Marku 12
1 Pastaj ai filloi t’u flasë me shëmbëlltyra: “Një njeri mbolli një vresht, e thuri me gardh, gërmoi një vend për të shtrydhur rrushin, ndërtoi një kullë dhe ua besoi disa vreshtarëve dhe pastaj shkoi larg.
And Jesus began to speak to them in parables: “A man once planted a vineyard, put a fence round it, dug a wine-press, built a tower, and then let it out to tenants and went abroad.
2 Në kohën e të vjelave dërgoi shërbëtorin te vreshtarët për të marrë prej tyre pjesën e vet të frutave të vreshtit.
At the proper time he sent a servant to the tenants, to receive from them a share of the produce of the vintage;
3 Por ata e kapën, e rrahën dhe e kthyen duarbosh.
but they seized him, and beat him, and sent him away empty-handed.
4 Ai u nisi përsëri një shërbëtor tjetër, por ata, mbasi e gjuajtën me gurë, e plagosën në kokë dhe e kthyen të turpëruar.
A second time the owner sent a servant to them; this man, too, the tenants struck on the head, and insulted.
5 Përsëri dërgoi edhe një tjetër, por ata e vranë. Më pas dërgoi shumë të tjerë dhe nga këta disa i rrahën, të tjerët i vranë.
He sent another, but him they killed; and so with many others — some they beat and some they killed.
6 I ngeli edhe një për të dërguar: birin e tij të dashur. Më së fundi ua dërgoi edhe atë duke thënë: “Për djalin tim do të kenë respekt”.
He had still one son, who was very dear to him; and him he sent to them last of all. ‘They will respect my son,’ he said.
7 Por ata vreshtarë i thanë njeri tjetrit: “Ky është trashëgimtari, ejani ta vrasim dhe do të na mbesë trashëgimia”.
But those tenants said to one another ‘Here is the heir! Come, let us kill him, and his inheritance will be ours.’
8 Dhe e kapën, e vranë dhe e hodhën jashtë vreshtit.
So they seized him, and killed him, and threw his body outside the vineyard.
9 Çfarë do të bëjë, pra, i zoti i vreshtit? Ai do të vijë dhe do t’i shfarosë vreshtarët dhe vreshtin do t’ua japë të tjerëve.
What will the owner of the vineyard do? He will come and put the tenants to death, and he will let the vineyard to others.
10 Po a nuk e keni lexuar këtë shkrim: “Guri, që ndërtuesit e hodhën poshtë, u bë guri i qoshes.
‘Have you never read this passage of Scripture? — ‘The very stone which the builders despised has now itself become the corner-stone;
11 Kjo është bërë nga Zoti dhe është një gjë e mrekullueshme në sytë tanë”?”.
this corner-stone has come from the Lord, and is marvellous in our eyes.’”
12 Atëherë ata kërkuan ta kapin, sepse kuptuan se ai e kishte thënë atë shëmbëlltyrë kundër tyre; por kishin frikë nga turma; dhe e lanë e ikën.
After this his enemies were eager to arrest him, but they were afraid of the crowd; for they saw that it was at them that he had aimed the parable. So they let him alone, and went away.
13 Pastaj i dërguan disa farisenj dhe herodianë për ta zënë në gabim në fjalë.
Afterwards they sent to Jesus some of the Pharisees and of the Herodians, to set a trap for him in the course of conversation.
14 Këta erdhën dhe i thanë: “Mësues, ne e dimë se ti je i vërtetë pa pyetur për njeri, sepse nuk merr parasysh dukjen e njerëzve, por u mëson udhën e Perëndisë sipas së vërtetës. A është e ligjëshme t’i paguhet taksa Cezarit apo jo? Duhet t’ia paguajmë apo jo?
These men came to him and said: “Teacher, we know that you are an honest man, and are not afraid of any one, for you pay no regard to a person’s position, but teach the Way of God honestly; are we right in paying taxes to the Emperor, or not?
15 Por ai, duke njohur hipokrizinë e tyre, u tha atyre: “Përse më tundoni? Më sillni një denar që ta shoh!”.
Should we pay, or should we not pay?” Knowing their hypocrisy, Jesus said to them: “Why are you testing me? Bring me a florin to look at.”
