Marku 4
1 Pastaj nisi përsëri të mësojë në breg të detit; dhe rreth tij u mblodh një turmë aq e madhe, sa që ai hyri në barkë dhe rrinte ulur në det, ndërsa gjithë turma ishte në tokë pranë detit.
Kahchu tyigha tane ootatech tu chok tghamweh: kahchu natlone yinkhadesha, kahchu tachin ela ehkyiya, kahchu tu chok tih ali; kahchu atghe tane natlone tike wohzon.
2 Dhe ai u mësonte atyre shumë gjëra në shëmbëlltyra, dhe u thoshte atyre në mësimin e tij:
Kahchu yachioteh ooli natlon yughotyeh, kahchu toowe ehti otsiootihi,
3 “Dëgjoni! Ja, doli mbjellësi të mbjellë.
Oochu atahtsuk; Oochu hadesha otles alihi tane anihyihi niyilihi gha:
4 Dhe ndodhi që kur hidhte farën, një pjesë e farës ra gjatë rrugës dhe zogjtë e qiellit erdhën dhe e hëngrën.
Kahchu intyizon achunihyehti, tahkine yainkhyi tinkuzze, kahchu chua etye yaghatehtyetllon.
5 Një pjesë tjetër ra në gurishte, ku nuk kishte shumë dhe dhe mbiu menjëherë, sepse s’kishte një tokë të thellë.
Kahchu tahke nooghinklit tsyetgha, atu oonchadi tike ooliite; kahchu kwete ghanaghiyu, atu tike tatghoe:
6 Por, kur doli dielli, u dogj; dhe me që nuk kishte rrënjë, u tha.
Ahwole chelon sa niniya, maziche ninihklitlon; aha oona maghaye toontooeyi, ayi ihe taihtsutii.
7 Një pjesë tjetër ra midis ferrave; ferrat u rritën, e mbyten dhe nuk dha fryt.
Kahchu tahke nooghinklit ghoos chine chok tgha, kahchu ghoos chine chok ghanaghiyu, kahchu klighatanityetUon, kahchu atuli machiche oolilon.
8 Një pjesë tjetër ra në tokë të mirë, dhe solli frut që rritej, dhe u zhvillua për të dhënë njëra tridhjetë, tjetra gjashtëdhjetë dhe tjetra njëqind”.
Kahchu achu nooghinklitlon tike oochu ti, kahchu machiche ooghilyelon ghanaghiyu yu kahchu tainyezho; kahchu yahlonihyu tahke taoketyi tahke chu edzetaiti ketyi, tahke chu keoneti ketyi.
9 Pastaj ai u tha atyre: “Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!”.
Koohchu yehti, Yaghi matsaghe ooli, inkai ootootsuke yehti.
10 Tani kur ishte vetëm, ata që i rrinin përreth bashkë me të dymbëdhjetët e pyetën për shëmbëlltyrën.
Kootoo chlatyo ayi yehkatyelichi yaghi chu keneti onketi matgha tawotya yehti kawotzutne gha.
11 Dhe ai u tha atyre: “Juve u është dhënë të njihni misterin e mbretërisë së Perëndisë; kurse atyre që janë përjashta të gjitha këto jepen me shëmbëlltyra,
Kalichu toewela ooli yehti, Naghunni aghaoochuneoh aoontye atawohtihiglia tyewotye hai koosti Nagha Tgha kyeyi: ahwole ayine tsehtsi natihne, atghe ooli keowaahch yehe achatih:
12 që: “Duke parë, të shohin, por të mos vën re; edhe duke dëgjuar, të dëgjojnë, por të mos kuptojnë, se mos pendohen dhe mëkatet u falen””.
Wai oochui, kahchu atu hlyenahotihi gha; kahchu ooghatitsukooh ooghatootsukassi lon, kahchu atu klaghatootsukassilon; koohchu oolita ghooghanetyela, koometselihi kooya oone oochatulel akhe.
13 Pastaj u tha atyre: “Nuk e kuptoni këtë shëmbëlltyrë? Po atëhere si do t’i kuptoni të gjitha shëmbëlltyrat e tjera?
Kahchu toowela ooli yehti, Tiyeghakehe atawahtiha ooli kehe yaghaghahtai kehe? koohchu yeghateh atawahtiha atghe otech?
