Luka 24
1 Tani ditën e parë të javës, shumë herët në mëngjes, ato me gra të tjera shkuan te varri, duke sjellë erërat e mira që kishin përgatitur.
Now on the first day of the week, very early in the morning, they came to the tomb, bringing the spices which they had prepared.
2 Dhe gjetën që guri ishte rrokullisur nga varri.
And they found the stone rolled away from the tomb;
3 Por, kur hynë, nuk e gjetën trupin e Zotit Jezus.
and on entering they found not the body of the Lord Jesus.
4 Dhe, ndërsa ishin shumë të hutuara nga kjo, ja, iu paraqitën atyre dy burra të veshur me rroba të ndritshme.
And it came to pass, as they were much perplexed about this, lo! two men stood by them in glittering apparel;
5 Dhe, mbasi ato, të tmerruara, e mbanin fytyrën të përkulur për dhe, ata u thanë: “Pse e kërkoni të gjallin midis të vdekurve?
and when they were terrified, and bowed their faces to the earth, the men said to them, Why seek ye the living among the dead?
6 Ai nuk ështe këtu, por është ringjallur; kujtohuni si ju foli, kur ishte ende në Galile,
He is not here, but hath risen. Remember how be spoke to you while yet in Galilee,
7 duke thënë se Biri i njeriut duhej të dorëzohej në duar të njerëzve mëkatarë, duhej kryqëzuar dhe do të ringjallej ditën e tretë”.
saying, The Son of man must be delivered up into the hands of sinners, and be crucified, and rise again on the third day.
8 Dhe ato kujtonin fjalët e tij.
And they remembered his words.
9 kur u kthyen nga varri, ato ua treguan të gjitha këto gjëra të njëmbëdhjetëve dhe gjithë të tjerëve.
And returning from the tomb, they told all these things to the eleven, and to all the rest.
10 Ato që u treguan apostujve këto gjëra ishin Maria Magdalena, Joana, Maria, nëna e Jakobit dhe gratë e tjera që ishin me to.
It was Mary the Magdalene, and Joanna, and Mary the mother of James; and the other women with them told these things to the apostles.
11 Por këto fjalë atyrë iu dukën si dokrra; dhe ata nuk u besuan atyre.
And these words seemed to them as an idle tale, and they did not believe them.
12 Megjithatë Pjetri u çua, vrapoi te varri, u përkul dhe nuk pa tjetër përveç çarçafëve që dergjeshin vetëm; pastaj u largua, i mrekulluar me veten e tij për sa kishte ndodhur.
13 Po ate ditë, dy nga ata po shkonin drejt një fshati, me emër Emaus, gjashtëdhjetë stade larg Jeruzalemit.
And lo! two of them were going the same day to a village called Emmaus, distant a hundred and sixty furlongs from Jerusalem.
14 Dhe ata po bisedonin midis tyre për të gjitha ato që kishin ndodhur.
And they were conversing together about all those things which had taken place.
15 Dhe ndodhi që, ndërsa po flisnin dhe bisedonin bashkë, vetë Jezusi u afrua dhe nisi të ecë me ta.
And it came to pass, while they were conversing and reasoning, that Jesus himself drew near, and went with them.
16 Por sytë e tyre ishin të penguar kështu që të mos e njihnin.
But their eyes were restrained from knowing him.
17 Dhe ai u tha atyre: “Ç’janë këto biseda që bëni me njëri-tjetrin udhës? Dhe pse jeni të trishtuar?”.
And he said to them, What discourse is this which ye have one with another, as ye are walking? And they stood sad.
18 Dhe një nga ata, i me emër Kleopa, duke u përgjigjur tha: “Je ti i vetmi i huaj në Jeruzalem, që nuk i di gjërat që kanë ndodhur këtu në këto ditë?”.
And one, whose name was Cleopas, answering said to him, Art thou the only sojourner in Jerusalem that doth not know the things which have come to pass there in these days?
