Luka 1
1 Mbasi shumë vetë ndërmorën të renditin tregimin e ngjarjeve që ndodhën në mesin tonë,
Ama Teofilus nene fee had'at. Sod'a-mole'. Atahori hetar sob'a sura' dud'uit so'al dala' mana dad'i' sia hai talad'a mara ena. Ara sura' dud'uit ra, rendi' dud'uit mana nened'ui' neu-nema mia hai, nisi' hai ma sia hai eni' a dalahulun, fo hai bub'ulu' mia Lamatua' Yesus atahori mana tungga nara, ma mia atahori fea' mana rita no mata nara. Basa dud'uit naa ra, ndaa no Lamatualain hehelu-fufulin eni' fai dalahulun. Dad'i au paresa' lutu'-lelo' basa dala' naa ra, eni' a mia teteri-netehun. Dei de au u'etu' fo sura' basa naa ra no malole tungga tutute nara. No ta'o naa, ama' bisa bub'ulu' no matetu' saa mana dad'i' ena.
2 ashtu si na i përcollën ata që ishin bërë nga fillimi dëshmitarë okularë dhe shërbyes të fjalës,
3 m’u duk e mirë edhe mua, pasi i hetova të gjitha gjërat me kujdes që nga fillimi, të t’i shkruaj sipas radhës, fort i nderuari Teofil,
4 që ti të njohësh vërtetësinë e gjërave që të kanë mësuar.
Ma ama' o mumuhere, saa fo atahori ra d'ui' naa, nda dud'ui peko-leleko' sa. Basa naa ra, teb'e-teb'e' dad'i!
5 Në ditën e Herodit, mbretit të Judesë, ishte një prift me emër Zakaria, nga rendi i Abias; gruaja e tij ishte pasardhëse e Aaronit dhe quhej Elizabetë.
Dud'uit ia teteri-netehun ta'o ia: lelee' mane Herodes to'u parenda' sia propinsi Yudea, hambu atahori sa, naran Sakaria. Eni, malangga agama Yahudi esa. Boe ma eni o, esa mia ba'i Abia nononggo' malangga agaman. Sakaria saon, naran Elisabet. Eni o tititi-nonosi' mia malangga agama ra, huu eni ia, ba'i Musa a'an Harun tititi-nonosin.
6 Që të dy ishin të drejtë në sytë e Perëndisë, duke ecur pa të metë në të gjitha urdhërimet dhe ligjet e Zotit.
Ru'a se rasod'a ndoos tungga basa Lamatualain parendan ma hohoro-lalane nara. Atahori fee had'at neu se boe.
7 Por nuk kishin fëmijë, sepse Elizabeta ishte shterpe, dhe të dy ishin të kaluar në moshë.
Ru'a se lasi' ena, te nda ma ana' sa, huu Elisabet mamana anan ma'ateme'.
8 Ndodhi që, kur Zakaria po ushtronte detyrën e tij priftërore para Perëndisë sipas rregullit të rendit të vet,
Lao esa, Sakaria no nononggon Abia hambu bab'anggi tao ues sia Ume Hule-o'e Huu' sia kota Yerusalem.
9 sipas zakonit të shërbesës priftërore, i ra shorti të hyjë në tempullin e Zotit për të djegur temjanin.
Tungga sira had'at na, malangga agama naa ra lea lot, fo rahine seka mana hambu bab'anggi' nisi' kama Meumare' sia Ume Hule-o'e Huu' a. Sia naa, atahori naa musi ded'e hau ma'ameni' sia Lamatualain matan. Fai' naa, lot tud'a neu Sakaria.
10 Ndërkaq mbarë turma e popullit rrinte jashtë e lutej, në orën e temjanit.
Boe ma ana rala neu. Lele' ana hotu hau ma'ameni' mia kama rala, atahori hetar hule-o'e sia ume sod'an.
11 Atëherë një engëll i Zotit iu shfaq duke qëndruar në këmbë në të djathtën e altarit të temjanit.
Aiboi' ma, Lamatualain aten esa mia sorga, nambarii' sia mamana ded'e hau ma'ameni' bob'oa onan.
12 Zakaria, kur e pa, u trondit dhe e zuri frika.
Nita ta'o naa, ma Sakaria namatau nae mate, de nda nita' nae tao saa sa boe.
