Luka 24
1 Tani ditën e parë të javës, shumë herët në mëngjes, ato me gra të tjera shkuan te varri, duke sjellë erërat e mira që kishin përgatitur.
But very early on the first day of the week they went to the tomb, taking with them the spices that they had prepared.
2 Dhe gjetën që guri ishte rrokullisur nga varri.
They found that the stone had been rolled away from the tomb;
3 Por, kur hynë, nuk e gjetën trupin e Zotit Jezus.
and, on going into it, they could not find the body.
4 Dhe, ndërsa ishin shumë të hutuara nga kjo, ja, iu paraqitën atyre dy burra të veshur me rroba të ndritshme.
While they were at a loss to account for this, all at once two men stood beside them, in dazzling clothing.
5 Dhe, mbasi ato, të tmerruara, e mbanin fytyrën të përkulur për dhe, ata u thanë: “Pse e kërkoni të gjallin midis të vdekurve?
But, when in their fear the women bowed their faces to the ground, the men said to them, “Why are you looking among the dead for him who is living?
6 Ai nuk ështe këtu, por është ringjallur; kujtohuni si ju foli, kur ishte ende në Galile,
Remember how he spoke to you before he left Galilee –
7 duke thënë se Biri i njeriut duhej të dorëzohej në duar të njerëzve mëkatarë, duhej kryqëzuar dhe do të ringjallej ditën e tretë”.
How he said that the Son of Man must be betrayed into the hands of wicked men, and be crucified, and rise again on the third day.”
8 Dhe ato kujtonin fjalët e tij.
Then they remembered the words of Jesus,
9 kur u kthyen nga varri, ato ua treguan të gjitha këto gjëra të njëmbëdhjetëve dhe gjithë të tjerëve.
and, on returning from the tomb, they told all this to the Eleven and to all the rest.
10 Ato që u treguan apostujve këto gjëra ishin Maria Magdalena, Joana, Maria, nëna e Jakobit dhe gratë e tjera që ishin me to.
There were Mary of Magdala, and Joanna, and Mary, the mother of James. The other women, too, spoke about this to the apostles.
11 Por këto fjalë atyrë iu dukën si dokrra; dhe ata nuk u besuan atyre.
What they said seemed to the apostles mere nonsense, and they did not believe them.
12 Megjithatë Pjetri u çua, vrapoi te varri, u përkul dhe nuk pa tjetër përveç çarçafëve që dergjeshin vetëm; pastaj u largua, i mrekulluar me veten e tij për sa kishte ndodhur.
13 Po ate ditë, dy nga ata po shkonin drejt një fshati, me emër Emaus, gjashtëdhjetë stade larg Jeruzalemit.
It happened that very day that two of the disciples were going to a village called Emmaus, which was about seven miles from Jerusalem,
14 Dhe ata po bisedonin midis tyre për të gjitha ato që kishin ndodhur.
talking together, as they went, about all that had just taken place.
15 Dhe ndodhi që, ndërsa po flisnin dhe bisedonin bashkë, vetë Jezusi u afrua dhe nisi të ecë me ta.
While they were talking about these things and discussing them, Jesus himself came up and went on their way with them;
16 Por sytë e tyre ishin të penguar kështu që të mos e njihnin.
but their eyes were blinded so that they could not recognize him.
17 Dhe ai u tha atyre: “Ç’janë këto biseda që bëni me njëri-tjetrin udhës? Dhe pse jeni të trishtuar?”.
“What is this that you are saying to each other as you walk along?” Jesus asked. They stopped, with sad looks on their faces,
18 Dhe një nga ata, i me emër Kleopa, duke u përgjigjur tha: “Je ti i vetmi i huaj në Jeruzalem, që nuk i di gjërat që kanë ndodhur këtu në këto ditë?”.
and then one of them, whose name was Cleopas, said to Jesus, “Are you staying by yourself at Jerusalem, that you have not heard of the things that have happened there within the last few days?”