19 Dhe ai u tha atyre: “Cilat?”. Ata i thanë: “Çështjen e Jezusit nga Nazareti, që ishte një profet i fuqishëm në vepra dhe në fjalë përpara Perëndisë dhe përpara gjithë popullit.
And he said to them, What things? And they said to him, The things relating to Jesus the Nazarene, who was a prophet mighty in word and deed before God and all the people;
20 Dhe se si krerët e priftërinjve dhe kryetarët tanë e kanë dorëzuar për ta dënuar me vdekje dhe e kanë kryqëzuar.
and how the chief priests and our rulers delivered him up to be condemned to death, and crucified him.
21 Por ne kishim shpresë se ai do të ishte ky që do ta çlironte Izraelin; por, megjithkëtë, sot është e treta ditë që kur ndodhën këto gjëra.
But we are hoping that it is he who is to redeem Israel; moreover, besides all this, it is the third day since these things were done.
22 Por edhe disa gra në mes nesh na kanë çuditur, sepse, kur shkuan herët në mëngjes te varri,
And furthermore certain women of our company have amazed us; for going early to the tomb,
23 dhe nuk e gjetën trupin e tij, u kthyen duke thënë se kishin parë nië vegim engjëjsh, të cilët thonë se ai jeton.
they did not find his body, and came, saying that they had even seen a vision of angels, who said that he was alive.
24 Dhe disa nga tanët shkuan te varri dhe e gjetën ashtu si kishin treguar gratë, por atë nuk e panë”.
And some of those who were with us went to the tomb, and found it to be as the women had said; but him they saw not.
25 Atëherë ai u tha atyre: “O budallenj dhe zemërngathët për të besuar gjithçka që kanë thënë profetët!
And he said to them, O dull of apprehension, and slow of heart to believe all that the Prophets have spoken!
26 Por a nuk duhej që Krishti të vuajë gjëra të tilla që të hyjë kështu në lavdinë e tij?”.
Was it not necessary that the Christ should suffer these things, and enter into his glory?
27 Dhe, duke zënë fill nga Moisiu dhe nga gjithë profetët, ai u shpjegoi atyre në të gjitha Shkrimet gjërat që i takonin atij.
And beginning with Moses and all the Prophets he explained to them in all the Scriptures the things concerning himself.
28 Kur iu afruan fshatit për ku ishin drejtuar, ai bëri sikur do të vazhdonte më tutje.
And they drew near to the village whither they were going; and he made as though he would go further.
29 Por ata e detyruan duke thënë: “Rri me ne, sepse po ngryset dhe dita po mbaron”. Edhe ai hyri që të rrijë me ta.
But they constrained him, saying, Abide with us, for it is towards evening, and the day is now far spent. And he went in to stay with them.
30 Dhe, siç ishte në tryezë me ta, mori bukën, e bekoi dhe, si e theu, ua ndau atyre.
And it came to pass, as he was at table with them, that he took the bread, and blessed it, and broke and gave it to them.
31 Atëherë atyre iu çelën sytë dhe e njohën, por ai u zhduk prej syve të tyre.
And their eyes were opened, and they knew him; and he vanished out of their sight.
32 Dhe ata i thanë njeri tjetrit: “Po a nuk na digjej zemra përbrenda, kur ai na fliste udhës dhe na hapte Shkrimet?”.
And they said one to another, Did not our hearts burn within us while he talked with us on the way, while he opened to us the Scriptures?
33 Në po atë çast u ngritën dhe u kthyen në Jeruzalem, ku e gjetën të njëmbëdhjetët dhe ata që ishin mbledhur bashkë me ta.
And they rose up the same hour, and returned to Jerusalem; and they found the eleven and those who were with them gathered together,
34 Ata thoshnin: “Zoti u ringjall me të vërtetë dhe iu shfaq Simonit”.
saying, The Lord hath risen indeed, and hath appeared to Simon.