16 Ata ia prunë. Dhe ai u tha atyre: “E kujt është kjo fytyrë dhe ky mbishkrim?”. Ata i thanë: “E Cezarit”.
And, when they had brought it, he asked: “Whose head and title are these?” “The Emperor’s,” they said;
17 Atëherë Jezusi u përgjigj dhe u tha atyre: “I jepni Cezarit atë që është e Cezarit, dhe Perëndisë atë që është e Perëndisë”. Dhe ata u çuditën nga ai.
and Jesus replied: “Pay to the Emperor what belongs to the Emperor, and to God what belongs to God.” And they wondered at him.
18 Pastaj iu paraqitën disa saducenj, të cilët thonë se nuk ka ringjallje, dhe e pyetën duke thënë:
Next came some Sadducees — the men who maintain that there is no resurrection. Their question was this —
19 “Mësues, Moisiu na la të shkruar që, nëse vdes vëllai i dikujt dhe e lë gruan pa fëmijë, vëllai i tij duhet të martohet me të venë për t’i lindur pasardhës vëllait të tij.
“Teacher, in our Scriptures Moses decreed that, should a man’s brother die, leaving a widow but no child, the man should take the widow as his wife, and raise up a family for his brother.
20 Tani ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq pa lënë fëmijë.
There were once seven brothers; of whom the eldest took a wife, but died and left no family;
21 E mori, pra, i dyti, por edhe ky vdiq pa lënë fëmijë; po kështu i treti.
and the second took her, and died without family; and so did the third.
22 Që të shtatë e morën për grua dhe vdiqën pa lënë fëmijë. E fundit, pas të gjithëve, vdiq edhe gruaja.
All the seven died and left no family. The woman herself died last of all.
23 Në ringjallje, pra, kur të ringjallen, gruaja e kujt do të jetë ajo? Sepse që të shtatë e patën grua”.
At the resurrection whose wife will she be, all seven brothers having had her as their wife?”
24 Jezusi, duke u përgjigjur, tha atyre: “A nuk është pikërisht për këtë që jeni në gabim, sepse nuk i njihni as shkrimet as pushtetin e Perëndisë?
“Is not the reason of your mistake,” answered Jesus, “your ignorance of the Scriptures and of the power of God?
25 Sepse kur njerëzit do të ringjallen së vdekuri, as do të martohen as do të martojnë, por do të jenë si engjëjt në qiell.
When men rise from the dead, there is no marrying or being married; but they are as angels in Heaven.
26 Sa për ringjalljen e të vdekurve, a nuk keni lexuar në librin e Moisiut se si foli Perëndia nga ferrishta duke thënë: “Unë jam Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut dhe Perëndia i Jakobit”?
“As to the dead, and the fact that they rise, have you never read in the Book of Moses, in the passage about the Bush, how God spoke to him thus — ‘I am the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob’?
27 Ai nuk është Perëndia i të vdekurve, por Perëndia i të gjallëve. Ju, pra, po gaboni shumë”.
He is not God of dead men, but of living. You are greatly mistaken.”
28 Atëherë një nga skribët që e kishte dëgjuar diskutimin e tyre, duke kuptuar se ai u ishte përgjigjur mirë, iu afrua dhe e pyeti: “Cili është i pari i të gjithë urdhërimeve?”.
Then came up one of the Teachers of the Law who had heard their discussions. Knowing that Jesus had answered them wisely, he asked him this question: “What is the first of all the commandments?”
29 Dhe Jezusi u përgjigj: “Urdhërimi i parë i të gjithëve është: “Dëgjo, o Izrael: Zoti, Perëndia ynë, është i vetmi Zot”,
“The first,” answered Jesus, “is — ‘Hear, O Israel; the Lord our God is the one Lord;
30 dhe: “Duaje Zotin, Perëndinë tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd, me gjithë mendjen tënde e me gjithë forcën tënde!”. Ky është i pari urdhërim.
and thou shalt love the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, and with all thy mind, and with all thy strength.’
