Luka 24
1 Tani ditën e parë të javës, shumë herët në mëngjes, ato me gra të tjera shkuan te varri, duke sjellë erërat e mira që kishin përgatitur.
Antes do amanhecer no domingo, as mulheres foram ao túmulo. Levaram consigo os perfumes que tinham preparado [para passar no corpo de Jesus].
2 Dhe gjetën që guri ishte rrokullisur nga varri.
Elas descobriram que [alguém ]tinha retirado a pedra [da entrada do ]túmulo.
3 Por, kur hynë, nuk e gjetën trupin e Zotit Jezus.
Entraram no túmulo, mas o corpo de Jesus não estava ali!
4 Dhe, ndërsa ishin shumë të hutuara nga kjo, ja, iu paraqitën atyre dy burra të veshur me rroba të ndritshme.
Elas não sabiam o que pensar disso. Aí de repente dois homens ficaram em pé perto delas, vestidos de roupas bem brilhantes!
5 Dhe, mbasi ato, të tmerruara, e mbanin fytyrën të përkulur për dhe, ata u thanë: “Pse e kërkoni të gjallin midis të vdekurve?
As [mulheres ]estavam com medo. Quando elas se prostraram/ajoelharam no chão, os dois homens disseram a elas, “Vocês não deviam/por que é que estão procurando em [um lugar onde enterram ]pessoas mortas alguém que está vivo!
6 Ai nuk ështe këtu, por është ringjallur; kujtohuni si ju foli, kur ishte ende në Galile,
[Ele não está aqui, ele já tornou a viver!] Lembrem-se que quando ele ainda estava com vocês no [distrito da ]Galileia ele disse a vocês,
7 duke thënë se Biri i njeriut duhej të dorëzohej në duar të njerëzve mëkatarë, duhej kryqëzuar dhe do të ringjallej ditën e tretë”.
[Mesmo que ]eu seja aquele que vim do céu, alguém vai ajudar homens pecadores/maus a me prenderem. Eles vão me matar colocando-me em uma cruz. Mas dois/três dias depois eu vou viver de novo.
8 Dhe ato kujtonin fjalët e tij.
As [mulheres ]se lembraram dessas palavras.
9 kur u kthyen nga varri, ato ua treguan të gjitha këto gjëra të njëmbëdhjetëve dhe gjithë të tjerëve.
Então elas saíram do túmulo e foram aos onze [apóstolos ]e os outros [discípulos ]dele e disseram essas coisas a eles.
10 Ato që u treguan apostujve këto gjëra ishin Maria Magdalena, Joana, Maria, nëna e Jakobit dhe gratë e tjera që ishin me to.
As que diziam essas coisas aos apóstolos eram Maria da [aldeia da ]Magdala, Joana, Maria a mãe de Tiago, e as outras mulheres [que estavam com elas].
11 Por këto fjalë atyrë iu dukën si dokrra; dhe ata nuk u besuan atyre.
Mas eles pensavam que o que as mulheres [diziam ]era bobagem. Eles não acreditaram o que diziam as mulheres.
12 Megjithatë Pjetri u çua, vrapoi te varri, u përkul dhe nuk pa tjetër përveç çarçafëve që dergjeshin vetëm; pastaj u largua, i mrekulluar me veten e tij për sa kishte ndodhur.
Mas Pedro se levantou e correu ao túmulo. Ele se abaixou [e olhou dentro do túmulo]. Ele viu os lençóis de linho em que tinham enrolado o corpo de Jesus. Os lençóis estavam sós (OU, ele não viu outra coisa). Então ele foi para casa, querendo saber o que tinha acontecido.
13 Po ate ditë, dy nga ata po shkonin drejt një fshati, me emër Emaus, gjashtëdhjetë stade larg Jeruzalemit.
Aquele mesmo dia dois dos [discípulos de Jesus ]estavam caminhando para uma aldeia chamada Emaús. Ficava a mais ou menos onze quilômetros de Jerusalém.
14 Dhe ata po bisedonin midis tyre për të gjitha ato që kishin ndodhur.
Eles estavam falando entre si sobre todas as coisas que tinham acontecido [a Jesus].
