Luka 20
1 Dhe në një nga ato ditë ndodhi që, ndërsa ai po mësonte popullin në tempull dhe predikonte ungjillin, erdhën krerët e priftërinjve dhe skribët bashkë me pleqtë,
Ынтр-уна дин ачеле зиле, кынд ынвэца Исус нородул ын Темплу ши проповэдуя Евангелия, ау венит деодатэ ла Ел преоций чей май де сямэ ши кэртурарий, ку бэтрыний,
2 dhe i thanë: “Na trego me ç’autoritet i bën këto gjëra; ose kush është ai që ta dha ty këtë pushtet?”.
ши Й-ау зис: „Спуне-не, ку че путере фачь Ту ачесте лукрурь сау чине Ць-а дат путеря ачаста?”
3 Dhe ai duke u përgjigjur, u tha atyre: “Edhe unë do t’ju pyes një gjë dhe ju m’u përgjigjni:
Дрепт рэспунс, Ел ле-а зис: „Ам сэ вэ пун ши Еу о ынтребаре. Спунеци-Мь:
4 Pagëzimi i Gjonit vinte nga qielli apo nga njerëzit?”.
Ботезул луй Иоан веня дин чер сау де ла оамень?”
5 Dhe ata arsyetonin në mes tyre duke thënë: “Po të themi prej qiellit, ai do të na thotë: “Atëherë përse nuk i besuat?”.
Дар ей куӂетау астфел ынтре ей: „Дакэ рэспундем: ‘Дин чер’, ва зиче: ‘Атунч, де че ну л-аць крезут?’
6 Kurse po t’i themi prej njerëzve, gjithë populli do të na vrasë me gurë, sepse ai është i bindur se Gjoni ishte një profet”.
Ши дакэ рэспундем: ‘Де ла оамень’, тот нородул не ва учиде ку петре; кэч есте ынкрединцат кэ Иоан ера ун пророк.”
7 Prandaj u përgjigjen se nuk dinin nga vinte.
Атунч ау рэспунс кэ ну штиу де унде веня ботезул луй Иоан.
8 Atëherë Jezusi u tha atyre: “As unë nuk po ju them me ç’pushtet i bëj këto gjëra”.
Ши Исус ле-а зис: „Нич Еу н-ам сэ вэ спун ку че путере фак ачесте лукрурь.”
9 Pastaj filloi t’i tregojë popullit këtë shëmbëlltyrë: “Një njeri mbolli një vresht, ua besoi disa vreshtarëve dhe iku larg për një kohë të gjatë.
Апой а ынчепут сэ спунэ нородулуй пилда ачаста: „Уном а сэдит о вие, а арендат-о унор виерь ши а плекат ынтр-о алтэ царэ пентру о време ынделунгатэ.
10 Në kohën e të vjelave, dërgoi një shërbëtor tek ata vreshtarë që t’i jepnin pjesën e vet nga prodhimi i vreshtit; por vreshtarët e rrahën atë dhe e kthyen duarbosh.
Ла время роаделор, а тримис ла виерь ун роб, ка сэ-й дя партя луй дин родул вией. Виерий л-ау бэтут ши л-ау тримис ынапой ку мыниле гоале.
11 Ai dërgoi përsëri një shërbëtor tjetër; por ata, pasi e rrahën dhe e shanë edhe atë, e kthyen duarbosh.
А май тримис ун алт роб; ей л-ау бэтут ши пе ачела, л-ау батжокорит ши л-ау тримис ынапой ку мыниле гоале.
12 Ai dërgoi edhe një të tretë, por ata e plagosën edhe atë dhe e përzunë.
А май тримис ун ал трейля роб; ей л-ау рэнит ши пе ачела ши л-ау скос афарэ.
13 Atëherë i zoti i vreshtit tha: “Çfarë duhet të bëj? Do të dërgoj djalin tim të dashur. Ndoshta, duke e parë atë, do ta respektojnë!”.
Стэпынул вией а зис: ‘Че сэ фак? Ам сэ тримит пе фиул меу пряюбит; поате кэ ыл вор прими ку чинсте.’
14 Por vreshtarët, kur e panë, thanë midis tyre: “Ky është trashëgimtari; ejani e ta vrasim që trashëgimia të na mbetet neve”.
Дар виерий, кынд л-ау вэзут, с-ау сфэтуит ынтре ей ши ау зис: ‘Ятэ моштениторул. Вениць сэ-л учидем, ка моштениря сэ фие а ноастрэ.’
15 Kështu e nxorën jashtë vreshtit dhe e vranë. Ç’do t’u bëjë, pra, këtyre, i zoti i vreshtit?
Ши л-ау скос афарэ дин вие ши л-ау оморыт. Акум, че ле ва фаче стэпынул вией?