13 Por engjëlli i tha: “Mos u tremb, Zakaria, sepse lutja jote u plotësua dhe gruaja jote Elizabeta do të lindë një djalë, të cilit do t’ia vësh emrin Gjon.
Te ate mana mia sorga ola' nae, “Sakaria! Afi' mumutau e! Huu Lamatualain rena hule-o'em ena. Dad'i dei fo saom b'onggi fee nggo ana tou' sa. Musi bab'ae naran, Yohanis.
14 Dhe ai do të jetë për ty shkak gëzimi dhe hareje, dhe shumë vetë do të gëzohen për lindjen e tij.
Dei fo atahori hetar ramaho'o ro nggi, huu hei hambu ana' ena. Dei fo ana' ia tao ralam namaho'o.
15 Sepse ai do të jetë i madh përpara Zotit; nuk do të pijë as verë as pije dehëse dhe do të jetë i përplotë me Frymën e Shenjtë që në barkun e s’ëmës.
Lamatua' Dula-dale Meumaren koasan na'ab'ue no e, eni' a maman nairu e. Ana musi naluli basa nininu' mana nendi mamafut. Lele' na'amoko dei fo Lamatualain, pake e dad'i atahori moko-monaen.
16 Dhe do t’i kthejë shumë prej bijve të Izraelit te Zoti, Perëndia i tyre.
Dei fo ana kokoe atahori Isra'el hetar fo tungga bali' sira Lamatuan, naeni Lamatualain.
17 Dhe do të shkojë përpara tij në frymë dhe pushtet të Elias, për t’i kthyer zemrat e prindërve te fëmijët dhe rebelët në urtinë e të drejtëve, për t’ia bërë gati Zotit një popull të përgatitur mirë”.
Ndolu-had'an ma koasan ona' ba'i Elia, naeni Lamatua' mana ola-olan eni' a mia dalahulun. Ana nema na'ahulu' hita Lamatuan. Ana tao ama-ina' ra rala nara sue bali' ana nara. Ma atahori mana lao hela Lamatua' ena o, ana ub'a rala nara fo ara tungga bali' Lamatua' hihii-nanaun. No ta'o naa, ana tao atahori ra sad'ia rala nara fo simbo Lamatua' neneman.”
18 Dhe Zakaria i tha engjëllit: “Nga se do ta njoh këtë? Sepse unë jam plak dhe gruaja ime është e kaluar në moshë”.
Te Sakaria natane bali' ate a nae, “Bisa ta'o naa, do?! Au 'o sao ngga lasi' ona' ia ena! Ta'o bee fo au uhine basa ia ra bisa dad'i?”
19 Dhe engjëlli, duke iu përgjigjur, i tha: “Unë jam Gabrieli që rri në prani të Perëndisë, dhe më kanë dërguar që të flas me ty dhe të të njoftoj këto lajme të mira.
Boe ma, ate a nataa nae, “Ta'o ia! Au Gabriel, Lamatulain dedenun. Ana mana denu au uma, ufad'e hara-lii malolen neu nggo.
20 Dhe ja, ti do të jesh i pagojë dhe nuk do të mund të flasësh deri në atë ditë kur do të ndodhin këto gjëra, sepse nuk u ke besuar fjalëve të mia, të cilat do të përmbushen në kohën e tyre”.
Te nda nau mumuhere o'ola ngga sa. Dad'i tatanda' fo mo'e' a ta'o ia! Maa ma na'a'e'eku ma nda ola' mala sa eni' a mia oras ia, losa hambu mala ana' naa. Dei fo mete neu' ena. Saa fo au ola' ia dei fo dad'i, nandaa no fain.”
21 Ndërkaq populli po priste Zakarian dhe çuditej që ai po vonohej aq shumë brenda tempullit.
Atahori hetar mana hule-o'e sia dea' ra, du'a-du'a' a, huu Sakaria nda nau kalua-kalua sa.
22 Por, kur doli, nuk mundi t’u flasë atyre; atëherë ata e kuptuan se ai kishte pasur një vegim në tempull; ai u bënte shenja atyre, por mbeti i pagojë.
Lele' ana dea nema, ana nda ola' nala sa ena. Boe ma ana lalaes mbali se, ma rahine boe rae, Lamatua' natud'u e manadad'i manaseli' sa mia Kama Meumare Manaseli' a.
