Luka 5
1 Dhe ndodhi që Jezusi, kur po ndodhej në bregun e liqenit të Gjenezaretit e ndërsa turma po shtyhej rreth tij për të dëgjuar fjalën e Perëndisë,
Екхвар Исусо ачиля паша Генисаретско озеро, тай бут манушэн стидэнепе паша Лэстэ, соб тэ шунэ Дэвлэхкоро Лав, и стасавэнас Лэ всавэрэ ригэндар.
2 pa dy barka të lidhura në breg të liqenit, nga të cilat kishin dalë peshkatarët dhe po lanin rrjetat.
Вов удыкхля дуй лодкы пэ пане паша пхуя и мачярен, савэ выджиле лодкэндар и халавэнас кхувдя.
3 Atëherë hyri në një nga ato barka, në atë që ishte e Simonit, dhe iu lut që të largohej pak nga bregu. U ul dhe mësonte turmat nga barka.
Исусо заджиля дэ Симонохкири лодка тай помангля Симоно тэ отлиджял ла пав пане надур пхуятар. Тунчи бэшля и лодкатар ачиля тэ сиклярэ манушэн.
4 Dhe kur mbaroi së foluri i tha Simonit: “Shko në të thella, dhe hidhni rrjetat tuaja për të zënë peshk”.
Кала ж пэрэачиля тэ сиклярэ, пхэнда Симоности: — Отлиджя лодка дурэдэр пхуятар, тев будэр пани, тай зачув кхувдя тэ астарэн мачё!
5 Dhe Simoni, duke u përgjigjur, i tha: “Mësues, u munduam gjithë natën dhe nuk zumë asgjë; por, për fjalën tënde, do ta hedh rrjetën.
Симоно пхэнэл Лэсти: — Пхурэдэр амаро! Амэ всавири рят тераґас пхари бути и камле тэ астарэ мачё, тай вса ивья. Нэ сар Ту пхэнэх, мэ кандава Тут тай инте зачувава кхувди.
6 Dhe, si bënë kështu, zunë një sasi aq të madhe peshku, sa po shqyhej rrjeta.
Кала вонэ кади стердэ, тунчи астардэ фартэ бут мачен, пэ скици бут, со кхувди ачиля тэ чинэпэ.
7 Atëherë u bënë shenjë shokëve të tyre që ishin në barkën tjetër, që të vinin e t’i ndihmonin. Dhe ata erdhën dhe i mbushën të dy barkat aq sa gati po fundoseshin.
Тунчи вонэ сикавдэ вастэнца амалэнди, савэ сле пэ авэр лодка, соб тэ подрицарэн лэн. Кодэла авиле тай їтханэ зачутэ пхэрдо мачё дэ лэдуй лодкы, кади со лодкы ачиле тэ тасё.
8 Simon Pjetri, kur pa këtë, i ra ndër këmbë Jezusit dhe i tha: “Zot, largohu prej meje, sepse jam njeri mëkatar”.
Кала дыкхля вса откада Симоно Пётро, вов тэлиля Исусохкэрэ чянгэндэ тай пхэнда: — Выджя мандар, Рае! Кодэлэсти со мэ мануш дэ бэзима!
9 Në të vërtetë Pjetri dhe të gjithë ata që ishin me të, habiteshin për shkak të sasisë së peshkut që kishin zënë.
Бари дар дэня пэ лэстэ тай пэ всавэрэн, ко дыкхля, скици мачё вонэ астардэ.
10 E njëjta gjë u ngjau edhe Jakobit dhe Gjonit, bijve të Zebedeut, që ishin shokë të Simonit. Atëherë Jezusi i tha Simonit: “Mos ki frikë; tash e tutje ti do të jesh peshkatar njerëzish të gjallë”.
Трашане кади ж амала Симонохкэрэ, Иаково тай Иоанно, Зеведеехкэрэ чявэ. Нэ Симоности Исусо пхэнда: — На дар. Акана манушэн авэґа тэ астарэ.
11 Pastaj ata, si i nxorën në breg barkat, lanë çdo gjë dhe ndiqnin.
Тунчи вонэ выцырдэне лодкы пэ пхув, ачявдэ вса тай джиле пала Исусо.
12 Ndodhi që, ndërsa Jezusi ndodhej në një nga ato qytete, erdhi një njeri i mbushur plot me lebër, i cili, kur e pa Jezusin, ra me fytyrë për dhe dhe iu lut duke thënë: “Zot, po të duash, ti mund të më pastrosh”.
Екхвар Исусо сля дэ екх форо. Тунчи авиля Лэстэ мануш, пэ савэстэ сля насвалимо проказа. Вов пэля англа Исусо пэ муй тай мангля Лэ мангимаґа: — Рае! Коли закамэґа, Ту жужарэґа ман!
