Luka 24
1 Tani ditën e parë të javës, shumë herët në mëngjes, ato me gra të tjera shkuan te varri, duke sjellë erërat e mira që kishin përgatitur.
Then on the first day of the week, at early dawn, they went to the tomb carrying the spices they had prepared, along with some others.
2 Dhe gjetën që guri ishte rrokullisur nga varri.
They found the stone rolled away from the tomb,
3 Por, kur hynë, nuk e gjetën trupin e Zotit Jezus.
but upon entering they did not find the body of the Lord Jesus.
4 Dhe, ndërsa ishin shumë të hutuara nga kjo, ja, iu paraqitën atyre dy burra të veshur me rroba të ndritshme.
And it happened, as they were greatly perplexed about this, that wow, two men stood by them in dazzling clothing!
5 Dhe, mbasi ato, të tmerruara, e mbanin fytyrën të përkulur për dhe, ata u thanë: “Pse e kërkoni të gjallin midis të vdekurve?
Then, as they were afraid and bowed their faces to the ground, they said to them: “Why do you seek the living One among the dead?
6 Ai nuk ështe këtu, por është ringjallur; kujtohuni si ju foli, kur ishte ende në Galile,
He is not here, but is risen! Remember how He told you while still in Galilee,
7 duke thënë se Biri i njeriut duhej të dorëzohej në duar të njerëzve mëkatarë, duhej kryqëzuar dhe do të ringjallej ditën e tretë”.
saying, ‘The Son of the Man must be delivered into the hands of sinful men, and be crucified, and the third day rise again.’”
8 Dhe ato kujtonin fjalët e tij.
And they remembered His words.
9 kur u kthyen nga varri, ato ua treguan të gjitha këto gjëra të njëmbëdhjetëve dhe gjithë të tjerëve.
Then they returned from the tomb and reported all these things to the Eleven, and to all the rest.
10 Ato që u treguan apostujve këto gjëra ishin Maria Magdalena, Joana, Maria, nëna e Jakobit dhe gratë e tjera që ishin me to.
They were Mary Magdalene, Joanna, Mary the mother of James, and the others with them, who told these things to the apostles.
11 Por këto fjalë atyrë iu dukën si dokrra; dhe ata nuk u besuan atyre.
But their words seemed to them like nonsense, and they disbelieved them.
12 Megjithatë Pjetri u çua, vrapoi te varri, u përkul dhe nuk pa tjetër përveç çarçafëve që dergjeshin vetëm; pastaj u largua, i mrekulluar me veten e tij për sa kishte ndodhur.
(But Peter had gotten up and run to the tomb, and stooping down he saw the linen strips lying by themselves; and he departed, marveling to himself at what had happened.)
13 Po ate ditë, dy nga ata po shkonin drejt një fshati, me emër Emaus, gjashtëdhjetë stade larg Jeruzalemit.
And then that same day two of them were going to a village called Emmaus, which was about seven miles from Jerusalem.
14 Dhe ata po bisedonin midis tyre për të gjitha ato që kishin ndodhur.
And they were conversing with each other about all that had happened.
15 Dhe ndodhi që, ndërsa po flisnin dhe bisedonin bashkë, vetë Jezusi u afrua dhe nisi të ecë me ta.
And then, as they were conversing and discussing, Jesus Himself came up and started going with them.
16 Por sytë e tyre ishin të penguar kështu që të mos e njihnin.
But their eyes were restrained, in order that they not recognize Him.
17 Dhe ai u tha atyre: “Ç’janë këto biseda që bëni me njëri-tjetrin udhës? Dhe pse jeni të trishtuar?”.
So He said to them, “What words are these that you are exchanging with one another as you walk, and are gloomy?”
18 Dhe një nga ata, i me emër Kleopa, duke u përgjigjur tha: “Je ti i vetmi i huaj në Jeruzalem, që nuk i di gjërat që kanë ndodhur këtu në këto ditë?”.
Then the one whose name was Cleopas answered and said to Him, “Are you the only one living in Jerusalem who doesn't know the things that have happened there in these days?”