23 Dhe ndodhi që, kur u plotësuan ditët e shërbesës së tij, ai u kthye në shtëpinë e vet.
Ue-taos nara basa, boe ma Sakaria bali' ume neu.
24 Dhe, pas atyre ditëve Elizabeta, gruaja e tij, u ngjiz; dhe u fsheh pesë muaj dhe thoshte:
Nda doo' sa ma Elisabet nairu. Boe ma ana kama aon sia' a ume losa fula lima. Ana ola' nae, “Koa-kio Lamatua'! Mate'en ma Lamatua' natud'u rala malolen neu au ena. Mete ma au hambu tititi-nonosi' ena, atahori nda ra'amamae' au sa ena.”
25 “Ja ç’më bëri Zoti, në ato ditë kur e ktheu vështrimin e tij mbi mua për të më hequr turpin përpara njerëzve”.
26 Në muajin e gjashtë, engjëlli Gabriel u dërgua nga Perëndia në një qytet të Galilesë, që quhej Nazaret,
Lele' Elisabet ambun fula nee, boe ma Lamatualain haitua aten mia sorga, nisi' kambo' sa sia profinsi Galilea, naran Nasaret. Ate a naran, Gabriel.
27 te një e virgjër, që ishte e fejuar me një njeri që quhej Jozef, nga shtëpia e Davidit; dhe emri i virgjëreshës ishte Maria.
Sia Nasaret hambu ana feto' sa, naran Maria. Maria tunangan no tou' sa, naran Yusuf. Yusuf naa, mane Daud tititi-nonosin. Gabriel neu nandaa no Maria.
28 Dhe engëlli hyri te ajo dhe tha: “Tungjatjeta, o hirplote, Zoti është me ty; ti je e bekuar ndër gratë”.
Ana natud'u aon neu ana feto' a, ma nae, “Sod'a-mole', ana feto! Lamatualain pili nala nggo, fo nae tao d'ala malole' sa fee nggo. Lamatualain na'ab'ue no nggo, Maria.”
29 Por kur e pa atë, ajo mbeti e shqetësuar nga fjalët e tij, dhe pyeste vetveten çfarë kuptimi mund të kishte një përshëndetje e tillë.
Maria rena nala naa, ma ana tintindindi no ate a o'olan. Ana nda nahine naa sosoan saa sa boe.
30 Dhe engjëlli i tha: “Mos ki frikë, Mari, sepse ke gjetur hir para Perëndisë.
Boe ma ate a ola selu' nae, “Maria! Afi' mumutau. Te Lamatualain sangga nae natud'u rala malolen neu nggo.
31 Dhe ja, ti do të mbetesh shtatzënë dhe do të lindësh një djalë, dhe do t’ia vesh emrin Jezus.
Nda doo sa te, muiru ena, Ma, dei fo b'onggi ana tou' sa. Ho musi babae naran, Yesus.
32 Ai do të jetë i madh dhe do të quhet Biri i Shumë të Lartit; dhe Zoti Perëndi do t’i japë fronin e Davidit, atit të tij;
Dei fo Ana dad'i Atahori monae'. Dei fo Lamatua' no'e E nae, ‘Eni, Au Ana heheli ngga.’ Naeni, Lamatualain manaseli' a anan. Dei fo Lamatualain so'u E fo to'u parenda', ona' ba'in, mane Daud.
33 dhe do të mbretërojë mbi shtëpinë e Jakobit përjetë, dhe mbretëria e tij nuk do të ketë kurrë të sosur”. (aiōn g165)
Dei fo Eni mana to'u parenda' nakandoo' a neu atahori Isra'el ra. Huu parendan nda mana basa' sa. (aiōn g165)
34 Dhe Maria i tha engjëllit: “Si do të ndodhë kjo, përderisa unë nuk njoh burrë?”.
Te Maria natane Gabriel nae, “Au, nda fe'e sunggu o tou esa sa boe! Ta'o bee fo au bisa uiru?”
35 Dhe engjëlli duke u përgjigjur, i tha: “Fryma e Shenjtë do të vijë mbi ty dhe pushteti i Shumë të Lartit do të të mbulojë me hijen e vet; prandaj i shenjti që do të lindë prej teje do të quhet Bir i Perëndisë.
Ma Gabriel nataa nae, “Ta'o ia! Dei fo Lamatua' Dula-dale Meumaren nema nisi' nggo. Ma Lamatualain Manaseli' a koasan mboti nala nggo. No ta'o naa, Ana', dei fo b'onggi mala' naa, teb'e-teb'e meumare'. Huu Eni, Lamatualain Anan.
