Luka 5
1 Dhe ndodhi që Jezusi, kur po ndodhej në bregun e liqenit të Gjenezaretit e ndërsa turma po shtyhej rreth tij për të dëgjuar fjalën e Perëndisë,
Hnin touh hnin vah Gennesaret talî teng Jisuh a kangdue navah tamihunaw ni Cathut e lawk thai hanelah Jisuh koevah a tho awh.
2 pa dy barka të lidhura në breg të liqenit, nga të cilat kishin dalë peshkatarët dhe po lanin rrjetat.
Jisuh ni tuirai lah ka kâhat e long kahni touh a hmu. Tangakamankungnaw teh long dawk hoi a kum teh tamlawk a pâsu awh.
3 Atëherë hyri në një nga ato barka, në atë që ishte e Simonit, dhe iu lut që të largohej pak nga bregu. U ul dhe mësonte turmat nga barka.
Hote longnaw thung dawk e Simon e long thung a kâen teh, long tahruet haw telah atipouh. Hote long dawk a tahung teh, taminaw hah a cangkhai.
4 Dhe kur mbaroi së foluri i tha Simonit: “Shko në të thella, dhe hidhni rrjetat tuaja për të zënë peshk”.
A pâbaw hnukkhu vah, tui adungnae koe lah bout tahruet ei, tamlawk kadai nateh tanga heng ei telah Simon koe kâ a poe.
5 Dhe Simoni, duke u përgjigjur, i tha: “Mësues, u munduam gjithë natën dhe nuk zumë asgjë; por, për fjalën tënde, do ta hedh rrjetën.
Simon ni hai Bawipa kaimanaw ni karum tuettuet ka heng awh toe. Hatei, buet touh hai ka man awh hoeh. Hatei nang ni kâ na poe e patetlah ka heng han atipouh.
6 Dhe, si bënë kështu, zunë një sasi aq të madhe peshku, sa po shqyhej rrjeta.
A dei e patetlah a heng navah tanga moikapap a kâman teh tamlawk meimei a kâphi.
7 Atëherë u bënë shenjë shokëve të tyre që ishin në barkën tjetër, që të vinin e t’i ndihmonin. Dhe ata erdhën dhe i mbushën të dy barkat aq sa gati po fundoseshin.
Alouke long dawk kaawm e a huikonaw kabawp hanelah a kaw. Huikonaw a tho awh teh long kahni touh dawk tanga a pâseng awh navah tanga teh yikkawi teh long teh tui dawk meimei a bo.
8 Simon Pjetri, kur pa këtë, i ra ndër këmbë Jezusit dhe i tha: “Zot, largohu prej meje, sepse jam njeri mëkatar”.
Simon Piter ni a hmu navah, Jisuh e a khok koe a tabo teh, Bawipa kai teh tamikayon doeh, Kai na cettakhai leih atipouh.
9 Në të vërtetë Pjetri dhe të gjithë ata që ishin me të, habiteshin për shkak të sasisë së peshkut që kishin zënë.
Bangkongmaw telah a dei pouh tetpawiteh a man e tanganaw a khet navah a huikonaw Zebedee e capa Jem hoi Jawhan, Simon hoi kaawm e taminaw teh a kângairu awh.
10 E njëjta gjë u ngjau edhe Jakobit dhe Gjonit, bijve të Zebedeut, që ishin shokë të Simonit. Atëherë Jezusi i tha Simonit: “Mos ki frikë; tash e tutje ti do të jesh peshkatar njerëzish të gjallë”.
Jisuh ni taket awh hanh, nang teh atu hoi tami kamankung lah na coung sak han telah atipouh.
11 Pastaj ata, si i nxorën në breg barkat, lanë çdo gjë dhe ndiqnin.
A kongteng lah long a hruek awh hnukkhu, ahnimanaw ni a tawn awh e pueng koung a ceitakhai awh teh a hnuk a kâbang awh.
12 Ndodhi që, ndërsa Jezusi ndodhej në një nga ato qytete, erdhi një njeri i mbushur plot me lebër, i cili, kur e pa Jezusin, ra me fytyrë për dhe dhe iu lut duke thënë: “Zot, po të duash, ti mund të më pastrosh”.
Bawipa teh kho buet touh dawk ao navah a takbuem lah ka hrikbei e tami buet touh ni a hmu navah a tabo teh, Bawipa na panki pawiteh kai na thoungsak haw atipouh.
13 Atëherë ai e zgjati dorën, e preku duke thënë: “Po, e dua, qofsh i pastruar”. Dhe menjëherë lebra iu zhduk.
Jisuh nihai, kai ni na panki, thoung lawih atipouh. A kut a dâw teh hote tami teh a tek tahma vah tang a dam.