19 Dhe ai u tha atyre: “Cilat?”. Ata i thanë: “Çështjen e Jezusit nga Nazareti, që ishte një profet i fuqishëm në vepra dhe në fjalë përpara Perëndisë dhe përpara gjithë popullit.
“What things do you mean?” asked Jesus. “Why, about Jesus of Nazareth,” they answered, “who, in the eyes of God and all the people, was a prophet, whose power was felt in both his words and actions;
20 Dhe se si krerët e priftërinjve dhe kryetarët tanë e kanë dorëzuar për ta dënuar me vdekje dhe e kanë kryqëzuar.
and how the chief priests and our leading men gave him up to be sentenced to death, and afterward crucified him.
21 Por ne kishim shpresë se ai do të ishte ky që do ta çlironte Izraelin; por, megjithkëtë, sot është e treta ditë që kur ndodhën këto gjëra.
But we were hoping that he was the Destined Deliverer of Israel; yes, and besides all this, it is now three days since these things occurred.
22 Por edhe disa gra në mes nesh na kanë çuditur, sepse, kur shkuan herët në mëngjes te varri,
And what is more, some of the women among us have greatly astonished us. They went to the tomb at daybreak
23 dhe nuk e gjetën trupin e tij, u kthyen duke thënë se kishin parë nië vegim engjëjsh, të cilët thonë se ai jeton.
And, not finding the body of Jesus there, came and told us that they had seen a vision of angels who told them that he was alive.
24 Dhe disa nga tanët shkuan te varri dhe e gjetën ashtu si kishin treguar gratë, por atë nuk e panë”.
So some of our number went to the tomb and found everything just as the women had said, but they did not see Jesus.”
25 Atëherë ai u tha atyre: “O budallenj dhe zemërngathët për të besuar gjithçka që kanë thënë profetët!
Then Jesus said to them, “Foolish men, slow to accept all that the prophets have said!
26 Por a nuk duhej që Krishti të vuajë gjëra të tilla që të hyjë kështu në lavdinë e tij?”.
Was not the Christ bound to undergo this suffering before entering into his glory?”
27 Dhe, duke zënë fill nga Moisiu dhe nga gjithë profetët, ai u shpjegoi atyre në të gjitha Shkrimet gjërat që i takonin atij.
Then, beginning with Moses and all the prophets, he explained to them all through the scriptures the passages that referred to himself.
28 Kur iu afruan fshatit për ku ishin drejtuar, ai bëri sikur do të vazhdonte më tutje.
When they got near the village to which they were walking, Jesus appeared to be going further;
29 Por ata e detyruan duke thënë: “Rri me ne, sepse po ngryset dhe dita po mbaron”. Edhe ai hyri që të rrijë me ta.
but they pressed him not to do so. “Stay with us,” they said, “for it is getting towards evening, and the sun in already low.” So Jesus went in to stay with them.
30 Dhe, siç ishte në tryezë me ta, mori bukën, e bekoi dhe, si e theu, ua ndau atyre.
After he had taken his place at the table with them, he took the bread and said the blessing, and broke it, and gave it to them.
31 Atëherë atyre iu çelën sytë dhe e njohën, por ai u zhduk prej syve të tyre.
Then their eyes were opened and they recognized him; but he disappeared from their sight.
32 Dhe ata i thanë njeri tjetrit: “Po a nuk na digjej zemra përbrenda, kur ai na fliste udhës dhe na hapte Shkrimet?”.
“How our hearts glowed,” the disciples said to each other, “while he was talking to us on the road, and when he explained the scriptures to us!”
33 Në po atë çast u ngritën dhe u kthyen në Jeruzalem, ku e gjetën të njëmbëdhjetët dhe ata që ishin mbledhur bashkë me ta.
Then they immediately got up and returned to Jerusalem, where they found the Eleven and their companions all together,
34 Ata thoshnin: “Zoti u ringjall me të vërtetë dhe iu shfaq Simonit”.
who told them that the Master had really risen, and had appeared to Simon.