15 Dhe ndodhi që, ndërsa po flisnin dhe bisedonin bashkë, vetë Jezusi u afrua dhe nisi të ecë me ta.
Enquanto falavam e discutiam essas coisas, Jesus mesmo aproximou-se e começou a falar com eles.
16 Por sytë e tyre ishin të penguar kështu që të mos e njihnin.
Mas [Deus/algo ]os impediu de reconhecê-lo.
17 Dhe ai u tha atyre: “Ç’janë këto biseda që bëni me njëri-tjetrin udhës? Dhe pse jeni të trishtuar?”.
[Jesus ]disse a eles, “O que é que vocês dois estão discutindo enquanto caminham?” Eles pararam, e seus rostos pareciam muito tristes.
18 Dhe një nga ata, i me emër Kleopa, duke u përgjigjur tha: “Je ti i vetmi i huaj në Jeruzalem, që nuk i di gjërat që kanë ndodhur këtu në këto ditë?”.
Um deles, que se chamava Cleopas, disse, “O senhor deve ser/será que o senhor é o único que está visitando Jerusalém [para a festa da Páscoa ]e que não sabe dos eventos que têm acontecido ali por estes dias!”
19 Dhe ai u tha atyre: “Cilat?”. Ata i thanë: “Çështjen e Jezusit nga Nazareti, që ishte një profet i fuqishëm në vepra dhe në fjalë përpara Perëndisë dhe përpara gjithë popullit.
Ele disse a eles, “Que eventos?” Eles responderam, “[As coisas que aconteceram ]a Jesus, [o homem ]de Nazaré, que era profeta. Muitas pessoas o viram [fazer ]grandes milagres, e [Deus o ajudou a ]ensinar [mensagens ]maravilhosas!
20 Dhe se si krerët e priftërinjve dhe kryetarët tanë e kanë dorëzuar për ta dënuar me vdekje dhe e kanë kryqëzuar.
Mas nossos principais sacerdotes e líderes o entregaram [às autoridades romanas]. As autoridades o condenaram à morte, e o mataram pregando-o em uma cruz.
21 Por ne kishim shpresë se ai do të ishte ky që do ta çlironte Izraelin; por, megjithkëtë, sot është e treta ditë që kur ndodhën këto gjëra.
Nós (excl) esperávamos que ele fosse quem libertaria [a nós, o povo ]de Israel, [dos nossos inimigos]. Mas [agora isso não parece possível, porque já ]passaram três dias desde que estas coisas aconteceram.
22 Por edhe disa gra në mes nesh na kanë çuditur, sepse, kur shkuan herët në mëngjes te varri,
Por outro lado, algumas mulheres do nosso grupo nos surpreenderam. Hoje cedo de manhã elas foram ao túmulo,
23 dhe nuk e gjetën trupin e tij, u kthyen duke thënë se kishin parë nië vegim engjëjsh, të cilët thonë se ai jeton.
mas o corpo de Jesus não estava ali! Elas [voltaram ]e disseram que tinham visto uns anjos em uma visão. Os anjos disseram que ele estava vivo!
24 Dhe disa nga tanët shkuan te varri dhe e gjetën ashtu si kishin treguar gratë, por atë nuk e panë”.
Aí alguns daqueles que estavam conosco foram ao túmulo. Eles viram que as coisas estavam assim como as mulheres tinham dito. Mas eles não viram [Jesus].”
25 Atëherë ai u tha atyre: “O budallenj dhe zemërngathët për të besuar gjithçka që kanë thënë profetët!
Ele disse a eles, “Vocês dois [são homens ]tolos! Vocês demoram tanto para crer tudo que os profetas têm escrito [sobre o Messias].
26 Por a nuk duhej që Krishti të vuajë gjëra të tilla që të hyjë kështu në lavdinë e tij?”.
[Vocês certamente deviam saber/Não] foi necessário que o Messias sofresse todas essas coisas [e morresse], e depois entrasse no seu [lar ]glorioso [no céu]!/?”
