child is not dead, but sleeps.
40 Dhe ata e përqeshën, por ai, mbasi i nxori jashtë të gjithë, mori me vete atin dhe nënën e vajzës dhe ata që qenë me atë, dhe hyri atje ku dergjej vajza.
And they derided him. But when he had put them all out, he took the father and mother of the child, and those who were with him, and went in where the child was lying.
41 E mori, pra, për dore vajzën dhe i tha: “Talitha kumi”, që e përkthyer do të thotë: “Vajzë, ty po të them: Çohu!”.
And he took the child by the hand, and said to her: Talitha kumi; which is, when translated, Maiden, (I say to you, ) arise.
42 Dhe menjëherë vajza u ngrit dhe filloi të ecë. Ajo ishte në fakt dymbëdhjetë vjeçe. Dhe ata u habitën me habi të madhe.
And the maiden immediately arose and walked, for she was twelve years old. And they were greatly astonished.
43 Por ai urdhëroi rreptësisht që askush të mos e marrë vesh; pastaj urdhëroi që t’i japin vajzës të hajë.
And he charged them strictly that no one should know this. And he commanded that something should be given her to eat.