13 Atëherë ai e zgjati dorën, e preku duke thënë: “Po, e dua, qofsh i pastruar”. Dhe menjëherë lebra iu zhduk.
Исусо процырдэня васт, лиляпэ лэстэ тай пхэнда: — Камав, жужарпэ! Тунчи проказа екхатар сджиля лэстар.
14 Dhe Jezusi e urdhëroi: “Mos ia trego kurrkujt; por shko, paraqitu te prifti dhe bëj një ofertë për pastrimin tënd, sikurse e ka përshkruar Moisiu, që kjo t’u shërbejë si dëshmi”.
Исусо прыпхэнда лэсти: — Никасти на розпхэн пала кода, нэ джя, сикавпэ рашаести тай ан жэртва пала кода, со жужарданпэ, сар пхэнда Моисеи, соб вонэ када тэ дыкхэн.
15 Dhe fama e tij po përhapej gjithnjë e më shumë; dhe turma të mëdha mblidheshin për ta dëgjuar dhe për t’u shëruar prej tij nga sëmundjet e veta.
Нэ инте будэр розджиляпэ дума пала Исусо, тай фартэ бут манушэн джянас Лэстэ, соб тэ шунэ Лэхкэрэ лава тай тэ састярэпэ бутэ дукхэндар.
16 Por ai tërhiqej në vende të vetmuara dhe lutej.
Нэ Вов уджялас дэ тханэн, тев манушэн на сля, соб тэ мангэпэ.
17 Një ditë ndodhi që, ndërsa Jezusi po mësonte, ishin të pranishëm, ulur, disa farisenj dhe mësues të ligjit, që kishin ardhur nga të gjitha fshatrat e Galilesë, të Judesë dhe nga Jeruzalemi; dhe fuqia e Zotit ishte me të, që të kryente shërime.
Екхвар, кала Исусо сиклярэлас манушэн, котэ сле фарисея тай сиклимаря пав Упхэнима. Вонэ авиле всавэрэ тханэндар Галилеятар, Иудеятар тай Ерусалимостар. И зор Раехкири сля пэ Исусо, соб тэ састярэ манушэн.
18 Dhe ja, disa njerëz po sillnin mbi një vig një njeri të paralizuar dhe kërkonin ta fusnin brenda dhe ta vinin përpara tij.
Тай акэ, андэ пэ пато насвалэ, саво на пхирэлас, тай камле тэ залиджя лэ дэ цэр тай тэ тховэ англа Исусо.
19 Por, duke mos gjetur se si ta fusnin brenda për shkak të turmës, hipën mbi çatinë e shtëpisë dhe e lëshuan përmjet tjegullave me gjithë vig midis njerëzve, përpara Jezusit.
Тай на аракхле, сар тэ анэ лэ дэ цэр, колэсти со фартэ бут манушэн сля паша цэрэ. Тунчи вонэ ваздэнепэ упрэ пэ цэр, розлиле ушарди тай змукле насвалэ пэ пато англа Исусо.
20 Dhe ai, duke parë besimin e tyre, i tha atij: “Njeri, mëkatet e tua të janë falur”.
Кала Вов удыкхля лэнгоро патявимо, тунчи пхэнда насвалэсти: — Мануша! Отмукэлпэ тути тиро бэзимо.
21 Atëherë skribët dhe farisenjtë filluan të arsyetojnë duke thënë: “Kush është ky që thotë blasfemi? Kush mund t’i falë mëkatet, përveç vetëm Perëndi?”.
Сиклимаря пав Упхэнима тай фарисея ачиле тэ дэдумэ еджинэ пэсти дэ гындо: — Ко Вов исин, со дэдумэл кацавэ бэзимахкэрэ лава? Кици Дэвлэстэ исин зор тэ эртисарэ бэзимо манушэсти!
22 Por Jezusi, duke i njohur mendimet e tyre, e mori fjalën dhe tha: “Ç’po arsyetoni në zemrat tuaja?
Исусо полиля, со лэндэ дэ гындо, тай пхэнда лэнди: — Сости тумэ гинисарэн кади дэ тумарэн їлэн?
23 Çfarë është më e lehtë, të thuhet: “Mëkatet e tua të janë falur”, apo të thuhet: “Çohu dhe ec”?
Со локхэдэр, тэ пхэнэ: «Отмукэлпэ тиро бэзимо», — чи тэ пхэнэ: «Вщи тай пхир»?
24 Tani, pra, me qëllim që ju ta dini se Biri i njeriut ka pushtet mbi tokë të falë mëkatet, unë të them (i tha të paralizuarit), çohu, merre vigun tënd dhe shko në shtëpinë tënde!”.
Нэ соб тумэ тэ джянэн, со Манушыканэ Чявэстэ исин зор тэ эртисарэ бэзимо, — пхэнда Вов насвалэсти: — Тути пхэнав: Вщи, лэ пато тиро тай джя цэрэ!
25 Dhe menjëherë ai njeri u ngrit përpara tyre, mori vigun mbi të cilin qe shtrirë dhe shkoi në shtëpinë e vet, duke përlëvduar Perëndinë.