27 Dhe, duke zënë fill nga Moisiu dhe nga gjithë profetët, ai u shpjegoi atyre në të gjitha Shkrimet gjërat që i takonin atij.
Então ele explicou a eles todas as coisas que [os profetas ]tinham escrito nas Escrituras sobre ele. Ele começou com o que Moisés [escreveu ]e depois disse a eles o que todos os [outros ]profetas [escreveram].
28 Kur iu afruan fshatit për ku ishin drejtuar, ai bëri sikur do të vazhdonte më tutje.
Chegaram perto da aldeia [onde os dois homens ]iam. Ele indicou que ia mais além,
29 Por ata e detyruan duke thënë: “Rri me ne, sepse po ngryset dhe dita po mbaron”. Edhe ai hyri që të rrijë me ta.
mas eles insistiram com ele [para que não fizesse isso]. Eles disseram, “Fique conosco [hoje à noite], porque é tarde e logo vai ficar escuro. Então ele entrou [na casa ]para ficar com eles.
30 Dhe, siç ishte në tryezë me ta, mori bukën, e bekoi dhe, si e theu, ua ndau atyre.
Quando eles se sentaram para comer, ele pegou pão. Deu graças [a Deus por ele e pediu que Deus ]o abençoasse. Ele partiu e deu [alguns pedaços ]a eles.
31 Atëherë atyre iu çelën sytë dhe e njohën, por ai u zhduk prej syve të tyre.
Então [Deus ]fez com que eles o reconhecessem. Mas [logo ]ele desapareceu!
32 Dhe ata i thanë njeri tjetrit: “Po a nuk na digjej zemra përbrenda, kur ai na fliste udhës dhe na hapte Shkrimet?”.
Eles disseram entre si, “Quando ele nos [ajudou ]a entender as Escrituras ao falar conosco enquanto nós (excl) andávamos pelo caminho, nós [ficamos tão agitados que era como se ]um fogo ardesse/queimasse dentro de nós! [Não devemos ficar aqui; devemos ir contar aos outros o que aconteceu!” ]
33 Në po atë çast u ngritën dhe u kthyen në Jeruzalem, ku e gjetën të njëmbëdhjetët dhe ata që ishin mbledhur bashkë me ta.
Saíram logo e voltaram a Jerusalém. Acharam ali os onze [apóstolos ]e outros que tinham se reunido com eles.
34 Ata thoshnin: “Zoti u ringjall me të vërtetë dhe iu shfaq Simonit”.
Eles disseram a [esses dois homens], “É verdade que o Senhor já tornou a viver, e ele apareceu a Simão/Pedro!”
35 Ata atëherë treguan ç’u kishte ndodhur rrugës dhe si e kishin njohur në ndarjen e bukës.
Então esses dois [homens ]disseram [aos outros ]o que tinha acontecido [enquanto estavam andando ]pelo caminho. Também [falaram a eles como ]os dois o tinham reconhecido quando ele partiu um pouco de pão [para eles].
36 Dhe, ndërsa ata po bisedonin për këto gjëra, vetë Jezusi u shfaq në mes tyre dhe u tha atyre: “Paqja me ju!”.
Enquanto falavam isso, Jesus mesmo [de repente ]apareceu entre eles. [Ele disse a eles, “Que Deus dê a vocês paz interior!”]
37 Por ata, të tmerruar dhe gjithë frikë, mendonin se po shihnin një frymë.
Eles ficaram assustados e com medo, [porque ]pensavam que estavam vendo um fantasma!
38 Atëherë ai u tha atyre: “Pse jeni shqetësuar Dhe pse në zemrat tuaja po lindin dyshime?
Ele disse a eles, “Vocês não devem estar/por que é que estão assustados! E vocês não devem duvidar/por que é que duvidam [que eu seja vivo]!
39 Shikoni duart e mia dhe këmbët e mia, sepse unë jam. Më prekni dhe shikoni, sepse një frymë nuk ka mish e eshtra, si po shihni se unë kam!”.
Olhem [as feridas nas ]minhas mãos e nos meus pés! Vocês podem tocar em mim e ver [o meu corpo]. Então podem ver que sou eu mesmo. [Podem saber que sou realmente vivo, ]pois os fantasmas não têm corpos, como vocês veem que eu tenho!”