36 Dhe ja, Elizabeta, e afërmja jote, edhe ajo, në pleqërinë e saj, mbeti shtatzënë me një djalë; dhe ky është muaji i gjashtë për të, që e quanin shterpë,
Afi' titindindi! Te bob'onggi ma esa, naran Elisabet, nairu ena boe. Atahori rae ana nda bisa b'onggi' sa, huu namalasi ena. Tao-tao te ia na ambun fula nee ena.
37 sepse me Perëndinë asgjë s’është e pamundshme”.
Huu, soa' neu Lamatualain, basa' e bisa dad'i!”
38 Atëherë Maria tha: “Ja shërbëtorja e Zotit; le të më ndodhë sipas fjalës sate”. Dhe engjëlli u largua prej saj.
Boe ma Maria nataa nae, “Malole. Au ia Lamatualain aten. Hela neu fo basa e dad'i tungga o'olam naa. Au sad'ia tungga a Lamatua' hihii-nanaun.” Basa ma ate mana mia sorga lao hela e.
39 Dhe në ato ditë Maria u ngrit dhe shkoi me nxitim në krahinën malore, në një qytet të Judesë,
Seli fai hira ma, Maria lao halalai mia Nasaret nisi' Zakaria kambon propinsi Yudea mamana mbuku lete'. Losa naa ma, ana maso' tute' nisi' Sakaria umen rala. Ma ana fee hara sod'a-mole' neu Elisabet.
40 dhe hyri në shtëpinë e Zakarias e përshëndeti Elizabetën.
41 Dhe ndodhi që, sapo Elizabeta dëgjoi përshëndetjen e Maries, fëmija i kërceu në bark, dhe Elizabeta u mbush me Frymën e Shenjtë,
Lele' Elisabet rena Maria haran ma, anadiki' a natingga-nasamba sia Elisabet ambun rala. Ma Lamatua' Dula-dale Meumaren maso' nisi' Elisabet boe.
42 dhe thërriti me zë të lartë, duke thënë: “Ti je e bekuar ndër gratë dhe i bekuar është fryti i barkut tënd.
Boe ma ana ola' nae, “Maria! Dei fo atahori ra so'u rananaru naram lena' basa ina' sia raefafo' ia! Ma atahori o so'u rananaru Ana' mana sia ambum rala boe!
43 Dhe përse po më ndodh kjo, që nëna e Zotit tim të vijë tek unë?
Au o nene nenanaru boe, huu Lamatua ngga maman nema nandaa no au.
44 Sepse, ja, sapo arriti në veshët e mi zëri i përshëndetjes sate, fëmija nga gëzimi kërceu në barkun tim.
Lele' rala uma fee hara sod'a-mole' neu au, ma ana ngga natingga-nasamba tute' sia ambu ngga huu namaho'o.
45 Tani, e lumur është ajo që besoi, sepse gjërat që i janë thënë nga ana e Zotit do të realizohen!”.
Lamatualain natud'u rala malolen neu nggo, huu mumuhere mae, Ana nae tao tungga hehelu-fufulin.”
46 Dhe Maria tha: “Shpirti im e madhëron Zotin,
Maria ola' nae, “Mia au rala ngga, au so'u unanaru Lamatua'
47 dhe fryma im ngazëllon në Perëndinë, Shpëtimtarin tim,
Au rala ngga namaho'o, huu Lamatualain fee au masod'a'!
48 sepse ai e shikoi me pëlqim ultësinë e shërbëtores së tij; sepse ja, tani e tutje të gjitha brezat do të më shpallin të lume,
Ana tao mata' neu au, atahori dedenun nda mana na'ena sosoa-ndandaa' ia sa. Mia lele' ia basa atahori rae au ia, ina uanale malole',
49 sepse i Pushtetshmi më bëri gjëra të mëdha, dhe i Shenjtë është emri i tij!
huu Lamatua' tao dala manaseli' ra fee au. Eni, mana koasa manaseli' no Meumaren manaseli'.
50 Dhe mëshira e tij shtrihet nga brezi në brez për ata që e druajnë.
Lamatualain aka' natud'u rala susuen neu basa atahori mana fee had'a-hormat ma be'utee neu E. mia tititi nonosi' sa losa tititi nonosi' laen.