16 Ai do të vijë, do t’i vrasë ata vreshtarë dhe do t’ua japë vreshtin të tjerëve”. Por ata, kur e dëgjuan këtë, thanë: “Kështu mos qoftë”.
Ва вени, ва перде пе виерий ачея, ши вия о ва да алтора.” Кынд ау аузит ей кувинтеле ачестя, ау зис: „Ничдекум!”
17 Atëherë Jezusi, duke i shikuar në fytyrë, tha: “Ç’është, pra, ajo që është shkruar: “Guri që ndërtuesit e kanë hedhur poshtë u bë guri i qoshes”?
Дар Исус й-а привит дрепт ын фацэ ши а зис: „Че ынсямнэ кувинтеле ачестя каре ау фост скрисе: ‘Пятрапе каре ау лепэдат-о зидарий а ажунс сэ фие пусэ ын капул унгюлуй’?
18 Kushdo që do të bjerë mbi këtë gur do të bëhet copë-copë, dhe ai mbi të cilin do të bjerë guri, do të dërrmohet”.
Орьчине ва кэдя песте пятра ачаста ва фи здробит де еа ши, пе ачела песте каре ва кэдя еа, ыл ва спулбера.”
19 Në këtë moment, krerët e priftërinjve dhe skribët kërkuan të vënë dorë në të, sepse e morën vesh se ai e kishte treguar atë shëmbëlltyrë për ata, por kishin frikë nga populli.
Преоций чей май де сямэ ши кэртурарий кэутау сэ пунэ мына пе Ел кяр ын часул ачела, дар се темяу де нород. Причепусерэ кэ Исус спусесе пилда ачаста ымпотрива лор.
20 Ata e përgjonin me kujdes dhe i dërguan disa spiunë të cilët, duke u paraqitur si njerëz të drejtë, ta zinin në gabim në ndonjë ligjëratë dhe pastaj t’ia dorëzonin pushtetit dhe autoritetit të guvernatorit.
Ау ынчепут сэ пындяскэ пе Исус ши ау тримис ниште искодиторь, каре се префэчяу кэ сунт неприхэниць, ка сэ-Л приндэ ку ворба ши сэ-Л дя пе мына стэпынирий ши пе мына путерий дрегэторулуй.
21 Këta e pyetën duke thënë: “Mësues ne e dimë se ti flet dhe mëson drejt dhe që nuk je aspak i anshëm, por mëson rrugën e Perëndisë në të vërtetë.
Искодиторий ачештя Л-ау ынтребат: „Ынвэцэторуле, штим кэ ворбешть ши ынвець пе оамень дрепт ши кэ ну кауць ла фаца оаменилор, чи-й ынвець каля луй Думнезеу ын адевэр.
22 A është e lejueshme për ne t’i paguajmë taksë Cezarit apo jo?”.
Се кувине сэ плэтим бир Чезарулуй сау ну?”
23 Por ai, duke e kuptuar ligësinë e tyre, u tha atyre: “Përse më provokoni?
Исус ле-а причепут викления ши ле-а рэспунс: „Пентру че Мэ испитиць?
24 Më tregoni një denar: e kujt është fytyra dhe mbishkrimi që ka?”. Dhe ata, duke përgjigjur, thanë: “E Cezarit”.
Арэтаци-Мь ун бан. Ал куй кип ши але куй слове сунт скрисе пе ел?” „Але Чезарулуй”, ау рэспунс ей.
25 Atëherë ai u tha atyre: “I jepni, pra, Cezarit atë që i përket Cezarit, dhe Perëndisë atë që është e Perëndisë”.
Атунч, Ел ле-а зис: „Даць дар Чезарулуй че есте ал Чезарулуй, ши луй Думнезеу че есте ал луй Думнезеу.”
26 Dhe nuk mundën ta zënë në gabim në ligjëratën e tij përpara popullit dhe, të habitur nga përgjigjja e tij, heshtën.
Ну Л-ау путут принде ку ворба ынаинтя нородулуй; чи, мираць де рэспунсул Луй, ау тэкут.
27 Pastaj iu afruan disa saducej, të cilët mohojnë se ka ringjallje, dhe e pyetën,
Уний дин садукей, каре зик кэ ну есте ынвиере, с-ау апропият ши ау ынтребат пе Исус:
28 duke thënë: “Mësues, Moisiu na la të shkruar që, nëse vëllai i dikujt vdes kishte grua dhe vdiq pa lënë fëmijë, i vëllai ta marrë gruan e tij dhe t’i ngjallë pasardhës vëllait të vet.
„Ынвэцэторуле, ятэ че не-а скрис Мойсе: ‘Дакэ моаре фрателе куйва, авынд невастэ, дар фэрэ сэ айбэ копий, фрателе луй сэ я пе неваста луй ши сэ ридиче урмаш фрателуй сэу.’
