Marku 12
1 Pastaj ai filloi t’u flasë me shëmbëlltyra: “Një njeri mbolli një vresht, e thuri me gardh, gërmoi një vend për të shtrydhur rrushin, ndërtoi një kullë dhe ua besoi disa vreshtarëve dhe pastaj shkoi larg.
Il se mit alors à leur parler en paraboles. «Un homme planta une vigne, il l'entoura d'une haie, creusa un pressoir, bâtit une tour, puis il l'afferma à des vignerons et quitta le pays.
2 Në kohën e të vjelave dërgoi shërbëtorin te vreshtarët për të marrë prej tyre pjesën e vet të frutave të vreshtit.
Au temps des vendanges, il envoya un serviteur aux vignerons pour recevoir d'eux une part de la récolte;
3 Por ata e kapën, e rrahën dhe e kthyen duarbosh.
mais les vignerons l'ayant pris, le battirent et le renvoyèrent les mains vides.
4 Ai u nisi përsëri një shërbëtor tjetër, por ata, mbasi e gjuajtën me gurë, e plagosën në kokë dhe e kthyen të turpëruar.
Le maître leur envoya encore un autre serviteur: ils le frappèrent à la tête et le maltraitèrent indignement.
5 Përsëri dërgoi edhe një tjetër, por ata e vranë. Më pas dërgoi shumë të tjerë dhe nga këta disa i rrahën, të tjerët i vranë.
Il en envoya un troisième, qu'ils tuèrent; et ils en maltraitèrent beaucoup d'autres, battant les uns, tuant les autres.
6 I ngeli edhe një për të dërguar: birin e tij të dashur. Më së fundi ua dërgoi edhe atë duke thënë: “Për djalin tim do të kenë respekt”.
Le maître avait encore un fils unique, un fils bien-aimé, il le leur envoya le dernier, se disant: «Ils respecteront mon fils.»
7 Por ata vreshtarë i thanë njeri tjetrit: “Ky është trashëgimtari, ejani ta vrasim dhe do të na mbesë trashëgimia”.
Mais ces vignerons se dirent entre eux: «C'est l'héritier; venez, tuons-le, et l'héritage sera à nous.»
8 Dhe e kapën, e vranë dhe e hodhën jashtë vreshtit.
Là-dessus, ils le prirent, le tuèrent et le jetèrent hors de la vigne.
9 Çfarë do të bëjë, pra, i zoti i vreshtit? Ai do të vijë dhe do t’i shfarosë vreshtarët dhe vreshtin do t’ua japë të tjerëve.
Que fera donc le maître de la vigne? — Il viendra, fera périr ces vignerons, et donnera la vigne à d'autres.
10 Po a nuk e keni lexuar këtë shkrim: “Guri, që ndërtuesit e hodhën poshtë, u bë guri i qoshes.
Vous n'avez pas lu non plus ce passage de l'Ecriture: «La pierre, que les constructeurs avaient mise au rebut, est devenue la pierre angulaire.
11 Kjo është bërë nga Zoti dhe është një gjë e mrekullueshme në sytë tanë”?”.
C'est par la volonté du Seigneur qu'elle l’est devenue, et elle est une merveille à nos yeux.»
12 Atëherë ata kërkuan ta kapin, sepse kuptuan se ai e kishte thënë atë shëmbëlltyrë kundër tyre; por kishin frikë nga turma; dhe e lanë e ikën.
Les sénateurs cherchaient à l'arrêter, mais la crainte du peuple les retint: ils avaient compris que c'était à eux que s'adressait cette parabole. Ils le quittèrent et s'en allèrent.
13 Pastaj i dërguan disa farisenj dhe herodianë për ta zënë në gabim në fjalë.
Ils envoyèrent vers lui des pharisiens et des hérodiens, pour lui faire une question insidieuse.
14 Këta erdhën dhe i thanë: “Mësues, ne e dimë se ti je i vërtetë pa pyetur për njeri, sepse nuk merr parasysh dukjen e njerëzve, por u mëson udhën e Perëndisë sipas së vërtetës. A është e ligjëshme t’i paguhet taksa Cezarit apo jo? Duhet t’ia paguajmë apo jo?
Ceux-ci vinrent lui dire: «Maître, nous savons que tu es vrai, et que tu ne te soucies de qui que ce soit, car tu ne fais pas acception de personnes, mais tu enseignes en toute vérité la voie de Dieu. Est-il permis, ou non, de payer le tribut à César?
15 Por ai, duke njohur hipokrizinë e tyre, u tha atyre: “Përse më tundoni? Më sillni një denar që ta shoh!”.
Devons-nous payer, oui ou non?» Mais Jésus connaissant leur hypocrisie, leur dit: «Pourquoi essayez-vous de me surprendre? Apportez-moi un denier, que je le voie.»