40 Dhe, si i tha këtë, u tregoj atyre duart dhe këmbët.
[Depois dele dizer isso, ele mostrou a eles [as feridas nas ]suas mãos e nos seus pés.]
41 Por, duke qenë se ende nuk besonin prej gëzimit dhe ishin të çuditur, ai u tha atyre: “A keni këtu diçka për të ngrënë?”.
Eles estavam alegres e admirados, [mas ]ainda não creram [que ele realmente era vivo/o que eles estavam vendo. Então ]ele disse a eles, “Vocês têm aqui alguma coisa para comer?”
42 Dhe ata i dhanë një pjesë peshku të pjekur dhe një huall mjalti.
[Aí ]eles deram a ele um pedaço de peixe cozido.
43 Dhe ai i mori dhe hëngri para tyre.
Enquanto eles olhavam, ele o pegou e comeu.
44 Pastaj u tha atyre: “Këto janë fjalët që unë ju thoja kur isha ende me ju: se duhet të përmbushen të gjitha gjërat që janë shkruar lidhur me mua në ligjin e Moisiut, në profetët dhe në psalmet”.
Então ele disse a eles, “[Vou repetir ]o que eu disse a vocês quando ainda estava com vocês: Tudo que Moisés escreveu de mim e que os profetas [escreveram de mim ]e que [escreveram a meu respeito nos ]salmos precisa acontecer/ser cumprido!”
45 Atëherë ua hapi mendjen, që të kuptonin Shkrimet,
Então ele os ajudou a entender [as coisas que ]aqueles que escreveram as Escrituras [tinham escrito a respeito dele].
46 dhe u tha atyre: “Kështu është shkruar dhe kështu ishte e nevojshme që Krishti të vuante dhe të ngjallej së vdekuri ditën e tretë,
Ele disse a eles, “É isso que escreveram: que o Messias ia sofrer [e morrer], mas no terceiro dia depois disso ele ia viver de novo.
47 dhe që në emër të tij të predikohet pendimi dhe falja e mëkateve ndër të gjithë popujt, duke filluar nga Jeruzalemi.
[Eles ]também [escreveram que ]os seguidores dele precisam pregar [a mensagem de que as pessoas ]devem abandonar seus pecados, e que [Deus ]ia perdoar os pecados deles [se eles fizessem isso. Escreveram que os seguidores dele precisam pregar essa mensagem, na ]autoridade dele. Escreveram que eles devem começar em Jerusalém, e depois [ir ]pregar a todos os grupos étnicos.
48 Dhe ju jeni dëshmitarët e këtyre gjërave.
Vocês [apóstolos ]devem dizer às pessoas que sabem que essas coisas [que aconteceram comigo ]são a verdade.
49 Dhe ja, unë po dërgoj mbi ju premtimin e Atit tim, por ju qëndroni në qytetin e Jeruzalemit deri sa të visheni me pushtet nga lart”.
Quero que saibam que vou mandar o [Espírito Santo ]a vocês, assim como meu Pai prometeu [que faria]. Mas vocês precisam ficar nesta cidade até que Deus os encha do poder [do Espírito dele].”
50 Pastaj iu priu jashtë deri në Betani dhe, si i ngriti lart duart, i bekoi.
Então [Jesus ]os guiou para fora [da cidade ]até que chegaram perto da [aldeia da ]Betânia. Ali ele levantou as mãos e os abençoou.
51 Dhe ndodhi që, ndërsa ai po i bekonte, u nda prej tyre dhe e morën lart në qiell.
Enquanto fazia isso, ele os deixou [e subiu para o céu].
52 Dhe ata, pasi e adhuruan, u kthyen në Jeruzalem me gëzim të madh.
[Eles o adoraram.] Então voltaram para Jerusalém com muita alegria.
53 Dhe rrinin vazhdimisht në tempull duke lavdëruar dhe bekuar Perëndinë. Amen!
Todos os dias eles foram ao [pátio ]do templo, e passaram muito tempo louvando a Deus.