31 Dhe i dyti i ngjan këtij: “Duaje të afërmin tënd porsi vetveten”. Nuk ka urdhërim tjetër më të madh se këta”.
The second is this — ‘Thou shalt love thy neighbour as thou dost love thyself.’ There is no commandment greater than these.”
32 Atëherë skribi i tha: “Mirë, Mësues. The, sipas së vërtetës, se ka vetëm një Perëndi dhe s’ka asnjë tjetër përveç tij;
“Wisely answered, Teacher!” exclaimed the Teacher of the Law. “It is true, as you say, that ‘there is one God,’ and that ‘there is no other besides him’;
33 dhe ta duash me gjithë zemër, me gjithë mendje, me gjithë shpirt dhe me gjithë forcë, dhe ta duash të afërmin porsi vetvetja vlen më tepër se sa gjithë olokaustet dhe flijimet”.
and to ‘love him with all one’s heart, and with all one’s understanding, and with all one’s strength,’ and to ‘love one’s neighbour as one loves oneself’ is far beyond all ‘burnt-offerings and sacrifices.’”
34 Dhe Jezusi, duke parë se ai ishte përgjigjur me mend, i tha: “Ti nuk je larg nga mbretëria e Perëndisë”. Dhe kurrkush nuk guxoi më ta pyesë.
Seeing that he had answered with discernment, Jesus said to him: “You are not far from the Kingdom of God.” After that no one ventured to question him further.
35 Dhe Jezusi, duke i mësuar në tempull, tha: “Vallë, si mund të thonë skribët se Krishti është Bir i Davidit?
While Jesus was teaching in the Temple Courts, he asked: “How is it that the Teachers of the Law say that the Christ is to be David’s son?
36 Sepse vetë Davidi, nëpërmjet Frymës së Shenjtë, tha: “Zoti i ka thënë Zotit tim: Ulu në të djathtën time, derisa t’i bëj armiqtë e tu stol të këmbëve të tua”.
David said himself, speaking under the inspiration of the Holy Spirit — ‘The Lord said to my lord: “Sit at my right hand, until I put thy enemies beneath thy feet.’”
37 Vetë Davidi, pra, e quan Zot; si mund të jetë vallë bir i tij?”. Dhe pjesa më e madhe e dëgjonte me ëndje.
David himself calls him ‘lord,’ how comes it, then, that he is to be his son?” The mass of the people listened to Jesus with delight.
38 Dhe ai u thoshte atyre në doktrinën e vet: “Ruhuni nga skribët, të cilëve u pëlqen të shëtisin me rroba të gjata dhe t’i përshëndetin në sheshe,
In the course of his teaching, Jesus said: “See that you are on your guard against the Teachers of the Law, who delight to walk about in long robes, and to be greeted in the streets with respect,
39 dhe të kenë vendet e para në sinagoga dhe vendet e para në gosti,
and to have the best seats in the Synagogues, and places of honour at dinner.
40 që i gllabërojnë shtëpitë e të vejave dhe, për t’u dukur, luten gjatë; ata do të marrin një gjykim më të rreptë!”.
They are the men that rob widows of their homes, and make a pretence of saying long prayers. Their sentence will be all the heavier.”
41 Dhe Jezusi u ul përballë arkës së thesarit dhe vërente se njerëzit hidhnin aty denar; shumë të pasur hidhnin shumë.
Then Jesus sat down opposite the chests for the Temple offerings, and watched how the people put money into them. Many rich people were putting in large sums;
42 Erdhi një e ve e varfër dhe hodhi dy monedha të vogla, domethënë një kuadrant.
but one poor widow came and put in two farthings, which make a half-penny.
43 Dhe Jezusi i thirri dishepujt e vet pranë vetes dhe u tha atyre: “Ju them në të vërtetë se kjo e ve e varfër ka hedhur në thesar më shumë se të gjithë të tjerët.
On this, calling his disciples to him, Jesus said: “I tell you that this poor widow has put in more than all the others who were putting money into the chests;
44 Sepse të gjithë hodhën aty nga teprica e tyre, kurse ajo, me skamjen e vet, hodhi gjithë sa kishte për të jetuar”.
for every one else put in something from what he had to spare, while she, in her need, put in all she had — everything that she had to live on.”