29 Tashti, ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq pa lënë fëmijë.
Ау фост дар шапте фраць. Чел динтый с-а ынсурат ши а мурит фэрэ копий.
30 I dyti e mori për grua dhe vdiq edhe ai pa lënë fëmijë.
Пе неваста луй, а луат-о ал дойля; ши а мурит ши ел фэрэ копий.
31 E mori pastaj i treti; dhe kështu që të shtatë vdiqën pa lënë fëmijë.
А луат-о ши ал трейля, ши тот аша тоць шапте; ши ау мурит фэрэ сэ ласе копий.
32 Dhe pas tyre vdiq edhe gruaja.
Ла урма тутурор, а мурит ши фемея.
33 Atëherë, në ringjallje, e kujt do të jetë grua? Sepse që të shtatë e patën grua”.
Деч, ла ынвиере, неваста кэруя динтре ей ва фи фемея? Фииндкэ тоць шапте ау авут-о де невастэ.”
Исус ле-а рэспунс: „Фиий вякулуй ачестуя се ынсоарэ ши се мэритэ, (aiōn g165)
35 por ata që do të gjenden të denjë të kenë pjesë në botën tjetër dhe në ringjalljen e të vdekurve, nuk martohen dhe nuk martojnë; (aiōn g165)
дар чей че вор фи гэсиць вредничь сэ айбэ парте де вякул виитор ши де ынвиеря динтре чей морць нич ну се вор ынсура, нич ну се вор мэрита. (aiōn g165)
36 ata as nuk mund të vdesin më, sepse janë si engjëjt dhe janë bij të Perëndisë, duke qenë bij të ringjalljes.
Пентру кэ нич ну вор путя мури, кэч вор фика ынӂерий. Ши вор фи фиий луй Думнезеу, фииндфий ай ынвиерий.
37 Dhe se të vdekurit do të ringjallen, e ka deklaruar vetë Moisiu në pjesën e ferrishtes, kur e quan Zot, Perëndinë e Abrahamit, Perëndinë e Isakut dhe Perëndinë e Jakobit.
Дар кэ морций ынвие, аарэтат ынсушь Мойсе, ын локул унде есте ворба деспре ‘Руг’, кынд нумеште пе Домнул: ‘Думнезеул луй Авраам, Думнезеул луй Исаак ши Думнезеул луй Иаков’.
38 Ai nuk është perëndi i të vdekurve, por i të gjallëve, sepse të gjithë jetojnë për të”.
Дар Думнезеу ну есте ун Думнезеу ал челор морць, чи ал челор вий, кэч пентру Ел тоцьсунт вий.”
39 Atëherë disa skribë morën fjalën dhe thanë: “Mësues, mirë fole”.
Уний дин кэртурарь ау луат кувынтул ши ау зис: „Ынвэцэторуле, бине ай зис.”
40 Dhe nuk guxuan më t’i bëjnë asnjë pyetje.
Ши ну май ындрэзняу сэ-Й май пунэ ничо ынтребаре.
41 Dhe ai i tha atyre: “Vallë, si thonë se Krishti është Bir i Davidit?
Исус ле-а зис: „Кумсе зиче кэ Христосул есте фиул луй Давид?
42 Vetë Davidi, në librin e Psalmeve, thotë: “Zoti i tha Zotit tim: Ulu në të djathtën time,
Кэч ынсушь Давид зиче ын картя Псалмилор: ‘Домнул а зисДомнулуй меу: «Шезь ла дряпта Мя
43 derisa unë t’i vë armiqtë e tu si stol të këmbëve të tua”.
пынэ вой пуне пе врэжмаший Тэй суб пичоареле Тале.»’
44 Davidi, pra, e quan Zot; si mund të jetë bir i tij?”.
Деч Давид Ыл нумеште Домн; атунч кум есте Ел фиул луй?”
45 Dhe, ndërsa gjithë populli po e dëgjonte, ai u tha dishepujve të vet:
Атунч а зис ученичилор Сэй, ын аузул ынтрегулуй нород:
46 “Ruhuni nga skribët, të cilët shëtisin me kënaqësi me rroba të gjata, duan t’i përshëndesin nëpër sheshe, të jenë në vendet e para në sinagoga dhe në kryet e vendit nëpër gosti;
„Пэзици-вэде кэртурарь, кэрора ле плаче сэ се плимбе ын хайне лунӂь ши сэ лефакэ лумя плекэчунь прин пеце; ей умблэ дупэ скаунеле динтый ын синагоӂь ши дупэ локуриле динтый ла оспеце
47 ata gllabërojnë shtëpitë e te vejave dhe, për t’u dukur, bëjnë lutje të gjata. Ata do të marrin një dënim më të rëndë”.
шикаселе вэдувелор ле мэнынкэ, ын тимп че, де окий лумий, фак ругэчунь лунӂь. Де ачея вор луа о май маре осындэ.”
