Malakia 1

1 Orakulli i fjalës të Zotit iu drejtua Izraelit me anë të Malakias.

Pakaiyin Malachi mangchan Israelte koma thu athot in ahi.

2 “Unë ju kam dashur”, thotë Zoti. Por ju thoni: “Si na ke dashur?”. “Vallë Ezau nuk ishte vëllai i Jakobit?”, thotë Zoti. “Megjithëatë unë e kam dashur Jakobin

Pakaiyin hitin a sei’e, “Keiman nangho ka hingailu jing uve” ati. Ahinlah nanghon nei donbutnuvin “Iti nei ngailutnu ham” natiuve. Pakaiyin Esau chu Jacob sopi hilou ham? Ahinlah keiman Jacob kangailun ahi.

3 dhe e kam urryer Ezaun; malet e tij i kam kthyer në shkreti dhe trashëgiminë e tij ua kam dhënë çakejve të shkretëtirës.

Esau chu ka thet in chuleh keiman a thinglhang gam chu ka suhchai peh helin, agoulona ding gam chu Sialte lhatna neldi gam kaso sahin ahi.

4 Edhe sikur Edomi të thotë: “Ne u shkatërruam, por do të rifillojmë ndërtimin e vendeve të shkretuara””, kështu thotë Zoti i ushtrive, “ata do të rindërtojnë, por unë do të shemb; dhe do të emërtohen Territori i paudhësisë dhe populli kundër të cilit Zoti do të jetë përjetë i indinjuar.

Esau chilhah Edom in hiti hin hinsei jintin, keiho nei suchip deluvin ahi. Ahinlah keihon kaga phah nauva konna kahung kile kituva ka kisem phat kitdiu ahi, atiuve. Hat chungnung Pakai chun hiti hin aseije. “Amahon sapha jong leu keiman ka phetlhah peh diu ahi. Amaho chenna chu mipha lou gam kiti ding chuleh amite’u chu Pakai lunghan jing na mite” kiti ding ahiuve.

5 Sytë tuaj do të shikojnë dhe ju do të thoni: “Zoti u përlëvdua përtej kufijve të Izraelit””.

Nanghon a kisuhmang na chu na mit tah uva namu tengule nangin, “Tahbeh in, Pakai loupina hi Israelte gamgi kalpeh a mihon jong amu uve” tin seijin nate.

6 “Një bir nderon të atin dhe një shërbëtor zotin e tij. Në se unë, pra, jam ati, ku është nderi im? Dhe në se jam zot, ku ma kanë frikën?”, iu thotë Zoti i ushtrive juve, priftërinjve, “që përbuzni

Hatchungnung Pakai chun thempu ho komah hitin aseije. “Chan apa ajabol le, soh in a pakai pa agin ding ahi. Keihi napau le na Pakai pau kahile hoi chi ham nei jabolnau, hoiche ham nei jen nau? Nanghon ka min hi nahsah louvin nabolun ahi! Ahinlah nanghon na seijun kei hon namin nahsah louva kakoi khah um natiu’ve.

7 Ju ofroni mbi altarin tim ushqime të ndotura, dhe megjithatë thoni: “Në ç’mënyrë të kemi ndotur?”. Kur thoni: “Tryeza e Zotit është e përbuzshme”.

Nang hon ka maichama an thenglou na toh’un ahinlah nanghon iti danna nangma ka suhboh diu ham? natiuve. Nanghon Pakai maicham jana peh angaipoi natiu chu na suhbohu ahi.

8 Kur ofroni për flijim një kafshë të verbër, a nuk është keq? Kur ofroni një kafshë të çalë ose të sëmurë, nuk është keq? Paraqite, pra, te qeveritari yt. A do të jetë i kënaqur prej teje? Do të të pranojë me kënaqësi?”, thotë Zoti i ushtrive.

Nanghon ganhing mitcho pumgo thilto a nahin to uchu dih mong’a hinam? Chuteng leh nanghon a elbai le a damlou ganhing nato uchu dih mong hinam? Nanghon hitobang ho chu nagam vaipo ho kipa thilpehin gape leu chun a kipah nadiuvem? tin hatchungnung Pakai chun a seijin ahi.

9 Tani, pra, kërkoni favorin e Perëndisë, që ai të ketë mëshirë për ne. “Duart tuaja e kanë bërë këtë, a do t’ju pranojë vallë me kënaqësi?”, thotë Zoti i ushtrive.

Tun kipat un Pakaiyin nakhotona diuvin tao’un, ahinla hitobang thilpeh chu maichama napeh jingle Pakai chun iti khotona na musah ding ham? tin hatchungnung pen Pakai chun aseije.

10 “Oh, sikur të paktën dikush prej jush t’i mbyllte dyert! Atëherë nuk do ta ndiznit zjarrin kot mbi altarin tim. Unë nuk kam asnjë kënaqësi me ju”, thotë Zoti i ushtrive, “dhe as që pëlqej çfarëdo oferte nga duart tuaja.

Hiche houin kot hi nangho laha khat pen penin khah chahleu chun kati lheh jeng’e, chuti leh hiche thil thonlou hung kikatdoh ho hi umlou ding ahi. Ajeh chu keima na chunguvah kalung lhaipoi chuleh na thiltou jong ka sanpeh lou diu ahi, tin van sepaite Pakaiyin aseije.

11 Sepse, që nga lind dielli e deri atje ku perëndon, emri im do të jetë i madh midis kombeve dhe në çdo vend do t’i ofrohet temjan emrit tim dhe një blatim i pastër, sepse emri im do të jetë i madh midis kombeve”, thotë Zoti i ushtrive.

Ahinlah namdanga kon mipiten jingkah nilhahin vanoi leiset pumpia hin gimnamtwi leh atheng hohi kamin loupina dingin a katdoh jingun kamin hi aloupi sahun chitin namtin laha hin kamin hi choisang in aum in ahi, tin hatchungnung pen Pakaiyin aseijin ahi.

12 “Por ju e përdhosni kur thoni: “Tryeza e Zotit është e ndotur dhe fryti i saj, domethënë ushqimi i saj, është i përbuzshëm”.

Ahinlah nangho natohdan hin ka min na sumin seuvin ahi. Ajeh chu nanghon Pakai dokhang hi kisuhboh jongle akhoh poi natiuvin thilthenglou pou na hintoh’un ahi.

13 Ju thoni gjithashtu: “Ah, sa u lodhëm!”, dhe e trajtoni me përçmim”, thotë Zoti i ushtrive. “Kështu ju sillni kafshë të vjedhura, të çala ose të sëmura; kjo është oferta që sillni. A do të mund ta pranoja nga duart tuaja?”, thotë Zoti.

Nanghon, kon Pakai alunglhaisah jou ding ham natiuvin ka thupeh na taitomun ahi, tin hatchungnung pen Pakaiyin aseije “Gel uvin adamlou a elbai chuleh a ki gu doh gancha pou na hin katdoh jiuve, hichu ken iti ka sanpeh ding nahiuvem? tin Pakaiyin aseije”

14 Mallkuar qoftë hileqari që ka një mashkull në kopenë e tij dhe bënë një premtim solemn, por flijon për Zotin një kafshë me të meta. Sepse unë jam një Mbret i madh”, thotë Zoti i ushtrive, “dhe emri im është i tmerrshëm midis kombeve”.

Koi hijongleh Pakai kom’a toh dinga kitepna neija aki lomlou joh hintoh chan chu sapsetna chang ding ahi. Chutengleh chitin namtin laha kamin hi mi gin le ja kahithei ding ahi, tin hatchungnung pen Pakai chun a seije.