51 Ai veproi pushtetshëm me krahun e vet; i shpërndau krenarët me mendimet e zemrave të tyre;
Ana pake koasan, fo tao atahori mana koao' ra ramue-raanggi'.
52 i përmbysi pushtetarët nga fronat e tyre dhe i ngriti të përulurit;
Ana na'atutud'a' atahori mana to'u koasa ra, huu sira rananaru ao nara. Te Ana so'u nananaru atahori mana maloe-mad'ae rala nara.
53 i mbushi me të mira të uriturit dhe i ktheu duarbosh të pasurit.
Ana nahao atahori mana ndoe' ra losa ra'abeta, te Ana oi hendi atahori mamasu'i ra lao ro lima rou'
54 Ai e ndihmoi Izraelin, shërbëtorin e vet, duke i kujtuar për mëshirën e tij,
Ana tulu-fali atahori Isra'el nara, ma aka' natud'u rala susuen neu se.
55 ashtu si ua pati deklaruar etërve tanë, Abrahamit dhe pasardhësve të tij, për gjithmonë”. (aiōn g165)
Dalahulun, Ana tao hehelu-fufuli' no bei-ba'i tara, naeni, ba'i Abraham no basa tititi-nonosi nara. Losa fai' ia hehelu-fufuli' naa fe'e nenepa'a' nakandoo.” (aiōn g165)
56 Dhe Maria ndenji me Elizabetën gati tre muaj, pastaj u kthye në shtëpinë e vet.
Basa de, Maria leo no Elisabet losa fula telu. Dei de ana bali' nisi' umen sia Nasaret.
57 Dhe Elizabetës i erdhi koha që të lindë dhe të nxjerrë në dritë një djalë.
Lele' fain losa ma, Elisabet b'onggi ana tou' sa.
58 Fqinjët e saj dhe të afërmit, kur dëgjuan se Zoti kishte treguar mëshirë të madhe ndaj saj, u gëzuan me të.
Hara' naa nened'ui-b'engga' losa bob'onggin ma basa kambo isi' ra oi, Lamatualain natud'u rala malolen ma fee Elisabet ana' sa. Ma basa se o ramaho'o boe.
59 Dhe ndodhi që të tetën ditë erdhën për ta rrethprerë djalin, dhe donin t’ia quanin Zakaria, me emrin e atit të tij;
Ana' naa fai falu ma, ara sunat e tungga atahori Yahudi ra ad'at na. Ara rae bab'ae naran, Sakaria, tungga aman naran.
60 por e ëma ndërhyri dhe tha: “Jo, por përkundrazi do të quhet Gjon”.
Te inan nda nau sa nae, “Nda ta'o naa sa! Naran, musi Yohanis!”
61 Dhe ata i thanë: “S’ka njeri në fisin tënd që të quhet me këtë emër”.
Te rataa rae, “Saa de nau' a naran Yohanis? Sia hei bob'onggi mara nda hambu esa naran ona' naa sa boe!”
62 Kështu me shenja e pyetën të atin, si donte që t’i quhej.
Boe ma ara laes Sakaria, fo rae rahine nae bab'ae ana' a naran neu se.
63 Ai atëherë kërkoi një tabelë shkrimi dhe shkroi mbi të: “Emri i tij është Gjon”. Dhe të gjithë u mrrekulluan.
Sakaria laes no'e fatu lei. Ara fee, de ana sura' nae, “Naran Yohanis!” Boe ma basa atahori ra titindindii.
64 Në atë çast goja e tij u hap dhe gjuha e tij u zgjidh, dhe fliste duke bekuar Perëndinë.
Aiboi' ma, Sakaria maa ma'a'e'ekun, banggana'u neu' ena. Boe ma ana so'u koa-kio Lamatualain.
65 Dhe të gjithë fqinjëve të tyre u hyri druajtja, dhe të gjitha këto gjëra u përhapën nëpër krejt krahinën malore të Judesë.
Basa atahori mana leo deka naa ra, ramatau ma heran. Boe ma dud'uit naa nenedui', losa basa atahori sia lete-lete' propinsi Yudea ra o bub'ulu' boe.
66 Të gjitha ata që i dëgjuan, i vunë në zemrën e tyre duke thënë: “Vallë kush do të jetë ky fëmijë?”. Dhe dora e Zotit ishte me të.