19 Dhe ai u tha atyre: “Cilat?”. Ata i thanë: “Çështjen e Jezusit nga Nazareti, që ishte një profet i fuqishëm në vepra dhe në fjalë përpara Perëndisë dhe përpara gjithë popullit.
He said to them, “What things?” So they said to Him: “The things concerning Jesus the Natsorean, how the man was a prophet mighty in deed and word before God and all the people,
20 Dhe se si krerët e priftërinjve dhe kryetarët tanë e kanë dorëzuar për ta dënuar me vdekje dhe e kanë kryqëzuar.
and how the chief priests and our rulers handed him over to be condemned to death, and they crucified him.
21 Por ne kishim shpresë se ai do të ishte ky që do ta çlironte Izraelin; por, megjithkëtë, sot është e treta ditë që kur ndodhën këto gjëra.
And we were hoping that it was He who was going to redeem Israel! Further, besides all this, today is the third day since these things happened.
22 Por edhe disa gra në mes nesh na kanë çuditur, sepse, kur shkuan herët në mëngjes te varri,
Moreover certain women of our group astonished us—arriving early at the tomb,
23 dhe nuk e gjetën trupin e tij, u kthyen duke thënë se kishin parë nië vegim engjëjsh, të cilët thonë se ai jeton.
and not finding his body, they came saying that they had even seen a vision of angels, who said he was alive.
24 Dhe disa nga tanët shkuan te varri dhe e gjetën ashtu si kishin treguar gratë, por atë nuk e panë”.
And certain of those who were with us went to the tomb and found it just as the women had said; but him they did not see.”
25 Atëherë ai u tha atyre: “O budallenj dhe zemërngathët për të besuar gjithçka që kanë thënë profetët!
Then He said to them: “O foolish ones, and slow of heart to believe in all that the Prophets have spoken!
26 Por a nuk duhej që Krishti të vuajë gjëra të tilla që të hyjë kështu në lavdinë e tij?”.
Was it really not necessary for the Christ to suffer these things, and to enter into His glory?”
27 Dhe, duke zënë fill nga Moisiu dhe nga gjithë profetët, ai u shpjegoi atyre në të gjitha Shkrimet gjërat që i takonin atij.
And beginning from Moses, and then all the Prophets, He explained to them in all the Scriptures the things concerning Himself.
28 Kur iu afruan fshatit për ku ishin drejtuar, ai bëri sikur do të vazhdonte më tutje.
Then they approached the village where they were going, and He made as though He would keep going.
29 Por ata e detyruan duke thënë: “Rri me ne, sepse po ngryset dhe dita po mbaron”. Edhe ai hyri që të rrijë me ta.
But they constrained Him, saying, “Stay with us, because it is toward evening, and the day is far spent.” So He went in to stay with them.
30 Dhe, siç ishte në tryezë me ta, mori bukën, e bekoi dhe, si e theu, ua ndau atyre.
And then, as He was reclining with them, He took the bread, blessed and broke it, and gave it to them.
31 Atëherë atyre iu çelën sytë dhe e njohën, por ai u zhduk prej syve të tyre.
Then their eyes were opened and they recognized Him; and He became invisible to them.
32 Dhe ata i thanë njeri tjetrit: “Po a nuk na digjej zemra përbrenda, kur ai na fliste udhës dhe na hapte Shkrimet?”.
They said to one another, “Were not our hearts burning within us while He talked to us on the road, and while He opened the Scriptures to us?”
33 Në po atë çast u ngritën dhe u kthyen në Jeruzalem, ku e gjetën të njëmbëdhjetët dhe ata që ishin mbledhur bashkë me ta.
So they got up forthwith and returned to Jerusalem, where they found the Eleven gathered together; also those with them,
34 Ata thoshnin: “Zoti u ringjall me të vërtetë dhe iu shfaq Simonit”.
who said, “The Lord is risen indeed, and has appeared to Simon!”