14 Mbjellësi mbjell fjalën.
Oonehyene oonehyoh sa.
15 Ata gjatë rrugës janë ata në të cilët mbillet fjala; por pasi e kanë dëgjuar atë, vjen menjëherë Satanai dhe ua heq fjalën e mbjellë në zemrat e tyre.
Kahchu aghatane tinkuzze tatihne sa chunihyehti; ahwole kootoo ooghatitsukassi kooh ghaghatai metseli kwoto otsidesha, kahchu yazake yuhniyatiooh yadzye ta otsi.
16 Po ashtu ata që e marrin farën mbi nje gurishte janë ata që, kur e kanë dëgjuar fjalën, e pranojnë menjëherë me gëzim;
Kahchu aghatane chunihye ine tsye tgha; kootoo sa ooghatitsuk, kwete neooatiooh soochanetye;
17 por nuk kanë rrënjë në vetvete, dhe janë të përkohshëm; dhe kur vjen mundimi ose përndjekja për shkak të fjalës, skandalizohen menjëherë.
Kahchu atu ghai ighutaklilon aghatane hahte, kwa tiootsi zon ghaghatalon, ootlwe kootoo sookhaootaya kootoo hlachatatane niwoya sa tachi kwete chahte intighatesah.
18 Ata përkundrazi të cilët e marrin farën midis ferrave, janë ata që e dëgjojnë fjalën,
Kahchu aghatane ayi yachunihyene ghoos chok chine tgha; ayi sa ooghatitsuh,
19 por shqetësimet e kësaj bote, mashtrimet e pasurisë dhe lakmitë për gjëra të tjera që hynë, e mbyten fjalën dhe ajo bëhet e pafrytshme. (aiōn g165)
Kooh tidi tike indi, kahchu mihe atsunnetahe yu mihe tatintlon yu, kahchu machachintye achu ooli kwenachaghila otcho ooli sa, kahchu atu machiche ooli. (aiōn g165)
20 Kurse ata që e morën farën në tokë të mirë, janë ata që e dëgjojnë fjalën, e pranojnë dhe japin fryt: një tridhjetë, tjetri gjashtëdhjetë dhe tjetri njëqind”.
Kahchu ayi mehoochunihyehe tike oochute; ayi ootitsukne sa, kahchu niooatioone, kahchu machiche ooli, tahke taoketyi enetyi, tahke chu edzetaitiketyi, tahke chu keonetiketyi.
21 Pastaj u tha atyre: “A merret vallë llamba për ta vënë nën babunë ose nën shtrat? A nuk vihet mbi dritëmbajtësen?
Kahchu toowela yehti, Nachila takooche nichualli ghotwetghulle yue take ustyi koole? koohchu atu nichiooite takoochechine?
22 Sepse nuk ka asgjë të fshehtë që të mos zbulohet, as kurrgjë sekrete që të mos dalin në dritë.
Agha atuli nachunehi atu mewotuti; kahchu atuli tanetcha maghuchata iyu aoontye, ahwole atachuteassi.
23 Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!”
Koole matsaghe oolyetane inkai ootootsukassi.
24 Dhe u tha atyre: “Vini re atë që dëgjoni. Me atë masë që ju matni, do t’iu matet juve; edhe juve që dëgjoni do t’iu jepet edhe më.
Kahchu toowela ooli yehti, Tyeke ayi ootahtsukki: ayi ihe tikeghaklyeli, ayieh nagha tsi tiketsalelassi: kahchu naghai ootaghahtsukki, ootehchi nahachuallassi.
25 Sepse atij që ka, do t’i jepet, por atij që s’ka, do t’i merret edhe ajo që ka.
Yaghi ayehi, machuallassi: kahchu yaghi atu ayehi, mehwayachutallassi koole ayi ayehi.
26 Tha akoma: “Mbretëria e Perëndisë është si një njeri që hedh farën në dhe.
Kahchu toowela ooli yehti, Koohia ootye oontye Nagha Tgha kyeyi, hletye teze oochunehyehti oodihyitl keoontye;
27 Dhe natën dhe ditën, ndërsa ai fle dhe çohet, fara mbin dhe rritet, pa e ditur ai se si.
Kahchu satyi, kahchu niiya hatleke chu dzine chu, kahchu achunehyehti ghanaghihu, atu ataoti noontye sikooh.