16 Ata ia prunë. Dhe ai u tha atyre: “E kujt është kjo fytyrë dhe ky mbishkrim?”. Ata i thanë: “E Cezarit”.
Ils en apportèrent un; et Jésus leur dit: «De qui sont cette effigie et cette légende?» — «De César, » lui dirent-ils.
17 Atëherë Jezusi u përgjigj dhe u tha atyre: “I jepni Cezarit atë që është e Cezarit, dhe Perëndisë atë që është e Perëndisë”. Dhe ata u çuditën nga ai.
Jésus reprit: «Rendez à César ce qui est à César, et à Dieu ce qui est à Dieu.» Et il les étonna par sa réponse.
18 Pastaj iu paraqitën disa saducenj, të cilët thonë se nuk ka ringjallje, dhe e pyetën duke thënë:
Des sadducéens, gens qui prétendent qu'il n'y a point de résurrection, vinrent vers Jésus, et lui posèrent cette question:
19 “Mësues, Moisiu na la të shkruar që, nëse vdes vëllai i dikujt dhe e lë gruan pa fëmijë, vëllai i tij duhet të martohet me të venë për t’i lindur pasardhës vëllait të tij.
«Maître, Moïse nous a donné cette loi: «Si un frère meurt et qu'il laisse une femme sans laisser d'enfants, que son frère épouse la veuve et suscite lignée à son frère.»
20 Tani ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq pa lënë fëmijë.
Il y avait sept frères: le premier se maria, et mourut sans laisser de postérité.
21 E mori, pra, i dyti, por edhe ky vdiq pa lënë fëmijë; po kështu i treti.
Le second épousa la veuve, et mourut aussi sans postérité. Le troisième pareillement.
22 Që të shtatë e morën për grua dhe vdiqën pa lënë fëmijë. E fundit, pas të gjithëve, vdiq edhe gruaja.
Enfin aucun des sept frères ne laissa de postérité. Après eux tous, la femme mourut aussi.
23 Në ringjallje, pra, kur të ringjallen, gruaja e kujt do të jetë ajo? Sepse që të shtatë e patën grua”.
Duquel d'entre eux sera-t-elle la femme dans la résurrection, lorsqu'ils seront ressuscités, car tous les sept l'ont épousée?»
24 Jezusi, duke u përgjigjur, tha atyre: “A nuk është pikërisht për këtë që jeni në gabim, sepse nuk i njihni as shkrimet as pushtetin e Perëndisë?
Jésus leur répondit: «N'est-ce pas, parce que vous ne connaissez ni les Écritures, ni même la puissance de Dieu, que vous êtes dans l'erreur?
25 Sepse kur njerëzit do të ringjallen së vdekuri, as do të martohen as do të martojnë, por do të jenë si engjëjt në qiell.
Quand on ressuscitera, ni hommes, ni femmes ne se marieront, mais ils seront comme les anges qui sont dans les cieux.
26 Sa për ringjalljen e të vdekurve, a nuk keni lexuar në librin e Moisiut se si foli Perëndia nga ferrishta duke thënë: “Unë jam Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut dhe Perëndia i Jakobit”?
Quant aux morts, nul doute qu'ils ne ressuscitent. N'avez-vous pas lu dans le livre de Moïse, dans le passage où il est parlé du buisson, comment Dieu s'exprima, quand il dit à Moïse: «Je suis le Dieu d'Abraham, le Dieu d’Isaac et le Dieu de Jacob?»
27 Ai nuk është Perëndia i të vdekurve, por Perëndia i të gjallëve. Ju, pra, po gaboni shumë”.
Il n'est pas Dieu des morts, mais Dieu des vivants. Vous êtes donc dans une grande erreur.»
28 Atëherë një nga skribët që e kishte dëgjuar diskutimin e tyre, duke kuptuar se ai u ishte përgjigjur mirë, iu afrua dhe e pyeti: “Cili është i pari i të gjithë urdhërimeve?”.
Un scribe témoin de cette discussion, trouvant que Jésus leur avait bien répondu, s'approcha, et lui demanda: «Quel est le premier de tous les commandements?»
29 Dhe Jezusi u përgjigj: “Urdhërimi i parë i të gjithëve është: “Dëgjo, o Izrael: Zoti, Perëndia ynë, është i vetmi Zot”,
Jésus répondit: «Le premier commandement, c'est: «Ecoute Israël: le Seigneur notre Dieu et le seul Seigneur,
30 dhe: “Duaje Zotin, Perëndinë tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd, me gjithë mendjen tënde e me gjithë forcën tënde!”. Ky është i pari urdhërim.
et tu aimeras le Seigneur ton Dieu de tout ton coeur, de toute ton âme, de toute ta pensée et de toute ta force.»