35 Ata atëherë treguan ç’u kishte ndodhur rrugës dhe si e kishin njohur në ndarjen e bukës.
Then they described what happened on the road, and how He was known to them in the breaking of the bread.
36 Dhe, ndërsa ata po bisedonin për këto gjëra, vetë Jezusi u shfaq në mes tyre dhe u tha atyre: “Paqja me ju!”.
As they were saying these things, indeed, Jesus Himself stood in their midst, and He said to them, “Peace to you.”
37 Por ata, të tmerruar dhe gjithë frikë, mendonin se po shihnin një frymë.
But they, terrified, supposed they were seeing a ghost, and were becoming fearful.
38 Atëherë ai u tha atyre: “Pse jeni shqetësuar Dhe pse në zemrat tuaja po lindin dyshime?
And He said to them: “Why are you troubled?” and “Why do doubts arise in your hearts?
39 Shikoni duart e mia dhe këmbët e mia, sepse unë jam. Më prekni dhe shikoni, sepse një frymë nuk ka mish e eshtra, si po shihni se unë kam!”.
Look at my hands and feet; it is I myself! Feel me and see; a spirit does not have flesh and bones, as you see I have.”
40 Dhe, si i tha këtë, u tregoj atyre duart dhe këmbët.
And saying this He showed them His hands and His feet.
41 Por, duke qenë se ende nuk besonin prej gëzimit dhe ishin të çuditur, ai u tha atyre: “A keni këtu diçka për të ngrënë?”.
But as they were still disbelieving and marveling, because of the joy, He said to them, “Do you have any food here?”
42 Dhe ata i dhanë një pjesë peshku të pjekur dhe një huall mjalti.
So they gave Him a piece of broiled fish and some honeycomb.
43 Dhe ai i mori dhe hëngri para tyre.
And taking it He ate in their presence.
44 Pastaj u tha atyre: “Këto janë fjalët që unë ju thoja kur isha ende me ju: se duhet të përmbushen të gjitha gjërat që janë shkruar lidhur me mua në ligjin e Moisiut, në profetët dhe në psalmet”.
Then He said to them, “These are the words that I spoke to you while I was still with you, that everything that is written in the Law of Moses and the Prophets and the Psalms concerning me must be fulfilled.”
45 Atëherë ua hapi mendjen, që të kuptonin Shkrimet,
Then He opened their understanding so as to comprehend the Scriptures.
46 dhe u tha atyre: “Kështu është shkruar dhe kështu ishte e nevojshme që Krishti të vuante dhe të ngjallej së vdekuri ditën e tretë,
And He said to them: “Thus it is written, and thus it was necessary for the Christ to suffer and to rise from the dead the third day,
47 dhe që në emër të tij të predikohet pendimi dhe falja e mëkateve ndër të gjithë popujt, duke filluar nga Jeruzalemi.
and that repentance and forgiveness of sins should be proclaimed in His name to all the nations, beginning from Jerusalem.
48 Dhe ju jeni dëshmitarët e këtyre gjërave.
You are witnesses of these things.
49 Dhe ja, unë po dërgoj mbi ju premtimin e Atit tim, por ju qëndroni në qytetin e Jeruzalemit deri sa të visheni me pushtet nga lart”.
Take note, I am sending the Promise of my Father upon you; but you must stay in the city of Jerusalem until you are clothed with power from on High.”
50 Pastaj iu priu jashtë deri në Betani dhe, si i ngriti lart duart, i bekoi.
He led them out as far as Bethany, and lifting up His hands He blessed them.
51 Dhe ndodhi që, ndërsa ai po i bekonte, u nda prej tyre dhe e morën lart në qiell.
And it happened, as He was blessing them, that He left them and was carried up into heaven.
52 Dhe ata, pasi e adhuruan, u kthyen në Jeruzalem me gëzim të madh.
Worshiping Him, they returned to Jerusalem with great joy;
53 Dhe rrinin vazhdimisht në tempull duke lavdëruar dhe bekuar Perëndinë. Amen!
and they were continually in the temple, praising and blessing God. Amen.