28 Sepse dheu prodhon vetvetiu më parë kërcellin, pastaj kallirin, dhe më në fund kallirin plot me kokrra.
Ghoo yaghi tike atai hahte otsi ghanaghihu; hatse kloke eli, kahchu hachaghinaghiyu, kahchu otlweh ootles.
29 Dhe kur fryti piqet, menjëherë korrësi i vë drapërin, sepse erdhi koha e korrjes.
Kahchu yaghi chiche ghanaghihuta, kwete atataz, khoo chotazze dzine eli.
30 Edhe tha: Me se ta krahasojmë mbretërinë e Perëndisë? Ose me çfarë shëmbëlltyre ta paraqesim?
Towehchu yehtilon, Tyechi otsi gha Nagha Tgha kehchi niwowotal aoontye manatake? koole hletyi indi nighaootal aoontye?
31 Ajo i ngjan farës së sinapit, që, kur është mbjellë në dhe, është më e vogla nga të gjitha farërat që janë mbi dhe;
Hleoontye oochuniliyehti ehlatye yutanikluchi machiche, kwa nichalesta oonahyehe tike, eyi zon natsutli anetye oochu ihyehe tike tih:
32 por, pasi mbillet, rritet dhe bëhet më e madhe se të gjitha barishtet; dhe lëshon degë aq të mëdha, sa zogjtë e qiellit mund të gjejnë strehë nën hijen e saj”.
Kwa aochelesta, oochu nichulesta ayi zon otehchi yaincha anetye nichulihchassi, kahchu matatse natlon; kahchu ayiti chua yayue sacha iyue tehtsi.
33 Dhe me shumë shëmbëlltyra të tilla, u shpallte atyre fjalën, ashtu si ata ishin në gjendje ta kuptojnë.
Kahchu ayi etye akyehchi oochatihi ihe ehyatatilon, ghanawesittih oohasoohtsoo gha.
34 Dhe nuk u fliste atyre pa shëmbëlltyra, ndërsa dishepujve të tij, veçmas, u shpjegonte çdo gjë.
Ahwole atu ya-i-ti-tyes ate atu yachiwotyehlon: kahchu sahta aghatinta, yaotatichne atghe yatatilon.
35 Tani po atë ditë, si u ngrys, u tha atyre: “Kalojmë te bregu matanë!
Kahchu ayi dzinee, kahkachi aocha, toowehchu yehti, Onka nataghokye taityechi.
36 Dhe dishepujt, si e nisën popullin, e morrën me vete Jezusin, ashtu si ishte, në barkë. Me të ishin edhe disa barka të tjera të vogla.
Kahchu yite kitehalon tane natlone, nighatila aoontye sikooh. Kahchu kooyeh testyetlon tachin ela ihe.
37 Ndërkaq shpërtheu një furtunë e madhe dhe valët përplaseshin mbi barkë aq shumë sa ajo po mbushej.
Kahchu intsi chok niya, kahchu tuyune nachalon tachin ela kooyeghe tiketlalon, kwa hlilon tadesmanooh.
38 Ai ndërkaq po flinte në kiç mbi një jastëk. Ata e zgjuan dhe i thanë: “Mësues, a nuk merakosesh që ne po marrim fund?”.
Ahwole atai haiseuhi, satyi tsiatakyeh: kahchu tsikiyaniha, toowehchu kiyehti Metihi, atu aghaititawoala tghataozitassi?
39 Dhe ai si u zgjua, e qortoi erën dhe i foli detit: “Pusho dhe fashitu!”. Dhe era pushoi dhe u bë qetësi e madhe.
Kahchu niiya, kahchu intsi tsiwoti, toowehchu yehti tu chok, Tyeke tahtsi. Kahchu intsi atyehzut, kahchu ohtye tyesghutl.
40 Atëherë u tha atyre: “Pse jeni ju aq frikacakë? Vallë, si nuk keni besim?”.
Kahchu toowela ooli yehti, Yehoogha onenatyetl aoontye? yehoogha atu a kootahti aoontye?
41 Dhe ata i zuri një frikë e madhe dhe i thoshnin njëritjetrit: “Vallë, kush është ky, që po i binden edhe era edhe deti?”.
Kahchu ohtye onighanintyetl, kahchu toowela klaghatati, Ye teze alontye koole intsi ateate chu tu chok yuzehtso?