35 Ata atëherë treguan ç’u kishte ndodhur rrugës dhe si e kishin njohur në ndarjen e bukës.
So they also related what had happened during their walk, and how they had recognized Jesus at the breaking of the bread.
36 Dhe, ndërsa ata po bisedonin për këto gjëra, vetë Jezusi u shfaq në mes tyre dhe u tha atyre: “Paqja me ju!”.
While they were still talking about these things, Jesus himself stood among them.
37 Por ata, të tmerruar dhe gjithë frikë, mendonin se po shihnin një frymë.
In their terror and alarm they thought they saw a ghost,
38 Atëherë ai u tha atyre: “Pse jeni shqetësuar Dhe pse në zemrat tuaja po lindin dyshime?
but Jesus said to them, “Why are you so startled? And why do doubts arise in your minds?
39 Shikoni duart e mia dhe këmbët e mia, sepse unë jam. Më prekni dhe shikoni, sepse një frymë nuk ka mish e eshtra, si po shihni se unë kam!”.
Look at my hands and my feet, and you will know that it is I. Feel me, and look at me, for a ghost has not flesh and bones, as you see that I have.”
40 Dhe, si i tha këtë, u tregoj atyre duart dhe këmbët.
41 Por, duke qenë se ende nuk besonin prej gëzimit dhe ishin të çuditur, ai u tha atyre: “A keni këtu diçka për të ngrënë?”.
While they were still unable to believe it all, overcome with joy, and were wondering if it were true, Jesus said to them, “Have you anything here to eat?”
42 Dhe ata i dhanë një pjesë peshku të pjekur dhe një huall mjalti.
They handed him a piece of broiled fish,
43 Dhe ai i mori dhe hëngri para tyre.
and he took it and ate it before their eyes.
44 Pastaj u tha atyre: “Këto janë fjalët që unë ju thoja kur isha ende me ju: se duhet të përmbushen të gjitha gjërat që janë shkruar lidhur me mua në ligjin e Moisiut, në profetët dhe në psalmet”.
“This is what I told you,” he said, “when I was still with you – that everything that had been written about me in the Law of Moses, the prophets, and the Psalms, must be fulfilled.”
45 Atëherë ua hapi mendjen, që të kuptonin Shkrimet,
Then he enabled them to understand the meaning of the scriptures, saying to them,
46 dhe u tha atyre: “Kështu është shkruar dhe kështu ishte e nevojshme që Krishti të vuante dhe të ngjallej së vdekuri ditën e tretë,
“Scripture says that the Christ will suffer, and that he will rise again from the dead on the third day,
47 dhe që në emër të tij të predikohet pendimi dhe falja e mëkateve ndër të gjithë popujt, duke filluar nga Jeruzalemi.
and that repentance for forgiveness of sins will be proclaimed on his authority to all the nations – beginning at Jerusalem.
48 Dhe ju jeni dëshmitarët e këtyre gjërave.
You yourselves are to be witnesses to all this.
49 Dhe ja, unë po dërgoj mbi ju premtimin e Atit tim, por ju qëndroni në qytetin e Jeruzalemit deri sa të visheni me pushtet nga lart”.
And now I am myself about to send you that which my Father has promised. But you must remain in the city until you have been invested with power from above.”
50 Pastaj iu priu jashtë deri në Betani dhe, si i ngriti lart duart, i bekoi.
After this, Jesus led them out as far as Bethany, and there raised his hands and blessed them.
51 Dhe ndodhi që, ndërsa ai po i bekonte, u nda prej tyre dhe e morën lart në qiell.
As he was in the act of blessing them, he left them.
52 Dhe ata, pasi e adhuruan, u kthyen në Jeruzalem me gëzim të madh.
They returned to Jerusalem full of joy;
53 Dhe rrinin vazhdimisht në tempull duke lavdëruar dhe bekuar Perëndinë. Amen!
and they were constantly in the Temple Courts, blessing God.