14 Dhe Jezusi e urdhëroi: “Mos ia trego kurrkujt; por shko, paraqitu te prifti dhe bëj një ofertë për pastrimin tënd, sikurse e ka përshkruar Moisiu, që kjo t’u shërbejë si dëshmi”.
Jisuh ni hete kong api koehai dei hanh lah a atipouh. Vaihmanaw koe cet nateh kâpâtueh, hahoi na damnae hah lawkpanuesaknae lah ao nahan, Mosi e kâ poe e patetlah thuengnae hah poe haw, atipouh.
15 Dhe fama e tij po përhapej gjithnjë e më shumë; dhe turma të mëdha mblidheshin për ta dëgjuar dhe për t’u shëruar prej tij nga sëmundjet e veta.
Hatei hote kamthang teh hoe a kamthang dawkvah tamihupui teh a lawk thai hane dawk hai thoseh, patawpanatnae dam han ngai dawk hai thoseh, a kamkhueng awh.
16 Por ai tërhiqej në vende të vetmuara dhe lutej.
Hatei Jisuh teh kahrawngum a cei teh a ratoum.
17 Një ditë ndodhi që, ndërsa Jezusi po mësonte, ishin të pranishëm, ulur, disa farisenj dhe mësues të ligjit, që kishin ardhur nga të gjitha fshatrat e Galilesë, të Judesë dhe nga Jeruzalemi; dhe fuqia e Zotit ishte me të, që të kryente shërime.
Hnin touh hnin vah Jisuh ni cangkhainae a tawn navah, Jerusalem kho, Judah ram hoi Galilee ram dawk e kaawm e Farasinaw hoi cakathutkungnaw a tahung awh teh, patawnae dam sak hanelah Cathut e hnotithainae teh Jisuh dawk ao.
18 Dhe ja, disa njerëz po sillnin mbi një vig një njeri të paralizuar dhe kërkonin ta fusnin brenda dhe ta vinin përpara tij.
Hatnavah a kutkhok kamkhuen e tami buet touh Jisuh koe a thokhai awh teh, aonae koe phakhai hanelah a panki awh.
19 Por, duke mos gjetur se si ta fusnin brenda për shkak të turmës, hipën mbi çatinë e shtëpisë dhe e lëshuan përmjet tjegullave me gjithë vig midis njerëzve, përpara Jezusit.
Hatei tami muen akawi teh kâen nahane lamthung a pâphawng awh hoeh dawkvah, Jisuh a onae tueng koe lemphu a rake awh teh phailei dawk hoi a pabo awh.
20 Dhe ai, duke parë besimin e tyre, i tha atij: “Njeri, mëkatet e tua të janë falur”.
Jisuh ni hotnaw e a yuemnae a hmu navah, ka kamkhuen e tami hanlah, ka ca na yonnae teh ngaithoum lah o toe atipouh.
21 Atëherë skribët dhe farisenjtë filluan të arsyetojnë duke thënë: “Kush është ky që thotë blasfemi? Kush mund t’i falë mëkatet, përveç vetëm Perëndi?”.
Cakathutkungnaw hoi Farasinaw ni hat e tami ni bangkongmaw Cathut pathoenae lawk a dei. Cathut hloilah apimaw yon ka ngaithoum thai telah a lungthung hoi ati awh.
22 Por Jezusi, duke i njohur mendimet e tyre, e mori fjalën dhe tha: “Ç’po arsyetoni në zemrat tuaja?
Jisuh ni ahnimae lungthin thung a pouknae a panue dawkvah bangkongmaw telah na pouk awh.
23 Çfarë është më e lehtë, të thuhet: “Mëkatet e tua të janë falur”, apo të thuhet: “Çohu dhe ec”?
Bang lawk maw dei ka yawihnawn, na yon ngaithoum lah ao toe tie maw dei kayawi, thaw nateh cet leih tie maw ka yawihnawn.
24 Tani, pra, me qëllim që ju ta dini se Biri i njeriut ka pushtet mbi tokë të falë mëkatet, unë të them (i tha të paralizuarit), çohu, merre vigun tënd dhe shko në shtëpinë tënde!”.
Tami Capa teh talai van dawk yon ngaithoum thainae kâ a tawn tie a panue thai awh nahan thaw leih, phailei kalawng nateh, nama im cet leih telah ka kamkhuen e koe a dei pouh.
25 Dhe menjëherë ai njeri u ngrit përpara tyre, mori vigun mbi të cilin qe shtrirë dhe shkoi në shtëpinë e vet, duke përlëvduar Perëndinë.
Hote tami ni hai taminaw pueng e hmalah tang a thaw teh, amae phailei a kalawng teh Cathut pholen laihoi ama im vah a cei.