31 Dhe i dyti i ngjan këtij: “Duaje të afërmin tënd porsi vetveten”. Nuk ka urdhërim tjetër më të madh se këta”.
Voici le second: «Tu aimeras ton prochain comme toi-même.» Il n'y a pas d'autre commandement plus grand que ceux-là.»
32 Atëherë skribi i tha: “Mirë, Mësues. The, sipas së vërtetës, se ka vetëm një Perëndi dhe s’ka asnjë tjetër përveç tij;
Le scribe lui dit: «Maître, tu as vraiment bien parlé, quand tu as dit qu'il est le «seul Seigneur, » et qu'il n'y en a point d'autre que lui,
33 dhe ta duash me gjithë zemër, me gjithë mendje, me gjithë shpirt dhe me gjithë forcë, dhe ta duash të afërmin porsi vetvetja vlen më tepër se sa gjithë olokaustet dhe flijimet”.
et que «l'aimer de tout son coeur, de toute sa pensée, de toute son âme et de toute sa force, et aimer son prochain comme soi-même, » c'est plus que tous les holocaustes et tous les sacrifices.»
34 Dhe Jezusi, duke parë se ai ishte përgjigjur me mend, i tha: “Ti nuk je larg nga mbretëria e Perëndisë”. Dhe kurrkush nuk guxoi më ta pyesë.
Jésus, voyant qu'il avait sagement répondu, lui dit: «Tu n'es pas loin du royaume de Dieu.» Et personne n'osait plus lui poser de questions.
35 Dhe Jezusi, duke i mësuar në tempull, tha: “Vallë, si mund të thonë skribët se Krishti është Bir i Davidit?
Jésus, continuant à enseigner dans le temple, ajouta: «Comment se fait-il que les scribes disent que le Messie est fils de David?
36 Sepse vetë Davidi, nëpërmjet Frymës së Shenjtë, tha: “Zoti i ka thënë Zotit tim: Ulu në të djathtën time, derisa t’i bëj armiqtë e tu stol të këmbëve të tua”.
David lui-même, animé du Saint-Esprit, a dit: «Le Seigneur dit à mon Seigneur: «Assieds-toi à ma droite jusqu'à ce que j’aie fait de tes ennemis ton marchepied, »
37 Vetë Davidi, pra, e quan Zot; si mund të jetë vallë bir i tij?”. Dhe pjesa më e madhe e dëgjonte me ëndje.
David lui-même l'appelle «Seigneur, » et d'où vient qu'il est son fils?» Et la masse du peuple prenait plaisir à l'entendre.
38 Dhe ai u thoshte atyre në doktrinën e vet: “Ruhuni nga skribët, të cilëve u pëlqen të shëtisin me rroba të gjata dhe t’i përshëndetin në sheshe,
Il leur disait encore dans son enseignement: «Gardez-vous des scribes, qui aiment à se promener en robes, qui recherchent les salutations dans les places publiques,
39 dhe të kenë vendet e para në sinagoga dhe vendet e para në gosti,
les premiers sièges dans les synagogues et les premières places dans les repas:
40 që i gllabërojnë shtëpitë e të vejave dhe, për t’u dukur, luten gjatë; ata do të marrin një gjykim më të rreptë!”.
ces gens qui dévorent les maisons des veuves, sous prétexte de longues prières, seront jugés d'autant plus sévèrement.»
41 Dhe Jezusi u ul përballë arkës së thesarit dhe vërente se njerëzit hidhnin aty denar; shumë të pasur hidhnin shumë.
Jésus, s'étant assis en face du trésor, observait la foule qui mettait de l'argent dans le tronc. Plusieurs riches y mettaient beaucoup.
42 Erdhi një e ve e varfër dhe hodhi dy monedha të vogla, domethënë një kuadrant.
Il vint une pauvre veuve qui y mit deux pites, ce qui vaut un quart de sol.
43 Dhe Jezusi i thirri dishepujt e vet pranë vetes dhe u tha atyre: “Ju them në të vërtetë se kjo e ve e varfër ka hedhur në thesar më shumë se të gjithë të tjerët.
Alors Jésus, ayant appelé ses disciples, leur dit: «Je vous assure que cette pauvre veuve a donné plus que tous ceux qui ont mis dans le tronc,
44 Sepse të gjithë hodhën aty nga teprica e tyre, kurse ajo, me skamjen e vet, hodhi gjithë sa kishte për të jetuar”.
car tous ont mis de leur superflu, tandis qu'elle a donné de son nécessaire, tout ce qu'elle possédait, tout ce qu'elle avait pour vivre.»