35 Ata atëherë treguan ç’u kishte ndodhur rrugës dhe si e kishin njohur në ndarjen e bukës.
And they told what had happened on the way, and how he became known to them in the breaking of the bread.
36 Dhe, ndërsa ata po bisedonin për këto gjëra, vetë Jezusi u shfaq në mes tyre dhe u tha atyre: “Paqja me ju!”.
And while they were thus speaking, he himself stood in the midst of them.
37 Por ata, të tmerruar dhe gjithë frikë, mendonin se po shihnin një frymë.
But they were terrified and affrighted, and supposed that they beheld a spirit.
38 Atëherë ai u tha atyre: “Pse jeni shqetësuar Dhe pse në zemrat tuaja po lindin dyshime?
And he said to them, Why are ye troubled? and why do doubts arise in your hearts?
39 Shikoni duart e mia dhe këmbët e mia, sepse unë jam. Më prekni dhe shikoni, sepse një frymë nuk ka mish e eshtra, si po shihni se unë kam!”.
See my hands and my feet, that it is I myself. Handle me, and see; for a spirit hath not flesh and bones, as ye see me have.
40 Dhe, si i tha këtë, u tregoj atyre duart dhe këmbët.
41 Por, duke qenë se ende nuk besonin prej gëzimit dhe ishin të çuditur, ai u tha atyre: “A keni këtu diçka për të ngrënë?”.
And while they still disbelieved for joy, and wondered, he said to them, Have ye anything here to eat?
42 Dhe ata i dhanë një pjesë peshku të pjekur dhe një huall mjalti.
And they gave him a piece of a broiled fish.
43 Dhe ai i mori dhe hëngri para tyre.
And he took and ate it before them.
44 Pastaj u tha atyre: “Këto janë fjalët që unë ju thoja kur isha ende me ju: se duhet të përmbushen të gjitha gjërat që janë shkruar lidhur me mua në ligjin e Moisiut, në profetët dhe në psalmet”.
And he said to them, These are my words which I spoke to you, while I was yet with you, that all things must be fulfilled which are written in the Law of Moses, and the Prophets, and the Psalms, concerning me.
45 Atëherë ua hapi mendjen, që të kuptonin Shkrimet,
Then he opened their understanding, that they might understand the Scriptures.
46 dhe u tha atyre: “Kështu është shkruar dhe kështu ishte e nevojshme që Krishti të vuante dhe të ngjallej së vdekuri ditën e tretë,
And he said to them, Thus it is written, that the Christ should suffer, and should rise from the dead on the third day,
47 dhe që në emër të tij të predikohet pendimi dhe falja e mëkateve ndër të gjithë popujt, duke filluar nga Jeruzalemi.
and that repentance for the remission of sins should be preached in his name among all the nations, beginning at Jerusalem.
48 Dhe ju jeni dëshmitarët e këtyre gjërave.
Ye are witnesses of these things.
49 Dhe ja, unë po dërgoj mbi ju premtimin e Atit tim, por ju qëndroni në qytetin e Jeruzalemit deri sa të visheni me pushtet nga lart”.
And I send forth upon you that which hath been promised by my Father; but do ye tarry in the city, until ye are endued with power from on high.
50 Pastaj iu priu jashtë deri në Betani dhe, si i ngriti lart duart, i bekoi.
And he led them out as far as to Bethany; and he lifted up his hands and blessed them.
51 Dhe ndodhi që, ndërsa ai po i bekonte, u nda prej tyre dhe e morën lart në qiell.
And it came to pass, while he blessed them, that he parted from them.
52 Dhe ata, pasi e adhuruan, u kthyen në Jeruzalem me gëzim të madh.
And they returned to Jerusalem with great joy,
53 Dhe rrinin vazhdimisht në tempull duke lavdëruar dhe bekuar Perëndinë. Amen!
and were continually in the temple, praising God.