26 Dhe të gjithë u habitën dhe përlëvdonin Perëndinë, dhe, plot frikë, thoshnin: “Sot pamë gjëra të mahnitshme”.
Tami pueng a kângairu awh teh, maimanaw ni kângairunae atu hmu awh toe telah a dei awh teh Cathut a pholen awh.
27 Dhe, mbas këtyre gjërave, ai doli dhe pa një tagrambledhës, që quhej Levi, dhe rrinte në vendin e tatimeve, dhe i tha: “Ndiqmë”.
Hathnukkhu hoi Jisuh teh a cei navah tamuk ka cawng e Levih, im dawk ka tahung e a hmu navah ka hnukkâbang atipouh.
28 Dhe ai i la të gjitha, u ngrit dhe e ndoqi.
Hote tami hai a tawn e naw pueng a ceitakhai teh a hnuk a kâbang.
29 Pastaj Levi i përgatiti në shtëpinë e tij një gosti të madhe, dhe një numër i madh tagrambledhësish e të tjerë rrinin në tryezë bashkë me ta.
Hot hnukkhu hoi, Levih ni Jisuh hanelah ama im dawk pawi kalenpoung a sak teh, tamuk kacawngnaw hoi alouke a hnukkâbangnaw teh cungtalah bu rei a ca awh.
30 Por skribët dhe farisenjtë e atij vendi murmurisnin kundër dishepujve të Jezusit duke thënë: “Përse hani dhe pini bashkë me tagrambledhës dhe mëkatarë?”.
Cakathutkungnaw hoi Farasinaw ni bangkongmaw tamuk ka cawng, tami kahawihoehnaw hoi bu rei a canei awh vaw telah a hnukkâbangnaw koe a phuenang awh.
31 Dhe Jezusi, duke u përgjegjur, u tha: “Nuk janë të shëndoshët ata që kanë nevojë për mjek, por të sëmurët.
Jisuh nihai, a tak kadamnaw ni tâsibawi panki hoeh, kadamhoehnaw ni dueng doeh tâsibawi a panki awh.
32 Unë nuk erdha t’i thërres të pendohen të drejtit, por mëkatarët”.
Tamikalannaw kaw hanelah ka tho hoeh, tamikayonnaw pankângai hanelah doeh ka tho atipouh.
33 Atëherë ata i thanë: “Përse dishepujt e Gjonit si dhe ata të farisenjve agjërojnë shpesh dhe luten, kurse të tutë hanë dhe pinë?”.
Tami tangawn ni Jawhan hnukkâbangnaw hoi Farasinaw teh, rawca a hai awh teh pou ratoum awh hoeh maw. Bangkongmaw Bawipa nange na hnukkâbangnaw teh rawca a hai awh hoeh vaw, telah a pacei awh.
34 Ai u përgjigj atyre: “A mund t’i bëni dasmorët të agjërojnë, derisa dhëndri është me ta?
Jisuh ni yu kalatkung teh a huikonaw hoi cungtalah ao navah rawca ouk a hai boimaw.
35 Por do të vijnë ditët kur do t’ua heqin dhëndrin dhe atëherë, në ato ditë, ata do të agjërojnë”.
Hatei yu kalatkung teh a huikonaw hoi kapek teh lanae tueng ka phat han. Hat torei teh, ahnimanaw hai rawca a hai awh van han.
36 Përveç kësaj ai u tregoi një shëmbëlltyrë: “Askush nuk qep një copë të një rrobë të re mbi një rrobe të vjetër; përndryshe gjendet me rrobën e re të shqyer, dhe pjesa që u hoq nga rroba e re nuk i përshtatet së vjetrës.
Bangnuenae lahoi a dei pouh e teh, angki ka pawn e hah lukkarei katha e hoi bo boihoeh. Hottelah bo pawiteh lukkarei katha e ni kapawn e hoehoe a kâphi sak han.
37 Dhe askush nuk shtie verë të re në kacekë të vjetër; përndryshe vera e re i pëlcet kacekët, dhe ajo derdhet e kacekët shkojnë dëm.
Hot patetvanlah, misurtui katha e hah karuem e phaivuen um dawk hlun boihoeh. Hottelah hlun pawiteh misurtui katha e ni phaivuen um karuem e hah tangpawk sak vaiteh atui hoi a um a rawk han.
38 Por duhet shtënë vera e re në kacekë të rinj dhe kështu që të dyja ruhen.
Misurtui katha e teh phaivuen um katha dawk hlun pawiteh kahni touh hoi a cuem han.
39 Askush që ka pirë verë të vjetër, nuk do menjëherë verë të re, sepse ai thotë: “E vjetra është më e mirë””.
Karuem e misurtui ka net tangcoung e tami teh a katha e misurtui tang net ngai hoeh, a karuem e misurtui hoe atui e a panue dawkvah, telah atipouh.