Тунчи Вов екхатар вщиля англа лэндэ, лиля кода, пэ со пашлёлас, джиля цэрэ и ваздэлас слава Дэвлэсти.
26 Dhe të gjithë u habitën dhe përlëvdonin Perëndinë, dhe, plot frikë, thoshnin: “Sot pamë gjëra të mahnitshme”.
Тунчи и вонэ ваздэнас Дэвлэсти слава тай пхэнэнас: — Авдивэ амэ пэхкэрэ якхэнца дыкхле кода, со на сля никала!
27 Dhe, mbas këtyre gjërave, ai doli dhe pa një tagrambledhës, që quhej Levi, dhe rrinte në vendin e tatimeve, dhe i tha: “Ndiqmë”.
Пала кадэлэ Исусо выджиля тай удыкхля стидэмаре, саво лэлас налогуря, акхарэнас лэ Левии. Вов бэшэлас паша тханэ, тев здэнас налогуря. Тай пхэнда лэсти Исусо: — Джя пала Ман!
28 Dhe ai i la të gjitha, u ngrit dhe e ndoqi.
Вов ачявда вса тай джиля пала Исусо.
29 Pastaj Levi i përgatiti në shtëpinë e tij një gosti të madhe, dhe një numër i madh tagrambledhësish e të tjerë rrinin në tryezë bashkë me ta.
Тунчи Левии тховда важ Исусо баро скаминд пэстэ цэрэ. Лэнца пала скаминдэ сля бут аврэн манушэн и стидэмарен.
30 Por skribët dhe farisenjtë e atij vendi murmurisnin kundër dishepujve të Jezusit duke thënë: “Përse hani dhe pini bashkë me tagrambledhës dhe mëkatarë?”.
Фарисея тай сиклимаря пав Упхэнима сле дэ холя и пхученас Исусохкэрэ сиклярнэн: — Сости тумэ хан и пэн стидэмаренца тай бэзимахкэрэ манушэнца?
31 Dhe Jezusi, duke u përgjegjur, u tha: “Nuk janë të shëndoshët ata që kanë nevojë për mjek, por të sëmurët.
Исусо пхэнда лэнди: — На састэ манушэнди трэбуни састимари, нэ насвалэнди.
32 Unë nuk erdha t’i thërres të pendohen të drejtit, por mëkatarët”.
Мэ авилём тэ прыакхарэ, соб тэ обрисявэнпэ Дэвлэстэ на бидошакэрэ мануша, а кодэла, савэ джювэн дэ бэзима.
33 Atëherë ata i thanë: “Përse dishepujt e Gjonit si dhe ata të farisenjve agjërojnë shpesh dhe luten, kurse të tutë hanë dhe pinë?”.
Тунчи вонэ пхэндэ Исусости: — Иоаннохкэрэ тай фарисеенгэрэ сиклярнэ мангэнпэ тай рицарэн посто, а Тирэ сиклярнэ хан тай пэн.
34 Ai u përgjigj atyre: “A mund t’i bëni dasmorët të agjërojnë, derisa dhëndri është me ta?
Исусо пхэнда лэнди: — Сар тумэ пхэнэна пэ бьяв манушэнди тэ рицарэн посто, кала лэнца тэрно?
35 Por do të vijnë ditët kur do t’ua heqin dhëndrin dhe atëherë, në ato ditë, ata do të agjërojnë”.
Нэ авэла вряма, кала лэндар залэлапэ тэрно, тунчи авэна тэ рицарэ посто.
36 Përveç kësaj ai u tregoi një shëmbëlltyrë: “Askush nuk qep një copë të një rrobë të re mbi një rrobe të vjetër; përndryshe gjendet me rrobën e re të shqyer, dhe pjesa që u hoq nga rroba e re nuk i përshtatet së vjetrës.
Тунчи Вов пхэнда лэнди кацави дума: — Нико на прысювэл пураня їдатэ котор, саво отчиндо нэвя їдатар. Кодэлэсти со тунчи и нэви їда мусарэла, и пуранятэ на поджяла.
37 Dhe askush nuk shtie verë të re në kacekë të vjetër; përndryshe vera e re i pëlcet kacekët, dhe ajo derdhet e kacekët shkojnë dëm.
Нико на чувэл тэрно мол дэ пурано ґравлицико гоноро, колэсти со и гоноро пхарола, и мол розчувэлапэ.
38 Por duhet shtënë vera e re në kacekë të rinj dhe kështu që të dyja ruhen.
Нэ тэрно мол чувэн дэ нэвэн ґравлицикунэн гонорэн.
39 Askush që ka pirë verë të vjetër, nuk do menjëherë verë të re, sepse ai thotë: “E vjetra është më e mirë””.
Тай нико на закамэла тэ пэ тэрно мол, кала зумавда пурано мол, нэ пхэнэла: «Пурано фэдэр».