Atahori mana rena dud'uit naa, d'u'a-d'u'a rae, “Lamatualain koasan mema' no ana' ia, De na'amoko nema na, ana dad'i atahori ona' beek o?”
67 Dhe Zakaria, ati i tij, u mbush me Frymën e Shenjtë dhe profetizoi, duke thënë:
Basa ma, Lamatua' Dula-dale Meumaren maso' nisi' Sakaria. Naa de ana ola' nae,
68 Bekuar qoftë Zoti, Perëndia i Izraelit, sepse e ka vizituar dhe e kreu çlirimin e popullit të vet;
Koa-kio Lamatua', atahori Isra'el Lamatuan! Huu nema de tefa-soi nala atahori nara ena, naa fo ara afi' ona' ate fai.
69 dhe na ngriti një shpëtim të pushtetshëm në shtëpinë e Davidit, shërbëtorit të vet,
Lamatua' so'u nala Atahori sa koasan manaseli', fo ana fee masod'a' neu nggita. Eni ia, lao' mia mane Daud tititi-nonosin.
70 ashtu si ai e kishte deklaruar nëpërmjet gojës së profetëve të tij të shenjtë që nga kohët e lashta, që ne të shpëtojmë (aiōn g165)
Lamatua' helu basa ia ra eni' a lele ulu' a, pake Eni mana ola-ola nara fo rala nara mana ma'atataa' ra. (aiōn g165)
71 prej armiqve tanë dhe prej dorës së gjithë atyre që na urrejnë,
Ia naa nae mbo'i nggita mia musu tara, ma atahori mana rala nara mera ro nggita.
72 për të treguar mëshirë tek etërit tanë e për t’u kujtuar për besëlidhjen e tij të shenjtë,
Ana natud'u rala malolen neu bei-ba'i tara, huu aka' nasaned'a hehelu-fufulin neu se, fo Ana henggenee no ba'i Abraham a.
73 betimin që i bëri Abrahamit, atit tonë,
74 për të na lejuar që, pasi të çlirohemi nga duart e armiqve tanë, të mund t’i shërbejmë pa frikë,
Ana mbo'i' nggita mia musu tara ena, fo ata bisa be'utee neu E, ma sud'i tamatau fai.
75 në shenjtëri e në drejtësi përpara atij, të gjitha ditët e jetës sonë.
Ana mbo'i' nggita ena, fo tasod'a takandoo no ndoo-tetu' ma meumare' sia matan.
76 Dhe ti, o fëmijë i vogël, do të quhesh profet nga Shumë i Larti, sepse ti do të shkosh përpara fytyrës së Zotit për të përgatitur udhët e tij,
Yohanis! Ho ia, au ana ngga. Dei fo atahori rahine nggo rae, ho Lamatualain manaseli' a mana ola-olan. Dei fo muu mufad'e atahori ra, fo ara simbo no malole Lamatua' neneman.
77 për t’i dhënë popullit të tij njohjen e shpëtimit, në faljen e mëkateve të tyre;
Dei fo muu mutud'u dala' neu Lamatua' atahori nara, fo bisa rahine rae, sira o bisa hambu masoi-masod'a' boe, huu Lamatua' fee ambon neu sala-kilu nara ena.
78 për hir të thellësisë së mëshirës së Perëndisë sonë, për të cilën agimi nga lart na ka vizituar,
Huu Lamatua' ralan b'anggana'us ma sue-lai nggita, naa de Ana fee selu' nggita kaka'e feu', ona' fai feu' nendi manggarelo feu'. Hita mana leo-lao sia ma'ahatu' a ma tamatau mate, huu nda fe'e malole to Lamatua' sa, dei fo hambu manggarelo' fo nalalao nggita tisi' d'ala mole-d'ame'.”
79 për të ndriçuar ata që dergjeshin në errësirë dhe në hijen e vdekjes, për të udhëhequr hapat tona në udhën e paqes”.
80 Ndërkaq fëmija rritej dhe forcohej në frymë: dhe qëndroi në shkretëtirë deri në atë ditë, kur ai duhej t’i zbulohej Izraelit.
Basa boe ma, Yohanis boe na'amoko. Lamatua' Dula-dalen tao e ma'adere. Na'amoko nema, boe ma neu leo sia mamana rou', losa ana so'u ue-tataos na fee atahori Isra'el ra.
